Jan slijtage is dus het breekpunt wil je kunnen trainen en rijden voor meer dan 60 km. De sok is dan zeker het proberen waard, die heeft immers niet de nadelen van een hoefschoen en houd de slijtage wel tegen. Jammer dat ik geen endurance rijd, ik zou graag de moeite genomen hebben een goede slijtvaste sok in elkaar te naaien. Is er niemand eerder op dit idee gekomen? Of wordt het bij voorbaat weg gewippelt dat een sok met 10 km al kapot is? Hmm kan niet waar zijn, met de moderne kunstoffen.

Groetjes, Michiel

jan seykens schreef op donderdag 26 april 2007, 23:08:


De stof zou heel slijtvast moeten zijn, zoiets als de parachutte stof van mijn hangmat van 25 euro. Geen verharding erin helemaal niets met een bevestiging die niet insnoerd om hem aan te houden. Geen drukplekken dus. De hoef loopt alleen op fluweel zacht in plaats van op de schurende ondergronden zoals asfalt en steentjes. Vergelijk het met handschoenen aan, zelfs met de dunste handschoenen kun je gerust met je hand langs de muren strijken, totdat de stof door gesleten is blijft je hand vrij van slijtage. Stoot kwetsuren (gevoeligheid) voorkom je daar niet mee, als je dat wilt, dan helpen alleen hoefschoenen. De stof is heel licht en neemt geen water op en zal daardoor in modder niet afzakken. De sok hoeft niet eens strak aan te sluiten, zoiets als de weggooi blauw plastic overschoenen die je aan moet als je met schoenen aan in een zwembad of sporthal moet zijn. Zoiets ... alleen het elastiekje wat sterker natuurlijk en de stof slijtvaster en niet zoveel lebberen dat de achtervoet op de voorvoet sok trapt. Duidelijker kan ik het niet uitleggen.

Groetjes, Michiel

Monique Meijer schreef op vrijdag 27 april 2007, 14:11:


Zou kunnen, en als je er een broekriem idee van maakt,
dan gooi je een versleten sok weg (na 100 km bijv.) en
gebruik je het riempje opnieuw. 1 setje extra bij je (mét riem)
en Jan kan gaan voor de 160 km

En wat dacht je van de mensen die op pelgrimpstocht naar Spanje
willen met hun paard. Om de slijtage hoeven ze er niet naast te gaan lopen.
Om slijtage te voorkomen hebben ze geen hoefschoenen nodig.
Mischien wel hoefschoenen om de drukbelasting te verminderen,
dat zou kunnen.

Iemand die er belang bij heeft kan het idee in praktijk brengen. Of Frans maakt het klaar voor winkel verkoop, die is ook capabel genoeg om er geen prutswerk van te maken. Als er een verborgen bezwaar aan kleeft dan
ligt het tenminste niet aan de uitvoering.

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op zaterdag 28 april 2007, 0:39:


De meeste mensen hebben te weinig slijtage, het groepje mensen dat
last heeft van te veel slijtage is klein. Hoe zit dat bij Pien? Echt lange ritten
kan ze niet te veel achter elkaar maken, daar op die vuurstenen, maar of dat slijtage daar een rol bij speelt dat weet ik niet?

Het hele idee staat of valt natuurlijk met de sterkte van materiaal.
Als er na 100 meter al scheuren in zitten, dan werkt het nooit en te nimmer.
Mensen lopen op leren zolen of op kunstof zolen, niemand denkt echter
aan wegwerp zolen die dun en flexibel mogen zijn. Dunne lapjes van leer
of rubberachtig kunstof zou dus ook tot de mogelijkheden kunnen behoren.
Twee soorten, links en rechs om de hoeven en tijdens het rijden uittesten,
zou ik zo zeggen.

Goed ik hou er over op, het is verder niet in mijn belang.
Jur in de winter houd zijn hoeven onderhoudsvrij en nu staat hij weer in de wei, en kunnen we de harde weg goed gebruiken voor de gewenste slijtage.

Groetjes, Michiel

marjolijn schreef op zaterdag 28 april 2007, 22:16:


Marianne kun je nu stellen dat je man en dochter een aanpak
hebben die beter bij Apache past, kun je daar wat over vertellen?

Groetjes, Michiel

Patricia van Rooij schreef op zaterdag 28 april 2007, 22:54:


Leuke site en fijne aanpak heb je Patricia.
Bij je uitleg over leiderschap vond ik punt 4 belangrijk genoeg om hieronder neer te zetten. Ik snap dat dit niet representatief voor je werk is, maar je vind het toch belangrijk genoeg om het op je site te vermelden.
Compliment !

Overigens die link die er in staat zou ik uitbreiden met meerdere soortgelijke links, verschillende mensen gebruiken immers graag verschillende manieren om het zelfde te beoefenen.

Groetjes, Michiel

"
4
Bewustzijn over en loslaten van de eigen gedachten

Iemand die zijn eigen gedachten kan waarnemen, merkt dat het denken iets mechanisch is. Gedachten komen en gaan. Bijna alle gedachten van de mens gaan over wat er geweest is en over wat er gaat komen. Over verleden en toekomst die beiden niet bestaan. Alleen dit moment bestaat. De realiteit is Nu. Maar het zijn juist die gedachten die de mens belet om de realiteit van Nu te ervaren, in elk geval zolang hij zichzelf ermee identificeert. In deze context geef ik graag de link naar www.tsuki.org.
Op de momenten dat ik de identificatie met mijn gedachten kan loslaten, dat ik mijn gedachten gewoon kan laten waaien zonder er aandacht en realiteitszin aan te geven, kan mijn aandacht naar het Nu gaan. Dan "zit ik niet in mijn hoofd" maar is mijn aandacht in mijn buik, mijn centrum, ben ik geaard - allemaal termen voor hetzelfde. Anders gezegd, het zijn de momenten dat ik mijn hoofd kan "leegmaken" van allerlei storende gedachten over gisteren, morgen, wat anderen van mij zullen denken en of ik alles wel onder controle heb. Alleen dán ben ik voor 100% met mijn aandacht bij het paard.
Paarden reageren onmiddellijk op het moment dat mijn aandacht van mijn buik naar mijn hoofd gaat, en andersom. Merken de paarden dan slechts de spierspanningen op die worden veroorzaakt door de gedachten die ik heb, of hebben ze het vermogen om mijn gedachten waar te nemen? Ben ik geaard, niet in gedachten maar aanwezig in hét moment, dan kunnen paarden hun volledige vertrouwen geven en ontspannen. Een echte kuddeleider kan zich immers niet permiteren om slechts half allert te zijn want dan signaleert hij wellicht de vijand te laat.
"

e m kraak schreef op zondag 29 april 2007, 16:10:


Misschien kunnen we wat leren van de mensenvoet?
Nu loop ik al 9 weken zonder schoenen en mijn voeten kunnen wel meer aan, maar de aanpassing van schoenen nodig hebben naar sterk blootvoets gaat toch langzaam. Op advies, heb ik nu 2 maal een boswandeling gemaakt, waarin het terrein niet vlak is en van de voet veel meer flex vraagt en de takjes, kluiten en steentjes de zool veel meer prikkelen. Dat beleid zou met zo'n 10 wandelingen mijn voeten goed en snel in conditie kunnen brengen. Overigens 20 min. dagelijks over kleine kiezels lopen (dat zou ik dan na die 10 wandelingen doen) is ook een super training.

Zou hier ook een oorzaak liggen om van hoeven die onderhoud nodig hebben, te gaan naar hoeven die geen onderhoud vragen? Natuur gebieden zijn immers verre van vlak en stimuleren hoef en been misschien dáárom beter? Hebben paarden op bobbelige weides minder hoef onderhoud nodig? Ik weet wel dat als ik alleen op asvalt en stoepen blijf lopen (ik woon nu eenmaal in de stad) het niet echt opschiet met echt goede voeten te krijgen.

Groetjes, Michiel

Coralie schreef op zondag 29 april 2007, 19:27:



Hoi Coralie
Ja zeker moeilijk, het vergt dan ook altijd oefening waarbij elk resultaat telt.
Ik zou er zoooveel over kunnen vertellen dat het moeilijk wordt hier een zinvolle selectie weer te geven.
Ik borduur even verder op deze beoefening, misschien heb je er wat aan of iemand anders.

"
4
Bewustzijn over en loslaten van de eigen gedachten
"

Bewustzijn over ... bekijk deze link maar eens, en klik dan op de kaart van Nederland. Dan heb je overal in NL mensen waarmee je samen kunt oefenen.
www.boeddhisme.nl Er zijn hier zo veel soorten meditatie te beoefenen, diegene die het minst als religie beoefend kan worden is Zen-meditatie, Shambhala en Vipassana.

Loslaten van gedachten ... daar is een uiterst effectieve beoefening voor.
Heel leuk te bekijken op you tupe. Ik heb Pressure uitgekozen, omdat we hier een uitgebreide discussie gehad hebben over het toepassen van druk.
www.youtube.com/watch?v=Pb2OnkIe4LY Behalve leuk om naar te kijken, besef wel dat iedereen zo kan leren zijn gedachtes los te laten, oftewel gedachten laten de denker los, heel relaxt !!

Groetjes, Michiel

Coralie schreef op dinsdag 1 mei 2007, 1:17:


Ja het positieve was ook zeker een hele mooie positieve bijdrage,
ha ha. Ik was al aan het nadenken en uitzoeken welke links ik zelf
zou toevoegen aan dat mooie website stukje over heldere aandacht.
En toen jij schreef dat de beoefening daarvan moeilijk is, heb ik
het links-antwoord daar gegeven.

Byron Katie op YouTupe is voor de meeste mensen te extreem.
Ik denk dat als mensen meerder filmpjes van haar daar bekijken
ze of gefasineerd raken of het als onzin ter zeide schuiven.
Het oer-verlangen, de realiteit anders willen hebben dan ze is,
verdwijnt namenlijk geheel in deze beoefening. En dat wil niet zeggen
dat idealen niet meer nagestreeft worden, verre van dat.
Enkel de ergernis en het verwijt en de veroordelingen en de geringschatting
verdwijnt en daarvoor in de plaats komt een sterke heldere vriendelijkheid,
die uiterst aantrekkelijk is en effectief bij veranderings processen.
Op deze manier kun je alleen maar houden van die mensen die
hun paard mishandelen uit onwetendheid en verwarring, om maar
eens wat concreter te worden.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:10:


Met een paard precies zo, en dáár kunnen we dit wél !
Bij mensen verliezen we vaak deze helderheid.
Je neemt je paard namenlijk zoals die is, ride the horse you have today.
Ook al is hij verre van perfect, we zeggen niet dat het een idioot paard is, ongelooflijk dom en gemeen. In plaats daarvan houden we van de realiteit,
van dat moment en werken aan de volgende stap in zijn ontwikkeling.

Kijk zo hoord het, altijd en overal, ook bij mensen.
Zo in theorie zullen velen het me eens zijn, totdat iemand plastic in jouw
paardenwei gooit, of we zien iemand met sporen en zweep zijn paard
mishandelen. Of je partner zegt woedend wat je allemaal fout doet,
of je auto ... kortom zodra iemand iets doet wat niet leuk vind, hier op het forum of waar dan ook, dan is de manier zoals we met paarden omgaan niet meer zo gemakkelijk.

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:26:



Ik snap wel dat je haar om die zoetheid niet serieus kunt nemen.
Wat ze leerd is echter het zelfde als bijvoorbeeld ...
nee echt wetenschappelijk zijn hier geen voorbeelden of
het moet de rationeel emotieve therapie zijn, dat komt er
iets bij in de buurt.

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 mei 2007, 11:43:


Je mist het punt waar het om draaid hier.
Je ziet het als een manupulatie om te krijgen wat je wilt, namenlijk geen
vader die je onder druk zet. Of makkelijker 'Nee' kunnen zeggen.

Toch proef ik uit je woorden dat je deze meid iets zou aanraden
wat ze daar precies aan het leren is.

Het punt is dat ze haar innerlijk verzet tegen haar vader (de realiteit)
loslaat. En dat is precies waar het met deze techniek bereikt word. En zonder innerlijk verzet vloeit daar spontaan passend gedrag uit voort. Denk aan de paarden Eddy dear als jij in verzet gaat met je paarden, dan ...
Hoef ik verder niet uit te leggen.

Groetjes, Michiel

Mike Verver schreef op dinsdag 1 mei 2007, 17:45:


Aangezien de bereden politie overal de mest laat liggen,
bestaat er geen landelijke regeling, dacht ik zo.
Uit eigen belang (om de buurt tot vriend te houden)
pak ik het op in een vuilniszak, als ik langs woningen ga of door het park.
In het stadsbos op een wandelpad schuif ik het van de weg met
de dichtsbijzijnde stok die ik kan vinden.

Groetjes, Michiel

Piet schreef op woensdag 2 mei 2007, 11:20:


Wijze woorden Piet.


Dit is achterhaald Eddy, ook bij mensen.
Wat er in feite gebeurd als iemand mag proeven aan een veel mooiere
situatie als waarin hij altijd verkeerde, is dat de oude innerlijke onvrede
herkent en begrepen wordt. Meer bewust inderdaad, maar onbewuste verkramping is veel erger dan bewust geworden verkramping.

Talloos zijn de voorbeelden van mensen die dit mee gemaakt hebben, ze zijn allemaal blij dat ze nu beter weten. En voor velen gaf het net dat sprankje hoop en levenslust om hun oude situatie vol te houden. Velen zijn op zoek gegaan om die gunstiger situatie te bereiken, dat kan bijv. ook zo zijn bij geestelijke verwaarlozing in de opvoeding, één ervaring van iemand die je mag zoals je bent, kan een enorme hulp zijn voor de rest van je leven.

Een paard die altijd in gevangenschap geleeft heeft, zal eerst bang zijn voor meer ruimte, ervaard hij toch plezier dan is dat niet voor niets geweest. Hij weet nu zoals het hoord en is alleen daardoor al méér paard geworden. Hij neemt de mooie beelden mee, naar zijn gevangenis of zelfs ...
al vecht hij zich dood voor zijn ideaal dan is dat beter dan een leven van lijdzame slavernij (vrij naar M.L. King)

Groetjes, Michiel