Esther schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 9:03:
geven?
******************************

Na alle knoflookverhalen zou ik er zelf ook niet voor kiezen om dagelijks knof te voeren, maar lijkt me wel dat hoeveelheid e.d. er ook wel toe doet.

Wat ik dan toch even kwijtwil, ik geef nu die wormkuur van Leen Taal. Die meurt vre-se-lijk naar knoflook. Ik draai er dus echt mn kop voor om zogezegd en denk "YUCK!". Je moet die kuur 12 dagen geven, elke dag een klein beetje. De eerste twee dagen moesten ze er even aan wennen, vooral Neel vond het raar, en Torop stond bedachtzaam te smakken na die eerste 2 doses.

We zijn nu bij dag 9 of zo, maar blijkbaar vinden ze het inmiddels best te pruimen. Ze krijgen zo "los" de spuit tussen hun lippen gestoken, en het gaat probleemloos naar binnen. Neel vreet er zelfs de spuit bij op als je niet uitkijkt , die is er enorm happig op ... maar ja, niet echt representief hoor want die vreet zelfs een handdoek of een barebackpad op als je niet uitkijkt. Lijkt wel een afvalemmer.

Het verbaasde mij dus dat ze dit best lekker vinden, terwijl ik dacht dat het teveel naar knoflook stonk daarvoor.

trea hoex schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 10:42:

********************************

Ik heb de plantaardige bestanddelen eerst allemaal opgezocht. Eerst leek het me niet echt wat, later begreep ik dat je deze kuur niet als 1 grote dosis geeft maar over 12 dagen uitgespreid.

Waarom ik het geef. Torop en Neel waren aan ontwormen toe. Omdat Torop z'n bloed niet helemaal in orde was en de afwijking mogelijk duidde op een wormbesmetting, is er een mestmonster genomen. Dat was helemaal negatief, ook de kweek. Eigenlijk zou ik dus niet hoeven ontwormen voor de gewone wormen. Later leek het het meest waarschijnlijk dat de afwijking in het bloed te wijten was aan een serie horzelsteken , maar helemaal zeker was ik daar niet van.

Omdat ik Torop niet helemaal "lekker" vond gaan op dat moment, leek het me toen gewoon geen slecht idee om eens een kruidenkuur tussendoor te doen, omdat dat nu eenmaal op een andere manier werkt en je mogelijk daarmee andere parasieten bereikt en doodt dan die gedood worden door conventionele wormkuren.

Voor ons is het dus eigenlijk extra, Ik ben eigenlijk nog niet van plan om de gewone wormkuren helemaal te vervangen door deze. Weet ik eerlijk gezegd nog niet.

Nick Altena schreef op woensdag, 24 augustus 2005, 12:52:


******************
Ja hoor, daar gaan we weer .....

(diepe zucht ....)

ben schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 9:53:

********************

Mag ik vragen hoe je daar dan achter bent gekomen? Heb je een bloedtest laten doen of een leverpunctie? En welke waardes weken dan af?

Bij echte leverschade heb je het volgens mij over verbindweefseling van de levercellen. Dat zou in principe niet meer herstellen. Maar om erachter te komen in hoeverre dat het geval is moet je volgens mij al vrij uitgebreide testen doen.

Nienkemulder schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:03:


*************************
Ik heb er totaal geen verstand van, maar als ik dit zo zie, dan zou ik zelf haast overwegen om het been of beide voorbenen te spalken, of een blijvende spalk op maat te laten maken. Dit omdat door het gewicht van de pony - denk ik - de hiel gewoon door zal blijven buigen, daar is denk ik geen ontkomen aan als dit zo door gaat. Het lijkt me eigenlijk ook geen pijnloze situatie dan.

Hier heb ik mijn eigen moedertje voor ogen, die na een hersenbloeding ook met een krom verlamd beentje liep - sorry ma, dat ik je met een pony vergelijk . Dat voetje (enkel) trok dus steeds krommer, geen houden aan. Nou is dat een ander verhaal, maar wat je zou kunnen vergelijken is dat in beide gevallen het been zelf het probleem niet meer kan oplossen. Mijn moe loopt nu met een maatspalk, die het been in de goede stand dwingt waardoor het in elk geval niet krommer kan worden. De enkel staat zeg maar stijfgespalkt. Dit geeft niet 100% functie maar kan er wel voor zorgen dat de pijn en de disfunctie heel erg vermindert en het risico van dubbelklappen ook.

Het is maar een hoopvol idee hoor. Het lijkt me geen simpele oplossing, maar wellicht is het iets. Misschien zou een bedrijf dat hoefschoenen maakt iom een fysiotherapeut een poging willen doen om iets op maat te maken? Het lijkt me dan wenselijk om het been zoveel mogelijk in de goede stand te brengen en dat te spalken, zodat het been mogelijk ook weer meer uit zichzelf in de goede stand terugkomt en het weer een betere steunfucntie krijgt.

Nadeel is, dat als je eenmaal gaat spalken, de spieren rond het gewricht zullen verminderen. Maar hoe je het anders op zou kunnen lossen en de functie weer verbeteren? GEen idee! Het ziet er wel heel erg uit hoor....

HannahFroukje schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 10:35:


**********************
Ik bedoel dus niet een massieve spalk, maar een "open" spalk van stevig kunststof materiaal die je met twee heel stevige klittenbanden vastzet. Zo kan het geheel hopelijk wel voldoende blijven ademen, zodat je het langere tijd kunt gebruiken.

100% pas is natuurlijk dan wel een vereiste.

Lijkt me moeilijk hoor, wat sneu voor die pony.

Horsewisper schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 11:46:
*********************
Ik heb in elk geval 1 praktijkgeval rondlopen waaruit blijkt dat het niet zo handy is om een hengst op latere leeftijd te ruinen, ALS je wilt ruinen. Dan hebben ze't hele hengstengedrag allang aangeleerd.

Maar't hangt ook af van het temperament en het karakter van de hengst in kwestie natuurlijk.

ben schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 14:28:
***************************

Ik had zelf begrepen dat als je de omvang van de schade wilt weten, dat je dan niet genoeg hebt aan een bloedonderzoek. Maar dat weet ik niet helemaal zeker. Als er bepaalde leverenzymen in het bloed zitten, dan duidt dat op beschadiging van de levercellen (waardoor de enzymen in het bloed kunnen komen). Het lichaam herstelt die schade doorgaans door de cellen te laten verbindweefselen, maar dan functioneren ze dus niet goed meer.

Mariadistel lijkt mij in dit geval altijd een heel goed idee. Was al genoemd. Dit is een kruid dat specifiek op de lever werkt, het helpt de anti-oxidanten beter regenereren (hergebruik) die specifiek belangrijk zijn voor de leverfunctie. Het beschermt de levercellen tegen beschadiging door vrije radicalen die ontstaan door de celbeschadiging. Vitamine E en selenium zijn ook stoffen die specifiek beschermend werken voor de lever, ook weer omdat ze een rol spelen bij regeneratie van anti-oxidanten en ook zelf als anti-oxdidant werken. Ik zou als je zeker weet dat er beschadiging is, daar ook niet te zuinig mee zijn en een periode echt suppleren. Ook extra vitamine C kan in dit geval geen kwaad, omdat ook dat helpt om beschadigende stoffen weg te vangen. Kun je ook anders doen ipv een potje, b.v. door rozebottel bij te voeren. Extra wortelen (beta-caroteen) in dit geval ook heel goed.

Je moet je voorstellen dat DOOR de celbeschadiging allerlei stoffen vrijkomen die weer andere cellen beschadigen, waardoor het lichaam nog meer cellen gaat verbindweefselen. Dat proces wil je zo goed mogelijk stoppen, zodat de rest van de cellen gezond blijft en normaal kan blijven functioneren.

De lever heeft een behoorlijke overcapaciteit, maar je moet m.i. zorgen dat het beschadigende proces zo snel mogelijk gestopt wordt.

ben schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 15:09:


******************

Bij een reformzaak kun je vaak wel mariadistel oertinctuur kopen. Het heet dan meestal Carduus Marianus (en er staat dan een rondje met een streepje erdoor op het etiket). Maar wat je ook kunt doen is bij de paardendrogist.nl b.v. Lever Compositum nemen. Dat is wat breder, zitten meer stoffen in, maar wel bedoeld voor dit soort problemen.

Alleen mariadisteltinctuur kan ook.

Sebucol ken ik niet. Wat is dat? NB ik ben geen DA dus die namen van die middelen ken ik ook niet.

Fr

kristel schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 15:46:

****************

Tsja, je hebt suikers en suikers ... kweet het eigenlijk niet. Het begrip suiker is heel breed. Dus ik vraag me af wat voor soort suiker. Staat dat erbij?

Wat dat beperkt voeren betreft, daar kan ik me zeker wel wat bij voorstellen. De lever is tenslotte de fabriek van´t hele lichaam, alles wat door de darmen gaat, moet door de lever ontgift worden. Dus hoe meer er doorheen gaat, hoe meer de lever moet werken. Weinig voeren ontlast de lever dan logischerwijs. Heeft hij erbij gezegd hoe lang je dat dan moet doen?

Voorbeeldje. Iedereen weet dat veel drinken goed voor je is. Toch mogen nierpatienten die ernstige nierschade hebben juist maar weinig drinken, gewoon omdat die dingetjes het dan niet meer goed doen. Ze geven dan de nieren dus zo min mogelijk "werk". Zijn nog wel meer voorbeelden bij te bedenken.

jacqueline postmes schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 19:20:

****************

Ik zou´t net iets anders willen stellen. Dat cellen die eenmaal verbindweefseld zijn, niet meer te herstellen zijn (dit is in feite levercirrose). Maar niet alle levercellen zullen tegelijk verbindweefselen, dat is een chronisch proces. Ik denk niet dat het zo is, dat er maar 1 "stukje" van de lever tegelijk actief is. Dat zou niet logisch zijn. Het bloed vanuit de spijsvertering (darmen) gaat via de poortader naar de lever en doorstroomt ALLE cellen van de lever. Het kan niet zo zijn, dat een deel van de levercellen dan wel bezig is uit dat bloed stoffen te halen en een ander deel van de lever niet. Dat is fysisch-chemisch gewoon niet mogelijk. Het kan wel zijn dat delen van de lever een net wat andere functie hebben (dat wordt weleens geopperd maar echt bewijs is daarvoor volgens mij nog niet).

Als cellen gaan verbindweefselen zullen ze die functie (van het reinigen van het bloed en de afgifte van stoffen aan het bloed) niet meer goed kunnen uitvoeren.

Wat je denk ik wel kunt doen is proberen de leverfunctie van de nog werkende cellen zo goed mogelijk proberen te ondersteunen en zorgen dat verdere schade aan nog niet helemaal beschadigde cellen stopt. Maar cellen die eenmaal echt kapot zijn, hun enzymen daarbij in het bloed geloosd hebben en daarna verbindweefseld zijn, die herstel je niet meer nee. Die cellen zijn op een gegeven moment dan gewoon dood. De stoffen die eruit vrijkomen zijn o.a. lysozymen, dit zijn stoffen die andere cellen kunnen verteren. DAT proces moet je dus zien te stoppen lijkt me.

Nick Altena schreef op vrijdag, 26 augustus 2005, 18:31:
********************
Naja, je zegt nu in elk geval "sommige".


Maar wat een RAAR verhaal zeg. Dat kunnen ze toch nooit maken? Ik kan me niet voorstellen dat dat overeind kan blijven.

Jannie schreef op vrijdag, 26 augustus 2005, 19:37:

***********************

Hihi, dat zie ik Neel ons Belgje ook wel doen anders, gezellig bij je op de bank kruipen (of je daar blij mee moet zijn is een ander verhaal). Terwijl Torop zou denken, doe jij ff zindelijk zeg .

trea hoex schreef op vrijdag, 26 augustus 2005, 22:21:
**************************

Een huis met een deel, dat lijkt me wel wat. En dan dat als inloopstal voor de paarden.

Neel loopt je overal achterna, en het maakt haar niet uit waar of hoe, ze gaat gewoon mee (niet alleen met mij hoor, met iedereen!). Eens stond ze al achter me boven op de mesthoop (waar ik een volle kruiwagen aan het legen was) en laatst had ik haar even los laten grazen vlakbij de poetsplaats, ga even wat uit mijn kast pakken, en opeens verschijnt Neels grote hoofd daar om de hoek .... "wa doejje? Zeker ete pakke?". Stond ze toch aardig klem in dat kleine halletje, maar't maakt haar niet uit hoor, ze wil gewoon mee! Ik kon haar nog net tegenhouden, anders was ze het nog kleinere halletje van de kastjes ingekropen.

Torop zou dat echt niet in z'n hoofd halen!

Lijkt me wel grappig, zo'n kolos in de woonkamer hahahahaaaa. Alleen die drollen he. Lijkt me weer wat minder.

Loes Scheres schreef op zaterdag, 27 augustus 2005, 2:00:


Ik ga vandaag eens een foto proberen te maken van ons Neel met de kop-om't-kiehuus. . Is vast een leuke voor funniest home video's.