yondan schreef op donderdag 4 oktober 2007, 12:47:


Leuk dat je dit schrijft, Patricia.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik me geen eerlijker en nuchterder dier meer kan voorstellen dan een goed-in -zijn-lijf-zittende hengst.

Ik vond het ook altijd flauwekul, dat hengstengedoe, maar tijdens onze Paas-Oriëntatierit met de hengsten van Eddy ben ik heel anders gaan denken. Toen pas heb ik het verschil tussen een hengst en een ruin kunnen ervaren; de sprankeling, de trots, die je een ruin afgenomen hebt, want het is niet hetzelfde. Dat zegt overigens niks over het gelukkiger zijn van een hengst, daar geloof ik niet in. Ik zie aan mijn ruinen dat ze hartstikke gelukkig zijn en ik ben het nog steeds ermee eens dat wanneer je een hengst niet kunt houden omdat ie in afzondering moet leven, je hem beter kunt ruinen, maar die beslissing heeft consequenties (hem hengst laten vaak ook).

Eigenlijk vind ik in het werken met mijn eigen hengst meer uitdaging dan het werken met de merries. Merries zijn serieuzer, minder in voor een grapje, als je het vergelijkt met een hengst, tenminste, bij ons is dat zeker zo.
Nu ook zie ik wat voor sullen mijn ruinen kunnen zijn en dat bedoel ik zeker niet negatief naar ruinen toe, want die hebben weer andere voordelen (zoals minder merrie gericht zijn en daardoor makkelijker en rustiger in de omgang). Mijn hengst daarentegen, heeft veel meer invallen en spontane ideeën dan de andere paarden, bij hem moet ik toch iets 'wakkerder' blijven en meer vooruit denken.

Spirit verzint vanalles om zichzelf en ons bezig te houden, Eva en Esther hebben gezien wat hij nu weer bedacht had met de speciekuipen. De ruinen of de merries heb ik dat nooit zien verzinnen (zal er een filmpje van maken).
Ik ben nu met hem aan het clickeren en hij is ongelooflijk snel in zijn denken, vaak sneller dan ik trouwens. Vind ik een enorme uitdaging!

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :

Ik ben het helemaal met je eens!
Greetz, Pien, die nu met haar eigen hengst aan de slag gaat.... doei!

Christel Provaas schreef :


Ow jawel hoor: BD, Winner, Izzy, Eining, Amie en nog een aantal. Gelukkig zijn die in de meerderheid. Ik gaf alleen aan dat dat niet bij íéder paard lukt.

carausios schreef :

Kijk nou eens wat wij van onze gedomesticeerde paarden vragen:
Hele stukken draven over beton/asfalt, galops over ruig terrein met op hun rug een ruitergewicht, vaak nog tegenwerkend en hotseklotsend ook als we het over beginners hebben.
In de natuur rennen paarden ook over allerhande soorten terrein, maar ze sparen hun krachten en rennen niet meer dan op dat moment nodig is.
Bovendien zit er geen gewicht op hun rug, hoogstens in hun buik én besluiten ze zelf te gaan stappen als het gevaar geweken is of wat dan ook, terwijl wij onze paarden aansporen om maar voorál door te blijven lopen kilometers lang....

Ik maak ook lange galops met BD over een stenig pad, dat kan ze aan ook, maar ik betwijfel of ze daar zelf ook voor zou kiezen....

Pien

Christel Provaas schreef :


Geen idee, dat zien wij hier ook.
Gister Holly nog nét van een hellinkje kunnen laten sturen voordat ze weggleed. En toch terug blijven willen he.
Veel is ook patroontjes lopen, ze loopt altijd op dat hellinkje als het droog is, dus nu wilde ze ook weer.
Zou het zoiets zijn?