Jean Mclean schreef op donderdag 23 februari 2006, 9:22:


Vraag dan gelijk eens waar je door gedragen wordt als jouw paard de nek niet strekt

Een ander om over na te denken is: hoe kan een paard de rug bollen? Door de rúgspieren aan te spannen? Die worden dan korter dus....

Het strekken van de nek komt neer op het strekken van de belangrijkste rugspiergroep. Dat is wel goed voor die spieren, maar níet hetzelfde als ontspannen of dragen.
Als het paard zowel buik- als rugspieren ontspant, strekt, rust álle ruitergewicht op de ruggengraat, de wervels en worden de tussenschijven maximaal samengedrukt. Hoe meer het paard op de voorhand loopt hoe meer de losse ophangen aan de voorkant en hoe minder de vaste steunpunten aande achterzijde dragen.
Het strekken van de hals is dus niet zomaar een teken dat..... Sterker nog; in de meeste gevallen komt het neer op maximale wervelbelasting.

Door de buíkspieren aan te spannen bolt de rug en door het verschuiven van het zwaartepunt naar achteren ondersteunen de solide heupgewrichten meer gewicht.

HC

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:09:


Kun je dan letterlijk schijt aan hebben.....

Ik begrijp het verschil Pien. In NL is de mens het enige dier dat een vergunning nodig heeft om in het bos te piesen. Terecht: in NL is het ook helemaal niet nódig.
Blijft dat ik op nachtritten in NL hetzelfde deed als hier; dan is er geen alternatief net als hier. Ok, in NL mag je helemaal geen nachtritten maken door de meeste natuurgebieden, maar héh, durmazon. De mooiste zandbaan die ik ooit gezien heb was het traject van de A27 door de Flevopolders. Volle maan en

Mbt urineren: het plasgootje is daarvoor een prima idee voor vrouwen. Het is geen politiek correct punt om op te nemen in een trainingsmethode, maar het wérkt wél.

HC

belinda defraene schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:25:


Gezellig uiteraard, maar dat hebben ze bij jou ook allemaal echt wel; is gewoon een standaard catalogus. Heet 'pastor electrico'.
Er is ook een zonnepaneeltje leverbaar en dat zou ook zonder meer los leverbaar moeten zijn en op elke batterij uit het programma aan te sluiten. Het zijn allemaal met dezelfde componenten opgebouwde modellen.
Voor een trektocht van een beperkte periode echter voldoet een batterij heel best en bovendien staan ze er toch hoofdzakelijk níet is als de zon schijnt

HC

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:25:


Euhm..... een paard kan pas aan de teugel nageven op druk daarop.
Het 'spel' van aan-de-teugel en nageeflijk is het grensgebied tussen teugeldruk en los = aanleuning. Het paard houdt contact met het bit = teugel = ruiterhand. Wijkt voor meer druk en zoekt bij loslaten op.

Verder heeft dit niets, nul, noppes, nada met ontspannen van doen; alleen met wijken voor het bit en aangeleerde hulpeloosheid.

Veel dressuurruiters verwarren een paard dat berust in verzet-is-zinloos met ontspannen. Een paard dat zich niet verzet is nog geen ontspannen paard en al helemáál geen mééwerkend paard.
Dat is ook de valkui van 'hulp'teugeldenken en elk ander dwangmatige teugeldenken.

Ik vind het heel opvallend dat het niemand lijkt op te vallen wat die gebogen nekhouding, de krul en de passage eigenlijk zíjn in het gedrag van het paard en wat het inherente probleem daarmee is.
Wellicht dat het een na te streven plaatje bij klassieke (FEI) dresuur is geworden, maar met ontspannen heeft het niets van doen.

HC

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 17:23:


Sorry hoor maar dat is geneuzel met woorden. 'Contact blijven zoeken' is hetzelfde als aanleuning hetzelfde als het grensgebied tussen trekken door de ruiter en duwen door het paard.
Als de ruiter niet tegenhoudt waar 'zoekt' het paard dan contact mee?
Als de ruiter niet trek, waar 'geeft' het paard dan op na?

Het grote probleem met gesprekken met dressuurruiters is dat deze met een fraai geoefend en gerepeteerd verhaal komen dat alleraardigst klinkt doch vol-le-dig dan de werkelijkheid los staat.

Bijvoorbeeld:
Dressuur: 'Kort bijzetten' zodat hij zich onspant.
Ik: Aansnoeren tot hij opgeeft.

Ook de dwaalgesprekken over 'ondersteunen met het bit' en 'ontspannen van de onderkaak'. Heeft gewoon geen zin.

Een simpel gegeven is: met teugel'contact' op een bit rijden = rijden gebaseerd op dwang door pijn.
Dit is tegengesteld met ontspannen.

Een paard laten berusten in dwang is exact hetzelfde als het sacking-out, jouw wil afdwíngen door ultieme opgave.
Dat is tegengesteld met een meedenkend paard.

Terug naar de topicstarter; bezoek http://nicholnl.wcp.muohio.edu/dingosbreakfastclub/BioMech/BioMechRide1.html
eens.
Daar wordt alles omtrent onder meer de bovenlijn goed uitgelegd.
Ik rij zelf met de voorkant helemaal los.
Hieronder twee fotos van een routinerit; kleine twee uur in gemiddeld draf door de campo.
De eerste foto is na 15 km. in draf op een basaltsplitpad; rechtuit horizontaal. Als je goed kijkt zie je halsring los hangen, camera in de rechterhand en leidstok in de linker. Oh en ik kijk op het schermpje, mijn paard naar de weg
De tweede foto is 2 km. verderop op een stukje vrij steil omlaag ook in draf.
Ik leg alleen de kuiten wat aan; de rest heb ik los.

http://www.mijnalbum.nl/Foto=IB48L4HA

http://www.mijnalbum.nl/Foto=JXYASZDF

Dat is ontspannen, dat is aan de hulpen, dat is weerstandsloos nageeflijk, dat is samenwerking, daar ligt dresseren aan ten grondslag. Beter? Natuurlijk vind ík van wel; anders deed ik het anders, doch voor een ander wellicht niet. Is niet relevant eigenlijk.
Het maakt wel dat ik niet met klassieke dressuur-ruiters kan praten omdat we niet hetzelfde referentiekader hebben; bij dezelfde woorden een heel ander plaatje hebben.
We streven niet eens hetzelfde na:
- ik streef een paard dat wíl luisteren na; de dressurruiter een paard dat luistert.
- ik wil een paard dat alle nieuwe situaties aankan omdat het een basis van begrip heeft en meedenkt; de dressuurruiter een paard dat perfect geautomatiseerd een nauwkeurig beschreven kunstje doet.

Weer terug naar de topicstartster: wat wíl je eigenlijkmet je paard? Dat is de eerste vraag. Dan weet je hoe je welk begrip moet invullen.

HC

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 19:43:


Dit zijn twee hier al net op PN geplaatste fotos. Na een geestelijk en lichamelijk inspannende rit van bijna 2 uur. Voor en na het afzadelen: 'no sweat'

http://www.mijnalbum.nl/Foto=PGYE6UXM

http://www.mijnalbum.nl/Foto=JSILP8BY


Ja, nee, euh, maar....
Ik weet uit de hartslagregistratie dat hij bij een hengstige merrie in de buurt eigenlijk niet toerekingsvatbaar is en dus doe ik voor we erbij zijn al afleidende dressurmatige oefeningen om hem continue minimaal half bij de les te houden en dat werkt.
Hij léért dan echter niets.
Dat laatste is gelijk de reden waarom ik graag zou willen dat hij gewoon poept als hij moet; dan heeft hij meer aandacht voor de leersessie. Ik rij hem namelijk nog niet voor plezierritten; hij moet nog uitgroeien, is nog volop in opleiding, dus ik doe het meeste onbelast.


Is niet zo makkleijk want aan dat 'ja, nee' ligt een heel programma ten grondslag. Zo heeft hij vorig jaar winter al het hele Kikkuli-programma doorlopen en heb ik dit najaar honderden kilometers met hem gedraafd onderwijl opvoedkundig en belerend de punjes op de 'i' zettend.

HC

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 20:21:


Lees nog eens: het kán niet anders.
Wáár geeft het paard dan op na?? Op geen druk op het bit?
Je schrijft het mooi op maar het is wel onzin wat je schrijft; als het paard nergens voor wijkt, wat doet het dán? Op ESP nageven? Zou Henry Blake je gelijk in geven wellicht maar ik geloof meer in de angst voor pijn door het bit. Je spreekt nota bene zelf van een korte ruk!!! Doe eens zelf zo'n bit in en vraag een ruiter uit jouw stal met de normale druk te 'rijden'.

Een proef in Duitsland onder GP-ruiters gaf vele kilos gemiddeld aan de teugel. Ben de waardes vergeten omdat die toch absurd zijn. Om het effect van het bit te berekenen moet je het nl. door het oppervlak van het raakvlak delen en dat is máximaal 2 cm². Zit je bij slecht 3 kilo teugeldruk al op 1½ kilo per cm² en dat doet écht zeer.
Als je dan om je heen kijkt zie je legio ruiter knap wat forser aan die teugels hangen. Wie kan er zonder die teugels eigenlijk zélf in balans rijden? Hoeveel kilos denk je dat dát al zijn? Komt dan de extra druk voor de hulp nog bíj, want als kan dat paard die hulp niet onderscheiden.
Droom verder.


Euh.... daar is LDR op gebaseerd: het paard tot ontspanning te dwingen. Daar wordt veelvuldig goud voor gegeven.
Wil je fotos van hoé kort die paarden worden bijgezet tijdens het inrijden? Er is vast wel iemand die de link naar sustainable dressage op kan hoesten: Anky op dingus 30 graden achter de loodlijn aan een slof...
Droom verder.

Heel simpel Jose; de klassieke dressuur ís wat iedereen doet.
'Hulp'teugels en met de sporen tegen de muur van het bit aan rijden zijn de norm. Dat het anders zou moeten zijn is helder maar niet de werkelijkheid. Dat is nu net wat ik bedoel als ik stel dat de klassieke dressuur failliet is.
Aloïs Podhajsky schreef; 'de vaardigheid van de ruiter is omgekeerd evenredig aan de hoeveelheid hulpmiddelen' en hij onderbouwde helder waarom élk gebruik van hulpteugels een brevet van onvermogen voor ruiter of trainer is. Kom daar nú eens om!?
Droom verder.

HC

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:05:


Zou een heel goed idee zijn. Ik schreef dat niet voor niets.

Verder herhaal je gewoon steeds dezelfde mechanische onzin en krijgt niet mee wat ik opschijf. Precíes wat ik al aangeef.

LDR: en dat is wat anders? Dénk! Dat is het geestelijke opgeven tot het lichamelijke doortrekken. Een stap vérder. Blijft dwang. Blijft mishandeling. Blijft dat daar medailles voor worden gegeven en dat die sport dús failliet is: de hoofdprijs gaat naar de vleesgeworden afdwinger.
Het hoogst haalbare in de klassieke dressuur is dát. Dan is klassieke dressuur in de praktijk dús verworden tot dwangmatig automatiseren en is iedereen erbinnen die de minder gedwongen methode aanhangt een uitzondering. De regel is dwanmatig, dat is triest maar werkelijkheid. Zelfs het (onzin)woord 'dressuurmatig' krijgt al een nare associatie.

HC

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:24:


Even een vergelijking Pien die jij vast zal begrijpen. Bij met de sterkere, agressievere roofvogels werken wil je pertinent géén vogel die met de hand is grootgebracht; die heeft geen natuurlijk respect (angst) voor de mens.
Dat is niet per definitie met elke individu van elke soort zo doch je gaat geen honderden uren investeren in de hoop op die uitzondering.

Zo is het helemaal maar de vraag of inprenting van een hengstveulen wel een goed idee is.
Ik heb dat bij de keuze voor Capricho ook zwaar laten wegen; liever géén 'vertrouwelijk' veulen. Een paard is een groot beest en dat is het

Ik verwacht dat jij pas echt moet gaan opletten per januari 2007 als zijn hormonen gaan opspelen en hij gaat testen; let dan héél goed op landjepik. Moet je óf gelijk bij zijn óf accepteren dat je rgelmatig echt hard lik-op-stuk moet ingrijpen. Zul je in de groep ook zien. Degenen die niets van hem pikken hoeven maar te kíjken, de toegeeflijker paarden moeten regelrecht tráppen.
Wees je er de eerste jaren bewust van dat tot meermalen dagelijks een grenstoets normáál is; hij kán niet anders, dat is zijn programma. Heb je dat gehad, dan is het weer duidelijk.
Die van mij is een echte macho haremhengst maar zonder énige frustratie. Alle meiden zij gék op hem omdat hij veel vlijt en bijna alles toestaat. let op; toestaat. Hij laat wel merken dat híj het toestaat. Als het erop aankomt is hij zelfs de baas over Arabella. Daar hoeft hij zch maar voor op te richten.

Dé gouden regels zijn:
- geef hem altijd een open deur, dwing hem niet tot verzet
- sta geen mm. landjepik toe

Dit laatste is lastiger dan het lijkt. Capricho wil bijvoorbeeld vaak naar mij vlijen en raakt gefrustreert als ik dat afwijs. Het heeft láng geduurd voor ik het subtiele verschil tussen een voorzichtige grenstoets en een slijmaktie zag. Is nóg wel eens moeilijk voor me, maar dat is geen punt voor hem; de meiden zijn ook elke drie weken hengstig
Ook dat is echt goud van wat ik met een hengst ervaar: hij is véél flexibeler en vergevingsgezinder dan de meiden. Zie het als mijn positieve interpretatie van hardleerser

HC