e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 16:52:

Ach, sinds ik Stella heb ruikt mijnn jas geheel naar stella, dat ruik ik wel (maar mn neus zit nu weer eens dicht dus geen geruik voor mij)
Egon doe jij het voor? LOL Leuk voor op je website
Hmmm, had al ander ideetje voor de eskslusief maar is misschien wel leuk voor FWR, mu 2b loopt tu rolle, du wei als wc tu gebruike en appulmoes in dur haar tu smere. Rolle mag su best doen, solang su mu maar frete blijft gefe. Maar dat wcgebruike, ur ligt alsofeel mu frete tu bederfu en du appulmoes is tog egt lekkurdur uit un potju. Falka wat moet ik doe??
Prrr Stella
Zo iets :).
groetjes Ebby

Hoi Ingrid,
Ik ben ff nieuwsgierig....hoe gaat het met die pony met zomereczeem?

groetjes,
Marina

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 juni 2004, 8:18:


Hai Ingrid,
een overdaad aan mineralen is niet een goed plan, ze moeten echt niet die liksteen gaan opeten in een paar dagen. Kunnen ze ziek van worden.
Dus maar voor een uurtje per dag, is misschien een idee, of met een mes er wat afraspen.

een goedkope oplossing om door het winterhaar te komen, is brandnetels geven. (ik weet het, is de zoveelste keer dat ik aan kom zetten met m'n brandnetels).
ik ruk elke dag een zooi uit de grond, en spreid het uit in de wei, meestal de volgende dag op.
krijgen ze prachtige glanzende zomervelletjes van.

Isabel

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 16:14:

Toch snuift Isabella wel "andere" luchtjes op. Heb ook wel eens in hoge nood net naast de wei geplast en dan staat ze toch wat met tuitlippen die geur op te snuiven. Daarbij heb ik ook gehoord dat paarden elkaar herkennen aan hun mest. Isabella zal ook altijd aan paardenmest (willen) snuffelen in het bos, nooit aan honde-mest.

Maar een hekel aan vieze luchtjes als allerlei smeersels heeft ze ook niet. Hoewel ze voor knoflook op de loop gaat (en het ook niet eet).

Daarbij weet ze ook wat mijn echte huid is en wat kleding is. Ze wil nog wel eens fanatiek terugkrabbelen en pakt dan meestal je kleding wel eens vast. Maar heb ik blote benen (korte broek), dan doet ze dit nooit, maar likt alleen maar (zal ook wel zout zijn overigens). Maar echt waar, zodra ze blote huid zit, begint ze te likken. Dus benen, voeten, armen of zelfs je nek. Mijn gezicht wil ik niet (doet ze wel af en toe). Tis net een hond hoor af en toe, maar gelukkig ruikt zij anders.

Groeten,
ingrid

Linda schreef op donderdag, 3 juni 2004, 17:05:

Hmhm is ook zo. Vandaar ook dat ik zei, dat het een loze opmerking was. Maar vroeg het me gewoon af of er een minimale eis was. Beter zou zijn dat ze stands helemaal zouden verbieden. Dat is zo paardonvriendelijk. Maar ja dat mag ook nog altijd.


Die staan nog waar ze staan. De boswachter ging op vakantie. Kon ik in de tussentijd vast nadenken en andere mensen navragen en daarna (14 juni) zouden we een afspraken maken om samen naar een eventuele oplossing te kijken. Voorlopig rijden we dus even buiten het bos langs.

Wel een leuk veldje ontdekt, eigenlijk een voetbalveldje, maar je kunt er zonder stoeprand vanaf de straat opcrossen. Nou Isabella vond het geweldig, lekker scheuren. Vooral tussen de doelpalen (zit geen net in) door en bochtjes links en rechts (achten maken) zweepten haar snelheid steeds hoger op. Ze raakte zo opgewonden dat ik er echt mee moest stoppen.
Was ook totaal wat anders een keer.

Groeten,
Ingrid

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 17:35:


Ebby is de meesterjournalist!! Falkaas is een fonetische website, dyslexie is geen drempel
Maat het is wel een website waarmee je de IJslanderwereld wat op de hak kunt nemen.
Eigenlijk wat hulp gezocht!!!!! Bij de IJslanders is het verplicht om ijzers er onder te slaan, anders mag je niet mee doen met wedstrijd, beschreven in de reglementen!!! Bitloos rijden is ook niet toegestaan, dat staat niet in de reglementen, maar ze hebben de politiek : "alles wat niet beschreven staat mag niet!! " Zelfs met keuringen moeten paarden beslagen, vraag me echt niet waarom hoor, maar volgens de regels zal het zelfs tellen voor een veul, jong geleerd is oud gedaan? Beetje hulp met reacties en stukjes daarover zou best leuk zijn, gewoon de boel op de hak nemen. Falkaas web is niet serieus, maar eigenlijk ook wel. Het best e is klikken via de links op IH ( Icelandic-horses.nl) dan naar links, dan gaat de website weer sterren stijgen, en wie weet kunnen we met zijn allen wat doen tegen die rare reglementen, gewoon enkel al om de boel een klein beetje te plagen.
Ik hoop dat Ebby haar appelmoesdraad al is begonnen en

groetjes Esther, balen van verplichte bitten en ijzers.

Marina schreef op donderdag, 3 juni 2004, 18:29:

Tja, die staat nog altijd binnen. Het boett deken was te duur en een ander deken is er nog niet (maar heb die man al 14 dagen niet meer gezien).

Daarbij is er een ander probleem ontstaan. Iemand wil dus met deze pony een trektocht in de achterhoek gaan maken. Daarbij moet de pony buiten overnachten, vandaar dat deken. Echter hij staat gestald op een manege en wordt gebruikt voor lessen (in ruil voor gratis stalling geloof ik). Nu heeft de eigenaar van die pony die pony dus beloofd aan diegene die die trektocht wil gaan maken (voor een week), maar nu wil de eigenaresse van de manege die pony niet meegeven want ze heeft hem nodig voor les.
Simpel zou je zeggen, de eigenaar bepaald; maar niet dus, want er schijnt een klein regeltje in het contract te staan dat zij ten allen tijden gebruik mag en moet kunnen maken van deze pony als ze deze nodig heeft.

Probleem is dat dit de makste pony is voor zo'n trektocht en degene die ermee weg wil ook met deze pony aan het trainen is geweest en haar menbewijs mee heeft gehaald.

Hoe dit afloopt weet ik niet. Echter pony willen ze toch op wei zetten, dus een deken is op den duur toch nodig lijkt me zo.

Groeten,
Ingrid

Falkaas web is niet serieus, maar eigenlijk ook wel. Het best e is klikken via de links op IH ( Icelandic-horses.nl) dan naar links, dan gaat de website weer sterren stijgen, en wie weet kunnen we met zijn allen wat doen tegen die rare reglementen, gewoon enkel al om de boel een klein beetje te plagen.
Ik hoop dat Ebby haar appelmoesdraad al is begonnen en

groetjes Esther, balen van verplichte bitten en ijzers.

Moet zijn icelandic-horses.com geen nl dus!!!
IJzerloos dus . we zijn inmiddels niet meer in de ijstijd of ijzertijd enz.

groeten Esther

Esther schreef op donderdag, 3 juni 2004, 19:04:

Jaa, laten we alles fonetisch gaan doen :). Ik blij iig en de rest maar zeuren dat het neit te lezen is .
Trouwens het is Falka de meesterjournalist, niet ebby. Of dan tenminste de IJVD .
Ik ben al begonnen met mijn draad over kop fol touwe over dat ik nou en een touwhalster en een hoofdstel heb. En bit freet natuurlijk voor geen meter en ik gebruik het toch niet dus Stella boos. Misschien dat emand anders (site is niet alleen voor ijslanders en is rueze grappig) iets over ijzers kan schrijven?
Falkaas web is niet serieus,

maar
Ga geen appelmoesdaad doen hoor, ookal heb je natuurlijk wel eier en biershampo. Alhoewel, misschien, als ik eens in een gekke bui ben .
groetjes Ebby, vind het onzin van die ijzers maar baalt niet, kaggelt toch alleen maar door het land.

(jo)
***************
Zoals jo het verwoordt in deze post, zo vat ik het hele gebeuren "join-up" meestal ook op. Zo gebruik ik het ook weleens. Weet eigenlijk niet of dat nou al of niet onder join-up valt maar het werkt altijd, en met "werken" bedoel ik dan "het herstelt de verstandhouding". Het komt mij zelf voor als een "menselijk" iets wat het paard gelukkig ook goed snapt. Ik gebruik dat vooral als Torop dingen doet die eigenlijk niet door de beugel kunnen en als hij dat vooral een hele tijd volhoudt (ik doe het dus bijna nooit hoor), en zich er niet van wil laten overtuigen dat dat gedrag gewoon niet door de beugel kan. Dan is het soms gewoon nodig om hem te laten merken: okay, ik heb je graag bij me, maar NIET als je zo doet. En dan stuur ik hem dus weg

Hij maakt er dan meestal wat drama omheen en zo en meestal blaast hij dan weg met een air van "OKAY DAN NIET!" en gaat dan een paar rondjes heel woest galopperen. Maar ja, dat houdt ook eens op, en dan geeft hij aan dat hij eigenlijk wel weer naar mij toe wil. Afhankelijk van hoe ernstig de overtreding was, sta ik dat meteen of pas na een tijdje toe, maar hij mag pas weer binnen mijn ruimte komen als hij aangeeft dat hij mij netjes zal behandelen, d.w.z. niet happeren, niet oren in de nek en niet per ongeluk op m'n tenen gaan staan en zo. Ook niet plotseling op me af draven en heel dichtbij komen. Maar meestal staat hij dan een paar meter van me af stil en doet z'n hoofd omlaag. Dan glimlach ik en knik ik hem toe, en hij komt dan meteen naar me toe.

Meestal is het probleempje dan al opgelost. Heel soms is het een tweede keer nodig, maar de boodschap is over en weer dan heel duidelijk: het gaat netjes en met respect (2 kanten op) of NIET.

(iemand anders schreef dit , ... weet even niet meer wie)
*******************
Of het eerlijk is, hangt volgens mij vooral van degene af die het doet. Hangt er toch van af hoe je het uitvoert? En kunt toch "het idee van" een join up op allerlei tempo's doen, dat maakt toch niet eens zoveel uit? Ik zou zelf alleen een join-up nooit zomaar doen, en zeker niet voor de lol (is ook al aan de orde gekomen), het is toch een soort "straf", mwoh, nee dat nog niet eens, meer een "les". Ik ben er zelf heel geleidelijk aan mee begonnen experimenteren en ik ben eigenlijk wel blij dat er iets is waarmee ik hem echt duidelijk kan maken dat hij te ver gegaan is.

In de wei jagen paarden elkaar ook weg, gewoon om elkaar te laten merken wie zich dat kan veroorloven. Soms gewoon om even te laten merken wie ook alweer de baas is, andere keren met een reden. Je moet het niet overdrijven denk ik. Dan wordt het afdwingen en manipuleren.

Hai folks,

Ik kom net terug van een hemels heerlijk ritje in het bos (ik zal niet meer zeuren over Torop en z'n snelheidsdrang, in elk geval een tijdje niet hahaha).

Maar ik wou eigenlijk wat vragen over hoe een paard denkt ... misschien weet iemand het.

Afgelopen zondag ben ik voor het eerst sinds anderhalf jaar met andere (bekende, van de stal) paarden het bos in geweest. Ik wilde het weer eens proberen. Vroeger liep dat op regelrechte drama's uit, paard niet te houden en meteen aan de kletter, andere paarden erachteraan, affijn, niet leuk en zeker niet ontspannen. Echt spierballen kweken (was nog met bit destijds).

Nu het dus nog eens gedaan, ik reed eerst achteraan onder het mom van "dan kan hij in elk geval niet te hard". Maar dat was dus net alsof ik op de Vesuvius zat. In het bos even overlegd, toch maar apart verder rijden of nog even wat anders proberen; de anderen vroegen mij om dan toch maar te proberen voorop te rijden, kijken hoe dat ging. Het maakte hun niet zoveel uit hoe hard het ging, zij waren op IJslandse paardjes en wilden sowieso graag tolten zeiden ze (schijnt harder te gaan?).

Na een tijdje proberen was al vrij snel duidelijk dat het echt even neit mogelijk was om Torop te overreden langzaam te draven, dat was blijkbaar even te veel gevraagd, hij wond zich duidelijk op over het geluid van die hoeffies achter hem. Op een gegeven moment stelde ik maar een compromis voor: okay laten we dit doen, je MAG zo hard mogelijk van me draven maar er wordt NIET gegaloppeerd (dat was toch raketten geworden). Dat lukte beter, we wachtten dan gewoon aan't eind van het pad tot de anderen er weer waren en dan weer verder. Eigenlijk voelde dat uitgestrekte draven toen ook wel goed, we zweefden gewoon! Verder luisterde hij vanaf dat moment best goed, m.a.w. stoppen en zo ging heel goed en hij stond dan rustig stil, maar zodra hij de andere paarden hoorde werd hij nerveus en ging hij me strak aankijken zo van "hee! We moeten weer hoor, we moeten nu weg, hoor je ze? We MOETEN nu weg!". Beetje paniekerig wel. Als de anderen er dan eenmaal waren en ook stil gingen staan, was't weer goed, maar hij hield ze wel scherp in de gaten, als we weer wegreden, moest en zou hij weer voorop (en hard).

Vraagje dus : WAAROM wil zo'n paard dan per se voorop op die manier? Je hebt ook paarden toch die alleen maar achteraan willen lopen. Als de andere paarden hem achterop naderen gaat hij diagonaal over het pad lopen, het lijkt a.h.w. dat hij er de anderen gewoon niet langs wil hebben. Maar is een paard tot dat soort gedachten in staat? Is "willen winnen" in de zin van "eerst over de finish" iets wat in een paardenhoofd bestaat? Ik bedoel eigenlijk: het gaat nu even niet om die snelheidsdrang an sich, maar HOE zo'n paard in deze situatie denkt en voelt volgens jullie (voor zover er van denken sprake is).

Als hij ze niet meer hoort, dan was hij juist heel goed te overreden om langzamer te draven en ging het bijna zoals normaal, maar zodra hij die hoeffies hoorde, kreeg hij gelijk weer de zenuwen.

Als zoiets er ingefokt wordt (wat ik me kan voorstellen), ... dan moet het toch iets zijn wat sowieso al in het instinct zit. Of gaat het alleen om "mee willen rennen". Mmmmmm, dat kan het eigenlijk niet zijn, want dan zou hij er ook genoegen mee nemen om achteraan te lopen, dan kan hij immers ook meerennen ... en achteraan ging dus eigenlijk helemaal niet.

Ik had er wel een beetje mee willen oefenen (haasje over doen of zo) maar daar was de situatie niet naar. Toch viel het me mee. De compromis over en weer werkte wel, er was geen sprake van dat we het oneens waren, en hij luisterde verder WEL, dus daar was ik al heel blij mee.

Het zal wel even duren voor we weer mee mogen, hahaha, toen we terug waren hadden wij nergens last van, wij hadden nog best wel een rondje gewild dus ben nog even in de bak gaan rijden, beetje galopperen en zo, want hij wilde nog wel even wat energie kwijt, maar de rest kwam bij het laatste pad met roodbezweten knalrooie koppen aan (ik heb wel constant geinformeerd of het goed ging hoor maar ze wilden een actief ritje .... nou ... dat hadden we dus!). Moest wel om m'n eigen vent lachen, hij is wel stoer eigenlijk ook hoor hihi.