Aïe...da's minder.
ik las Piet z'n opmerking, je hebt idd niemand nodig.
Aanvankelijk hadden mensen problemen om m'n oudste merrie op te leren (Ridade) en buiten te rijden, ze is ubergevoelig.
Ik ben een jaar gaan stappen aan de hand met haar, ervoor zorgend dat ze mijn grenzen kent(zie Chris Irwin) én dat ze gehoorzaam is terwijl ik in alle zones stap (zone 1-2-3, zie Hempfling). Doe dat alleen, op een rustige baan.
Resultaat? Ik ben voor het ogenblik de enige die m'n merrie goed kan berijden (Charlot hier kan dat bevestigen)
, de band is gesmeed en het vertrouwen bevestigd.
Belangerijkste oefening die mij meest helpt: situatieschets: paard wordt nerveus, wil je lijn van schouders passeren, stante pede reageren en stap achteruit zetten, op den duur moet paard je volgen, paard moet vanzelf passen achteruit zetten als jij dat doet, versnellen en vertragen op jouw tempo. Dit 1 à 2 jaar regelmatig doen, meer moet dat niet zijn! Kost geen centjes en je hebt niemand nodig, alleen je tijd
(als je daar geduld voor hebt, de oefening ook doen in vrijheid).
Na een jaar ga je erop, met dezelfde soort van energie die je had toen je ernaast liep, nooit forceren, maar focussen. Jij wil daarnaartoe, al de ruis eromheen negeer je, enkel datgene wat je wil zit helder in je hoofd. Handen goed naar voren houden tijdens moeilijke momenten, als je toch moet bijsturen, heel korte signalen geven, nooit blijven houden, kijken waar je heen wil.
Mijn paard wou aanvankelijk niet graag op kop lopen, aanvaarde geen benen (ging heftig in verzet door te slaan naar de benen,, overgevoelige merrie), steigeren als ze bang was (ze is/was enorm bodemschuw van alles wat anders is op de grond/omgeving, reclameborden, enz...).
Nu: met losse teugel laveren we overal, maar dan ook overal door. De kers op de taart, beloning voor geduldwerk!
Succes!
PS: Anda x Fries is geen makkelijke combinatie, zorg er heel goed voor dat je eerst vertrouwen opbouwt via grondwerk, het kan anders serieus misgaan...
Warboel
