Nick Altena schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 23:22:


**********
Kijk daar hebben we wat aan. Nog een serieuze tip .
Ook deze is te proberen en een stuk vriendelijker dan gewoon maar laten hangen.

Nu alleen die ring nog in de muur ...

Frouk

Nick Altena schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 23:32:


stukje gelezen, maar ik zie wijken voor druk niet als discomfort.
Wel als het op een harde manier moet. Zelf zie ik rust als comfort, maar ik denk wel dat je vanuit rust veel meer gedaan krijgt. Een voorbeeld is Björk wel denk ik, zodra je die iets wilt laten doen wat ze niet begrijpt wordt ze heel druk. Dan stoppen we ermee, en proberen het de volgende keer weer, vaak snapt ze het dan wel ineens. Als zij druk wordt neemt ze toch niets op en gaat enkel in verzet. We kunnen dan wel proberen door te gaan, maar dan wordt ze enkel maar drukker. Dat is discomfort voor ons
Wel stoppen we enkel met een oefening die wel goed gaat, dus niet omdat ze in verzet gaat, maar met een spelletje dat ze wel snapt. Is het discomfort fase 4 ofzo??? Het is namelijk wel zo dat ze kan wijken voor druk, maar daar hoef je vaak enkel maar voor te kijken. Is wel handig trouwens als ze zo druk wordt, als je naar haar kont kijkt komt ze naar binnen en staat weer rustig stil.

Groeten Esther

Hoi, ik hoop dat iemand mij iets wil uitleggen .....
Ik als Absolute Parelli Beginner , snap het gewoon niet . Heb inmiddels heel wat over opgezocht maar de logica dat een paard onder druk, stap naar voren zou zetten wanneer hij druk achter zijn oren voelt, blijft ontbreken.

Komt de druk dan volgens jullie van voren of van achteren ?
Op de manier die Nick net beschreef kan ik mij alles voorstellen; paard krijgt druk van achter de staart, wijkt hiervoor, doet dus stap naar voren ....

Maar wanneer een paard "hangt"dan zou die druk toch ook van voren kunnen komen ? en daarmee het paard vragen een stap naar achteren te doen ? Bij het leren achterwaarts ontkom je volgens mij ook niet aan wat druk achter de oren !

Ik maak ongetwijfeld een enorme denkfout, en ik hoor jullie hier zuchten ...., maar ik krijg het voor mezelf niet gerijmd, vandaar dat ik het dan toch maar het forum inslinger !

groeten, astrid

Gisteren ging ik zoals ik vaak doe lekker een buitenritje maken, Alles ging hardstikke goed en er was echt nix aan de hand.
Toen ik weer naar huis ging dacht ik ik doe het lekker rustig aan,nou eens een keertje niet alleen maar gallopperen, (dit doe ik ook vaker) en toen hoorde ik van achteren ineens een paard en wagen aankomen. Taryn werd helemaal gek!!!
Ik wist echt niet meer wat ik moest doen. Als ik erop was blijven zitten had ze me er zeker afgegooid.
Ze begon nl heel raar te doen, heel hoog haar voorbenen op te trekken, haar nek achterlijk naar beneden, ze wilde ze zich omdraaien richting het paard (misschien een hengst??)
Daarna haalde hij ons in.Hij wilde nl niet voor mij stoppen, terwijl ik dat toch echt aangaf, zodat ik voorbleef en gewoon naar huis kon gaan,.
Maar goed toen haalde hij me in, in het verre uitzicht, wist ik dat hij ook nog ging omdraaien dus moet hij weer langs komen!!! (AHHHH)
Dus ik was afgestapt om haar gerust te stellen, omdat er echt nix aan de hand was. En ineens rukt ze zich los en galloppeerde ze keihard naar huis toe. Gelukkig kon ik net op tijd mijn man bereiken dat ze eraan kwam stormen, anders was ze zo voorbij het erf geraced.

Maar goed wat is nu wijs om te doen: gewoon door gaan met buiten rijden, of eerst een jaar ofzo alleen maar in de bak rijden?? Zodat dit niet meer gebeurd (maar normaal doet ze echt nix buiten)

groetjes Marjolein

marjolein van greuningen schreef op woensdag, 14 juli 2004, 8:44:


***********
Ik vind het wel herkenbaar, mijn paard doet dat altijd en altijd als er een koets of zo aankomt. Dat clippetieclop van die hoeven wordt hij helemaal "daas" en opgewonden van. IJslanders hebben hetzelfde effect.

Ik gebruik zelf altijd die "panic control" houding van Parelli, als hij echt niet meer wil luisteren - meestal blijft het trouwens bij een beetje opgewonden pronken, inderdaad hoofd heel overdreven rond en laag en maar deinen, waarbij hij er ongetwijfeld fantastisch mooi uitziet, .... maar eh ... van mij hoeft het niet zo, dat gepronk en gedoe.

Die panic control is dus hoofd naar het gevaar TOE draaien, en blijven draaien. Dus nooit kont naar het gevaar toe. En liever ook niet afstappen, want gaat je paard dan steigeren dan heb je de poppen aan het dansen. Gewoon relaxed rustig blijven zitten, liefst ook nog niet eens naar het onderwerp van gesprek kijken (kijk er juist van weg). Niet al teveel gaan sussen, tenzij je paard toegeeft en ontspant en inderdaad gewoon blijft staan, dan teugels ontspannen en belonen.

Dit kun je trouwens heeeel goed in de bak oefenen, heb je wel even een hulpie nodig, iemand die met een vlag of iets engs loopt te zwaaien, zodat jij kunt oefenen met je paard om zijn hoofd naar het gevaar te houden. En leren ontspannen.

janet weggemans schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 19:55:

***********************
Fijn dat het voor jouw paardje goed geholpen heeft.
Bij Shafaï was er helemaal niets te zien in spierverschil, alleen dat hij met zn rechterbeen een beetje houterig liep. Dat is nu gelukkig weer over, als het langer dan een maand had geduurd had ik die Ellen waarschijnlijk ook wel langs laten komen.

*******************
Ik vind Wout een hele toffe vent (mocht als toeschouwer mee naar zijn L2 kamp Vooral dat hij als hoefsmid niet alleen naar de hoeven kijkt, maar naar het totaalplaatje, dus incl. spieren en beweging e.d.
Het bekappen leek minder op een strassertrim dan ik eigenlijk had verwacht, maar mn paard loopt nu prima, dus ben wel tevreden.

Groetjes
Eveline

claire schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 23:07:

Barefootzadel bevalt mij ook prima!

Heb het nu meer dan een jaar, eerst een paar maanden het oude model en in November geruild voor het nieuwe model (met meer schoftruimte)
Heb ook al zo'n 20 andere mensen laten kennis maken met het zadel en op 1 na waren ze allemaal zo enthousiast dat ze direct het zadel gingen bestellen of ervoor gingen sparen.

Qua dekjes ben ik nog lang niet uitge-experimenteerd. Heb nu een dressuur HKM dekje met barefoot-inlages en dat bevalt goed, maar nog niet uitmuntend. Misschien ooit eens een echte grandeur kopen....

Groetjes
Eveline

Dat vind ik nu altijd zo gek, die mensen die blijkbaar nooit afstappen
tijdens een buitenrit!
Wij stappen altijd wel af. Om iets te eten, te drinken of gewoon omdat we op
een mooi plekje aangekomen zijn!
En dan is het toch verdraaid handig als je je paard vast kunt zetten, niet
dat die van ons zo wegloperig zijn, maar mijn grote knol gaat anders graag
midden op een fietspad of weg staan

Het lijkt mij dat je het beste weer kunt proberen het vertrouwen van het
paard terug te winnen. Maar als ik het goed begrijp ging het vastzetten goed
tot hij bij de ogen af wilde stoffen. Kan ik begrijpen, daar schrikken zelfs
die van mij van als je het onverwachts doet!
Voorlopig dus niet afstoffen en alleen heel rustig en vriendelijk bezig bij
het hoofd als het paard vast staat. Eventueel iets te knabbelen geven,
hooinetje ofzo, zodat het vaststaan als prettig ervaren wordt.
In elk geval, zoals hier al gezegd, absoluut niet met sterker materiaal vast
gaan binden. Daar krijg je alleen maar ongelukken mee! Als het paard los wil
en niet los kan komen, kan die in paniek raken en dan heb je pas echt
brokken. Dan kun je nog beter beginnen te oefenen met een dun touwtje wat
makkelijk breekt. Scheelt je ook een kapitaal aan haken

Bij heel veel maneges e.d. is het trouwens ook een behoorlijke handicap als
je je paard niet vast kunt zetten. Los staan is prima, ik zet de mijne ook
nooit vast als het niet nodig is, maar vast kunnen staan is toch wel heel
handig!

Harriët*


van te voren net als je paard??

marjolein van greuningen schreef op woensdag, 14 juli 2004, 8:44:


Hoi, nooit afstappen als er zo iets gebeurt je hebt als je op het paard zit meer controlen als dat je er naast loopt. Dat verhaal van het hoofd naar het gevaar zetten niet doen heeft absoluut geen zin dan schikt ze nog meer en gaat ze achteruit lopen of draait zich snel om en gaat er vandoor. Ik rijd zelf dressuur wedstrijden en de paarden vinden de jury hokjes nog weleens eng ik rijd er dan gewoon langs en laat ze er niet naar kijken ik raak zelf niet in paniek en blijf er rustig onder want er is toch niks aan de hand. Meestal leid ik het paard zo af dat ze er nog niet eens aandacht aan geven dat kun je bijvoorbeeld doen door een oefening te doen waar het paard heel goed op jou moet concentreren. Dat kun je ook in het bos hoor gewoon de aandacht aan jou vragen met behulp van een oefening. Ga ook nooit stil staan. Rijd gewoon door waar je mee bezig was. Ook als het paard zich wat groter maakt als je zelf rustig blijf en het paard voelt geen spanning word die vanzelf ook rustiger scheelt al heel veel. Alleen wat je bij de meeste mensen ziet paard schikt of maakt zich groot, ruiter gaat stijf gespannen zitten pakt de teugels meteen een stuk korter houd de arme stijf ja dan heb je het al het paard raakt alleen maar meer opgefokt en in paniek. Nou hoop dat je er iets aan hebt Groeten Lotte

lotte schreef op woensdag, 14 juli 2004, 11:48:


Wat jammer dat er geen simpele manier is om iemand te verwijzen naar de laatste discussie die over dit onderwerp gevoerd is. Het is nog niet zolang geleden, maar hoeveel berichten moet je doorzoeken om iemand te helpen.... 100, 200, 500 ?? Zelfs via de gesloten lijst is dat een gebed zonder eind
Groeten Piet

ik heb veel belangstelling voor de cursus natuurlijk kappen maar woon in noord-brabant. als ik een groep kan samenstellen met nog meer belangstellenden is het dan mogelijk om hier een cursus te geven?