Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 22:29:


Wat ik wél vind is dat je de ethische plicht hebt om als je druk nodig hebt (als informatiedrager, ik heb het nu even niet over een acuut veiligheidsprobleem) dat je dat steeds met zo weinig mogelijk druk hoort te doen. Niet met een kanon op een mug schieten .
Puur leertheoretisch gezien is de druk verhogen indien het paard niet reageert op lage druk (als dat binnen deze oefening de relatief "beste" (= renderend op korte termijn) methode is voor het beoogde doel) een (bij velen onbewuste) toepassing van positieve straf (voor het niet-reageren) die hopelijk tegelijk werkt als negatieve bekrachtiger. En precies daarom liefst zo weinig mogelijk te gebruiken, en al zeker niet om een hele trainingsmethode aan op te hangen; gelukkig kan je de (mentale/fysieke!) pijn "verzachten" door te koppelen aan positieve bekrachtiging, hoewel het steeds een duidelijk motivatie- en dus een uitvoeringsverschil zal veroorzaken (ken je de term "poisoned cues"?). Wat meteen betekent dat het niet alleen een kwestie van ethiek is, maar ook van efficiëntie op langere termijn.
Overigens heeft het niets met een voorkeur bij het individuele paard te maken: paarden die snel leren met positieve bekrachtiging leren even snel met negatieve bekrachtiging. Het ene individu leert gewoon makkelijker dan het andere (wat niet per se hetzelfde is als "slimmer" zijn, integendeel).

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 22:43:

Nee Frans: tis een kwestie van het meest effectieve compromis. Een kat met een groter blikveld zou die muis eerder zien....
Het hele evolutieproces is een 'spel' van specialisatie en generalisatie in een continue veranderende wereld.
Genetische variatie is daarbij het toverwoord. De variatie zorgt voor 'afwijkingen' en de omstandigheden 'selecteren' de dieren met het grootste voortplantingssucces.
Zo hebben haaien; de met afstand meest succesvolle 'roofdier'groep de ogen volledig aan de zijkant. Het topmodel, de Mako, is in alle opzichten een superhaai. Zelfs met leervermogen en een warmbloedig systeem. Toch is het als specialist een veel kwestbaarder dier als zijn primitievere neven.
Terug naar paarden: het evolutionaire traject van de paardachtigen is ook verreweg een echte lijn geweest en de huidige soorten zijn relatief kwestbare specialisten.

Wat betreft die intelligentie: sluit me helemaal aan bij Egon.
Selektie door de mens zal niet de slimste=lastigste naar boven hebben doen drijven maar dat geldt ook voor het natuurlijke selectieproces waar curiosity de kat kills.
Gewoonte = veilig. Dat een bepaalde merrie zich voortplant 'bewijst' haar 'wijsheid' en in haar keuzes volharden geen experiment. Het'natte-apen-verhaal is een succesvolle overlevingsstrategie. De genetische variatie zorgt ervoor dat er vroeg of laat een vragensteller komt en het antwoord is vaak eenvoudig: die wordt wel/niet opgegeten

Of een individueel paard 'intelligent' is, is voor ons nauwelijks de definieëren, laat staan bepalen. De omgeving is daarbij sleutel en ook of het dier voor páárdenbelangen slim is. Het probleemoplossend vermogen in een mensenwereld is alleen in een mensenwereld van belang en daar is een paard niet in geëvolueerd. Het domesticatie-proces is maar een dun proces. Zeker bij paarden die relatief recent door de mens ingelijfd zijn.

Ik heb een vakantiedag vandaag, hoor, dus tijd om hier even in te duiken .

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 22:30:


Nee, maar je beschrijft hier een acuut veiligheidsprobleem, niet een trainingssituatie. Je kan dat gedrag onderbreken, waardoor je hopelijk een situatie (een 'window of opportunity') kan creëren zodat je wél een leersituatie kan opzetten.
Natuurlijk zijn alle paarden geschikt om met clickeren te werken, alleen hebben sommige paarden het eerst even nodig om rekening te gaan houden met dat mensje voor zich. Het is een kwestie van wannéér je met clickeren kan beginnen, niet van of.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be