Vicky Verreycken schreef op woensdag 17 januari 2007, 9:32:


Vicky, ik vind het heel goed dat je je opinie durft zeggen. En je maakt een heel terechte opmerking.

Piet, ik twijfel al een tijdje of ik je eens persoonlijk zou mailen maar doe het nu toch maar gewoon voor iedereen. Ik heb jou maar éénmaal 'in het echt' gesproken (meer dan een jaar geleden op een clinic van Inge) maar je lijkt mij een eerlijke man met een hart van goud voor paarden. Nu ken ik Fred beter en vind ik het erg jammer dat jij een enorm vertekend beeld van hem hebt. Kunnen jullie niet eens in het echt afspreken en uitpraten?
Zolang dat nog niet gebeurd is vertel ik misschien alvast hoe ik Fred zie. Om te beginnen is het een misverstand dat hij in ijzeroplossingen denkt. OK, hij heeft de traditionele hoefsmedenopleiding gevolgd, maar al tijdens die opleiding raakte hij overtuigd van NB door het lezen van Ramey, Jackson, Olivo ea. Hij beslaat uit principe niet. Als Fred dus al met een ijzeroplossing aankomt zal hij naar een ijzersmid moeten doorverwijzen (geen idee of dat al ooit nodig geweest is).
Fred is voorstander van bekappen door de eigenaar zelf en geeft hiervoor een vierdaagse cursus en begeleidt ook zelfbekappers. Huisvesting en voeding worden hierbij niet vergeten.
Voor zover zoiets bestaat is Fred verslaafd aan hoeven en vooral aan hoevenkennis: hij wil er steeds meer van.
Ik geef je wel gelijk dat de manier waarop hij sommige berichtjes plaatst raar kan overkomen. Ik lees zijn berichten gewoon zoals hij ze (goed) bedoelt omdat ik hem ken, maar ik begrijp wel dat geschreven tekst makkelijk kan fout begrepen worden. Als ik Fred hier iets van zeg blijkt hij trouwens zich van geen kwaad bewust.

Ik weet niet of het iets helpt allemaal maar het is jammer dat geruzie de plaats van kennisoverdracht en nuttig hoef-brainstormen inneemt.

Met de beste bedoelingen en vriendelijke groeten,
Nathalie

trea hoex schreef op woensdag 24 januari 2007, 12:01:


Hoi, hier net dezelfde twijfel. Hoe langer Lolita's hoeven waren hoe beter ze liep. Ik ben zelfs in november kunnen op alle ondergrond buiten gaan rijden! Maar al bij de derde keer dat ik buiten ging begon ze weer gevoelig te lopen. Mogelijk gewoon door de slijtage van de keren voordien, of toch weer door het gras (in november?).
Wat ik hier al eens eerder geschreven heb is hoeveel paarden ik niet zie met (volgens mijn door NB getrainde ogen) veel te lange lelijke hoeven die perfect lopen. Op het dekstation zijn we vorig jaar veel geweest (het lukte niet meteen) en télkens liep Lolita daar over de steentjesoprit zielig te strompelen. En telkens zag ik daar horden fokmerries zo uit de wei met van die hoeven die op cursus als heel erg zouden bestempeld worden vrolijk over die zelfde oprit stappen en draven.
Moeilijk hoor. Blijven kijken en nadenken en aanpassen, meer kunnen we toch niet doen?

Groetjes,
Nathalie

Nele schreef op donderdag 11 januari 2007, 20:37:


Hoi Iedereen,

Ik zit momenteel 1500 of zo berichten achter met lezen. Ik antwoord jullie nu dus als uit een ver verleden, ik voel mij een beetje een tijdreiziger. Maar omdat het over mij gaat...
Deze tekst heb ik hier toen ook geplaatst na de clinic! Leuk dat je hem ergens hebt teruggevonden (ik had hem natuurlijk ook naar Eddy Modde gestuurd).
Bedankt Liesbet om aan mijn rechten te denken, doe de groetjes aan Bollie en Woepie (juist?) en aan de kindjes.
Ik hoop dat Karen Rohlf dit jaar weer komt voor een clinic. Ze doet mee aan het internationaal dressuurforum bij de familie Bartels ergens in oktober geloof ik, misschien kan een clinic nadien.
Mijn Lolita loopt nu ook als ze in vrijheid rond mij cirkelt makkelijk ontspannen voorwaarts neerwaarts (soms niet erg neerwaarts maar meer 'mooie' hoofdhouding). Hopelijk is dat dus ook rechtgericht. Toen ik bij Antoine De Bodt was vond hij inderdaad dat ze op de grond goed recht was. Als ik erop zat was het minder natuurlijk...

Groetjes uit begin januari, (ik ben benieuwd hoe het met de forumruzies gaat, en als jullie een forumfeest plannen: count me in!)

Nathalie

Hoi allemaal,

Willen jullie weer eventjes meedenken?

Mijn dierenarts zette mij (nog meer) aan het denken over de hoeven... En ik vind haar heel betrouwbaar.

Jullie weten misschien nog wel dat mijn beide paardjes maar vooral Lolita gevoelige en platte zolen hebben waarbij Lolita bijna het hele jaar door voelbare pulsaties heeft gehouden. Ook nu nog dus. Het leek deze zomer eventjes beter te gaan in zoverre dat ze (na langzaam opbouwen met graaskorf) terug twee uur per dag op het gras ging maar uiteindelijk was het niet echt over. Het lijkt beter te gaan als ik de hoeven een tijdje liet groeien maar dan zag het er ook niet meer uit qua flares en ondergeschoven hielen. Verder 24/7 buiten in de paddock met pad van grasdallen en pea gravel leidend naar de inloopstal in beton.

Ik voel dus al acht maand dagelijks naar pulsaties (binnenkant van het pijpbeen) en ik kan er maar niet aan uit waarom ze soms eens weg zijn en dus hoe ik die wegkrijg. Ik heb vorige maand nog eens een maand lang enkel en alleen geweekt hooi gegeven en een klein beetje bietenpulp omdat ze toch mager werden. Op die hele maand heb ik slechts één dag geen pulsaties gevoeld bij Lolita. Toen is Fred komen bekappen en dat lijkt misschien te helpen want sindsdien (twee weken) heb ik al vier keer geen pulsaties gevoeld. Ik dacht minder kans te hebben op pulsaties bij koud weer (dat had ik deze zomer af en toe gemerkt) maar het is nu stukken kouder dan in de zomer dus dat is het eigenlijk niet. Zelf had ik ook het idee dat ik minder kans had op pulsaties als Lolita niet over de steentjes naar mij toe was komen lopen maar als ze gewoon in de (zachte) paddock bleef staan.

Vorige week was de dierenarts dus hier (voor vaccinatie). Zij vertelde mij weer wat ze mij al een jaar lang herhaaldelijk probeert te vertellen: de hoeven zijn te kort (hoefwand te kort, steunsels te kort). Volgens haar is dit zelfs een voorbeschikkende factor voor laminitis. Ze vindt het een probleem dat Lolita op de zool loopt: de buitenste rand zool draagt mee op het vlakke, en gezien er geen hoefwand uitsteekt en de zool weinig hol is wordt de rest van de zool ook door het minste steentje of bultje geraakt. Hierdoor wordt de zoollederhuid abnormaal geprikkeld wat zwelling veroorzaakt dus verminderde doorbloeding en pulsaties en het begin van laminitis. Ze stelde mij weer voor de hoeven desnoods in te gipsen om ze de tijd te geven om langer te worden.

Ik heb eergister de 'zoolprikkeltheorie' proberen testen: gestart met weinig tot geen pulsaties, dan op straat aan de hand gaan wandelen (1km, kort over grind) en inderdaad dan voelde ik een dik gespannen bloedvat met forse pulsaties. Gisteren dan dezelfde wandeling maar met hoefschoenen: lichte pulsaties vooraf, onveranderd nadien. Verder onderzoek is nodig (zouden ze in een artikel zeggen) maar het zou dus kunnen kloppen. Wat denken jullie?

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op maandag 5 februari 2007, 15:15:


Bedankt voor je snelle reactie Piet.
Maar, hoefschoenen zijn de oplossing niet, die kan ik immers niet de hele dag aanlaten toch? Dat heb ik (dom van mij) geprobeerd, met lelijke drukplekken tot gevolg (je ziet hiervan nu nog de putten in de hoefwand naar beneden groeien). Het gaat hem niet om het rijden. Dat heb ik al half opgegeven, en kan inderdaad wel met hoefschoenen. Het gaat om de hele dag lang blootstelling van die (dunne en platte) zool aan de ondergrond waarop Lolita woont. Waardoor ze dus continu overprikkeling zou krijgen en hierdoor zwelling in de hoef, en hierdoor verminderde doorbloeding in de hoef (waardoor je dus de pulsaties aan het pijpbeen krijgt als teken). Haar theorie is juist dat mijn paard door die korte (lees onbeschermde) voet een VERMINDERDE doorbloeding van de hoef krijgt. Waardoor de hoef niet goed groeit, de lamellen ook van slechte kwaliteit zijn, en laminitis al half ingezet is zonder dan nog maar een hap fructaan of suiker binnen te krijgen. En ik dus al meer dan twee jaar aan het sukkelen ben, of meer bepaald Lolita. Die voordien geen enkel (merkbaar) probleem had met ijzers, overal overheen denderde en die ik alleen maar uit overtuiging na het lezen van deze site heb ontijzerd. Daar voel ik mij wel schuldig over. Nog steeds vind ik het hele verhaal hier op de site (en ook van andere NB sites) zeer logisch. Maar iets werkt er toch niet bij mijn paarden, dus blijf ik verder nadenken. Het zou kortzichtig zijn van mij om te denken dat ik met mijn twee paarden en veel hoofdzakelijk theoretische kennis per definitie meer weet van paardenvoeten dan mijn dierenarts, die in paarden gespecialiseerd is, zelf paarden heeft, en heel veel paarden ziet.

Wat denk je, kan je je bij de 'zoolprikkeltheorie' iets voorstellen? Ik vraag mij nu af of Strasser ook niet iets dergelijks verteld in één van haar boekjes...

Groetjes,
Nathalie

ingrid van der post schreef op maandag 5 februari 2007, 16:13:


Hoi Ingrid,

Een lotgenote! Ik herken het helemaal. Mijn paarden vinden mij vast erg ongemanierd, als ik bij hun kom ga ik eerst meteen naar beneden aan die benen voelen ipv. normaal te begroeten.
Soms word ik het ook gewend die pulsaties en denk ik dat het normaal is. Tot ik op Parellicursus ofzo eens aan de benen van andere paarden ga voelen en daar inderdaad echt niks te voelen is, zelfs het bloedvat niet. (En ik kan wel goed bloedvaten zoeken met mijn vingers, ben arts)
Eerlijk gezegd geef ik het (fructaanarme en zetmeelloze) dieet stilaan op. De DA vond het ook echt nodig dat ik wat mengeling (equifyt natural base) zou bijgeven, Lolita is immers drachtig. Ze krijgen nu al een week een kwart schep per dag, samen met een halve schep geweekte Zupa. En de pulsaties zijn er niet beter of slechter om. Zelfs weer één moment gehad zonder.
De flares hield ik niet goed bij, enkel de mustangrol. Fred vijlt de flares wel heel secuur weg, dat maakt misschien wel verschil.
Goed dat ik van jou hoor dat zool en straal verweken onder gips! Nu, een gips was ik niet van plan hoor. Ik vertel het maar om het standpunt van de DA te verduidelijken. Zelf zou ik dan eerst nog kunststoftoestanden willen proberen vooraleer aan gips of (help!) ijzers te denken. Alleszins is het plan nu om Fred minimum zes maand te laten bekappen en bepalen wat er gebeurt. Dat vertelde ik mijn DA ook. Maar dat neemt niet weg dat ik nu alvast kan nadenken over wat ze zegt.

Bedankt en hou vol!
Nathalie

Nick Altena schreef op maandag 5 februari 2007, 17:10:


Dat mag je zeker vragen Nick!
Ik bekapte redelijk HN: alles gelijk met de zool, en mustangrol rondom, en kwartierboogjes. Initieel trouw om de twee weken, de laatste maanden al eens een maand niet omdat ik ook al probeerde de voet te laten zichzelf in orde brengen.
Fred heeft nu al één keer bekapt, die doet hetzelfde maar veel mooier , ook steunsels iets verder dan ik de laatste tijd deed (vroeger deed ik die korter onder invloed van de Strasserbekapster), ietsie van de zool bij de steunsels ook. Een heel mooi de flares wegraspen (deed ik niet), en een mustangrol zoals Pete Ramey denk ik, een 'bevel' (Zeg maar Fred als het niet klopt)

Dus, de hielen zijn alleen iets uitstekend geweest in de periode dat ik een tijd niet bekapte, de tonen slijten altijd vanzelf maar de hielen minder.

Foto's heb ik nu wel (net een digitaal toestel gekocht!) maar ik ben verder nog heel onwetend, dus die raken nog niet meteen online. Het komt.

Groetjes,
Nathalie

Michiel schreef op maandag 5 februari 2007, 19:50:


Hoi Michiel,

Sorry voor mijn late reactie, ik had het druk en pas vandaag weer tijd voor HN.
Jouw suggesties zijn heel logisch en ik denk aan dezelfde dingen (behalve in de zool snijden). Een randje onderlijmen met Vettec of een plastic hoefijzer onderlijmen zijn opties die ik nog in reserve houd voorlopig.
Waarom dacht je dat ik terug naar de ijzers was? Het klopt wel dat ik hier niet vaak schrijf, door tijdsgebrek zit ik vaak al een eind achter met lezen zelfs...

Ik heb de story rond Jur gevolgd en leef met je mee (twijfels, nieuwe inzichten, steeds bijleren...) maar ik heb geen advies. Ik heb nog niet eens ontdekt hoe ik mijn eigen paarden goed moet houden.

Groetjes,
Nathalie

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 6 februari 2007, 12:57:


Hoi Ilse,

Daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht. Initieel was het hier ook allemaal zachte paddock, enkel de inloopstal zelf was vlak beton. Ik heb nu over de loop van twee jaar mijn man juist zover gekregen om meer harde ongelijke ondergrond te voorzien, dus vandaar dat we vorige zomer het pad naar de stal ook verhard hebben en de pea gravel er ligt. Om daar nu weer rubber matten te gaan overleggen gaat iets te ver vrees ik.
De pea gravel zelf daar lopen ze prima op (het zakt nogal in ook) maar de steentjes komen natuurlijk mee de stal in en dat is onhandig.

Groetjes,
Nathalie

Nick Altena schreef op maandag 5 februari 2007, 23:59:


Hoi Nick,

In grote lijnen klopt het wat je schrijft: de steunsel werd van de zool afgesneden waarbij soms een mm. zool mee werd gesneden. Alleen was ik zelf er al zes maand mee gestopt om dit te doen. Sinds we de pea gravel hebben leken de steunsels zelftrimmend te zijn.
Een beetje hiel laten staan, daar heb ik zeker al aan gedacht (ook door wat jij en bv. Pien hier al over schreven). Wanneer ik de hoeven een hele tijd niet bekapte groeiden de hielen wel bij (ondergeschoven jammer genoeg) en liep ze beter (mogelijk toeval). Ik ben toen zelfs zonder hoefschoenen buiten gaan rijden (ik dacht dat we er eindelijk waren) maar na twee keer een uurtje liep ze alweer gevoelig. Mogelijk sleet de hoef teveel, hoewel het niet specifiek de hiel was die afsleet, de hele hoef werd iets korter waardoor de zool ook weer iets meer ging meedragen aan de rand.

Bedankt voor het meedenken,
Nathalie

Michiel schreef op woensdag 7 februari 2007, 11:20:


Hoi,
Ik denk dat ik het al eens geschreven heb, maar bij mij hielp het als de paarden eerst wat hongerig waren, dus zo een uur of vijf al naar de allerlaatste sprietjes hooi aan het zoeken waren. En zeker toen ik geweekt hooi gaf was gewoon droog hooi in vergelijking een lekkernij. Na een tip van Ilona kon ik dus het Mg in wat water over een kleine plak hooi doen en Lolita at het met plezier op. Voordien gaf ik het in wat krachtvoer (minder gezond natuurlijk, zeker bij laminitis) en dan merkte ik wel dat ze in het begin een redelijke schep moest hebben om de Mg smaak te maskeren. Langzamerhand kon ik de hoeveelheid krachtvoer afbouwen, op het laatst lustte ze het nog in een grote hand krachtvoer gemengd. Het is dus ook wennen en associeren met iets wat ze wel lekker vinden.
En het heeft bij Lolita niet geholpen. Ik moet ook nog ergens een rest hebben (had meteen de grootste emmer besteld) maar die durf ik nu hier niet meer aanbieden eigenlijk.

Groetjes,
Nathalie

Fred schreef op woensdag 7 februari 2007, 17:46:


Ha die hippopodist! Goed idee. Wil jij gewoon de foto's ergens bij jou online zetten en hier een link? Dan hoef ik niet te werken...
Tot ziens,

Nathalie

Geertje schreef op vrijdag 9 februari 2007, 9:32:


Hoi Geertje,

Het is maar een idee, maar kan er een vorm van SeME in het spel zijn? Ik heb zelf gelukkig geen SeME patienten hier maar ik herinner me een jong merrietje (was ook twee jaar oud denk ik toen) bij vrienden, die had het wel. Aan haar vacht of manen had ik het niet meteen gezien (manen waren wel gedeeltelijk kort denk ik), maar qua gedrag viel ze op. Ze stond met andere paarden in de wei, zodra wij mensen erbij kwamen was ze opvallend opdringerig tot omverloperig bijna, omdat ze gekrabd wilde worden natuurlijk. Ik dacht hier al aan bij je eerste bericht, maar zeker nu je ook schrijft dat ze in extase raakt van aaien.
Je kan hier perfect mee clickeren zou ik denken. Als gekroeld worden is wat ze wil dan zal ze snel kunnen leren dat ze dat pas krijgt als ze doet wat jij vraagt (afstand houden, beleefdheid, achteruitgaan).

Zou het kunnen?

Groetjes,
Nathalie

Carolaatje schreef op vrijdag 9 februari 2007, 16:11:


Welkom hier Carolaatje,

Luchtzuigen is inderdaad een manier van paarden om met stress om te gaan (omdat er endorfines bij vrijkomen).
Maar de laatste jaren heeft men ontdekt dat het meer is dan dat: pDeze paarden hebben bijna allemaal een maagzweer. Paarden gaan luchtzuigen om iets in hun lege maag te hebben als er (letterlijk) niets anders is dan lucht dat ze kunnen eten op dat moment. Paarden zijn niet gemaakt om een lege maag te hebben, en lopen risico op maagzweren als ze langere tijd niets in de maag hebben. Dat doet pijn, en de pijn vermindert een beetje door het luchtzuigen omdat de maag heel eventjes gevuld is, en door de reeds eerder genoemde endorfineproductie.
De beste preventie tegen maagzweren en dus luchtzuigen is dan ook continu aanwezigheid van hooi of eetbaar stro (opletten voor verstopping hiermee!). Eens het luchtzuigen lang bestaat kan het als gewoonte blijven bestaan, zelfs als de maagpijn weg is, omdat de paarden zichzelf een lekker gevoel kunnen bezorgen door de endorfines. Die gewoonte gaat meestal weg als het paard 24/7 op de wei kan (met voldoende te gras of hooi en met vriendjes), en zeker als daar niks is van objecten waar het paard zijn 'tanden in kan zetten'.
Heb je hier iets aan?
Ik denk niet dat je de vorige eigenaars iets kan verwijten: ze hebben toch eerlijk verteld dat het een luchtzuiger is? Of hebben ze gegarandeerd dat hij het echt nooit zal doen op iets anders dan een eetbak? Dat zou willen zeggen dat ze niets over luchtzuigen weten dan, of het wel wisten maar hoopten dat jij er niets over wist. Enkel in dit laatste geval, en als je dat dan ook nog kan bewijzen heb je een zaak lijkt mij.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

maes vero schreef op zondag 4 februari 2007, 9:44:


Hallo Vero,

(Ja ik ben het, de vriendin van Mieke en Kim) Ik leef helemaal met u mee maar heb niet echt een oplossing. Waar jij van gehoord hebt is misschien de Natural Balance ijzers? Dat zijn 'gewone' hoefijzers die wat afgerond zijn en een forse opzet hebben, de details ken ik niet. Hier is behalve de naam en het makkelijker afrollen verder niet zoveel natuurlijks aan dus niets voor u en Darco.
Je herinnert je of weet misschien wel van Fred dat Lolita met een gelijkaardig probleem zit. Niet helemaal gelijk! Ik heb nog lang niet zoveel ervoor gedaan als jij. Maar als jij een oplossing vindt interesseert het mij ook alleszins.

Veel groetjes en goede moed,
Nathalie