Beste Rob,

Welkom op dit forum. Aangezien 1 van mijn paarden een eczeemklant is ben ik altijd op zoek naar goede effectieve middelen voor het behandelen van mijn paard.
Nu kon ik de pdf met publicatie in het dierenarts tijdschrift niet openen (ook de andere pdf's niet) daarnaast zou ik willen vragen of het mogelijk is om het onderzoek van de Universiteit van Utrecht te kunnen inzien.

Wellicht kan je, omdat dit jullie vakgebied is, ons wellicht informeren wat de laatste stand van zaken is op het gebied van onderzoek. b.v. het onderzoek in UK naar het speeksel van de cullicoides voor ontwikkelen van behandelingen.

Een plus op jullie website vond ik dat jullie de broedplaatsen voor de mugjes in stilstaand water aankaarten dit wordt over het algemeen zelden gemeld.

Inge Teblick schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:35:

Onzekerheid is zo menselijk - kijk maar naar een programma op tv zoals "de Nanny" en zo. Waar er op het eind van het programma niet meer op de kinderen wordt gemept of geroepen, maar waarbij ze hoogstens genegeerd worden, en soms iets lekker uit een bokaal boven op de ijskast mogen nemen. Als we nu eens onze paarden een klein beetje meer als onze kinderen zouden behandelen...

De Nanny programma's verruilen de ene valkuil voor de andere. Toegegeven de eerste valkuil stonk wel een stuk meer. Vanzelf spreken moet je niet toestaan dat je kind, je terroriseert met zijn emoties. Aan de andere kant moet je ook niet toestaan dat je gaat isoleren en negeren als reactie op heftige emoties en tegenwerking. Tegenwerking en heftige emoties van een kind kunnen mi. het best opgeheven worden met: "verhinderen van nadelig gedrag zonder maar iets te verwijten". Wat rest is dan een kind dat heftig huilt, bij als het goed is een ouder die van hem houd en geduldig wacht tot het kind uitgehuild is. Wat knuffels en een dikke zoen, en zonder verwijten is er intimiteit. "goh je moest wel heftig huilen hé lieve schat". Nu is er geen valkuil maar een aangename wandeling berg op. Het moet ouders wel verteld worden, deze mogelijkheid, velen komen er niet uit hun zelf op, en volgen het beste voorbeeld dat ze kennen. Voor velen is dat de Nanny van TV.

Bij paarden precies zo?

Groet, Michiel

Maria Delavega schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:32:


Ja, Ellen Ofstad is een clickertrainer.
Carolyn Scott ook, zij heeft een heel byzonder levensverhaal ( http://seattletimes.nwsource.com/html/living/2002271420_dogdancing12.html )

Ik vind beide heel inspirerend. Op youtube en elders op het net zijn van beide nog veel meer filmpjes en andere info te vinden. Let's dance :)*!

karen

Frans Veldman schreef op donderdag 28 januari 2010, 10:29:


Maar das een geduldig jobje....
Ik heb mijn oude topic naar boven gehaald , en ingedeeld , maar dat duurde toch een uurtje of wat.
Is niet erg , maar wordt niet mijn hobby!
Er zijn een paar berichten in kroeg veranderd , maar de rest was allemaal training.
Het is niet mogelijk om een heel topic zomaar ergens in te plaatsen?
Bij nieuwe topics gaat dat al automatisch , maar sommige oude , misschien wel de meesten , zou je ook in een keer helemaal ergens in moeten kunnen plaatsen , behalve de berichten die er niet in thuis horen , dus omgekeerde wereld zeg maar.

Gr Esther

Karen Koomans schreef op donderdag 28 januari 2010, 10:53:


Moest je de muziek kunnen weglaten en het aantal keren tellen dat je de zweep hoor zwiepen en steivg aantikken soms....................In het begin van het filmpje krijgt ie al een ferme tik op zen kont hoor !!!! Dan bij de achtjes lopen gaat de zweep keihard naar beneden en op de grond om te petsen Okéé ze huppelt mooier dan die clickercowboy maar de mening is toch sterk gekleurd hoor als je hier "zovéél" verschil en LOL in ziet . Naar mijn bescheiden mening is dit druktraining ,met soms behoorlijk wat druk, gecombineerd met voedselbeloning

Anja Seijn schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:11:


Ik heb ook een paard staan die vorig voorjaar uit Spanje gekomen is. Paardje was sterk vermagerd en stond op blote voeten toen ik hem kocht (juli). Toen we hem net hadden konden we overal overheen in elke gang. Op het moment dat de zomer tegen zijn einde kwam en de voeten nat werden, leek hij op eieren lopen. De hoeven leken iig nog keihard, maar waarschijnlijk werd de zool toch wat zachter. Elke steentje verstapte hij zich op. Op het asfalt (glad) bleef het wel goed gaan.
Vorige week weer eens een kort rondje met hem gedaan en toen leek het weer veel beter te gaan. Misschien de harde bevroren ondergrond die zijn zolen hebben getraind?
Hij krijgt hooi, gras en bietenpulp (ondanks de dikke buik, zijn de ribben nog steeds heel erg voelbaar).

Mijn Friezen lijken minder last te hebben van de verandering van weer, lijken het zelfde te blijven lopen. Maar met hen rijd ik (nog) niet zo vaak buiten.

Groet,

Raymonde

Raymonde schreef op donderdag 28 januari 2010, 11:13:

Wellicht is het gras de veroorzaker van de gevoeligheid?
Spaanse paarden kunnen over het algemeen heel sober gehouden worden. Spanjaarden gaan echt geen paard fokken waar veel voer in moet.