Bij de koniks valt mij op dat flehmen veel frequenter voorkomt dat dat mijn ponies thuis doen. Ook heb ik de indruk dat het vaker voorkomt naarmate de groep groter is. (Waarbij ik het in alle gevallen heb over groepen divers in sexe en leeftijden).
Verondersteld zou kunnen worden dat de koniks meer te onderzoeken hebben, dat hun wereld interessanter is. Maar dan? Ik zou graag wat beter erachter komen waar dat aan ligt... want op grond daarvan zou je de wereld van de huisponies ook interessanter kunnen maken, denk ik.

Dat flehmen een seksueel verbonden gedrag is, is maar zeer ten dele waar. Jong en oud, ze doen het allemaal en met uiteenlopende aanleiding. Maar een correllatie met sexe lijkt wel aanwezig; hengsten, jong en oud, doen het veel vaker.

Als flehmen-zijspoor i.v.m. effecten van stalopsluiting is interessant nmm dat hengsten op stal geen verschil in respons maken wanneer een merrie wel of niet hengstig is. Ze vinden alles even opwindend, wat me vrij simpel te verklaren lijkt uit een gebrek aan prikkels alsook seksuele frustratie. Het 1 versterkt hier het ander en lijkt mij op grond daarvan een meetbaar bewijs.van gebrek aan welzijn.

Verdere lit. o.a.:
Waring, G.H. (2003): Horse Behaviour, 2nd ed.

Waar ik nou benieuwd naar ben is hoevaak jullie paarden flehmen en vooral waarom ze dat dan doen?

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

marielle schreef op zondag 17 september 2006, 12:50:


Wat je hier zegt vat het heel goed samen: wanneer ze flehmen ruiken ze iets "aparts".

Kijk, nou kan ik me voorstellen dat ze in een begrensde, relatief kleine thuisomgeving het na verloop van vrij korte tijd allemaal al wel weten, maar... dan zou je verwachten dat huisponies onderweg op de rit, of waar ze allemaal verder ook mee naar toe genomen worden, wel veel te flehmen/onderzoeken hebben en ook dat zie ik niet.

Frequentie van flehmen is uiteraard stomweg te meten. Gedaan heb ik dat nog niet dus spreek ik niet uit zekerheid, maar mijn verwachting is dat verschillen hoogsignificant zijn. Maar waarom dan toch?

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 15:15:


Als "soort"? Nee hoor, doodgewone huis-, tuin- em keukenpaarden.


Ja, blijkbaar. Maar wat veroorzaakt dat dan?
Of, andersom, wat ontbreekt er dan aan de omgeving waardoor intensiever gehouden soortgenoten er veel minder aardigheid aan hebben?


Niet zozeer echte "geuren", maar voor pheromonen, etherische oliën, e.d. wordt het vomeronasaal orgaan (orgaan van Jacobson) ingeschakeld.

Blijft staan wat mij zo opvalt nu; dat het flehmen bij onze huispaarden zoveel minder lijkt voor te komen. Laatst bijvoorbeeld waren we gaan kijken bij die western-wedstrijd, weet je nog? Daar liepen ook hengsten... geen flehmen gezien, en toch in voor hun nieuwe omgeving met ook nog eens veel nieuwe paarden.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 21:31:


Kun je nagaan, ook zonder mijn berekeningen, hoe krachtig die p+ stimuli zijn. Voor al degenen die nog wensen te twijfelen aan het verschil ik impact tussen bitten en touwtjes.
Geen verwijt of oordeel, gewoon vaststellen van wat je waarneemt.

Hier dito. Ik heb Dyggur een africhtingbit (kneveltrens) aangemeten omdat hij ging uitbreken op libra. Harde likopstuk straf dus. Idd op de pinken zogezegd. Maar ik LEER hem daar niets mee aan, alleen af, en hoop toch echt dat we daar snel weer vanaf komen.


Probeer dan bitloos te beléren. Dat zal met flink wat stappen terug opnieuw moeten denk ik, ook omdat ik hieruit een idee/beeld heb over wat er ooit verkeerd gegaan is in zijn belering.
.

Als je ijscoos zó ziet lopen worden ze verkeerd gereden, ze lopen dan als het ware onder de druk van de ruiter uit tegen het bit aan.
Gevolg is idd vaak dat ze in verstijfdheid vastlopen. Gaan ze zwijnen.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 22:36:



Hoe bedoel je dat?

Wat ik bedoelde te vertellen is dat je met een bit kunt straffen en verder niets. Met straffen leer je dingen áf.

Nu kom ik ineens op een heel andere manier van beschrijven van wat ik in de paardensport zo maf vind: Het wordt normaal gevonden om via alle ongewenste opties te bestraffen de enig gewenste optie ongestraft te laten. Dit is toch de leerwereld op zijn kop! In plaats van iemand te leren lopen, verbied je te kruipen, te vliegen, te zwemmen, etc... totdat er gezwommen moet worden, dan verbied je verder te lopen en stopt met het verbieden van zwemmen
Is dit nou misschien duidelijker dan mijn technotalk?

Met belonen echter leer je dingen áán.

Aan- c.q. afleren is wetenschappelijk niets anders dan het percentage kansen in de richting sturen die je wilt, totdat je de respons voldoende betrouwbaar vindt.


Ja hoor, het zou me niet eens verbazen als hij, wanneer hij eindelijk de cues gaat begrijpen en vanuit zichzelf positief en vrijwillig gaat invullen, een veel blijer paard wordt.


Ik denk dat hij beleerd is vanuit het principe van aversieleren, met "de enige deur open" naar wat gewenst was. Dan krijg je dit. Ik zeg daarmee niets over hoe jij met hem omgaat want deze patronen zijn allang in gewoonten vastgelegd.


Vertel mij wat.... van de week nog mijn nagels stukgetiept op wat elementaire kennis zien te slijten op het ijscoforum, waar antwoord op een basisvraag over het verschil tussen straffen en negeren uitmondde in steeds meer tot het zeer onplezierig werd. Redelijk onbegonnen werk en ben niet van plan daar verder mijn keyboard aan te laten slijten.

groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:40:


Lijkt me nog niet zo'n probleem eigenlijk.


Mooi zo. Dat heb je dan iig al bereikt, dat de valse spanningen van de verwachting tegen het bit aan gedreven te worden zijn vervaagd.


OK, daar gaan we dan, aangenomen dat hij het zonder bit allemaal leuk doet behalve dat racken dus:
- probeer het maar met heel kleine voltes en van daaruit aantölten, sorrie racken
- 3 superkleine voltes links, zelfde rechts, van daaruit versnellen en gáán.
- veel gang- en tempoWISSELINGEN rijden
- slangenvolte over de weg, lekker slingerdeslanger. Rechtuit op-z'n-mensen is sowieso al onnatuurlijk voor een paardom te doen.
- als hij schouderbinnen kan (allemaal zonder bitgetrek he!), vanuit schouderbinnen. Als hij geen schouderbinnen kan, beginnen dat te leren via traverse (op de benen, NIET het hoofd!).

Ik hoor het resultaat wel weer...

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op zondag 17 september 2006, 23:58:


Mooi zo. Fijn!


Zojuist bedoelde ik niet dat je in rack die voltes maken moet. Gewoon vanuit actieve stap. Rondje, rondje, rondje om as draaien verzamelt, en dán versnellen naar rack. Heel klein stukkie om mee te beginnen. Zorg dat je hem beloond en terugneemt vóór hij eruit valt.

Maak je nou maar niet druk om hoofdhouding of krul want daar zit het niet in. Hoe meer hoofdvrijheid hij heeft des te makkelijk kan hij zijn balans maken.

Groeten, Egon

Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op maandag 18 september 2006, 0:42:


IC!
Weer een puzzelstukje op zijn plek.
Flink oefenen op draf dan! Draf is voor jouw zwijner van veel meer belang voor (rug)ontspanning dan wat ook.
De oefeningen gaan al met al dan leuk worden... tussen het draaimolen spelen door lekkere stukkies proberen te draven!

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Wil schreef op maandag 18 september 2006, 1:04:



Ik denk, dat de meest logische manier om jouw lateraal geval naar draf te krijgen is:
- "Hoofd laag" aanleren. Dat kan heel makkelijk met clicker. Op stemcue zetten.
- grondwerk: lekker samen joggen (draftempo dus) met hoofd laag.
- Met hoofd laag, jouw gewicht (in het begin) overdreven naar voren in het zadel, kan er weinig anders gebeuren dan dat hij in draf vervalt. Zelfs vanuit zwijnerij, maar ik zou dat ook eerst proberen met tempoversnelling vanuit stap.
Dan zelfde recept: paar stapjes draf belonen en terugnemen. De herhaling is belangrijker dan de duur. Zorg dat je op tijd blijft met het initiatief in wisselingen te houden.
Je zegt dat hij zelf, in de wei, wel draaft dus zo moeilijk kan het niet zijn.

Leuk he, gangenpaarden?

groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar