Ingrid den Ouden schreef op zondag, 15 augustus 2004, 9:42:

Hoi,
Net al deze "test" gehad. Ik zette het hek open en ze STAPT de wei op, oortjes gespitst, gaat over in een sukkeldrafje en inspecteert grondig haar omgeving (had ik ook wel verwacht). Ze loopt zo een rondje, waarbij ze het plekje waar gisteren de appel lag (jawel, hetzelfde plekje) grondiger onderzoekt en draaft vervolgens wat verder. Blijft allert, totdat ze voor haar gevoel zeker is dat er echt niets ligt en ging vervolgens ineens in galop verder.

Grappig; exact zoals ik verwacht had.

Maar wat nu; moet ik straks al die tennisbal neerleggen, of eerst even kijken of ze de volgende keer normaal doordraaft/galoppeert (dus allertheid weg)? Ik denk zelf het laatste.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op zondag, 15 augustus 2004, 9:43:


Het is wel leuk omdat Parelli juis het tegenovergestelde wil. Ben er alleen nog niet bij me zelf eens of hier geen nadelen aanzitten in de omgang.

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 15 augustus 2004, 10:38:


Leuk hë die dingen. Ik zal ook kiezen voor het laatsteJe kunt zelfs later de appels gaan verstoppen. Dus ergens onder waar ze ze echt niet kunnen zien. Wel zo dat ze wel kunnen vinden in het begin anders is de lol er snel vanaf.

josien schreef op zondag, 15 augustus 2004, 10:41:


Ja ik weet ook nog niet goed hoe ik het moet benoemen, tegemoet komen aan druk is het eigenlijk niet, want ik oefen geen druk uit, tenminste niet in die zin waar we het over hebben als we het hebben over wijken voor druk , denk ik toch. Het is in de praktijk het volgen van mijn hand met zijn lichaam, maar wat is daar de juiste benaming voor?
Piet

Hallo Esther,
Ondanks dat je schrijft er niet mee in aanraking te zijn gekomen, toch zou je waarschijnlijk de goede beslissing genomen hebben. Je moet denk ik ook de persoonlijke ruimte behouden. Met nog een aantal tips in de volgende reacties denk ik dat ik begrijp wat er aan de hand is. Nu nog proberen het leiderschap naar mij toe te trekken. Er is nog veel werk aan de winkel. We hebben Arlando pas 2 maanden. Ondanks dat hij in die eerste drie jaar bij de fokker als een lief betrouwbare hengst is opgevoed moeten wij nu aan het werk om dat voort te zetten. Wel een uitdaging. Ik laat weten hoe het mee gaat.

Groetjes Saskia Esther schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 16:10:

Linda schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 20:02:


Hoi.

Goed uitgelegd, Linda. :)

Het achterblijvende paard moet dus leren even alleen te zijn.
Men kan oefenen daarin.
Het andere paard mee de wei uitnemen en de tijd van weg zijn langzaam opbouwen.
Ook kan het goed zijn, het achterblijvende paard in het begin in de gaten te houden, zodat hij niet aanleert uit te breken en er achteraan te gaan.

Wij hebben bij de acht paarden, èèn dame, een fjording.
Blijft ze alleen achter, breekt ze uit.
Wilt ze mee, gaat ze onder het draad door..........stroom of niet.
Krijgt ze honger en ziet ze ergens anders meer gras, is zij degene die er wel even heen zal gaan.

Alles gaat redelijk goed zolang er ruim gras en een andere fjord bij is.
Nou is het niet mijn paard, maar bij het uit de wei halen van andere paarden, gebruik ik ook een lang touw en geef aan dat ze weg moet blijven......buiten onze ruimte.