> Het is geen enkel probleem om bij iets wat je paard enorm eng vindt even
> af te stappen, samen de boel te verkennen door er een paar keer langs te
> lopen, te belonen voor goed gedrag en daarna "het probleem" zonder
> opwinding op de rug te nemen.
> Dat dit zou leiden tot meer afstappen is onzin, zeker niet als het ten
> doel heeft je paard te trainen.
> Ik ben er van overtuigd dat dit heel veel ongelukken scheelt.
Ook mee eens ja. Het hangt er namelijk ook allemaal een beetje van af waar je je bevindt en hoe eng het enge is... Als je vlak voor een kruising staat dan wil je niet even "het snelle of het opzij springen of draaien" uitzitten want dan kun je onder een vrachtwagen komen (veiligheid voorop uiteraard)... Is het een MEGA eng iets heeft het geen zin maar te blijven zitten en je paard erdoorheen willen wringen, mijns inziens. Kwestie van je paard lezen. Je kan dan beter even vanaf de grond rustig je paard begeleiden tot het al minder eng is en er dan in alle rust op je paard weer lekker langs lopen, tot het begrepen is. Ik zie niet hoe je hiermee zou bevestigen dat iets eng is. Je creëert juist een een zo rustig leermoment met een nadenkend paard! En mijn eigen praktijk bewijst dat ook.
Het hangt ook een beetje van het karakter van je paard af natuurlijk. Bij ons leert de 1 dat iets niet eng is als ik iets strenger zeg dat we erlangs gaan maar de ander gaat juist nog angstiger worden door iets meer te vragen op zo'n moment. Je raakt z'n aandacht voor je totaal kwijt op zo'n moment. Die moet het echt zelf doen (met jou als begeleider erop of ernaast, afhankelijk van de mate van "engheid"), dan heb je er daarna geen kind meer aan. Als hij 1e even kan schuilen durft ie het daarna allemaal echt zelf wel. Toen ik met 'm begon stond hij dag en nacht op stal, 3 jaar lang, en was al bang voor een rondje om de stal... Alles was nieuw. Hij doet nu in alle rust al het kopwerk door dorpen en over 's lands wegen met viaducten, houten bruggetjes, opvliegende eenden uit het kanaal, vrachtwagens, trekkers, wapperend plastic, pelotons race-fietsers, knetterende rolluiken, achterna rennende honden etc etc etc. (helaas hebben we hier geen bos voor onze ritten).
Waar je wel voor uit moet kijken is je eigen gedrag; niet dat je al bij het zien van iets eventueel engs alvast maar afstapt of al gestrest wordt etc... Want dan kun je wel de oorzaak van het probleem worden... Je moet zelf de rustige leider zijn. En dan liever rustig ernaast dan gestrest (want je mag er niet af) op het paard. Het is telkens een uniek samenspel van ruiter en paard. Vind ik dan. Creëer rust en leermomenten, begeleid, hoe je het doet maakt dan niet zoveel uit?
Ik zie het ook als m'n vriend op 1 van onze paarden meerijdt. Hij is een onervarener ruiter dan ik en ziet vaak overal enge dingen "o nee, daar is een trekker...". Ik merk dan dat het paard ook veel minder zelfverzekerd is. Terwijl ik met mijn ritten alleen met 'm echt noooooit ergens schrik voor heb en dus ook overal langs kan. Ik vertrouw hem 100% en hij mij. Je reageert echt sterk op elkaar!
Warboel
