Huertecilla schreef op maandag, 12 juli 2004, 12:38:
> e m kraak schreef op maandag, 12 juli 2004, 11:48:
>
>> Huertecilla schreef op zondag, 11 juli 2004, 15:54:
>> door archeologen nog thuis te brengen zijn?
>
> Dat is erg zwart-wit Egon en zo wordt de soep nu eenmaal niet
> gegeten.
Zwart-wit wel, maar daarom nog niet minder waar. Je hoeft bij "fractuur" natuurlijk niet direkt aan gebroken kaken te denken, maar significante beschadigingen aan diastema, en krassen op de (veel hardere) voorste molaren zijn kenmerkend. Heb je er wel eens foto's van gezien?
> Ik denk dat je een basislijn moet trekken: - als je een bit
> nódig hebt om te rijden, dan heb je scholing nodig, geen bit.
Maar met voldoende scholing heb je weer geen bit meer nodig...
> Als je onder alle omstandigheden een werkelijk onafhankelijke
> zit hebt en een paard dat wíl luisteren, dan kun je met een bit
> veel meer en fijnere hulpen geven dan zonder. Dat is knap hoog
> niveau van paardrijden ja.
Het vreemde is hierbij ook een soort discipline-clash waarbij de "klassiekedressuursupporters" (met bit) vinden dat de "circusjongens" (zonder bit - conditionering) niks waard zijn, en omgekeerd. Maar zelfs voor hogeschoolwerk is een bit niet onmisbaar. Mijn interesse ligt daar niet - stel het alleen maar vast.
> Een goed passend en goed gebruikt bit in de daarvoor voldoende
> ervaren en opgeleide hand richt een minimum van schade aan;
> minder dan we de ruugewervels en beengewrchten belasten door op
> het paard te gaan zitten.
>
> Verder is het bij een ingespannen paard helaas zelden mogelijk
> om níet met een bit te rijden. ja, zelfs afgezet tegen een
> gebroken paardenkaak zie ik het nut van een bit bij een paard
> dat in het verkeer ingezet wordt.
Ik niet.
> Net zo cru als jij het neerzet: liever een beschadigde kaak dan
> een platgewalst kind.
Als ik moet kiezen tussen mijn ponnie in de gehakt of jouw kind, dan hebben we mogelijkerwijs een probleem. Hangt wel van de situatie af.
Ik moet hierbij denken aan een hond die ik een jaar of 6 terug gered heb van een "spuitje" omdat ie een paar kinderen die hem (nmm terecht) niet aanstonden lichtelijk gebeten had... op zijn "onderduikadres" nooit geen last meer gehad.
> Bij het mennen is de teugel naast de stem en de zweep de enige
> hulp die tot je beschikking staat. Een kip-en-ei situatie
Die teugel hoeft natuurlijk niet per definitie aan een bit vast te zitten, toch?
> hierbij is dat de lichtste en werklustigste paarden meestal ook
> de gevoeligste en schrikachtigste zijn.
Dat hoor ik nogal eens, maar die ervaring deel ik niet.
Wel heb ik vaak genoeg gezien dat die "werklustigste" paarden op angst lopen. Dat is nmm toch wat anders.
> Je zou kunnen stellen dat het inspannen te riskant is om je
> paard aan te doen. Ik denk dat het wél kan en dat je het bit ook
> vriendelijk kan gebruiken terwijl het, met alle beperkingen,
> toch een belangrijk hulpmiddel is bij het inspannen.
Ik ken hier ook nog enkele ouwe agrariërs uit de "paardentijd" - hun inbreng is "100% op stem", en dat deden ze desnoods met 3-span wijd, wat geen grootspraak is maar waarvan ze me ook de antieke foto's trots hebben laten zien. Die paarden zaten natuurlijk aan mekaar geknoopt, en ze hadden 1 touwtje naar het leidpaard. Ze lachen zich slap om alle moderne menflauwekul, m.n. Aschenbach had niet kunnen dromen zo'n grote bron van vermaak te worden.
Natúúrlijk was dat een andere tijd, zonder druk gemotoriseerd verkeer e.d. maar doet niets af aan de dagelijkse vertrouwdheid die ze met hun paarden hadden. Hun eensluidende oordeel? "Als het niet vertrouwd is ga je er de weg niet mee op", en ze vinden haast alle mennerij van nu broddelwerk en "niet vertrouwd", en dat hangt (nmm) nauw samen met het verschil dat zij dagelijks 10 uur met hun paarden aan het werk waren en vaak zelf ook in de stal sliepen, terwijl het voor de hedendaagse menner een hobby is... voor als ie eens een uurtje over heeft. Een groen paard leerde het werk naast een oude rot in het vak, "vanzelf".
Ik heb overigens zelf geen verstand van mennen! Kan me wel makkelijk vinden in wat de opa's er van vinden. Als we het breed erover eens zijn dat onder het zadel een bit een paard niet tegenhoudt, waarom moet dat aangespannen dan ineens wel kunnen? Inconsequent?
> Ik heb een, volgens mij dan, leuk en interessant hoofdstukje
> voor mijn 'Grote Paardenboek' hierover geschreven: ik denk dat
> men millennia
bitloos heeft gereden en pas bij het inspannen met
> een bit is gaan werken. Via het '
natte-apen-effect' is men het
Grappig, ben tot exact dezelfde nmm logische conclusie gekomen, in 2001 op www gezet op o.a.
http://home.wanadoo.nl/mh/index2e/relhors.html . Wat dan de datering terugbrengt naar minimaal 14000bC in plaats van 4000 - 6000bC.
> bit ook onder het zadel gaan en blijven gebruiken. Is nog
> redelijk logisch te onderbouwen ook op basis van de
> geschiedenis.
Groeten, Egon
Warboel
