marianne laenen schreef op zondag 12 november 2006, 21:56:


De tijd is voorbij dat ik allerlei ruiters mee op sleeptouw nam omdat ik wekelijks een buitenrit maak en mijn paarden zo mak zijn (rara, hoe zijn ze dat geworden?!) en omdat je een ander paard ook eens een verzetje gunt.
Het is namelijk zelden leuk. Het geschreeuw is niet van de lucht, controle ver te zoeken, onderlinge ruzies tussen ruiters en paarden, opgefokte paarden die op het strand totaal los gaan, of, erger nog: één bange ruiter die zich erop verkeken heeft en de groep urenlang laat stappen, niets zo vermoeiend als dat, maar je past je nu eenmaal aan aan de zwakste ruiter... ik ben er klaar mee.
Mijn ervaring is: hoe groter de groep, des te groter de opwinding. Alleen, met zijn tweeën of drieën vind ik het prettigst. Dan kun je de opwinding ZELF doseren. Niets mooier dan in de ochtendstilte over de slingerende duinpaadjes draven met alleen het tactmatige geluid van de hoeven en de adem! Zie ik daar een vos...?!

Tamara: 3 maanden afgespeend en bang voor de dierenarts is niet de manier waarop een paard hoort te worden opgevoed en dat is de verantwoordelijkheid van de fokkers. Een drie maanden oud veulen hoort nog gewoon bij zijn moeder te staan en jou niet als de belangrijkste persoon in zijn leventje te hebben , maar zijn moeder , of anders op zijn minst een andere oudere soortgenoot. Alle, ik zeg álle , aanvankelijk spannende nieuwe momenten hoort ie aan de zijde van zijn mama door te maken en niet gedwongen aan een touwtje in mensenhanden.

Ik hoor wel vaker dat veulens door een bijt-schop en 'spelend aanvallen' fase heengaan, maar als veul bij oudere paarden loopt lossen die dat wel op, ik bemoei me daar niet eens mee. Als het tegen mij gericht zou zijn zou ik me eens achter de oren gaan krabben want dan is er nu al iets mis, betekent dat hij niet gecorrigeerd geworden is. (hoewel, als we eerlijk zijn mogen jonge paarden de gekste dingen naar hun mama's doen en worden niet snel tot de orde geroepen, maar bij mensen is dat nou eenmaal anders.)

Geen enkel paard hoort naar jou uit te slaan en een veulentje dus ook niet. Bedenk je bij alles wat je met hem doet hoe je dat zou vinden als ie straks een 5 jarige hengst is en pakweg, 400 á 500 kilo weegt.... Dat moet je dus NU al goed voorbereiden, niet door hem te straffen voor zijn gedrag, sla hem in godsnaam nooit, jaag hem ook niet bruut weg, maar door hem te laten zien wat jouw weg is en hoe jij het wilt, gewoon : Door zijn voorbeeld te zijn en als ie ongewenst gedrag vertoont hem bij je pakken, dat te negeren en hem opnieuw de kans te geven het goed te doen. Heel soms betekent dat dat je hem moet wegduwen, je omdraaien en hem verder even negeren, nou, dan is dat maar zo.
Maar ga bijvoorbeeld niet het moment daarop met wat lekkers in je hand hem proberen gerust te stellen omdat je medelijden hebt met je kleine veulen, want dan bevestig je zijn gedrag ! En dát zie ik vaak om me heen.... !!!! Een met name dat laatste is er een oorzaak van dat teveel paarden verknipt gedrag gaan vertonen.

Succes, wij helpen je graag verder.
Groet, Pien (die ook Arabierenfan is en veulens heeft).

Jawel hoor

Datzelfde pad in een zalige tölt hihi

Kon het even niet laten hoor!

Groetjes Karin (die slechts 1 keer een buitenrit op gehuurde paarden met begeleiding heeft gemaakt en dat was perfect, brave paarden, kundige leiding, gedoseerd, ontspannen en leuk en ik heb zelfs op een tinker gereden )

Bedankt allemaal ,

Jullie geven me die extra bagage mee,heerlijke groep zijn jullie!!!!
Ik hou jullie op de hoogte!!!

Gr.Cedric

Ilona Kooistra schreef op zondag 12 november 2006, 20:54:

Spirithorses schreef op zondag 12 november 2006, 22:37:


Hetgeen een goed betoog is voor ruitervaardigheid als de kritische succesfactor.
Ik ben er nog lang niet en hoop ER ook nooit te komen doch kijk eens naar de capriole zonder stijgbeugels. Dat is springen met een ecuyer....
Zitten zitten en bijven ZITTEN.

Voor en bij jou Pien is de klant de doelgroep en stel je andere eisen aan het zadel.

HC

Huertecilla schreef op maandag 13 november 2006, 9:43:


Wéét ik, HC, maar voor mensen die eens per week komen rijden wil ik het zo safe mogelijk houden. Dit zadel laat je exact zien hoe je rijvaardigheid is, want als je niet kunt zitten of nog veel steun nodig hebt, heb je een harde dobber op dit zadel

Ik zit niet te wachten op rijders die er tijdens buitenritten vanaf lazeren, inderdaad : Andere doelgroep, en dan kan ik wel zeggen dat ze voor geen meter kunnen rijden en niet meer op mijn paarden mogen, maar daar schieten we allemaal niks mee op, ze komen hier tenslotte om het te leren. Beter is dan de weg der geleidelijkheid.

Maar ik blijf het een zeer goed zadel vinden!!!!

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef :


Nu wil ik het toch ook even opnemen voor Anita:

Soms kom je een paard tegen metwie het op een zeker moment toch niet klikt , heb ik heus ook wel eens gehad hoor.
Ook ik heb kinderen en je kiest onder alle omstandigheden voor veiligheid.
De veiligheid van de mens staat altijd voorop!!!!

Soms ook werkt een paard daar niet aan mee, en blijft een paard onberekenbaar, dat kan ook een karakter-of mentaliteitskwestie van het paard zijn (koppig, onberekendbaar) en het is zeer moeilijk daar invloed op uit te oefenen.

In dat geval, en als je het gevoel hebt er alles aan gedaan te hebben, neem je een beslissing. Zolang je het belang van een paard daarin maar niet vergeet en eerlijk bent met het verkoopverhaal.

Ik wens je succes, ik heb ook wel eens moeilijke keuzes moeten maken, maar heb er nooit spijt van gehad. Als het van binnen maar blijft kloppen.....

Groet, Pien