Peet schreef :

....Zelfs al was het voor een verbod op bitten, dan nóg had ik net zo graag getekend. Veel suces met jullie actie, Peet, ik ben geen wedstijdmens maar als ik jullie kan ondersteunen dan doe ik dat graag.
Tis een goed streven!
Mensen moeten maar eens gaan inzien dat die controle alleen maar tussen de oren van de ruiter zit en dat het gewoon een onnodig stuk ijzer is.

Pien

Coulash schreef op dinsdag 27 juni 2006, 7:55:




Vaak zijn paarden bang van de tuinslang omdat het voor hun letterlijk als een slang uitziet. Het doet dingen, het krult zich een weg over de grond en voor je het weet zitten ze erin verstrikt.
In mijn ogen zijn paarden zelden bang voor water, maar wel als er een mens in de buurt is die enge dingen met dat water doet.
Een van mijn paarden was tijdens het rijden altijd bang van de schittering van de zon in de plassen, of wanneer ze er geen diepte in kon zien, een ander durfde niet door het water tijdens buitenritten, en weer een ander was bang van het afspuiten en dat terwijl ze wel allemaal in de regen en de blub lopen.

Als mens moet je niet teveel nadruk leggen op de engigheidsfactor.Ga jij al gespannen met de slang aan de slag dat heeft je paard dat zeer snel in de gaten, er is iets engs dus er is alarm.
Hoe nonchalanter en meer ontspannen je ermee omgaat , (tja, letten op je eigen ademhaling, sta je gegrond - I know, ben een zeiker, maar het helpt wel-) altijd minstens 2 personen gebruiken, (één die het paard vasthoudt en het om zich heen kan laten draaien, de ander houdt de slang, de spons of weet ik wat vast).
Niet té voorzichtig zijn, ander rustig paard ernaast (wordt voor het gemak vaak vergeten, paarden zijn rustiger in enge situaties wanneer er een maatje bij is), desnoods eerst het rustige paard afspuiten, maar dat helpt niet altijd want dat kan ook weer spanning bij de wachtende opbouwen.

Zoals iemand eerder als schreef : Rustig de slang op de benen en dóórspuiten, niet aarzelen; erop, eraf, da's pas onduidelijk, niet op één plek stilhouden, niet nevelen, maar een rustige kalme straal, stoppen wanneer rustig, sproeikop eraf, andere kleur slang, eerst aaien met de slang, belonen, slang in de kruiwagen met een berg hooi leggen om te wennen, weet ik veel, er zijn zoveel mogelijkheden. Beetje creatief zijn, dan maar een paar dagen niet spuiten, maar wennen.
Veel hangt of staat met jouw eigen lichaamshouding, vergeet dat niet. Daar letten ze op, jij bent immers hun rots in de branding, dus als JIJ al gespannen bent....

Succes, Pien

Spirithorses schreef :


BD was doodsbang van de gele tuinslang, dat was toch echt wel een gevaarlijk monster . Ik ben niet van het type dat dan maar een groene gaat kopen - moet ze maar aan wennen, dus opgelost door hem dusdanig neer te leggen in de paddock dat ze eroverheen moest om bij d'r hooi te komen. Sjonge jonge, wist niet dat ik een springpaard had.
Maar al dat op en neer moeten springen ging haarzelf op den duur toch wel wat vervelen, dus stapte ze er maar overheen, zag ze de andere paarden immers ook doen. Nu telt dat hele ding niet meer (en hebben we een oránje....maar die is al goedgekeurd).
Hooi en tuinslangen zijn een wonderlijke combinatie.

Doei, Pien

Huertecilla schreef op woensdag 28 juni 2006, 10:03:


Ach, nou, hier gaat elk paard dat hier binnenkomt gelijk bitloos; ik doe gewoon nog geen bit meer in, en ik ben er werkelijk nog niet één tegengekomen die daarover in verwarring was, die zich niet liet sturen of halthouden vanuit de losse teugel.Sterker nog : Ale paarden ervaren het als een enorme bevrijding te mogen lopen hoe een paard lopen moet, lekker lang, los en geen gesjor. Zelfs onbekende en drukke paarden want daar zit em de rem niet in.

We hebben er zelfs een paar bij waarvan ik niet snap hoe ze die paarden ooit (vorig leven) mét bit aan het functioneren hebben gekregen, die lopen al te headshaken wanneer je er zelfs maar aan dénkt de teugel op te pakken. Met bit was dat nog veel erger. Zonder bit aan de lange teugel ; No problem!

Bij mij geldt : Als je denkt dat je begrenzing in dat hoofd (neus) van het paard zit heb je een probleem want je zult toch met je zit moeten gaan werken. Bij de wat heftigere paarden die als ze druk worden niet altijd zin hebben om naar je zit te luisteren (ow die hebben we ook hoor) neem je de teugel(s) op, geeft je hulp, waarna die teugel weer gelijk lang moet gaan. Meestal doe je dat met één teugel.
Ik moet er niet aan denken dat de paarden ook zonder bit kort gereden worden, da's niet mijn definitie van bitloos rijden.

Voor mij is bitloos rijden : Bit eruit en je paard durven loslaten !
Dat hoort nauw verbonden te zijn, anders ben je nog niet juist bezig, dan zit je ipv aan de mond aan de neus (onder de kin) te trekken, ik geloof niet dat dat veel verschil uitmaakt.

Groet, Pien

Defraene Lorenz schreef :


Hoi Lorentz, wie of wat ben jij in relatie tot Belinda Defraene ?
Of heb jij puur toevallig dezelfde naam?
Wat heb jij zoal voor paarden?

Groetjes, Pien

Huertecilla schreef :


....Wéér die softe dikke stijve modale huisvrouwen he, HC ?! ....

Het toeval wil dat het nou eenmaal meer vrouwen zijn die in de paardengekte meedraaien, gewoon omdat paardrijden meer door vrouwen wordt beoefend. Misschien wel denken vrouwen meer, beter en diepzinniger na dan mannen .... Of ben je zelf een half wijf ?

Weet je, er zit altijd wel een waarheid in in wat je schrijft, maar je kunt het zo vreselijk overtrokken brengen. Ergens ergert het me, maar ergens heb je gewoon gelijk. Door jouw schrijven zie ik weer vanalles voor me; wel een dekentje opdoen (lekker inpakken, warm stalletje) maar verder zonder bitje en toch maar op ijzertjes, of met de roze strijkkapjes. (Altijd dat gejes).

Maar je moet het gvd wat genuanceerder brengen want zo zet je kwaad bloed, HC.... Heb je bij mij ook gedaan met je uitspraak over Peyote!

Pien

Okke schreef :


Hey Okke, ik volg de berichtgeving over Pura.
Je weet hoe ik erover denk, we hebben al privé gemaild.

Ik ken jou, de paarden, je bedrijfje maar al te goed, ik wil graag reageren maar heb even een nadenkdagje nodig dus ik kom erop terug.
Ben benieuwd naar de reakties van de anderen hier.

Overigens : Welkom op dit forum, ik weet niet of je al langer meeleest, dit is een leuk informatief forum waar af en toe een robbertje gevochten wordt, maar over het algemeen zitten hier gelijkgestemden en zijn we ook soms wél aardig tegen mekaar (nietwaar HC?).

Ik ben weer weg; paardjes pesten, ze zullen me vást missen
Tot later, (maar jij ligt nu toch te meuren).
Pien

Pien schreef:

Ans Jondral schreef :

Als ik dit met mekaar combineer kom ik weer bij dat Cook hoofdstel uit en vraag ik me af of dit strak blijven zitten bij meerdere paarden voorkomt.
Ik zeg niks over jouw rijkunsten, Ans, maar vraag het me gewoon af.
Hier reed laatst ook iemand in mijn les met zijn paard en zo'n hoofdstel en daar viel me dat ook op, we hebben toen de teugels on-overkruist gedaan en daarmee was er een hoop meer kinvrijheid en directe beloning voor het luisteren naar de hulpen.

Of is dit iets wat 'dressuuruiters' accepteren omdat je toch al gewend was dat de kinriem strakker zat toen je nog een bit gebruikte?

Teugel 'los' betekent ook los dus niet over zoveel seconden of nadat het paard de mond open heeft gedaan....Dan ben je seconden te laat met je beloning.

Pien (die nu echt weggaat, ach het is zo gezellig hier....)

trea hoex schreef op woensdag 28 juni 2006, 14:12:


letjuh....

Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Ik heb de mijne nu gevonden.... (ook een half wijf in zijn denken)

Pien

eddy DRUPPEL schreef:


Isabel heeft er net een bij mij gekocht en is hem nu aan het uitproberen; zij heeft ook een Cook hoofdstel, misschien dat zij wat kan zeggen over de verschillen?

Groet, Pien

annerheide schreef :

Hoi Anneke, leuke site heb je....
Mijn paarden, 11 stuks, lopen in een groep samen. Overdag gaan ze de wei op en 's avonds halen we ze naar de paddocks.

We hebben 4 paddocks; 1 van 20 bij 15 meter + verhard stuk van 40 m2 met inloopstal 8 x 6 meter, en daar gaan 4 paarden in.
Dan hebben we een paddock van 30 bij 5 meter met inloopstalletje voor 3 paarden en 1 veulen en een paddock zonder inloopstal van 10 bij 20 meter en daar gaan nog eens 3 paarden in.
Verder nog een strook van 30 bij 4 meter ongeveer met inloopstal, ook weer goed voor een paar paarden.

Vaak ook houden we alle linten open zodat de paarden het hele oppervlak inclusief de bak van 20 bij 50 hebben. Dan kunnen ze hun gang gaan en hoeven ze mekaar niet overal tegen het lijf te lopen. Op zo'n 10 plaatsen leggen we hooi neer zodat ieder paard aan zijn trekken komt.
Ik heb vrij heftige paarden, die in de groep rustig zijn, maar ook ineens met hun allen aan de run gaan hoor en daarvoor hebben ze de ruimte nodig.

Ik was gewend al mijn paarden in één grote groep te houden maar dat werkte op den duur niet meer, ik denk door de onderlinge verschillen in ras en temperament (van koudbloed tot Arabier). De paarden hebben zelf hun voorkeur voor bepaalde paarden en zo zijn er 3 zeer stabiele groepen ontstaan. Op de weide loopt bijna alles samen in één kudde, maar 's nachts in de paddocks delen we dus op, zo is er veel minder gejaag, rust, en kwetsuren.

Winner (QH) , de onbetwiste leider, zette vandaag de Fjord nog zonder pardon uit zijn paddock, zij is hengstig en hij moet dat niet van de koudbloeden, terwijl hij zijn eigen merries dekt. Overal lag er plenty hooi dus dat was de reden niet.
Ik moet er niet aan denken wanneer ik deze paarden in een stal heb staan die op slot is, Izzy zou dan niet wegkunnen.

Ik vind het dus geen goed idee om paarden achter sloten op zo'n beperkt oppervlak als wat jij beschrijft te houden, in mijn ogen werkt het niet, zelfs niet in een groep die zeer stabiel te noemen is. Ik vind het gevaarlijk en bedreigend. Een paard moet wegkunnen, hier gebeurt het wel eens (gelukkig zeer zelden, maar toch) dat er een paard door de draad gejaagd wordt, naja, beter een kapot draadje dan een beschadigd paard.

Wat die wondjes betreft, ach, dat is maar zo'n beetje. Ja, ze hebben wel eens bijtwondjes maar dat stelt echt niks voor, wat haar eraf, meer niet. Er is hier nog nooit een ongelukje gebeurd, een kapot been, of een kreupel paard, dat risico kun je verwaarlozen en het weegt niet op tegen het onderlinge sociale groepsgebeuren dat paarden zo broodnodig hebben.

Wat de inloopstallen betreft : Ik heb van die paarden die er wel gebruik van maken, alhoewel de koudbloeden er geen hebben en dat ook niet nodig hebben. De Volbloeden staan graag in de stal als het erg slecht weer is(zonder stro of zaagsel overigens).

Soms droom ik van en enorme loods waarin al mijn paarden passen en de ruimte hebben, dat is meestal als het weer erg nat en guur is en wij door de modder moeten ploegen om de paarden te gaan halen. In zo'n loods zou ik de paarden meer bijeen durven houden, maar een paard heeft nou eenmaal de ruimte nodig om weg te komen als een ranghogere dat zo bepaalt.

Als mens en door mijn menselijke ogen bezien vind ik het moeilijk om te bepalen welke paarden nou zo leuk bij elkaar passen, ik kom telkens weer tot de conclusie dat zij hun eigen beoordelingssysteem hebben en ik zit er vaak naast. Zo hebben wij 2 Arabieren die niks, maar dan ook niks van elkaar willen weten, terijl de koudbloeden (2 Haffen en een Fjord) 3 poten op één buik zijn. Onze Bombita , Appaloosa, sneeuwt onder in de Quarter/Arabierengroep en komt helemaal tot haar recht tussen de koudbloeden. Dus ja....

Veel zal afhangen van de ruimte en de rust die je weet te creëren, da's een uitzoekerij en een uitprobeerderij.

Veel succes ermee.
Groet, Pien

Ans Jondral schreef:


Er ís geen afdoende controlemiddel wanneer je paard in het hoofd weet dattie ermee wegkomt door ervandoor te gaan. Da's dat stukje mentaliteit en opvoeding (training) en dan nog heb je nooit de garantie dat zo'n paard naar je luisteren zal op een kritiek moment.

Tussen mijn eigen paarden onderling is er ook veel verschil, ze zijn allemaal braaf, maar sommigen reageren nou eenmaal gevoeliger dan anderen.
Als een paard er zo nodig vantussen denkt te moeten gaan dan zit ik liever op een Arabier dan op een koudbloed.
Waarom?
Omdat de Arabier blijft communiceren, hooguit een grote sprong opzij doet wanneer ze schrikt of met één hand om te trekken is, (ja dat doe ik als ik vind dat dat veiliger is) waar de koudbloed zijn dikke nek op slot zet en mij over de velden kan sleuren.

Tis maar net waar je voor kiest; alles staat of valt met goede opvoeding, temperament en open willen staan voor communicatie.
Er zijn ook paarden die nou eenmaal lák hebben aan jouw pogingen met ze te communiceren....

Pien

Sky schreef :

Met Fanny alles prima, Chantal, ze is vandaag nog meegeweest op een buitenrit en ze heeft zich werkelijk perfect gedragen!
Wanneer zien we je weer?

Greetz, Pien

sandratien schreef:


Ja, ik las dat ook.
Dat vaste territorium is bij de Konikpaarden nog steeds een omheind terrein, bovendien, zo zagen wij, was er een weldaad aan vegetatie waardoor ze niet hoefden te 'sprokkelen' op hun 125 ha land.
In het 'wild' levende paarden zoals de mustangs in Amerika lopen rond de 20 - 30 km per dag om hun kostje bijeen te scharen. En dat zal niet elke dag zijn, ik denk dat het jaargetijde daar ook mee te maken heeft.

Kijkend naar mijn eigen paarden : Hoe meer ruimte je ze geeft - en niet al te overdadig land, hoe meer ze zullen bewegen. Het ene moment kijk je links en loopt daar een groepje, terwijl ze een moment later in een geheel andere hoek van het terrein staan.

In een omheind terrein spreek je van domesticatie en zal een paard minder bewegen ja. En al helemaal in een grasland waar ie zijn hoofd maar omlaag hoeft te doen. Kun je dus niet vergelijken met 'wilde' (of verwilderde) paarden.

Groet, Pien