Hoi Sandra,
Ja, dat bewegen is zeker ook iets wat aandacht verdient. De pony is van mijn dochtertje van 9 en ze wandelt, speelt en knuffelt veel met hem. Ze rijdt ook wel, maar daarbij komt de pony niet in de buurt van "calorie-verbranding"
Daarom hebben we de afgelopen dagen ook wat intensiever met hem gereden, lekker in het bos. Ik zie ook al de eerste resultaten: de zijkant van zijn buik is weer wat zachter (die werd nl echt hard). Volgens mij hebben we net op tijd "actie" ondernomen.
Hij staat nu in de rijbak, maar helaas staat daar aan de zijkant wel gras. Om te voorkomen dat hij daar te veel van eet en daarmee zand binnen krijgt (zoals Conny ook al schreef) staat er een lint met stroom. En een grote bak met heel oud, geel hooi: kan absoluut niets van voeding meer in zitten, maar houdt z'n maag-darmstelsel wel bezig.
Inmiddels heb ik in de grote wei een miniweidje afgezet en dit zijn de andere pony's nu aan het te "maaien"; als ze nu effe lekker door-eten kan hij binnenkort weer bij hen staan, in z'n eigen stukje.

Esther schreef op vrijdag 15 mei 2009, 23:12:


Mijn paard is altijd op en top gezond geweest, voordat ik stopte met krachtvoer. Ik kan helemaal meegaan in het verhaal over zetmeel ed dat ze niet verteren, maar mijn paardje moet toch met iets bijgevoerd worden waar voldoende vitamines in zitten. We zitten nou eenmaal in Nederland, dus niet direct te vergelijken met een natuurlijke leefomgeving en voeding. Ik vind het nu niet van belang bloedonderzoek te doen om te zien welke vitamines het zijn, omdat het gewoon zaak is dat ze nu bijgevoerd wordt met vitamines in de juiste verhouding. En gelukkig zie ik nu al veranderingen aan mijn paard, dus het gaat weer de betere kant op!

http://www.thehorse.com

Tijdens het grote Amerikaanse paardencongres "American Association of Equine Practitioners" werd een groot debat gehouden tussen verschillende dierenartsen, welke voorstanders waren van natuurlijk bekappen, en artsen welke voorstanders zijn van het traditioneel beslaan.
Het publiek was in grote getalen aanwezig. Het doel van deze sessie was om duidelijk te krijgen wat de voordelen zijn van beide methodes van hoefverzorging. Een groot aantal paardenartsen was aanwezig omdat zij vaak vragen van paardeneigenaren krijgen over deze manieren van omgaan met de paardenhoef. Eigenaren lezen vaak over natuurlijk bekappen en wordt vaak verteld dat deze methode superieur is vergeleken met het beslaan. Ook wordt hen vaak verteld dat natuurlijk bekappen de enige acceptabele methode is voor hoefverzorging.

Het natuurlijk bekappen is vooral gebaseerd op wilde en half wilde paarden. De researchers van het natuurlijk bekappen hebben zich dus vooral geconcentreerd op de levenswijze, genen en type hoef van het wilde paard. Dit wordt echter sterk beinvloed door de beweging, omgeving en het terrein waarop de paarden zich bevinden. Wanneer de wilde paarden uit hun natuurlijke omgeving worden gehaald, zal het paard dan ook onmiddellijk een andere ondergrond onder de voeten voelen en dus anders gaan bewegen, wat de natuurlijke stand teniet doet.

Veel hoefsmeden waren tijdens het debat van mening dat paarden beslagen kunnen worden op een dergelijke manier dat de voet hier helemaal niet onder te lijden heeft. Dit is uiteraard wel afhankelijk van de talenten van de behandelende hoefsmid.

Om de paardenhoef in de hedendaagse omgeving op diverse ondergronden te beschermen is bescherming het grootste probleem. Wanneer een paard veel op de weg komt en de hoef deze snelheid qua groeien en vernieuwen niet bij kan houden, is het nodig om bescherming aan te meten. Hiervoor kunnen onder andere ijzers, maar ook hoefschoenen voor worden gebruikt.
Een ander argument om hoefijzers te gebruiken is om invloed te hebben op de beweging van het paard (en/of deze te wijzigen) en vanwege therapeutische redenen, zoals het verlichten of verhelpen van kreupelheden of ziekten aan de hoef.

Veel liefhebbers van het natuurlijk bekappen zijn van mening dat de ijzers van alle beslagen paarden verwijderd zouden moeten worden zodat de paarden voortaan ijzerloos door het leven gaan. Er moet echter met veel meer factoren rekening worden gehouden, zoals de genetische achtergrond van het dier.
Veel Engelse volbloeds hebben relatief stijle hoeven en hierdoor raken de hoeven snel beschadigd tijdens de race-training. Daardoor kunnen de paarden weinig atletisch werk verrichten zonder hoefijzers.
Hoe lang een paard op ijzers heeft gestaan en wat voor type hoefsmid het paard heeft beslagen kan vaak een indicatie geven of het paard ook zonder ijzers kan lopen. Een paard kan dan ook absoluut niet zomaar zonder ijzers worden gezet. Er is een overgangsperiode nodig zodat de hoeven de tijd krijgen om zich aan te passen en sterk genoeg te worden zodat het paard blootvoets kan lopen. Dit proces kan enkele maanden duren.
Als laatste moet de hoefsmid de hoefverzorging qua stijl aanpassen van de hoef bekappen naar de hoef vormen. Dit zorgt ervoor dat het paard genoeg hoefmassa krijgt aan de onderkant van de hoef ter bescherming.

Tijdens het debat werd duidelijk dat alle voordelen van het natuurlijk bekappen door de liefhebbers van deze methode niet goed konden worden gestaafd. Het bleef slechts bij anekdotes, maar bewijs bleef echter uit.
Het was misschien handig geweest om een paard ter plekke op deze wijze te laten bekappen zodat de voordelen misschien bewezen hadden kunnen worden, maar de bekappers wilden deze confrontatie niet aan gaan.
Een ander interessant feit is toch wel dat er geen duidelijke regels zijn voor het natuurlijk bekapen.
Veel mensen uit het publiek stelden de vraag hoe je deze methode van natuurlijk bekappen kunt uitvoeren, maar niemand wist echter een logisch antwoord te geven.
Verder leken de natuurlijk bekappers allemaal een andere manier van natuurlijk bekappen te hebben, waardoor duidelijk werd dat er geen maatstaven aan deze methode zijn gekoppeld.

Keurig gegapt van bokt.nl

Aafke schreef op dinsdag 19 mei 2009, 7:30:


Als we slim genoeg zijn niet nee

Machteld Jansen schreef op dinsdag 19 mei 2009, 11:43:


Dat is nou net het leuke aan paarden, ze zijn onafhankelijk van leefomgeving en voeding voor wat betreft de vitaminen, omdat ze die zelf maken.
Vitaminen zijn per definitie stoffen die mensen niet zelf kunnen maken, en uit hun voeding moeten betrekken. Als wij mensen, net als praktisch alle andere zoogdieren, vitamine C zelf hadden kunnen maken, dan hadden we dat stofje nooit een vitamine genoemd.
Als paarden de vitaminen hadden moeten uitvinden, dan hadden ze er maar 1 gehad: vitamine E. Dat is de enige die in hun voeding moet zitten.

Het hele idee dat vitamines in de voeding moeten zitten, is antropomorfisme. Dat bij mensen nu eenmaal een spijsverteringsgestel hebben dat veel afhankelijker is van variatie en zelf bijna niet in staat is om veel benodigde stoffen te produceren of om te zetten, wil niet zeggen dat je dit voor alle zoogdieren door kunt trekken.


Er is GEEN juiste verhouding voor vitamines. Erger nog: vele vitamines zijn giftig in hogere doseringen. Vitamine C kan, hoewel onnodig voor paarden, geen kwaad omdat een teveel wordt uitgeplast. Een teveel aan vitamine D daarentegen, werkt aderverkalking en allerlei andere narigheid in de hand.

Bovendien, HOE kun je weten of je paard een vitamine nodig heeft, als je dat niet hebt onderzocht? Koffiedik kijken?


Veranderingen zijn er altijd, meestal ook als je niets doet en afwacht.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Arabesk schreef op dinsdag 19 mei 2009, 9:40:


Hahaha, piepstemmetje

Maar waarom deze link? Is neem ik aan van vorig jaar, toen was het nog zijn Poedertoren.

Machteld Jansen schreef op dinsdag 19 mei 2009, 11:43:


Toch jammer dat we nu niet weten welke vitamine mankeert. Daar zouden we van kunnen leren. Nu blijft het een gok wat je doet. Je weet niet wat nu precies de vooruitgang veroorzaakt. Kan ook wel het weer,het gras of whatever zijn.

Dat NL geen natuurlijk leefomgeving biedt is geen reden om dan krachtvoer (zetmeel en suiker) te geven. Het is wel een reden om des te zorgvuldiger te zorgen dat het paard het juiste op een voor hem gezonde en zo natuurlijk mogelijke manier binnenkrijgt.

Er zijn best andere en gezonde manieren om een paard iets te geven wat hij tekort komt, maar dan is het handig als je weet wat hij nodig heeft.

Moniek

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?sid=1bfdad4d656d13d607db8f689079a002&f=11&t=1113834

vertaald door bokt.nl

www.thehorse.com

Tijdens het grote Amerikaanse paardencongres "American Association of Equine Practitioners" werd een groot debat gehouden tussen verschillende dierenartsen, welke voorstanders waren van natuurlijk bekappen, en artsen welke voorstanders zijn van het traditioneel beslaan.
Het publiek was in grote getalen aanwezig. Het doel van deze sessie was om duidelijk te krijgen wat de voordelen zijn van beide methodes van hoefverzorging. Een groot aantal paardenartsen was aanwezig omdat zij vaak vragen van paardeneigenaren krijgen over deze manieren van omgaan met de paardenhoef. Eigenaren lezen vaak over natuurlijk bekappen en wordt vaak verteld dat deze methode superieur is vergeleken met het beslaan. Ook wordt hen vaak verteld dat natuurlijk bekappen de enige acceptabele methode is voor hoefverzorging.

Het natuurlijk bekappen is vooral gebaseerd op wilde en half wilde paarden. De researchers van het natuurlijk bekappen hebben zich dus vooral geconcentreerd op de levenswijze, genen en type hoef van het wilde paard. Dit wordt echter sterk beinvloed door de beweging, omgeving en het terrein waarop de paarden zich bevinden. Wanneer de wilde paarden uit hun natuurlijke omgeving worden gehaald, zal het paard dan ook onmiddellijk een andere ondergrond onder de voeten voelen en dus anders gaan bewegen, wat de natuurlijke stand teniet doet.

Veel hoefsmeden waren tijdens het debat van mening dat paarden beslagen kunnen worden op een dergelijke manier dat de voet hier helemaal niet onder te lijden heeft. Dit is uiteraard wel afhankelijk van de talenten van de behandelende hoefsmid.

Om de paardenhoef in de hedendaagse omgeving op diverse ondergronden te beschermen is bescherming het grootste probleem. Wanneer een paard veel op de weg komt en de hoef deze snelheid qua groeien en vernieuwen niet bij kan houden, is het nodig om bescherming aan te meten. Hiervoor kunnen onder andere ijzers, maar ook hoefschoenen voor worden gebruikt.
Een ander argument om hoefijzers te gebruiken is om invloed te hebben op de beweging van het paard (en/of deze te wijzigen) en vanwege therapeutische redenen, zoals het verlichten of verhelpen van kreupelheden of ziekten aan de hoef.

Veel liefhebbers van het natuurlijk bekappen zijn van mening dat de ijzers van alle beslagen paarden verwijderd zouden moeten worden zodat de paarden voortaan ijzerloos door het leven gaan. Er moet echter met veel meer factoren rekening worden gehouden, zoals de genetische achtergrond van het dier.
Veel Engelse volbloeds hebben relatief steile hoeven en hierdoor raken de hoeven snel beschadigd tijdens de race-training. Daardoor kunnen de paarden weinig atletisch werk verrichten zonder hoefijzers.
Hoe lang een paard op ijzers heeft gestaan en wat voor type hoefsmid het paard heeft beslagen kan vaak een indicatie geven of het paard ook zonder ijzers kan lopen. Een paard kan dan ook absoluut niet zomaar zonder ijzers worden gezet. Er is een overgangsperiode nodig zodat de hoeven de tijd krijgen om zich aan te passen en sterk genoeg te worden zodat het paard blootvoets kan lopen. Dit proces kan enkele maanden duren.
Als laatste moet de hoefsmid de hoefverzorging qua stijl aanpassen van de hoef bekappen naar de hoef vormen. Dit zorgt ervoor dat het paard genoeg hoefmassa krijgt aan de onderkant van de hoef ter bescherming.

Tijdens het debat werd duidelijk dat alle voordelen van het natuurlijk bekappen door de liefhebbers van deze methode niet goed konden worden gestaafd. Het bleef slechts bij anekdotes, maar bewijs bleef echter uit.
Het was misschien handig geweest om een paard ter plekke op deze wijze te laten bekappen zodat de voordelen misschien bewezen hadden kunnen worden, maar de bekappers wilden deze confrontatie niet aan gaan.
Een ander interessant feit is toch wel dat er geen duidelijke regels zijn voor het natuurlijk bekapen.
Veel mensen uit het publiek stelden de vraag hoe je deze methode van natuurlijk bekappen kunt uitvoeren, maar niemand wist echter een logisch antwoord te geven.
Verder leken de natuurlijk bekappers allemaal een andere manier van natuurlijk bekappen te hebben, waardoor duidelijk werd dat er geen maatstaven aan deze methode zijn gekoppeld.