e m kraak schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:28:


Beste Egon,

Het opstapkrukje is NIET bedoeld voor stijve ruiters, maar om het PAARD te ontlasten. Zoals ik al zei, in Engeland, Duitsland, Amerika en waarschijnlijk nog wel meer landen de gewoonste zaak van de wereld.
Waarom er in Nederland zo neerbuigend over gedaan wordt? Je gaat toch uit van wat GOED voor je paard is?

nynke

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


Gelijk heb je Nynke, stijfheid heeft er niks mee te maken.
Maar Egon, je mag het gerust eens op een van de 1.75m en hoger paarden hier komen proberen hoor! Ik hou dan een krukje op de achtergrond gereed, ter ontlasting van het paard en om jou rode wangetjes te besparen!

Groet, Marianne :)

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:00:


Ik doe helemaal nergens neerbuigend over!

Nee, vriendelijk aangeboden maar toch bedankt Marianne.
Ik voel me te oud en suf en stijf worden voor bergbeklimmen, en hou het liever bij ijscoos waar je met een bokkesprongetje makkelijk op komt, of andere wat ik normaal-formaat paarden vindt zoals bijvoorbeeld die van Frans en Iloon.

Ik heb nooit de behoefte gehad om om die langpootmuggen van 1.75m en hoger te klimmen. Nemen jullie maar een keukentrapje overal mee naar toe - ik zie dat niet zitten en doe 't wel met paarden die beter overeenstemmen met mijn kunnen

Groeten, Egon

Michiel schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:33:


Hoi, omdat er varen groeit neem ik aan dat de grond onder de weide veen is. Zuur zand zou ook kunnen, maar lijkt me wat minder waarschijnlijk omdat het moerassig is. Aannemende dat de bodem bestaat uit veen is het nmm niet juist om er klei of een andere zware grondsoort op te brengen. Klei houdt enorm veel vocht vast en zal het dus zeker niet beter beloopbaar maken, zal bovendien in de loop van de tijd gewoon wegzakken. Veel beter is om dan te werken met grof zoet zand.
Maar het blijft een steeds terugkerend iets, want uiteindelijk zal de ondergrond altijd weer het natuurlijk voorkomen willen aannemen.
De enige afdoende remedie is ontwatering en als dat gaat , want ik weet niet hoe hoog het grondwater staat, is het idee om de beek uit te graven het beste idee. Ik weet niet hoeveel gewone wei je overhoudt zonder dat je deze maatregelen neemt, maar anders liet ik het zoals het was. Ik geloof niet dat dit slecht is voor de hoeven. Eventueel een stuk verharden is natuurlijk een prima idee.
Piet

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:47:


Het is tragisch als een paard overlijd, inderdaad Frans, zeker zo'n jong dier. Pien weet ook hoe ik daarover denk. We hebben allemaal machteloos meegeleefd. We weten pas echt hoe erg dat is als we zoiets van heel nabij meemaken. Laten we daar weer eens even bij stil staan.
Het ziet er naar uit , als ik naar boven kijk, dat het een redelijke dag wordt. Vandaag maar eens met extra veel motivatie met mijn paarden in de weer gaan. Het kan elk moment over zijn.
Misschien is vandaag ook wel een uitstekende dag om een positieve beslissing te nemen en om maatregelen die onze paarden een beter leven geven niet langer voor ons uit te schuiven.
Het zou mooi zijn als het sterven van dat arme dier nut heeft gehad. Veel plezier vandaag !

hey,
ik wil geen discussie bericht schrijven maar gewoon een berichtje schrijven.
Mijn pony wilfried een haflinger die wou eerst niet in de trailler.
dus toen ben ik maar aan de slag gegaan en heb toen geoefend met een trailler en aangezien ik volgende week zaterdag voor het eerst een wedstrijd heb dan zou het ook wel eens tijd worden dat ik er mee bezig ging.
Gelukkig gaat hij nu de trailer weer in en daar ben ik heel blij mee.
Ik ben ook best wel zenuw wachtig voor de wedstrijd.

maar heeft iemand noch wat tips voor de wedstrijd?
ik hoor graag jullie reacties groetjes rianne en hoefjes wilfried

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 8:20:


Ja, Fenja heeft een super leventje gehad, met haar familie in de groep, zeer liefhebbende eigenaars, enorm veel vijheid en tot deze week wist ze niet wat een stal was, maar toen heeft ze zich eraan overgegeven omdat ze leek te weten dat het nu noodzaak voor haar was.

Wat het met mij doet is dat het mij enorm doet relativeren.
Ja, Piet, het kan echt elk moment afgelopen zijn.We hebben het gezien, Frank en Jacqueline hadden nog zoveel plannen voor haar....


Ja, heel mooi vind ik het wat je nu zegt. En ik denk dat het waar is.

Ons stelt het in elk geval gerust dat we weten dat wij alles voor haar gedaan hebben, juist omdat ze zo'n goed leven gehad heeft geeft dit een enorm stuk troost.
Ik hoop dat Jacqueline er ook zo over denkt want het is haar veulen.

Niet langer twijfelen, maar doen....zodat je jezelf nooit hoeft te verwijten : Had ik nu maar dit.. of dat.... Pien

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Michiel schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:33:


en vooral zorgen dat je voor alles een bouwvergunning krijgt .....
wie is de eikel die jou verteld heeft dat je met klei droge weides krijgt
Klei heeft de eigenschap veel water te kunnen vasthouden
water dat er van bovenop valt dringt dus heel traag dieper door
en bovenop krijg je alleen maar smurrie
kom maar kijken !
(hier is alles een kombinatie van klei en zand-leem
lekker doorspekt met massas bommen granaten en obussen
en hier en daar een jack een bill een heinz of een fritz )
peter

Malenka schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 21:55:


maanblind en nachtblind zijn twee verschillende dingen
maanblind is een terugkerende infektie
nachtblind is een erfelijke afwijking
veel voorkomend bij vooral homozygote appaloosas

O, wat vreselijk om op zo'n manier een veulen te moeten verliezen!!
Jacqueline, Frank en Lieveke ik wens jullie heel veel sterkte om dit verlies
te verwerken.
Connie

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 9:24:


De hielen lopen gelijk met de zool en hij zet zijn voeten goed neer zonder wiebel. Alleen als hij staat zie je dat de buitenkant hoger staat als de binnenkant. Toch heb ik het idée dat dat erger is geweest dan nu het geval is. De hoeven slijten vanzelf en het enige wat we eraan doen is de hoefwand rond houden. De steunsels zijn bij hem heel kort. Ik zal proberen het 'euvel' op de foto te zetten.

Groet,
Ineke

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 7:55:


Wij wonen ook op veengrond en er groeien zelfs moerasplanten in de wei. Erg vochtig inderdaad. Maar de paarden hebben er geen last van. En wat Piet zegt is waar: Je kan er eigenlijk weinig tegen doen, wat ik zelf heb moeten ervaren. Zand en andere zwaardere grondsoorten zakken gewoon weg. Drainage werkt niet omdat de veendeeltjes de afvoerbuizen verstoppen. Hier en daar een geul graven werkt nog het beste.

Als je al iets wilt aanleggen (zoals wij een zandpad naar achteren hebben aangelegd) dan werkt het alleen als je het veen een halve meter diep uitgraaft en er zand voor in de plaats terugstort. Uiteraard alleen geschikt voor paarden; als je er met een trekker overheen gaat dan gaat het alsnog kapot.

Groeten,
Frans

Tja.... en dan sta je voor de vraag wat je wilt met je dode paard.
We hebben hier al zovaak een discussie over gevoerd, maar er is nog een mogelijkheid : Het vel laten prepareren.

Het klinkt misschien luguber als je het niet gewend bent maar dat is het absoluut niet. Sterker zelfs : Wij vinden het een mooie gedachte dat Frank en Jacqueline straks een heel tastbare herinnering hebben aan Fenja.

Dus gisterochtend weer met de trailer op pad met dode Fenja erin, naar Venlo dit keer.

Daar aangekomen werden we op een heel prettige manier rondgeleid en werd ons alles uitgelegd wat we wilden weten. Ik kan alleen maar zeggen dat we erg onder de indruk waren van de manier van werken van dit bedrijf.

Het is een bedrijf dat oa voor dierentuinen prepareert (We hebben een leeuw mogen aaien, en een dromedaris, een wolf, diverse prachtige vogels, en andere zeldzame dieren).
Er zijn dieren die worden opgezet, maar dat leek allen van ons geen prettige gedachte; een paard in de huiskamer. (Hmmm, heb je natuurlijk wel altijd een plek bij de hand waar je je zadel op kwijt kunt....).

Fenja's vel wordt dus nu geprepareerd, enenals de hoeven en een paar tanden om daar een herinnering in de vorm van een ring of kettingkje van te maken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een prachtige gedachte vind. En het is veel goedkoper dan cremeren....

Pien

e m kraak schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:24:


Haha, ook jij hebt gelijk hoor - het is altijd verstandig om dingen te doen die binnen je bereik liggen! Maar.. hoe hoger je zit, hoe weidser het uitzicht ( dat mag je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren!).
Ik kan overigens heel best op zo'n groot paard klimmen hoor, de enige reden waarom ik hier thuis in de rijbak een opstappertje gebruik is dat ik mij in gedachten voorstel hoe het moet zijn als je 100 x in de maand een gewicht tussen de 50-60 kg aan je rug voelt hangen als een ruiter zich naar boven hijst. Tuurlijk ben ik met je eens dat die ruiter eigenlijk eerst veel beter van z'n benen springveren kan maken - ik heb ooit op dit forum zelfs wel eens een beginnetje gemaakt met 'gymnastieklessen' om meer veerkracht in je enkels en kuitspieren te krijgen.

Groet, Marianne