eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 oktober 2007, 0:19:

Ik heb enkele dagen gewacht om te zien wat de discussie zou opleveren.

1) Allereerst lijkt het er op dat het bekende euvel weer de kop heeft opgestoken: Er wordt niet goed gelezen. Nergens heb ik geschreven dat Eddy niet meer op het forum mag schrijven, ik heb slechts verzocht om woordspelletjes ergens anders voort te zetten. Serieuze berichten van Eddy zijn hier als vanouds van harte welkom.

2) De tegenstelling Belgie - Nederland leeft slechts in de verbeelding van sommigen. Nergens zie ik een tegenstelling Belgie - Nederland; van vele forumdeelnemers heb ik zelf (en waarschijnlijk met mij vele anderen) niet eens een beeld van waar ze nou precies wonen, of ze wonen letterlijk op een grensgebied. Of ze spreken wel Nederlands maar wonen noch in Begie noch in Nederland. Daar hebben we er trouwens opmerkelijk veel van op het forum. Tot welk kamp berekenen we die?
Wat krijgen we straks? Iemand die zich inbeeldt dat er op het forum een tegenstelling is tussen Friezen en Drenthen? En natuurlijk, die schijn kun je oproepen door berichten in het Friesch te plaatsen en dan te wachten tot er opmerkingen van Drenthen komen of het misschien ook kan worden vertaald... Flauwekul natuurlijk.


Gezien het aantal berichten van Eddy (het dubbele van wat ik zelf heb) zou ik hem tot die Pilaren willen rekenen. Het lijkt me niet dat Eddy kan klagen dat hij hier geen kansen kreeg om zijn meningen te openbaren.


Ik zie het forum niet als een arena waar gestreden moet worden tot er een winnaar uit de strijd komt. Het forum bestaat uit een collectie "meningen", waar iedereen wat uit kan putten en wat aan kan bijdragen.

Laten we dat vooral zo houden.

Wat mij betreft hoop ik dat Eddy gewoon door gaat met schrijven van serieuze bijdragen.

Vriendelijke groet,
Frans Veldman

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 14:53:


Dank jullie wel allemaal!
Ik heb een leuke dag gehad, hoewel wat mij betreft de verjaardagen zelf niet meer zo hoeven. Het was in ieder geval prachtig weer, en dat maakt het dan toch altijd erg leuk, want zo vanzelfsprekend is dat niet op 22 oktober.

Groeten,
Frans

Eva Saegerman schreef op woensdag 24 oktober 2007, 14:50:


Ik volg dit onderwerp nog steeds met interesse. Volgens de gegevens die ik nu heb wordt bevangenheid veroorzaakt door insuline. Elk bewijs of zelfs maar aanwijzing voor een verband met eiwitten ontbreekt.

Dat bevangenheid in het voorjaar vaker optreedt dan in de herfst komt denk ik doordat het typerende weertype (stralende zon, lage temperaturen) in het voorjaar gewoon vaker voorkomt. We hebben nu net twee dagen of zo van dat weer gehad, maar hier is het nu al weer de hele dag grijs. Een hele week lang zonnig maar koud weer is in de herfst redelijk zeldzaam, maar in het voorjaar heel gewoon.

Vergiftiging zou ik het overigens niet willen noemen. Het ontwerp van de paardenhoef is een compromis, de constructie is slecht bestand tegen insuline, terwijl insuline nou eenmaal een noodzakelijk hormoon is in de koolhydraatregulatie.

Voor de paardenhoef is het belangrijk om te zorgen dat het paard zo min mogelijk insuline hoeft aan te maken. Insuline is nodig voor de verwerking van koolhydraten, afkomstig van zetmeel en suikers. Ook hier weer zie je de aanwijzing dat paarden niet bedoeld zijn om graanproducten (=zetmeel) te eten, maar uitsluitend gras/hooi, wat normaal gesproken vooral uit cellulose bestaat en waarbij voor de vertering nauwelijks insuline nodig is. De puzzelstukjes vallen steeds beter op hun plaats.

Dat gras ook "gevaarlijk" kan zijn is geen indicatie van het tegendeel: het gras dat wij allemaal in onze wei hebben staan is een teelproduct dat speciaal is uitgeselecteerd om bij lage temperaturen (zoals in dit klimaat gewoon) al vroeg in het voorjaar fors te kunnen groeien. Een forse fructaanvoorraad maakt de groeispurt mogelijk en biedt bovendien bescherming tegen nachtvorst. En koeien kunnen nu eenmaal prima tegen zetmeel en suikers, en dat zijn de hoofdconsumenten van dit product.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op woensdag 24 oktober 2007, 15:06:


Het danseresje draait helemaal niet. Het is een 2D-beeld, waarbij alle diepte- en schaduwcues ontbreken om te kunnen bepalen welke kant de voorstelling zou moeten opdraaien. Wat er vervolgens gebeurt is dat de hersenen zelf invulling geven aan het geheel. Frappant daarbij is dat de "beslissing" om voor een specifieke kant te kiezen ieder moment door de hersenen kan worden gewijzigd, zonder dat je daar invloed op hebt. Een zelfde effect kun je waarnemen als je naar een 2D-model van een draadkubus kijkt, waarbij voor- en achterkant zich met enige regelmaat spontaan lijken te verwisselen. Het effect treedt zelfs op wanneer de kubus is afgebeeld op een stuk papier, dus wanneer je zeker weet dat er niets aan kan veranderen. Het is een normaal en bekend psychologisch verschijnsel.

Geloof je het niet? Kijk er dan even met twee of meer personen tegelijkertijd naar. En dan geen ruzie proberen te maken over welke kant het danseresje opdraait, en wanneer er van draairichting wordt gewisseld.

Christel Provaas schreef op woensdag 24 oktober 2007, 16:48:


Je kan evengoed zeggen dat ze op haar rechterbeen staat. En dan is alles precies andersom.

Anita Cats schreef op woensdag 24 oktober 2007, 17:11:


Wat helpt is als je met je muis in de buurt rondjes gaat draaien. Doe dat eens in tegengestelde draairichting?

trea hoex schreef op woensdag 24 oktober 2007, 18:45:


Ja, maar is dat het rechter- of linkerbeen?


Uhuh. Ze wisselt niet van been. Je kunt alleen niet zien welk been voor welk been langs kruist, en op welk been ze dus staat.

Wel frappant dat als je hersenen eenmaal voor een draairichting hebben gekozen dat deze erg overtuigend is, en dat je de andere mogelijkheden met de beste wil van de wereld niet meer kan zien.

Zo is het met veel dingen in het leven. Prima illustratie om dat aspect eens goed te belichten!

trea hoex schreef op woensdag 24 oktober 2007, 19:18:


Uhuh. En is die dikke teen dichterbij of verderaf dan de kleine teen?


Lijkt er wel op he?


Er is geen clou. Beide mogelijkheden zijn even valide. De vraag is denk ik of je brein hardnekkig vasthoudt aan een eenmaal gekozen oplossing of voortdurend in staat blijft om te zien dat het andersom eigenlijk evengoed kan. Zo op het forum lezend zijn de linksom- en rechtsom adepten gelijkelijk vertegenwoordigd, hoewel enkelen al dan niet onder invloed van een wijntje ook iets ruimer kunnen zien.

Ik zie weinig verschil, maar ja, voor mij heeft een Lego-blokje ook geen boven- of onderkant. Al vaak op mijn kop gehad van minderjarigen dat als ik iets van Lego bouwde dat het "op zijn kop" was, terwijl ik nergens iets heb kunnen ontdekken dat er bij voorbaat op wijst wat boven en onder is, behalve dan natuurlijk een algemeen maar nergens op gebaseerde aanvaarde norm, die even valide is als de norm omtrent de zijde waarop je op je paard hoort te klimmen. Bij het gros van de mensen is de geest echter allesbehalve flexibel. En om dat te constateren heb je niet eens danseresjes of legosteentjes nodig...

Hoe leggen jullie je boterham op je bord? Met de ronde kant van je afgekeerd? Of ziet je brein dat er feitelijk geen enkele reden is hoe je je boterham neerlegt?
En een broodje, heeft die een boven- of onderkant? Is er een voorkeurskant waarop je het beleg smeert alvorens het broodje dicht te klappen?

Hoe denk je dat de wereld eruit ziet voor iemand die geen last heeft van dit soort nergens op gebaseerde "regels" en dingen gewoon ziet zoals ze zijn?

Hoe denk je dat de rest van de wereld er uit ziet voor iemand die geen last heeft van dit soort regels?

Isabel van der Made schreef op woensdag 24 oktober 2007, 21:55:


De uitleg lijkt mij grote nonsens. Het verschijnsel is al langer bekend, maar nu heeft iemand zomaar bedacht dat dit te maken heeft met hersenhelften.
Waarom dit onzin is? Omdat het niveau waarop de beslissing wordt genomen wat er wordt gezien niet door een hersenhelft, maar door sensorische verwerkingseenheden wordt genomen. Dat het in dit specifieke geval een rechts- of linksdraaiend figuurtje is, is toeval. Het had ook net zo goed een figuurtje kunnen zijn dat draait om een horizontale as. Zouden het dan je "bovenste" en "onderste" hersenen zijn geweest? En bij een draadkubus, die je afwisselend binnenstebuiten en buitenstebinnen ziet, wat moet ik me daar bij voorstellen?

Zicht is een bijzonder complex systeem. Wat we zien is doorgaans incompleet, de hersenen moeten van de losse pixels samenhangende informatie maken. We hebben eenheden die lijnen herkennen uit de losse pixels, weer andere eenheden die figuren herkennen uit lijnen, en daarbovenop weer systemen die beweging kunnen detecteren. Voortdurend zijn die systemen bezig om uit al de losse pixels die we waarnemen een beeld van de werkelijkheid te vormen. Dat de draairichting zich wijzigt bij zo'n danseresje is gewoon een gevolg van het feit dat al die systemen voortdurend bezig zijn om te analyseren wat we zien, en proberen voor de meest logische verklaring te kiezen. In dit geval is er geen EEN beste verklaring, maar zijn ze gelijk aan elkaar, en is het min of meer toeval wat we zien.

Omdat we leven in een wereld waarin een rechtsdraaiende beweging domineert (de klok, de manier waarop we schrijven) zal waarschijnlijk bij de meeste mensen de beweging "met de klok mee" de voorkeur hebben.

Just my 2 cents.

e m kraak schreef op donderdag 25 oktober 2007, 1:17:


Jaaah! Leuk vervolgexperiment: Zie je het blauwe vlak als linksachter, of als linksvoor? En verandert het als je er lang naar kijkt?


Ik was al bang dat ik hier de enige zou zijn die dat hersenhelften-gedoe helemaal uit de lucht gegrepen vind. Gelukkig niet dus.

trea hoex schreef op donderdag 25 oktober 2007, 9:32:


Het is maar hoe je het bekijkt. Met "left" en "right" heeft het niets te maken. Je kan het ook gerust "mode-A" en "mode-B" noemen. What's in a name? Feit blijft dat een paard dat in "overlevingsmode" staat niet zo gemakkelijk op hetzelfde moment iets te leren is, althans niet wat jij voor ogen hebt.