trea hoex schreef op dinsdag 2 oktober 2007, 9:13:


Hahaha, kevers, spreeuwen, kippen....
Ik vind het wel handig zo, minder mest te ruimen.

Peter Donck schreef op dinsdag 2 oktober 2007, 17:11:


Je ziet ze gewoon door hun achterhand zakken, zich hernemen, en verdergaan. Die smalle kontjes en dito schoudertjes, dat kán toch niet goed zijn, ze kunnen het ruitergewicht niet dragen.
Kan iemand mij vertellen hoe het komt dat ze hun staarten zo kunnen dragen? Wat zit daar ook al weer voor trucje achter?

Groet, Pien (die ook een tweejarige heeft staan - een kleuter is het nog)

Peter Donck schreef op woensdag 3 oktober 2007, 10:58:


Yes!
Ik kan nog wel een goeie lesgever erbij gebruiken

Greetz, Pien

van lennep schreef :


Jouw houding was helemaal niet slecht, Esther, en dat heb ik ook gezegd.
Je beugels waren aanvankelijk te kort maar dat hebben we later opgelost.
Ik zie persoonlijk liever iemand die wat meer 'achterover' zit dan iemand die bij het minste of geringste naar voren leunt. Naar voren betekent 'uit balans' en als je paard een verkeerde beweging maakt gá je....

Let er maar eens op hoeveel mensen naar voren gaan leunen als ze angst hebben, soort van klemmend aapjesgedrag zeg ik altijd (maar wel begrijpelijk hoor)

Groet, Pien, die na het schrijven van dit bericht ontdekt dat ze op het verkeerde forum zit te antwoorden maar die nu weer weg moet en het niet meer kan overplakken.

Sop sop, de regen in, maar de lucht is helder....

Peter Donck schreef op woensdag 3 oktober 2007, 11:07:


Gaat het, lieffie?
Wat wil je ons allemaal vertellen....????
Kom, probeer het maar, het gaat vast wel lukken op je Mekkie

Nils Vellinga schreef :


Ah, Eureka, het middel om mijn hengst wat groter te laten worden, hij is nu 2 1/2 en nog steeds onder de 1.40, 1.38 welteverstaan.
Tja, geen opfokvoer gehad he.... (en te weinig klappen gehad zeker)

Ik ga maar eens twee bakstenen zoeken....

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 oktober 2007, 21:42:


Deze is veel leuker, een fillumpje met Peter D, HC en Eddy.
Zóó charmant, alleen: Wie is wie?
('t Is een ouwe, maar hij leuk....)

http://nl.youtube.com/watch?v=De0vL53EDgU&mode=related&search=

openmind schreef :


Hoi Danielle, welkom hier en leuk dat je ook zo'n ommekeer gemaakt hebt, zoals de meesten van ons.

Ook wij voeren volledig 'op het oog' en ik kijk niet naar schema's maar naar mijn paarden; hoe ze in hun vel zitten, niet te mager worden, of ze glanzen, blij zijn, voldoende energie hebben, of ze goed herstellen na inspanning etc.

Wij voeren de meesten van onze paarden haast onbeperkt voordroog. We hebben voor voordroog gekozen omdat we deze verpakte balen buiten kunnen opslaan, bovendien bevat dit hooi kruiden en bloeisels (zaden) en is het niet stoffig.
Voordroog maar zeker kuilhooi bevat meer voedingswaarde dan droog hooi en met sommige paarden moet je daar een beetje mee oppassen, die worden nogal snel dik van onbeperkt hooi.
Kuilhooi is daarbij ook nog gefermenteerd en teveel daarvan voeren kan een te zware belasting van het systeem van het paard geven. Het lijkt mij goed dat jij er stro bijvoert.
De meesten van onze paarden zijn werkpaarden en die moeten meer eten merken wij. Op dagen echter dat ze niet werken en de hele dag op de weide lopen krijgen ze minder bijvoer. Op hooi wordt bij deze paarden nooit bezuinigd.

Wij hebben onze paarden in groepen gehuisvest en per groep wordt bekeken hoeveel ze mogen eten. Zo krijgen de koudbloeden (Fjorden, Ijslander, Haflinger) zeker niet onbeperkt hooi, dan groeien ze dicht, maar de Volbloeden en de Quarters weer wel, die hebben heel veel eten nodig. Deze paarden krijgen bij ons ook bijvoer (spelt, haver en sommigen Quattro).

Onze paarden hebben ook niet onbeperkte weidegang, dus als ze niet op de weide staan krijgen ze hooi en dat verdeeld over meerdere porties per dag (zeker 6 porties, waarbij de alle baden en halve 100 litervaten geheel (over)gevuld worden).

Wij hebben ervoor gekozen om niet een baal in de paddock te zetten en het de paarden maar laten uitzoeken, want dan hebben we minder 'contriole' op de hoeveelheid die de paarden eten. In praktijk komt het er dan op neer dat het altijd dezelfden zijn die met hun neus in de baal staan terwijl de wat minder vreetgrage paarden die het eigenlijk harder nodig hebben toch stoppen als ze genoeg hebben, dus dat werkte niet bij ons.
Verder gaat er op die manier veel hooi verloren; het wordt vertrapt en blijft in de modder achter. We zien echter wel voedersystemen waarbij je de baal achter een hekje plaatst zodat ze er niet in kunnen trappen, plassen of mesten (want dat gebeurt hier ook).

Misschien heb je hier wat aan....
Groetjes, Pien

Spirithorses schreef :

Je zult merken:
Hoe meer je met voeding en gezondheid bezigbent, hoe meer er op je af komt en je gaat twijfelen. Ik tenminste wel.

Bijvoorbeeld of de weide genoeg voedingswaarde bevat, je kunt niet even een paar zakken kalk op je weide strooien als er te weinig kalk in de bodem zit want dat kan weer ten koste gaan van andere voedingsstoffen (onbalans in mineralen en micro-organismen). Bovendien kun je wel vanalles aan het gras toevoegen maar daarmee is zeker niet beweerd dat het gras dat ook daadwerkelijk vrij geeft én je paard het ook nog eens goed kan opnemen.

Kijkt een paard niet goed uit zijn ogen dan ben je snel geneigd er een supplement bij te geven of schemaatjes te raadplegen, maar je weet niet wat je paard ook nog uit de bodem haalt en hoe de bodemgesteldheid dus is (hooi, gras). Ik denk dat bloedonderzoek bij het paard veel beter beeld zou kunnen geven, al weet je natuurlijk ook weer niet of alles in het bloed aantoonbaar is. Ik heb me voorgenomen dat ik dat zou doen wanneer er hier een paard is waarbij ik twijfel of hij/zij genoeg binnenkrijgt.
En dan nóg schijnt magnesium bijvoorbeeld niet in het bloed aantoonbaar te zijn, maar daarvoor zou je een spierbiopt moeten laten nemen, nogal heftig dus.
Wat ook sterk meespeelt en daar zijn we zelf heel erg mee bezig, is dat je paard aantoonbaar (bloed, röntgenfoto's, lichamelijke onderzoeken ed) wel gezond kan zijn, maar in praktijk tóch steeds ziek of niet lekker is. Onze Puck is daar een goed voorbeeld van. Zij is bij ons gekomen omdat ze oa telkens hoefbevangen was, terwijl haar hele systeem gezond blijkt na diverse onderzoeken. Ziekten/onbalans van een lichaam kunnen ook ontstaan door stress, oude trauma's etc, psychosomatisch dus, ook bij paarden , ik raak daarvan meer en meer overtuigd en zoiets is nou eenmaal moeilijker op te sporen in een lichamelijk onderzoek. Ik kom ook steeds meer paarden tegen waarvan een ziektebeeld of gedragsstoornis een psychosomatische oorzaak heeft en er dus eigenlijk geen lichamelijke oorzaak voor te geven is.

Zomaar wat gedachten....
Hier een link naar het verhaal van Puck, metwie het momenteel fantastisch gaat, ondanks haar hoefbevangenheidsverleden loopt ze nu gewoon in de kudde op de weide: http://www.spirithorses.be/puck.html

Nu snap je misschien dat hoe meer je weet, hoe meer je kunt gaan twijfelen.
Groet, Pien

Ik denk ook dat het normaal mag zijn dat een paard zelf een voorkeur aangeeft waar hij wil lopen, dat wíllen we immers ook: Meer gevoel in hun voeten.

Ik mag wel zeggen dat Jack en ik hier goed afgeharde paarden hebben,
toch blijft een aantal van onze paarden ook aangeven beter te lopen op zachte ondergrond; op gras schieten ze vooruit en op beton, (inderdaad, Peter: ruwe beton), grind, kiezel, vuursteen gaan ze een beduidend toontje lager. Ik heb daar weinig moeite mee en leer mijn leerlingen ook om hiermee rekening te houden.
Iets anders wordt het wanneer een paard duidelijk gaat strompelen, dat verschil is goed merkbaar.

Overigens bemerken wij in dat eerste jaar NB wel het verschil tussen langdurig ijzers en nooit ijzers gehad, maar na dat eerste jaar gaan ze redelijk gelijk op. Wel merken we bij 'langdurig be-ijzerde paarden', en dan spreek ik over 10 jaar of meer, dat de ontwikkeling van de hoeven weliswaar vooruitgang boekt, maar dat het nooit zo zal worden als paarden die hun hele leven blootsvoets doorbrachten.
Ook bemerken we niet zo heel veel verschil tussen ijzerloos natuurlijk bekapt en traditioneel bekapt. Veel méér zegt de manier waarop deze paarden gehouden werden, maw, de natuurlijk gehouden paarden zijn echt in het voordeel tov de ijzerloos gehouden stalpaarden.

Na 5 jaar (aanvankelijk) Strasser, later Natuurlijk Bekappen, geloof ik er niet meer in dat elk paard moeiteloos over elk soort ondergrond moet kunnen. Daar hebben ze hoefschoenen voor uitgevonden.

Groet, Pien

yondan schreef op donderdag 4 oktober 2007, 12:47:


Leuk dat je dit schrijft, Patricia.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik me geen eerlijker en nuchterder dier meer kan voorstellen dan een goed-in -zijn-lijf-zittende hengst.

Ik vond het ook altijd flauwekul, dat hengstengedoe, maar tijdens onze Paas-Oriëntatierit met de hengsten van Eddy ben ik heel anders gaan denken. Toen pas heb ik het verschil tussen een hengst en een ruin kunnen ervaren; de sprankeling, de trots, die je een ruin afgenomen hebt, want het is niet hetzelfde. Dat zegt overigens niks over het gelukkiger zijn van een hengst, daar geloof ik niet in. Ik zie aan mijn ruinen dat ze hartstikke gelukkig zijn en ik ben het nog steeds ermee eens dat wanneer je een hengst niet kunt houden omdat ie in afzondering moet leven, je hem beter kunt ruinen, maar die beslissing heeft consequenties (hem hengst laten vaak ook).

Eigenlijk vind ik in het werken met mijn eigen hengst meer uitdaging dan het werken met de merries. Merries zijn serieuzer, minder in voor een grapje, als je het vergelijkt met een hengst, tenminste, bij ons is dat zeker zo.
Nu ook zie ik wat voor sullen mijn ruinen kunnen zijn en dat bedoel ik zeker niet negatief naar ruinen toe, want die hebben weer andere voordelen (zoals minder merrie gericht zijn en daardoor makkelijker en rustiger in de omgang). Mijn hengst daarentegen, heeft veel meer invallen en spontane ideeën dan de andere paarden, bij hem moet ik toch iets 'wakkerder' blijven en meer vooruit denken.

Spirit verzint vanalles om zichzelf en ons bezig te houden, Eva en Esther hebben gezien wat hij nu weer bedacht had met de speciekuipen. De ruinen of de merries heb ik dat nooit zien verzinnen (zal er een filmpje van maken).
Ik ben nu met hem aan het clickeren en hij is ongelooflijk snel in zijn denken, vaak sneller dan ik trouwens. Vind ik een enorme uitdaging!

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Ik ben het helemaal met je eens!
Greetz, Pien, die nu met haar eigen hengst aan de slag gaat.... doei!

Christel Provaas schreef :


Ow jawel hoor: BD, Winner, Izzy, Eining, Amie en nog een aantal. Gelukkig zijn die in de meerderheid. Ik gaf alleen aan dat dat niet bij íéder paard lukt.

carausios schreef :

Kijk nou eens wat wij van onze gedomesticeerde paarden vragen:
Hele stukken draven over beton/asfalt, galops over ruig terrein met op hun rug een ruitergewicht, vaak nog tegenwerkend en hotseklotsend ook als we het over beginners hebben.
In de natuur rennen paarden ook over allerhande soorten terrein, maar ze sparen hun krachten en rennen niet meer dan op dat moment nodig is.
Bovendien zit er geen gewicht op hun rug, hoogstens in hun buik én besluiten ze zelf te gaan stappen als het gevaar geweken is of wat dan ook, terwijl wij onze paarden aansporen om maar voorál door te blijven lopen kilometers lang....

Ik maak ook lange galops met BD over een stenig pad, dat kan ze aan ook, maar ik betwijfel of ze daar zelf ook voor zou kiezen....

Pien

Christel Provaas schreef :


Geen idee, dat zien wij hier ook.
Gister Holly nog nét van een hellinkje kunnen laten sturen voordat ze weggleed. En toch terug blijven willen he.
Veel is ook patroontjes lopen, ze loopt altijd op dat hellinkje als het droog is, dus nu wilde ze ook weer.
Zou het zoiets zijn?