Volgende punt in egon’s mail:
Verzameling = hoofd in de krul?
Nee, niet, maar dat wordt ook nergens gezegd,
Integendeel: to make the face vertical is NOT an indication that the horse is using his back.
Hier raakt de auteur wat mij betreft weer verstrikt in zijn eigen terminologie, trouwens, want het gaat niet om wel of niet gebruiken van de rug, maar hoe de rug gebruikt wordt. Volgens mij is dat 1 van de redenen dat dit zo’n verwarrend artikel is. De auteur gebruikt de traditionele termen, maar geeft ze tegelijkertijd een ‘moderne’ betekenis, en gebruikt die 2 betekenissen door elkaar.
Dan: disengaged hindquarters. Zelfde probleem, traditionele betekenis en betekenis die auteur er aan geeft.
Traditioneel wil het volgens mij zeggen dat de achterhand niet meedoet, niet het motortje is.
De auteur bedoelt dat de achterhand niet dieper onder het lijf staat, want geen gekanteld bekken. Wat volgens mij niet wil zeggen dat de achterhand niet onderreikt.
Ik vermoed dat dit is wat de auteur wil zeggen, gebaseerd op het feit dat volgens de auteur in de klassieke verzameling de pas korter wordt.
Korter, hoezo, dacht ik meteen, en ook het geciteerde dressuur jurylid ziet dat anders, hij (of zij) vindt de dressuurpaarden een langere pas hebben.
Maar als ik dan naar de foto’s kijk, denk ik dat ik het begrijp.
Het verzamelde dressuurpaard heeft een achterhand die diep onder het lichaam zit, en van daaruit verder naar voren reikt, en voor de dressuurrijder is dat een lange pas. Voor de ijslanderruiter lijkt dit kort, omdat de pas op een verder naar voren geplaatst punt begint. De ijslander laat het achterbeen veel verder naar achter ‘doorslepen’ (trailing limbs).
Zullen we het een losse achterhand noemen, vind ik ook wel leuk tegenover de strakke rug.
Volgende punt: teugelaanleuning oftewel trekkerij.
Ga ik weer veronderstellingen maken, omdat ik niet weet waar ik het over heb &
#61514;.
Wat ik me kan voorstellen bij deze strakke rug en losse achterhand, is dat het paard zichzelf voorbijrent, en op de voorhand gaat lopen. Hoe vangt de gemiddelde ruiter dat op? juist door aan de teugels te gaan hangen en dat koppie vast te zetten.
Dan wordt het frame ‘aangebracht’.
Wat de auteur en ook egon neem ik aan, wil is dat het paard het frame uit zichzelf aanneemt. Dit frame kunnen we echter geen verzameling meer noemen, die term is al in gebruik.
(Gek genoeg wil de auteur verzameling ‘in gait’ (weet niet hoe ik dat moet vertalen), dat zou ideaal zijn, maar het is een oxymoron, zegt hij zelf. Verliest hij zichzelf dan alweer in terminologie?)
Maar net zomin als de klassieke verzameling kan ontstaan door het hoofd in de krul te trekken, kan de ijslander zijn frame aannemen als er aan de teugels gehangen wordt.
Hij moet zijn balans vinden, wat ook het doel van de klassieke verzameling is.
En het paard in balans gebruikt de achterhand als motor, zo zijn ze nu eenmaal ontworpen.
Vanuit die balans zou een paard op elk moment welke gang dan ook die hij machtig is, moeten kunnen aannemen, als dat gevraagd wordt.
Hoe je dat bij een ijslander moet doen, weet ik niet, ben helaas vergeten wat hempfling’s halve ophouding is, maar neem aan dat dat een sein met het bovenlichaam van de ruiter is, en dat is precies wat ik gebruik als ik aan het dressuurmiepen ben.
Nu verder met Frans en
Parelli.
“Je kan pas aan verzameling gaan werken als het paard gewillig is en perfect tempo kan houden.”
Op het 1ste gezicht vond ik dat een kip en ei verhaal.
Gewilligheid en perfect tempo komen voort uit balans, en balans is (de basis van) verzameling/frame heb ik net gesteld.
Preciezer gesteld: gewilligheid is natuurlijk 1ste stap, (vindt
Parelli ook, is level 1), dan werk je aan balans (wat in het begin een lichte verzameling is, en uit kan groeien tot complete verzameling, vgl. L. Zieger), en vanuit balans kan het paard perfect tempo gaan houden, maar niet andersom. (Volgens mij althans.)
Grote vraag is dan nu: wat verstaat
Parelli onder verzameling (vertical flexion), en dat weet ik niet.
Ik vermoed, afgaande op gebruik van de woorden vertical flexion en op cowboy achtergrond, dat dat bekken toch moet kantelen, en is dat niet een stap te ver voor de ijslander?
2e vraag is, is het van belang? Is het niet belangrijker dat er in level 2 aan impulsie gewerkt wordt? Is dat niet wat je ook voor het gangenpaard nodig hebt? Is dat niet het begin van de achterhand in turbomode kunnen zetten?
Zoals je ziet, heb ik nu alleen maar vragen, het is nu duidelijk mooi geweest, genoeg geleuterd.
Isabel
Warboel
