Peet schreef op zondag 19 februari 2006, 12:34:


Hallo Petra

Ik ben bij die dag geweest, en ik kan je zeggen dat deze dame een wel heel eenzijdig onderzoek gedaan heeft. Geen vergelijkingsonderzoek voor blote voeten "daar heeft ze geen tijd voor gehad" Als je weet dat ze hier 4 jaar mee bezig is geweest dan kun je m.i. de conclusie trekken dat er meer koffiegeleuter geweest is dan werkelijk onderzoek.
Ik had heel sterk de indruk dat dit hele "wetenschappelijke" onderzoek is gesponsord door Mustad, de leverancier van hoefijzers.
Overigens kregen wij als NB-ers wel bijval met een (schamel) applausje

gr. Hans Arendse
www.paardenservice.nl

Die iemand heeft al die tijd dat ie in de paarden zit, niet opgelet! Bevangenheid is wel degelijk op te lossen, kijk maar eens op deze site bij hoefbevangenheid. Maar het spreekt voor zich dat je de reden waarom het paard bevangen wordt, zoals bv te rijk voer, wegneemt!

Als je gelezen hebt dat de witte lijn verbreedt naarmate de hoef natuurlijk groeit, heb je een verkeerd boek in handen gehad. In de meeste gevallen wordt de witte lijn bij natuurlijke bekapping smaller, omdat hij niet meer door een te lange toon of ijzers uitgerekt of gefrustreerd wordt. Alles staat uitgebreid beschreven op deze site.

Wanneer je paard na anderhalf jaar nog steeds liever de berm opzoekt, zou dat bij een goede bekapping nu allang over moeten zijn. Kunnen de steunsels knijpen? is de toon of de straal misschien te lang? Heb je er al een ervaren nb-er naar laten kijken?
O ik zie net dat je in Spanje woont, daar zullen er niet zoveel zitten...

belinda defraene schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:25:


Gezellig uiteraard, maar dat hebben ze bij jou ook allemaal echt wel; is gewoon een standaard catalogus. Heet 'pastor electrico'.
Er is ook een zonnepaneeltje leverbaar en dat zou ook zonder meer los leverbaar moeten zijn en op elke batterij uit het programma aan te sluiten. Het zijn allemaal met dezelfde componenten opgebouwde modellen.
Voor een trektocht van een beperkte periode echter voldoet een batterij heel best en bovendien staan ze er toch hoofdzakelijk níet is als de zon schijnt

HC

klaas.feuth schreef op donderdag 23 februari 2006, 12:56:


Het valt me nog mee!
Er is zelf kritiek naar hoefsmeden die hun werk niet goed genoeg doen, bijvoorbeeld. En het natuurlijke blijft nog steeds staan als ideaal. Voor een hoefsmeden stuk, ben ik blij met dit verhaal. Ik zie het als een prille toenadering. Het heeft tijd nodig natuurlijk, natuurlijk.

En ja vanuit ons perspectief moeten die ijzers natuurlijk weg.
Dat spreekt vanzelf.

Michiel

Jean Mclean schreef op donderdag 23 februari 2006, 12:03:


Het aan de teugel lopen lijkt vaak geforceerd omdat het niet goed uitvoerd wordt.
Feitelijk wordt het paard aan de teugel getrokken.

Een paard dat goed aan de teugel loopt, loopt nageeflijk, los en ontspannen, met een goed ruggebruik en dus ook een correcte buiging vanaf de schoft tot zijn kruintje (en niet de valse knik in de hals die je krijgt als je je paard aan de teugel trekt.
Afhankelijk van het nivo zal het paard meer of minder opgericht lopen (het zoveel mogelijk opwelven vanuit het schoft, waardoor er meer gewicht naar achteren wordt verlegd). Ik kan je zeggen dat een paard wat correct aan de teugel loopt met een vriendelijke ruiter een onspannen aanzien geeft.

Met het hoofd naar beneden lopen is inderdaad ontspannen. Een paard wat niet onspannen is zal, zijn hoofd heel hoog blijven dragen. Maar als een paard ontspannen loopt, wil dat nog niet zeggen dat je er in de houding goed op kunt zitten. Een paard wat achter te weinig ondertreedt, gebruikt zijn rug niet goed als brug om jou gewicht te dragen. Hoe beter een paard achter onderstapt hoe meer gewicht hij naar de achterhand kan verleggen en hoe meer die zijn rug kan ronden om jou gewicht te dragen.

Loes Scheres schreef op donderdag 23 februari 2006, 2:08:


http://home.wanadoo.nl/nickaltena/

Gr, Nick

Jean Mclean schreef op donderdag 23 februari 2006, 12:03:


Om op je laatste vraag in te gaan. De ORS vind ik een gigantisch nadeel. Het is gevaarlijk, paardonvriendelijk en ik vind het beslist niet aan te raden. Het is imo uitdrukkelijk een allerlaatste noodstop en ik vind het jammer dat de ORS altijd zo luchtigjes aangeprezen wordt als manier van stoppen voor het zonder bit rijden. Ik heb de indruk dat veel mensen geen benul hebben hoe schadelijk deze buiging in beweging is voor de spieren, de peesplaten en de gewrichten (ook in de benen) van je paard. Je paard krijgt een giga knal te verduren op zijn voorhand. Het tegenargument voor deze stop: een forse ruk in de mond met het bit. Imo is deze ruk veel minder nadelig dan de ors.

Hallo,

Ik heb alweer een vraagje. Ditmaal over een westerndek. Onze huidige zadeldeks zijn van die typische western zadeldeks. Deze kan je heel moeilijk zelf wassen. Nu zou ik er graag zelf enkele maken. Maar dan met een velcro sluiting zodat je de vulling eruit kan halen om ze proper te maken zonder de vulling te beschadigen door teveel watergebruik. Nu heb ik gemerkt dat de meeste zadeldeks gevuld zijn met een dikke viltlaag. Soms wel twee of drie lagen. Zou je dit vilt ergens kunnen kopen of kan je ze beter met iets anders vullen. Iemand had me gezegd van een neopreen zadeldek te kopen om er in te steken, maar is neopreen daar geschikt voor. Want dat neemt helemaal geen zweet op. Waar is de onderkant het beste van gemaakt ? Is een echt schapenvel daar geschikt voor? Ik hoop dat iemand me kan helpen met deze vragen.
Alvast bedankt.

Pia

Michiel schreef op donderdag 23 februari 2006, 13:39:


Ik vind idd dat hij leuke stof geeft om een kritisch weerwoord op te schrijven, en nu maar hopen dat dat ook in de hoefslag komt.

Van Cotthem Pia schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:47:


Wij hebben een aantal echte schapenwollen pads en dat zijn in mijn ogen toch de allerfijnste (en ook de allerduurste).
Je betaalt al gauw 180 euro voor zo'n pad, hoewel ze best iets goedkoper te vinden zijn.
Laatst lagen ze bij een westernstore voor 90 euro in de aanbieding.

Op nummer 2 komt wat mij betreft namaak schaap, doet het ook heel goed, daar hebben we er ook een aantal van.
Maar het blijft synthetisch en ik houd het meest van natuurlijke materialen.
Dan hebben wij ook van die wasbare namaak schapenwollendingen met klitteband, maar ik vind de viltlaag nogal gauw te dun, zeker bij de goedkopere. Gewone geweven wollen pads zijn weliswaar natuurlijk, maar veel te dun, die leg je over een andere pad.
En de neopreen pads verdelen de druk super, maar net wat jij zegt, het zweet van het paard blijft op de rug liggen en kan nergens intrekken.

Ik zweer toch bij de echte wollen pads.
Die reinig ik overigens met de hogedrukreiniger.

HC, wat gebruik ij eigenlijk?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 15:07:


Pien,

Als je een schapenwollen pad gebruikt, moet daar dan ook nog een viltlaag tussen of is dat enkel dat vel dan? Sorry als dit een domme vraag blijkt te zijn, maar ik heb nog geen echte schapenwollen pad gezien. Ik heb er ook nog niet echt bij stilgestaan. Wel al bedankt voor je vorige uitleg.

Pia

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 14:25:


Euhm..... een paard kan pas aan de teugel nageven op druk daarop.
Het 'spel' van aan-de-teugel en nageeflijk is het grensgebied tussen teugeldruk en los = aanleuning. Het paard houdt contact met het bit = teugel = ruiterhand. Wijkt voor meer druk en zoekt bij loslaten op.

Verder heeft dit niets, nul, noppes, nada met ontspannen van doen; alleen met wijken voor het bit en aangeleerde hulpeloosheid.

Veel dressuurruiters verwarren een paard dat berust in verzet-is-zinloos met ontspannen. Een paard dat zich niet verzet is nog geen ontspannen paard en al helemáál geen mééwerkend paard.
Dat is ook de valkui van 'hulp'teugeldenken en elk ander dwangmatige teugeldenken.

Ik vind het heel opvallend dat het niemand lijkt op te vallen wat die gebogen nekhouding, de krul en de passage eigenlijk zíjn in het gedrag van het paard en wat het inherente probleem daarmee is.
Wellicht dat het een na te streven plaatje bij klassieke (FEI) dresuur is geworden, maar met ontspannen heeft het niets van doen.

HC