Kun je hem niet als test enige weken van dat grasland af halen en in de paddock met hooi houden om te zien of er dan iets verandert in de eczeemreactie? Dan schakel je de factor kunstmest in ieder geval uit, vooropgesteld dat je hooi niet ook van dat land afkomstig is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wil schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 22:41:

Ik zou toch zweren dat het een iberisch paard was... Wat een geweldig dier, de bouw, de souplesse. Prachtige combi.

Het beest opvoeden en niet aan z'n lot overlaten. Z'n plaats in het roedel aanleren (hij is dus niet de leider en kan niet doen wattie wil) en luisteren naar mensen als die zeggen dat ie moet stoppen met z'n jaaggedrag. Opsluiten is slechts een optie waarvoor ik niet zou kiezen. Ik heb in mei een totaal neurotische herder uit het asiel gehaald die als een gek achter auto's aan ging en met het schuim op d'r lippen naar de paarden reageerde... Het autojagen was er in 2 weken uit, net als het nare gedrag naar de paarden toe. Daar heb je een strikt set van regels voor nodig die je consequent moet blijven hanteren (het kost moeite dus!).
Haar instinct is inderdaad achter de paarden aan te jagen, zeker als die aan het dollen zijn. Maar ik hoef maar even iets te zeggen en ze stopt er meteen mee. Een hond is graag in de positie een leider te volgen. Dit had men die hond ook aan kunnen leren en iedereen de instructie mee kunnen geven de hond te controleren. Niet zo moeilijk allemaal. Het beest moet z'n plaats kennen en luisteren naar de mens die de leiding moet overnemen!!!! Uit zichzelf zal zo'n hond dus nooit stoppen, wat het verhaal ook duidelijk laat zien. Eigenlijk is dit gewoon verwaarlozing en mishandeling.
Beter nog zou het zijn zo'n werkhond een taak te geven, aan het werk te zetten (maar ja, een hond gewoon over het erf laten lopen is veeeel makkelijker vaak...). Het is veel makkelijker het dier aan z'n lot over te laten en zich er dus weinig mee te bemoeien.
Een hond is net als een paard een "kudde/roedel" dier. Daarin moet ie z'n plek weten. Weinig honden zijn geboren leiders. De stress die het oplevert geen duidelijke baas te hebben is vaak erg groot en heeft allerlei (zelf)destructief gedrag als gevolg. Dus nee, paradijs is het zeker niet zo'n hond aan z'n lot over te laten. Zo'n dier heeft rustig, duidelijk leiderschap nodig die 'm vertelt wattie moet doen (dag in dag uit). Hij moet de plek in de wereld/kudde/roedel weten. Ergens achteraan jagen is maar een onderdeel van z'n leven. En als ie dat ook nog es overdreven doet zonder supervisie is dat alleen maar een lijdensweg, geen paradijs.
Zo, ik ga met de hond fietsen

Van de interventie gisteren kon ik niets slechts zeggen over diensten van de politie.
Hebben heel goed meegewerkt en geluisterd naar instructies van mensen die iets van paarden kennen.

clickertraining.be" target=_blank>www.clickertraining.be
www.paardentaxi.be

e m kraak schreef :


Ja, het dubbelgeslagen touw gaat een klein stukje door het oog en het uiteinde van het werkend deel wordt verder erdoorheen, net zoals de paardenknoop, 'gevingerhaakt' (ik noem dat zo omdat mijn kinderen vroeger leerden vingerhaken) en het gehele touw komt los in één handbeweging, zo steekt er niks meer door het oog. Ik ken bijna niemand die deze knoop zo toepast en ik moet hem alle nieuwe mensen eerst altijd uitleggen. Ik wil dus niet dat ze het uiteinde door het oog steken omdat je dan bij paniek nog zit met dat eind touw door het oog.

Ik maak vandaag foto's, goed idee.
Maar ik denk dat jij hem wel al snapt.

Dit is gewoon een veel veiligere knoop om een paard mee vast te zetten..

Groet, Pien

Jee wat een consternatie... gelukkig geen ongelukken gebeurd.
Ik heb hier afgelopen winter ook twee keer de paarden van de linkerbuurman gevangen en twee keer die van de rechterbuurvrouw,.
Maar ja... hier is geen drukke weg en geen autobestuurders die in hun hulpvaardigheid wellicht het tegendeel bereiken.
Als hier al een auto komt, is het over het algemeen een boerke, wat uitstapt om te helpen of rustig wacht tot de paarden weer onder controle zijn.

Stephanie Pots schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 19:48:


Echt praten heb ik ook eens geprobeerd, maar leidt vooral silja teveel af. Ik probeer wel in mijn hoofd mijn eigen emotie en vraag duidelijk te hebben, want met een verkeerd beeld in je hoofd vraag je (onbewust) het verkeerde.

Maar goed... gaat dus evengoed niet altijd vlekkeloos en het is altijd (denk ik) je houding of vraagstelling die niet klopt.

Martina schreef op woensdag 27 oktober 2010, 9:07:


Je zit er echt wel naast in dit geval.
Deze hond stond uitstekend onder appél.
In zijn jonge jaren zijn ze er ook aardig veel mee naar de hondenschool geweest.
Je kon hem ook heel makkelijk af roepen, mocht je dat nodig vinden.
Hij deed het niet uit frustratie of opwinding. Het was eigenlijk een hele kalme beheerste hond. Maar hij moest wel continu iets te doen hebben of kunnen rondlopen en overal zijn neus tussen steken. Hij deed het eerder alsof het zijn 'job' was om zijn bazen en de pensionklanten te 'helpen' met die paarden. Hij was gewoon altijd overal aanwezig waar er mensen waren (en dus ook paarden, wat logisch is op een paardenbedrijf).
En op een bedrijf met voornamelijk jonge paarden en een stuk of 20 pensionklanten en veel paarden van buitenaf op LRV-trainingen,... ging het dan wel eens mis.
Niet elk paard is ervan gediend om een hond als schaduw te hebben en je kan zo'n beest niet 24/24 elke minuut van de dag in de gaten houden.

Ik liet hem trouwens ook altijd begaan met mijn paard. Die zou immers nooit naar hem uitgehaald hebben. En die hond vond dat duidelijk leuk. Als ik ging wandelen dan volgde hij ook vaak een heel eind. (Als't te ver was, keerde hij onderweg wel terug naar huis)
Alleen als ik in de piste reed, vroeg ik hem om in een hoek te gaan liggen. En dat deed hij dan, of hij ging iets anders, interessanter doen.

Nee, mocht ik een hond zijn. Ik zou het ook wel weten.
Dan was ik 10 keer liever die hond ipv eentje die de hele dag alleen in een tuintje van 10 op 10 op zijn baasje mag wachten, tot die s'avonds na het werk even tijd heeft.
Meer nog, mocht ik zelf een hond niet kunnen houden in gelijkaardige omstandigheden, dan zou ik zelfs helemaal geen hond nemen.