Reactie op deze van Josien was ik nog vergeten .....
> Het is dus enkel als hij hard is geweest of alleen als hij hard
> gaat.
*************
Mmmmmm, ik snap dat je dat concludeert, maar nee, hij wil AL-TIJD graag hard zodra we draven. Er is alleen wel een duidelijke verergering als ik hem 1 x toesta om wat harder te gaan. Als ik er echt bovenop zit, blijft het nu wel onder controle (d.w.z. met redelijk losse teugel een normale draf kunnen doen) maar als ik hem 1x toesta om voluit te gaan, is er geen land meer mee te bezeilen en moet ik HEEEEEEEL streng worden om hem nog rustig te krijgen.
>Op het laaste heb ik het idee dat hij zich niet meer kan
> tegenhouden. Geheel op de voorhand valt en zo als het waren
> steeds harder en harder moet om maar niet te vallen.
*******************
Dat geldt heuvel af wel een beetje, dan vindt hij het ook gewoon makkelijker om dan maar harder te gaan, omdat volgens mij dat dan de minste energie kost. Verder is er geen sprake van op de voorhand vallen en komt de `stuwing` luid en duidelijk uit de achterhand.
> Die eerste is dat zijn bloed begint te koken als het waren. Veel
> arabieren hebben hier last van.
********************
Yep.
> Zeer consequent zijn. Kost zeer
> veel moeite in het begin. Later heb je er profijt van. En
> inderdaad werk in stapjes.
******************
Alleen consequent zijn lost het niet op helaas. Als dat wel zo zou zijn, was het een makkie hihi.
> Dit paardje heeft dus altijd gereest. Het gevoel zit er dan
> gewoon in op het moment dat hij hard gaat hé. Wees zeer
> consequent, maar als het kan geef hem ook even de vrijheid op
> een breed lang pad om even hard te gan.
*******************
Dat probeer ik, want ik wil het graag zover hebben dat hij in de gaten krijgt dat ik hem heus wel iets zal toestaan als hij zichzelf ook als een partner gedraagt. Dus als het kan, MAG hij van mij ook hard en probeer ik er de nadruk op te leggen van `zie je wel, dat het wel op een leuke manier kan?´ (b.v. even heuvel op blazen). Maar echt werken doet dat nog niet, zodra hij harder `mag` probeert hij de rest er dan ook meteen maar bij te nemen en blijft hij dus constant proberen om nog meer te versnellen. Maar we hebben het nu dus wel zover dat een redelijk rustige galop mogelijk is. Het is me welgeteld 2 of 3 keer gelukt om echt hard te gaan galopperen en hem dan puur op zit terug te kunnen nemen (dagen met 10 sterretjes! Dat was fantaaaaastisch dan he).
>Op het moment dat je
> zegt dat je weer terug wil, moet hij ook terug komen.
*********************
Tsjaaaaaa. DAT vind ik dus ook, en ook daar ben ik heel consequent. Maar hij ook in zijn onwil om dat te doen!
Antwoord op dit:
>> Hoe zou jij dat dan doen? Kun je wat voorbeelden noemen?
***
> Puur het leiden in stap tempo. Niet trekken of harder gaan lopen
> dan je wil. Je houd hem schuin achter je, je zorgt dat hij niet
> de andere kant langs je kan en pak vanuit deze positie enkele
> keren de stop totdat zijn bloed weer rustig stroomt en je zonder
> problemen rustig je rit kan vervolgen.
> Dit kan best lang duren. Wees consequent als hij weet dat het
> toch niet helpt dat gekke gedoe. Dan is het in begin misschien
> wel een half uur nodig en dit word steeds minder.
***********************
Ehm .... ik snap nog steeds niet hoe dit een oplossing kan zijn. Wat er dan gebeurt is: hij gaat te hard ... ik waarschuw hem in fases, dit is niet de bedoeling. Hij blijft versnellen, ik waarschuw nog een keer, nou ja, uiteindelijk bij fase 4 staan we stil. STEL ik stap dan af. Ik wil dat hij rustig achter me loopt. Torop probeert dan misschien 1 of 2 keer me voorbij te lopen, ik corrigeer dat en hij loopt vervolgens rustig achter me. Ik wil dat hij me volgt, na 2 correcties zal hij ook dat doen. Wat heb ik dan eigenlijk opgelost in dit geval? Ik stap er vervolgens weer op, en stap weg. Paard stapt rustig. OK, dus we gaan draven, en dan begint het gewoon weer overnieuw en maakt hij er weer een machts-spelletje van. Ik begrijp wel waarom je het zegt hoor, maar ik snap niet goed wat ik er in deze situatie aan heb.
> Controle bedoel ik dus niet constand de teugel strak en elke
> stap gaan besturen. Wat ik bedoel met elke stap onder controle
> is dat elke stap van je paard met wedewerking van jouw is. Phoe
> moeilijk uit leggen. Je kunt een paard geheel los door het bos
> laten galopperen. Elke stap blijft bij jouw. Op het moment dat
> het paard harder wil dan kan dat nog steeds onder jouw zijn.
**********************
Ja, weet ik . Ik ken dat gevoel wel want dat hebben we in de bak dus WEL, knoerthard kunnen galopperen en toch voelen dat het in orde is. En in het bos heel soms ook wel. Dus ik ken het verschil.
> Laat dat lekker hard maar even zitten. Doe dit pas als je zeker
> van elkaar ben. Je kunt hem dus wel met een waarschuwing in het
> begin bij je houden. Dit kun je afbouwen en hem steeds meer
> vrijheid geven die hij juist mag gebruiken. Gaat hij toch dan
> word hij weer aan banden gelegt.
**********************
Zo gaat het ja, maar dat blijft dwang. Maar ja, ik zei al eerder, dan moet het waarschijnlijk toch maar op die manier en is er gewoon geen andere manier.
Blijft jammer. Ik wil zo graag gezelli! Maar het wordt pas gezelli als ik heel erg streng ben en hij heel goed weet dat 1 stap verkeerd zetten meteen gecorrigeerd wordt en de volgende stap verkeerd nog strenger gecorrigeerd wordt. Dat komt dus echt neer op `mentaal onder de duim houden`.
Nou ja, het blijft jammer, ik hou er maar weer es over op, over dat eeuwigdurende probleem
. WE komen er denk ik wel uit. Maar ik baal van de manier waarop.
Warboel
