Wij hebben het ook heel gezellig gevonden.

Het elektrische gereedschap werkt zeer snel, maar we houden het toch bij lucht, dat lijkt ons het veiligste!

Was grappig barbeknoeien op een ingestorte barbeknoei, maar werkte uiteindelijk prima. En ja, er lagen overal hoeven, het is mij eigenlijk niet zo opgevallen, maar nu Frans het zo schrijft ...

Ook weer nieuwe mensen ontmoet, nieuwe dingen gehoord, nieuwe dingen geleerd.

Het weer zat mee, we gingen in de stromende regen van huis, maar bij Piet bleef het vrijwel droog. (Toen we thuiskwamen regende het weer )

Het was ook voor ons een lange reis. We hadden er heen en terug zo´n drieëneenhalf uur voor nodig, reden ook niet harder dan 100, omdat we de aanhanger mee hadden. (Maar hoeveel zal dat nu schelen op zo´n afstand?). John heeft terug lekker een tukkie gedaan en ik heb achter het stuur zitten meezingen met de radio .

Van mij zou het wel één x per jaar herhaald mogen worden, brengt de mensen bij elkaar.

Els.

Wil schreef op zaterdag 28 augustus 2010, 18:13:


Ik durf dat wel aan, hoor! . Ik had het verhaal voor het grootste deel al eerder gehoord, alleen wist ik niets over de bestrijding van spirocheten in de mond.
Mochten er onvolkomenheden in zitten, kan Cedric (of iemand anders die het verhaal ook gehoord heeft) het nog aanvullen.

Het verhaal van Cedric (beknopt):

Er is de laatste jaren enorm veel onderzoek gedaan naar bacterieën in de vorm van een spirocheet. Spirocheten zijn bacterieën in de vorm van een spiraal, lyme wordt o.a. veroorzaakt door zo´n bacterie. (Het zijn moeilijk te bestrijden bacterieën, omdat ze zich kunnen schuilhouden in weefsels en daar niet aan te pakken zijn met AB; Els.)
Deze bacterieën komen ook veelvuldig door de mond binnen en nestelen zich tussen tanden en tandvlees. Vandaar kunnen ze verder door het lichaam migreren, ze kunnen gemakkelijk barrières doorbreken en overal komen; hart, hersenen, lever, alvleesklier, alle weefsels zijn er gevoelig voor. Ze worden (deels) verantwoordelijk geacht voor allerlei moderne ziekten als hart- en nierfalen, dementie, diabetes, etc. Bij mensen met dergelijke aandoeningen worden na overlijden vrijwel altijd spirocheten in de weefsels aangetroffen. 80% van ogenschijnlijk gezonde mensen is er mee besmet.

Om verder leed te voorkomen is het belangrijk de spirocheten bij de bron, dus in de mond aan te pakken, de spirocheten in het lichaam blijven zitten waar ze zijn, maar er komen er dan i.i.g. niet meer bij.
1 x daags poetsen met natriumbicarbonaat (bakzout, zuiver maagzout) en 1 x in de drie dagen je mond grondig spoelen met een 1:100 (zuivere) bleekwater-oplossing, vermindert het aantal spirocheten in je mond enorm.
Na het poetsen de natriumbicarbonaat 5 minuten in de mond houden en/of tegelijkertijd flossen, verbetert het resultaat. Spoelen met bleekwater: 1 dopje op een glas water en telkens met een slok tegelijk spoelen en weer uit kwatten, glas leeg maken.
Deze methode (het poetsen en het bleekwater) schijnt ook je tanden stralend wit te maken.

Els.

Wil schreef op zondag 29 augustus 2010, 15:04:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Natriumwaterstofcarbonaat

NaHCO3, met het 3tje half onder de lijn. Moeten ze in PT toch ook wel kennen?

Els.

Och Conny, wat vreselijk verdrietig!
Ik ga zien of ik wat voor je kan betekenen!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

muriel schreef op maandag 30 augustus 2010, 10:49:


Dit begon ik me ook al af te vragen. Ik heb verscheidene keren meegemaakt dat een paard gespoeld werd met parafine. Mijn eerste paard was zeer koliekgevoelig en er werd eigenlijk altijd meteen parafine in gegoten als ze koliek had. (Tuinslang door de neus naar de maag, trechter erop en parafine erin.) Ik heb geen idee wat voor koliek dit paard had, dacht daar in die tijd niet zo over na, maar zou best zandkoliek kunnen zijn geweest. Omdat ze te dik werd op het land, stond ze veel in de bak en kreeg daar van de boer hooi gevoerd.
Froukje heeft ook een aantal keren parafine ingebracht gehad. Deze da zoog dan ook nog eerst de maag leeg. (Slang erin, even eraan zuigen tot hij begon te lopen en dan naar beneden houden in een emmer.) Bij Froukje was het altijd verstoppingskoliek door een endeldarmverzakking.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Is het niet juist goed dat dat zand er uit komt? Is toch de bedoeling dat je zand verwijdert uit de darmen met de sand-clear? Kunnen de zandkeutels niet toevallig sand-clear met zand zijn?

Zomaar een idee, hoor. Het is natuurlijk niet goed dat er zoveel zand in je paarden zit, maar ik zou blij zijn als het er nu uit komt.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Zo´n beest met van die hele lange horens, ben de naam kwijt...

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Een kruising zebra, dan??

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Bij het zoeken naar kruising Zebra kwam ik op nog iets abnormaals tegen, de ¨Liger¨. Kruising Leeuw/tijger. Snap niet dat mensen daarmee experimenteren, maar goed ...
http://www.doobybrain.com/tag/liger/
... het levert wel iets wonderlijks op, namelijk dat de liger veel groter wordt dan beide ouders zijn.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Martina schreef op vrijdag 3 september 2010, 8:19:


In NL zijn trailers niet keurplichtig, voor zover ik weet.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Wat een lol, Wil, met die Noppes! Kan me voorstellen dat je heel erg geniet van alle beestjes zo!

Wij hebben in het kort ook een overwinning behaald met onze Bella. Onze kat heeft de vervelende gewoonte haar voer niet helemaal op te eten. We kunnen niet inschatten wanneer ze wel of geen honger heeft, want dat hangt er maar net van af wat ze buiten is tegengekomen en of de ¨jacht¨ gelukt is. Bella weet dat ze van het kattenvoerbakje af moet blijven en doet dat ook als we erbij zitten (kattenvoerbakje staat in de keuken). Maar zodra we onze hielen gelicht hadden, was het kattenvoer op. Ik probeer het bakje altijd weg te zetten, als er nog voer in zit, maar vergeet dat nog al eens.
Nu lag Bella op een dag, toen ik in de keuken zat, heel braaf naar dat bakje te kijken. Het water liep haar in de mond, maar ze kwam er niet aan. Ik het bakje weggezet en Bella een klein stukje oud brood gegeven (dat is heel lekker, want dat krijgen de paarden ook wel eens als beloning ). Dat heb ik zo een aantal keren herhaald. En zowaar een tijdje later kwam ik binnen en daar lag Bella, braaf te kwijlen bij het kattenvoer. Ik beloond en weer een stukje brood gegeven.
Van de week was ik niet thuis en John buiten aan het werk. Bella is zeker meer dan een uur alleen geweest met het bakje voer. Maar toen John binnenkwam lag ze er nog steeds keurig bij te wachten op haar stukje brood. Ook ´s nachts pakt ze het voer niet meer.

Wat je met belonen al niet kan bereiken

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 10 september 2010, 10:38:


Moet je wel heel goed weten wat voor bodemlagen er aanwezig zijn. Wij hebben dat plan ook gehad, maar werd door de tuinders in de omgeving afgeraden. Het ¨zand¨ dat bij ons onder de klei lijkt te zitten, is totaal niet geschikt om naar boven te halen. Is eigenlijk een vorm van heel fijne klei, wat spekglad wordt en gaat glijden als het bovengronds nat wordt. Een echte dikke zandlaag zit er bij ons nergens onder de grond (of misschien onbereikbaar diep, dat zou kunnen.)

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

John en ik komen zeker!

Ik vind het altijd heel moeilijk kiezen tussen de lezingen en het showgedeelte, zou het het liefst allemaal mee maken.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Mijn eerste paard, Jolah, is naar de slacht gegaan. We hadden een afspraak gemaakt (slachterij in Schagen, ongeveer een kwartier van hier) en John heeft haar zelf weggebracht. Ik heb haar hier op de trailer gezet, John heeft haar daar uitgeladen en heeft haar naar binnen gebracht. De slachtplaats was helemaal schoon, waardoor Jolah niet in de gaten had wat er ging gebeuren. John is bij haar geweest tot ze neerviel. Daarna werd hij even meegenomen het kantoor in en toen hij terugkwam kreeg hij keurig het halster nog mee.
Enige jaren later heeft hij zo ook een pony van een vriendin van me weggebracht.
Maar goed, niet iedereen kan dat, denk ik, met zijn eigen paard mee lopen.

Froukje hebben we hier thuis in laten slapen. Dat ging niet zo moeilijk als sommigen hier schrijven, maar het was ook niet echt gemakkelijk. De eerste verdoving werkte wel, maar toen ze eenmaal lag, zijn er wel 4 van die grote blauwe spuiten ingegaan. En telkens moest ik haar hoofd naar me toe trekken om haar hals te strekken. Het duurde heel lang voor ze het uiteindelijk op gaf. (Maar ik heb ditzelfde ook met een hond meegemaakt, dat duurde ook heel lang. Eén injectie was toen wel genoeg, maar hij had zo´n sterk hart, dat het een hele tijd heeft geduurd voor hij écht dood was.)

Ik zou het van de situatie af laten hangen, wat te doen. Heb je een paard dat gemakkelijk de trailer op wil en heb je een slachterij in de buurt waar het met respect wordt geregeld, zou ik daar voor kiezen.
Is een paard heel ernstig ziek, niet makkelijk te laden of is de rit gewoon te lang, dan kies ik voor in laten slapen.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

En bedenk net dat ik die keuze helemaal niet meer kan maken, omdat in de paspoorten staat aangetekend dat ze niet voor de slacht bestemd zijn. Dit om het lastige gedoe met aantekenen van medicijnen en wormkuren te voorkomen..

Els.
***Medicus curat, natura sanat***