Marina schreef op zondag, 19 september 2004, 10:32:



Die Smit schoenen heb ik twee weken terug net nieuw uit mogen proberen, zitten als gegoten, de onderkant is harder rubber en de bovenkant zachter rubber (milder voor de hoefballen). De sluiting is ook verbeterd, het is nu een dun kabeltje (lijkt op een remkabel van je fiets) dat in een gleuf ligt, met een kliksluiting eraan. Obi gaf zijn rechter voorvoet altijd wat aarzelend, nu bij de 2 de keer hoefschoenen hield hij hem al omhoog voordat ik het vroeg, zo fijn vindt hij het! Ze zijn echt ideaal voor hem. Nu rijden we niet meer op Obi, de eigenaresse is verhuist, en we hebben een nieuw bijrijd adres, waar nog veel te bekappen is. En als het nodig is, mogen ze ook hoefschoenen, dat is super hoeveel vrijheid we krijgen. De boer-eigenaar zei dat ik de paarden wel veel verwende toen hij me bezig zag met clickertraining. Zijn paarden blijven nu wel voor het eerst rustig achter me lopen aan een doorhangend touw. De bekende techniek van een rondje draaien heb ik aangevuld met clicken en belonen voor voldoende touwlengte.

Michiel

Nick Altena schreef op maandag, 20 september 2004, 21:36:


Hoi Nick ik ben precies als jou, alleen wat nodig is om leuke buiten ritten te kunnen maken en een paard dat gemakkelijk in de omgang is, meer niet. En daarbij gebruik ik wel clickertraining (Yes) mét voedsel beloning.

Kunstjes voor zelf vermaak .... dat is het natuurlijk allemaal wel, of je nu dressuur rijd, buiten ritten maakt, western wedstrijden doet, de parelli levels wilt halen, endurance of free stile oefent met je paard, allemaal voor eigen vermaak toch? Uitzondering is misschien de man of vrouw die zijn brood verdient met zijn paard en een hekel aan zijn werk heeft )

Ik denk ook wel dat je het met me eens bent, anders hoor ik het wel.

Michiel

Isabel van der Made schreef op maandag, 20 september 2004, 23:16:



Hee Isabel
Zullen we met een aantal moedige vrijwilligers Bokt gaan bestormen met voor hen nieuwe info? Gewoon voor een maand of zo, en dan over een half jaartje nog eens.

Michiel

Ja mooi om te lezen Piet!
In het onderstaande stukje heb ik geprobeerd, de essenties helder weer te geven, in samenvatting ... groet, Michiel

Wijken voor druk, of samen bewegen ?

Het is mij goed welke term er gebruikt wordt,
"samen bewegen", drukt mijn bedoeling alleen wat beter uit.
Wijken voor druk, doet me veel denken aan dat alléén het paard dat zou moeten doen. Het afstemmen op elkaar, het vragen inplaats van eisen ... ik hou zo graag rekening met wat mijn paard wil op elk moment, zodat ik meega in zijn voorkeuren (links, rechts, bukken, sneller, stoppen, kijken), en vandaaruit wordt het wederzijds, "als ik ons samen maak", dan gaat het paard spontaan mee met "alles" wat ik wil. Samen bewegen, gaat dus van mij uit oftewel wijken voor druk daar begin ikzelf als eerste mee, en stop daar ook niet mee trouwens, anders is de dans die we samen hebben weg.

Comuniceren wat je wil, dat is het enige wat er echt gebeurd. En veel mensen zijn gewend dat wijken voor druk te noemen. In mijn ogen is het géén wijken en ook géén druk, enkel een comunicatie signaal : "Ik wil dat je die kant op gaat". Het is mogelijk om een paard omgedraaid te beleren drukken op de voet waarbij hij omhoog komt, en een tikje rechts van de hals bij het rechtsaf gaan, waarom niet?

Wat is nageven ?
Nageven is een term voor het vloeiend meebewegen, zoals vogels in de lucht synchroon vliegen en dansers spontaan samen bewegen. Bij dit alles is er duidelijk geen wijken voor druk, die laatste term bewaar ik voor die situaties waarbij er te veel druk nodig was.

Als de ruiter ok is, dan mag het paard nog lerende zijn, ik bedoel daarmee dat het spontaan samen bewegen uit gaat van de ruiter! Nageven is dus vooral iets wat ruiters moeten leren, het paard volgt daarin. Het samen bewegen herken ik van 8 jaren dansimprovisatie en zaken als in harmonie zijn, in eenheid met je paard zijn, dat herken ik weer vanuit 14 jaren meditatie beoefening. En daarvan kan ik je zeggen dat in eenheid met je paard zijn, ook iets is wat van de ruiter uit gaat. Het is bijvoorbeeld heel goed mogelijk om in eenheid te zijn met een weerbarstig paard. Zolang ik zelf niet weerbarstig ben kan ik overal in mee vloeien. Een goed voorbeeld voor het paard om na te volgen die rust en gewilligheid van een ruiter in harmonie.

Aanleuning ...
Evenzo met aanleuning, aanleuning is niet alleen iets voor teugels, ik
streef er naar een totale aanleuning van twee lichamen (en gevoel en
denken evenzo) waarbij het paard mooi in balans verzameld loopt
volledig mee bewegend met de ruiter, die dito goed moet zitten en
genietend, kan rijden met een zachte heldere geest.

Aanleuning is in de kern: "wederzijds bewegings bewustzijn" dat vooraf gaat aan nageven en dat juist mogelijk maakt. Een paard dat dit erg goed doet én geleerd heeft verzameld te lopen én een rijder heeft die contact heeft met het hoofd of mond, dat paard laat de aanleuning zien zoals we het klassiek kennen. In feite is dat een specifieke vorm van aanleuning. Andere vormen zijn het opmerken en de bereidheid tot het schrap zetten bij het opstijgen, Het opmerken en de bereidheid om van tempo te veranderen van zowel paard als de rijder, Het opmerken en de bereidheid om elkaars aandacht te volgen ... aanleuning is het leukste van de dans vind ik, het leukste van paardrijden.

Michiel

Hoi Piet, even reageren hier, op je ontwerp voor een schuilstal. Dat kruis met een dak erboven waardoor er vier ruimtes ontstaan. Heeft iemand hier ervaring mee? Het nadeel Piet dat ik er in zie is dat paarden graag uitzicht hebben en elkaar graag zien in de zelfde ruimte, je kruis zou wel erg groot moeten zijn als er twee paarden of meer onder willen staan.

Paarden staan bijna nooit onder dak of in een loopstal als ze de vrijheid hebben denk ik, toch is het wenselijk als ze die mogelijkheid wel hebben. Een heg of boom geeft meestal wel voldoende beschutting.

De boer waar wij net 2 weken bijrijden, die heeft zijn paarden vanacht binnen gezet omdat het zo hard regende, en in de winter is hij ook gewend, om ze snachts binnen te hebben. Hij staat redelijk open voor de verhalen die ik vertel over gewoon buiten laten deze winter. Ik denk dat ik hem wel mee krijg!

Hij heeft een afdak naast zijn wei, die we gebruiken voor opzadelen en de was hangt er soms te drogen. Dat afdak van 3 bij 5 meter zou ook een mooie schuilstal kunnen zijn, plus voederplaats, plus plek om te rollen met droog zand. Ideaal dus! Veel paarden rollen liever als het zand droog is ... of zouden ze daarom het rollen niet laten? Mijn vorige paard rolde minder bij nat weer dat weet ik wel.

Heeft iemand een schuilplek die veel en gemakkelijk gebruikt word? En hoe ziet dat er dan uit?

Michiel

Hoi Cindy
Heel lief dat je bezorgt bent en dat bestormen bedoel ik ook heel vreedzaam, helemaal mee eens, met respect en kalmte en heldere duidelijke uitleg, zo stel ik me dat voor. En iedereen die dit wil leren - een kunst op zich - die raad ik aan naar bokt te gaan! Wel aanhoudend info geven, want mensen gaan in het verdedigen van hun standpunt nadenken en het duurd gewoon een tijdje, met aanhoudende argumentatie - hoe vriendelijker hoe effectiever - voor iets een beetje meer geaccepteerd wordt. Het blijft een belangrijk iets, en het gebeurd spontaan ook wel, met al die enthousiaste mensen hier. Je kent me niet, anders zou je dit niet van me denken.

Aan Frans en Ilona voorleggen ???
Ha ha ha dat is humor.

Michiel

Hoi Cindy

Ik begrijp het even niet: elke paard wil altijd meewerken,
behalve als we dingen van hem vragen waar het een hekel
aan heeft. Dus vanwaar die strijd? Misschien kun je het leuker
maken, elk paard heeft zijn eigen voorkeuren en sommige
zijn (gelukkig) zo eigenzinnig dat ze dit erg duidelijk aan je maken.
Mijn vorige paard was ook zo eigenzinnig, door daar rekening mee
te houden, hadden we het bijna altijd leuk samen. En bij een
route conflikt buiten stapte ik ook af, geleide hem in mijn richting
en steeg dan weer op. Dat werkte heel goed, bij er op blijven zitten,
escaleerde de strijd.

Michiel

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:11:


Zou ik ook doen, en dan hem geen lesje leren natuurlijk.
Door kan het ook even niet helpen, en heeft meer aan een
rustige en besliste Cindy die haar leid naar rechts,
de kant die je wou. Simpel en geen probleem hier in je voorbeeld.
Laat anderen maar meppen en de strijd aan gaan,
dat is niet zoals ik met mijn paard omga.
Heb jij dat ook dat je dankbaar bent dat dit dier je overal
heen draagt? Ik wel, ik zie je bij de bekapcursus op 2 nov.
Al heb ik de bevestiging nog niet binnen.

Michiel

Hoi

Sinds drie weken hebben we (mijn dochter en ik) een nieuw paard rijadres, bij een boer met een karrepaard van 20 en een onbeleerd paard van 3 1/2.

Vanmiddag hebben we Curea het oudere paard voor het eerst gezadeld. De boer waarschuwde ons alvast dat Curea bijna niet in de hand te houden is, onder zadel, wil erg snel, twee mensen hadden het enkele keren uit geprobeerd. Voor de kar is ze mak, onder zadel niet. Toen ik bij de stijgbeugels in de buurt kwam, draaide ze als een gek weg. De boer riep ons toe dat we naast een boom op moesten stijgen )

En vanaf hier begint het goede nieuws ... eerst een lesje in netjes stil staan bij het opstijgen ... jullie hebben wel veel geduld riep de boer nog eens en liep twijfelachtig weg. Zijn vrouw begrijpt onze aanpak iets beter, ze heeft een dochter ver weg wonen die free stile doet met haar paard. Dus die bleef toekijken vanuit de woonkamer. Wat we deden was simpel, klikken (Yessen) en belonen voor elk moment dat ze stil stond, eerst met druk op de stijgbeugel, later een voet, later staan, en tot slot het opstijgen. Tussen door namen we twee keer een paar minuten pauze, om het te laten bezinken. En na ongeveer 30 minuten waren Tessel en ik enkele keren in en uit het zadel geweest met een stil staand paard!

Als dit niet lukt dacht ik toen we bezig waren, denkt de boer dat we ongeschikt zijn voor het berijden van zijn paarden. Altijd kwamen er mensen bij zijn paarden die er direct op vlogen en wij lopen nu al voor de derde week te wandelen aan een touwtje Dat half uurtje oefenen met stilstaan scheelt wel een paardeleven met ergernis. "Ze konden Curea nooit houden, jullie doen toch wel een bit in"? "Nee dat doen we niet .. leg ik dan uit, "er is altijd hard getrokken aan dat bit en Curea zal veel beter luisteren als we rijden op het halster". Dus nu wat rond gestapt en Curea de teugel hulpen aan het halster uitgelegd. En daar gaan we de volgende keer mee verder. Vooral Hooo stop hebben we nu beloont en ze loopt als een hondje achter Tessel of mij aan, makkelijk trainen zo met z'n tweeën! De middag besloten met 2 paarden op een buiten wandeling, voor het verkeersmak maken van het jonge paard en het oudere kan binnenkort mee onder zadel.

Michiel

Gabrielle schreef op zondag, 26 september 2004, 20:08:


Hoi Gabrielle
Een erg goede reden zou zijn, dat jullie paard een maatje nodig heeft! 1 paard in de wei is dieren mishandeling, zo alleeen staat je paard dan. Dus die schimmel welsh kan een goed maatje zijn!

Een andere goede reden is, dat je eindelijk samen met je zus, vader of moeder ook eens een buitenrit kan maken. Dat is zo leuk met twee paarden! En samen oefenen in de bak, met twee paarden dat is ook net zo leuk als alleen, misschien wel leuker.

En een eigen paard waar je je hele hart in kan leggen is gewoon heel goed voor jou, succes met je Silver!

Michiel

De Weerdt Nicole schreef op Mon, 27 Sep 2004 08:38:29:


Het is maar net wat je leest in haar korte berichtje.
Ik lees er in, dat er 1 paard is, waar ze met zijn vieren op rijden.
(zus, moeder en vader) Een eigen pony is dan een uitkomst.

Bovendien vraagt ze helemaal niet om redenen om géén pony aan te schaffen, ze vraagt om redenen om er wél een aan te schaffen, ouders heeft ze zelf al daar heeft ze mij niet voor nodig. Vandaar mijn ondersteunende mail naar haar.

En ja hoor al die argumenten en bezwaren zijn oook waar ... onder bepaalde omstandigheden, eigenlijk weten we gewoon te weinig om een afkeurende reactie te geven. Op haar website staat dat er thuis een Oldenburgse hengst hebben, en dat ze helemaal gek van dieren is, en helemaal op een diervriendelijke manier natuurlijk.

Michiel

sannie schreef op maandag, 27 september 2004, 10:04:


Hoi Sannie dat afbouwen van het clicken en een wortelschijfje geven, gaat vanzelf, alles wat Gallant kan en vanzelfsprekend uitvoert, dat wordt niet meer beloont en daar hoef je niet meer voor te clicken. Er zijn echter steeds nieuwe dingen die het ontwikkelen waard zijn en dat blijft klik-beloon. Anders laat je de kracht van voerbelonen liggen. Mijn dochter en ik dragen beide altijd een klein heuptasje met de wortelstrukjes erin. En wat we overhouden gaat fris gewassen ons eigen eten in. Ik ben blij dat er nu een parelli fan is die het combineert met clickeren!! Er is wel een Engelstalige emailgroup van Parelli-clickeraars en in het NL taalgebied zie je het nog erg weinig.

Met clicken hoef je de fases nauwelijks meer te verhogen, rust als beloning komt wat lager op de schaal van matig tot hoge beloningen. En je hebt nu een welbewust geluid (welke?) op iets goeds te markeren.

Piet heeft de afspraak dat elke klik beloont wordt met voer. Inge Teblick en ik niet, wij gaan van heel klein tot heel groot met onze beloningen. Piet ook trouwens hij heeft alleen de gewoonte dat klik ook voer is. Beide is mogelijk. Vóór (en soms ook ná) de klik komt: jaaa, goed zo, mooi. Mijn "yes" gaat van klein tot groot :
yes,
Yes,
YES,
,
YES -
En bij de kleine yes geef ik geen voerbeloning, mijn paard weet toch dat ik het ok was. Bij de dubbele YES - hoort op zijn minst drie keer een wortel schijfje en/of een pepermuntje er achter aan.

Michiel

sannie schreef op dinsdag, 28 september 2004, 13:39:


Hoi Sannie ik doe geen Parelli hoor, ik clicker alleen maar om lekkere buitenritten te kunnen maken. Zoals ik Frans begrijp doet hij met veel plezier Parelli. Prima voor hem, de combinatie van clickeren en parelli is echt wel mogelijk, volgens mij. We zouden het Pat moeten vragen? Volgens Alexandra Kurland kan het prima.


Dat probleem zie ik ook niet.


Ja en het achterwaards gaan gebeurd nu zonder tegenzin, gewoon omdat Galand het actief graag wil doen, niet om iets te vermijden.


Mijn vorige bijrijd-paard deed absoluut niets graag ( en wel zéér traag) als er druk bij kwam, dat was de beste manier om hem op slot en tegendraads te krijgen, zulke paarden hebben een zachte benadering nodig en geen MEGA druk, want dan kom je daar op uit. En of het paard daarmee ongeschuikt is voor het parelli programma, dat denk ik niet, een ongeschikt paard voor Frans dat denk ik wel. Overigens is er heel weinig druk nodig, als een paard een wat ander karakter heeft, en dan werkt de Parelli methode prima zonder clickeren.

Egon zie:
http://groups.yahoo.com/group/PNHclickers/

Groetjes, Michiel

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 27 september 2004, 21:46:


Wildroosters? Van die ronde stangen kun je daarover heen lopen met je paard? Of bedoel je wat anders?
Ik dacht altijd dat ik mijn paard moet leren springen om die hindernis te nemen?

Michiel

Piet schreef op dinsdag, 28 september 2004, 17:30:


Mooi Piet! Het samen naar de zin hebben en door de wereld trekken, dat is super. Zover ben ik nog niet met mijn nieuwe paarden (3 weken net), die zouden alleen terug naar huis gaan in draf, of blijven grazen op de plek van los laten. Bij m'n vorige paard deden we de pauze's wel los, waarbij hij in de buurd bleef. Ik blijf het raar vinden dat honden en kinderen (vanaf 1 jaar) mij wel in de gaten houden en meekomen en dat paarden dat moeilijker doen. Paarden kenen ook zo goed de weg terug naar huis, en maken daar dan gebruik van. Op onbekend terrein (daar was jij nu ook) zoeken ze veel meer steun en blijven dus gemakkelijker in de buurd. Wat is er mogelijk als de tijd samen werkelijk Quality time is? Heb je die mail wel eens gelezen van Karin Kooimans, van haar spelende ijslanders op bergen zand, met de ruiters meeliftend op hun rug?
Staat in Natpaard in files.

Michiel