Ik heb mijn 2 hafjes al 12 jaar en heb altijd heel onregelmatig ontwormd.
toen ik ze net kreeg , omdat ze op een nieuwe wei kwamen,en in t begin 2 x per jaar omdat ik dacht dat dat zo hoorde.
Later vooral toen ik verhuisde en ik vermoedde dat de wei niet vrij zou zijn volgens een schema van ong. 5 x per jaar.
Doordat ik altijd elke dag alle mest verwijderde kwam er bij mij zon stemmetje dat t toch niet gezond zou zijn al die gifzooi,(wisten jullie dat ivermectine dodelijk is voor honden?)en ik zorgde toch goed dat er geen herbesmetting plaatsvond? Dan kwam na een paar jaar toch "de slof erin"tot ik me na een half jaar dan weer eens bedacht dat ik toch weer eens moest ontwormen. Want dat hoorde toch?
Nu ben ik de laatste jaren we 6 x verhuisd met ze en hebben ze ook een paar jaar bij andere paardjes gestaan waar ze anders over het weidebeheer dachten....Dan kwam t schemaatje weer tevoorschijn.
Dus toen ik ze 4 jaar geleden eindelijk weer bij huis kon houden heb ik ze gelijk ontwormd en zijn ze weer op een schone (schapen)wei terecht gekomen en ong. 3 of 4 x ontwormd in die jaren want dat hoorde toch?
Voelde mijzelf eigenlijk wel onzeker en schuldig dat ik het niet vaker deed en toch steeds weer dat stemmetje, je ruimt toch alle drollen op?
De laatste x was dus dec.2008 en toen ik in April deze site ontdekte was dit zon openbaring en ook dit puzzelstukje viel op zn plaats.
Ik heb in de zomer de mest laten onderzoeken en, jawel, alles onder de 50
Dus mijn gevoel is al die tijd de juiste geweest !
Weet nu zeker dat ik voortaan het advies van t woud zal opvolgen en nooit meer als voorzorg zal ontwormen zolang ik de boel zo goed schoon kan houden !!! Ik maai ook de mestplekken, (ja ook al haal je elke drol er binnen 2 uur af , ze eten er echt niet meer) met opvangbak en dit gras gaat in de groene bak....of op de mesthoop vd boer.
Ben wel benieuwd hoelang dat gaat duren eigenlijk? Of er ooit weer zware besmetting zal zijn? Ik zal wel blijven testen voor de zekerheid he , want ik heb t ook wel eens gezien dat t bijna fataal was, bij een ander paardje....

Ellen2 schreef op maandag 3 augustus 2009, 17:59:


Dat is de grootste stap die je neemt, erkennen.
Ooit eens een psychologisch boek gelezen waarin angst heel mooi besproken werd. Angst is een monster, maar als je angst een naam kunt geven verliest hij direct een gedeelte van zijn kracht én macht.
Door jezelf kwetsbaar op te stellen, dus erkennen dat je angstig bent, hoef je je niet groter voor te doen dan je bent. Maar daar is wel moed voor nodig. Vaak worden mensen uit gelachen of schamen ze zich als ze toegeven ergens angstig voor te zijn. We zijn het allemaal, de één voor spinnen, de ander om te vallen etc. etc. Maar het zijn, in mijn ogen, hele sterke mensen die hun angsten onder ogen durven komen en hier aan de slag mee willen. Het monster verliest dan inderdaad zijn kracht én macht.
Alles draait om authenticiteit, dicht bij jezelf blijven. Wat ik zo mooi vind aan paarden, die herkennen én respecteren authenticiteit als geen ander! Ik vind dat heel bijzonder en heb daar diep respect voor. Ik denk dat een mevrouwke of manneke dat in zijn broek poept van angst maar de boel probeert te bedekken met een boel gebrul en groot doen, niet op dat respect hoeft te rekenen. Paarden liegen niet.

Marlies Sanders schreef op maandag 3 augustus 2009, 19:33:


Ik kan geen andere conclusie trekken dan dat je onwijs mazzel hebt gehad. Je gevoel heeft hier, mijns inziens, weinig mee te maken. Je geeft zelf al aan dat ze diverse keren verhuisd zijn naar plekken waar ze het niet zo nauw namen met de hygiëne ... niet lullig bedoeld hoor, maar wel pure mazzel!