hermien de jong schreef op donderdag, 29 juli 2004, 22:56:


Er zijn zeker alternatieve middelen op de markt, of dat een verstandige keus is, moet je voor jezelf bepalen.
Waar je mee zou kunnen beginnen is een worm test te laten doen, dan worden de wormen 'geteld'. (Heet worm count in het engels, weet niet hoe dat in het nederlands heet.)
Dat moet je wel met regelmaat laten doen, want het is geen fullproof test.
Voor lintwormen kan je bloed laten testen.
Als je paard geen wormen lijkt te hebben, zou je kunnen overwegen de wormkuur achterwege te laten, wat natuurlijk wel weer risico's met zich mee brengt, als de worm count niet voldoende weergeeft wat er werkelijk aan de hand is.
Kortom, risico's afwegen.
grt,
Isabel

hermien de jong schreef op donderdag, 29 juli 2004, 22:50:


De datums zullen binnenkort wel op deze site staan, blijven kijken dus en meteen inschrijven, het zit snel vol....
Probeer van de foto's de onderkanten, voorkanten, maar zeker ook de zijkanten op het net te krijgen.....
Groeten Nick

Het kostte ons dit keer twee en een half uur.

Middenschot helemaal aan de kant geschoven.
Lieve woordjes, krachtvoer, wortels, appels en brood.
Ze kwam best ver naar binnen, maar had ze iets te eten.........wammes er weer uit.
Op het laatst stond ze wel rustig, met nog twee benen net buiten de wagen.
En liep er rustig weer uit.
Binnen zou het aangenaam voor haar zijn, eten, lieve woorden, krabben op plaatsen waar het jeukt en geen vliegen.

Toen hebben we haar broertje op de wagen gezet.
Omdat we dachten dat ze nu wel met hem mee wilde.
Ja, raad je de koekoek.
Ze stond weer als een huis voor de oploopplank.

Nieuwe taktiek, na een half uur.
Het onaangenaam maken om buiten te blijven staan.
Korte rukjes aan haar halster, elke keer als ze een stap achteruit deed.
Besluiten weg te willen, deed ze zes keer.
Toen was ze de rukjes zat.
Stond stil, keek de wagen in.
Stapte op de oploopplank.
Stopte, keek nog langer de wagen in en trip, trip, trip, liep er in.......alsof er nooit een probleem was geweest.

Oef, wat een opluchting.

Ik zag me al lopen naar de ferie/pond.
En proberen om naar los mee in de pond naar de overkant te krijgen.
Ik zag me ook al een hele dag lopen naar onze stallen, met haar.

Nu staat ze bij de anderen op het andere eiland.
Ze kwam dit keer onbezweten uit de wagen.
En ze hoeft voorlopig niet meer verhuist te worden.

jo schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 8:51:


Gelukkig, de aanhouder wint. Als je de kans hebt zou ik dit blijven oefenen totdat ze er zonder aarzelen inloopt. Hoe heb je dat nu gedaan precies met die rukjes? Stond je ervoor en gaf je rukjes terwijl ze achteruit liep? Zo begrijp ik het in ieder geval.
Het lijkt me beter om gewoon een constante druk op het touw te houden. dus niet echt trekken, maar een vaste lichte druk, ook als ze achteruit loopt of haar hoofd ergens heen zwaait dezelfde druk houden. Zo gauw ze een voetje naar voren lijkt te gaan zetten, druk weg laten vallen. Even belonen door rust te geven en haar flink te prijzen met je stem en langzaam weer dezelfde druk op bouwen, zo gauw ze een stap zet de druk weer weg laten vallen.
Dit is leren wijken voor druk. Je beloont haar zo voor het goede wat ze doet ipv straffen voor het verkeerde. Natuurlijk kan dat in het begin ook veel geduld vragen. Maar dan leert ze dus op een positieve manier ipv negatief.

Piet schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 9:19:


Ja.
Lang touw, zolang dat ik in de wagen was en zij er voor(buiten) stond.


Inderdaad, geen druk op het touw als ze doet wat ik wil.
Naar binnen kijkt, ruikt aan de plank of zich wil krabben.
maar verdwijnt de aandacht............die terug halen.
Maar alleen lichte druk..........hielp dus niet.
Vandaar dat het onaangenaam moest worden.
Ze had al twee halsters met constante druk (achteruit lopen, steigeren)kapot getrokken, die truuk kende ze dus.


Ja, hebben we ook gedaan.


Het was geen straffen.
Als iemand je op de schouder tikt en blijft tikken, denk je mens hou op en schuif je op.
Ik denk dat je het op die manier moet zien.
Ik wilde geen "press", geen zwiepend touwtje achter haar en dat ze NIET uit angst de wagen in zou vliegen.
Zoals ik het nu zag, koos ze uiteindelijk zelf er voor om de wagen in te lopen.
Zonder een gejaagd gevoel.
En denk ik/hoop ik/verwacht ik, dat het de volgende keer makkelijker wordt.
Helaas staat de wagen daar niet met, ik kan dus niet oefenen.


Ik denk dat dit ons redelijk gelukt is, uiteindelijk.

Isabel,

Je hebt gelijk.
Met de shetlanders bedoel ik ook de echte mini's.
Bij de grotere shetten heb je niet vaak de beengebreken die je bij de mini paardjes wel ziet.
Bij falabella, mini shetlanders en andere mini paardjes is het inteeld gehalte vrij hoog en hierdoor is de kans op beengebreken vrij groot.
Als je in de stamboek gaat kijken van deze mini paardjes, dan kom je vaak een bepaalde hengst meerdere keren tegen.
Het intelen van moeder x zoon of vader x dochter is niet ongebruikelijk geweest om bepaalde gewilde erfelijke eigenschappen te bevestigen.
Hierdoor bevestig je ook niet gewilde eigenschappen en die geef je door aan de nazaten.
Maar beengebreken door inteeld vind je ook bij de grote paarden.
In het verleden is dit met tuigpaarden ook veel gedaan.

Tja, het zijn geen paarden.
maar ik heb begrepen dat we ook de pootjes van deze zwijntjes moeten gaan bijhouden.

Iemand ervaring?

jo schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 9:29:


absoluut, het ging om erin he, niet ervoor:)
Piet

jo schreef op vrijdag, 30 juli 2004, 9:45:

Geen ervaring , maar misschien heb je hier iets aan? www.gorke.nl/
Piet

allereerst heb ik de voetbal even in de wilgen gehangen.Shiny is zo gefocust op dat ding dat wanneer ik met hem aan het oefenen ben in de bak met een heel andere oefening en we kwamen in de buurt van die bal hij ervoor ging staan met een uitstraling van "je komt er niet aan, is mijn bal" Dus in wezen hardstikke dominant?. Ik denk dat ik, zoals ik ook in een eerder berichtje al meldde in mijn enthousiasme met wat te grote passen door de oefeningen ben gelopen en een aantal stapjes in de opleiding heb overgeslagen plus dat ik wat paardentaal niet verstaan heb.
Nu ben ik gewoon opnieuw begonnen. Hand als doel en twee stappen terug vragen voor de beloning. achteruit lopen tot ik zeg dat hij ver genoeg is. Kalm staan moet hij nou eerst zolang kunnen tot ik zeg dat het goed is en niet " ok, leuk hij kan het even, prima zo" Als hij het nog niet perfect kan, met hele kleine stapjes verder gaan.
Ik denk dat dit een van de mogelijke valkuilen is waar Egon het over had, dus het feit dat je denkt "Het gaat perfect" je verleidt om dit nog even te oefenen en dat ook nog even mee te pakken, zonder dat het je duidelijk is of je vorige oefening er inderdaad wel zo goed in zit. Want het zullen toch voor een paard ook allemaal automatismes moeten worden.
Als ik bedenk wat een moeite het me kostte om tijdens de autorijles alle handelingen die nodig waren om te vertragen, te schakelen en netjes de bocht om te gaan uit te voeren en dat het nu een automatisme is, dat ik het doe als in een reflex, met mijn gedachten bij het gesprek wat ik voer, de radio waar ik naar luister of weet ik veel waar zit, kan ik me niet voorstellen dat dit bij shiny nu ook al automatismes zijn. En begrijp me nu niet verkeerd, ik wil weliswaar geen automaat als paard, maar ik wil wel dat hij straks over de meest simpele dingen niet meer hoeft na te denken. En ik wil erop vertrouwen dat hij die dan ook gewoon uitvoert.
Stel je voor, we willen straks een weg oversteken , ik zie een auto over het hoofd, dan moet hij a la seconde zijn achteruit kunnen vinden zonder eerst drie angstwekkende tellen te gaan staan na denken. Kortom hier wil ik mee zeggen dat ik denk dat basisoefeningen erin moeten zitten alsof het een reflex is. ( ik weet niet of ik nu tegen schenen schop)
En het is me opgevallen dat dat eigenlijk nog niet zo was. Ik geloof dat ik het meer wilde dan dat het zo was. Ik houd me voor alle mogelijke hulp aanbevolen.
Om even terug te komen op de titel van dit stukje: als je een zwarte borstel gebruikt, moet je niet denken dat je mijn shiny, zomaar met een mooie nieuw blauwe kan borstelen he. Nee eerst van de borstel een target maken, wachten tot hij dat ding per ongeluk aanraakt en Yessen, net zolang totdat je zo ver bent dat hij hem aanraakt terwijl je een borstelende beweging maakt en meneer ineens beseft dat het niet alleen op een borstel lijkt maar er ook een is. pfffff :))
Piet

Mijn nieuwe paard heeft zeer slechte hoeven die bijna niet groeien. Het groei probleem komt door de lengte van de hoef, maar ook de hoef meganisme is zeer slecht. De hoef is zeer nauw met een hele dunne kleine straal. De straal groeven zijn klein en afwijkend.
Als je de hoef van voren bekijkt loopt de hoef van boven naar onderen steeds smaller.

Hoe kun je z'n hoef nu breder krijgen, met de juiste hoef meganisme.

Groetjes