Malenka schreef op donderdag, 25 augustus 2005, 1:17:
> Over ervaring met mennen:
> Ik men niet veel en als ik men dan doe ik dat met paarden van
> anderen en dus met oogkleppen en liverpoolstang...
> koetsier om denken.
> Denk bijvoorbeeld aan de marathon waarbij een span zich vast
> loopt in een hindernis... zou dit ook gebeuren als de paarden
> die paal hadden kunnen zien?
De paarden lopen zich niet vast vaak, maar de kar erachter loopt vast. Een paard kan natuurlijk niet inschatten hoe breed het geval achter hem is en welke bocht hij dan moet maken. Dat komt dus aan op de stuurmanskunst van de menner.
>
> Op mijn stage heb ik geholpen een jonge fries te beleren voor de
> kar.
> Dit paard werd ook niet anders in karakter door de kleppen. Ze
> liep alleen wel tegen b.v. een muur op als je haar niet zou
> sturen. Dit vind ik toch voldoende bewijs om aan te nemen dat
> het paard niets (of erg weinig) ziet.
In jou geval waarin je denkt dat je paard weinig tot niets ziet: volgens mij passen de kleppen dan niet goed en zitten te dicht op de ogen? Want het is niet goed als je paard ergens tegen aan loopt en die ervaring heb ik ook beslist niet.
Bijvoorbeeld, we rijden over een rustige weg niets te doen. Aan de reactie van het paard merk ik dat er wat is. Maar wij zien en merken eigenlijk niets. Maar het hoofd gaat omhoog, de stap wordt een beetje dribbelig. En ja hoor, na nog een 20 m zien wij ook wat hij gezien heeft en wat hem van de wijs brengt: een stuk dikke grijze electriciteits kabel die in de berm ligt. Hij blijft gefixeerd op die kabel. Schat in wat het is en of het kwaad kan, terwijl hij verder loopt, dus hoofd draait mee. Als het opzij van hem is, heeft hij kennelijk de beslissing genomen dat het toch niet zo eng is, richt zijn hoofd weer naar voren en loopt weer rustig door. Ik denk dat je zonder kleppen, langer last van zo'n voorwerp zou hebben en dat je paard dan eerder kan besluiten er voor weg te rennen als het naast hem is en het nog wel ziet.
Warboel
