bent ( :)), dan
...Behaviorism, BF Skinner, modern psychology, Governments, and Denialof
Man's Mind and Soul. ... BF.Skinner Behavioral Psychologist. BF ...
Nah,,,, en ik bén al zo afkerig van de skinnertheorie geprojecteerd op
mensen .... die site bekeert mij niet )
Maaarrrrr hier ga ik géén discussie over voeren hoor, krijg ik zó ruziie met
Egon

We gaan nog effies op de reflexen door... tanden op elkaar Marianne!
Tenzij we inmiddels al klaar zijn....
Tsss ik ben nog aan het lezen; zag nét iets interessants; mogelijk al weer
te laat;
Ellen

Om er maar eens een vraag bij te gooien, waar ik wel nieuwscheirg naar ben: Hoe herkent het lichaam dat dit signaal een reflex is en niet een gewoone prikkel?
groetjes Ebby

Ellen Helmigh schreef op Thu, 24 Jun 2004 20:19:17:


Hohohohoho.... nee, ben je gek?!
Hou wel even het tijdsbeeld in de gaten, hé... Hitler was ook dik 50 jaar geleden, en die afschuwelijke Mengele-experimenten met 1-eiïge tweelingen was eigenlijk (net als het behavourisme) een Amerikaanse idee (in jaren 20 al gestart)....

Maar terzijde: projectie op mensen vindt je "not done" - om paarden te overheersen is het wel OK?

Weet je waar ik pas een lachstuip van krijg? Hoe goed simpel "clickeren" op mensen werkt... niet dat ik het doe (integendeel vaak zelfs) maar ik zie het zo links en rechts toegepast worden....

Ellen Helmigh schreef op Thu, 24 Jun 2004 19:47:48:


Daar zeg je wat.
Het vluchten is zeker een reflex, maar ook (altijd ?) gemodificeerd (geconditioneerd) anders zou je ze door habituatie (desensibilisatie in NH jargon) niet kunnen uitdoven.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:34:


Dat is wat me al een poosje dwars zit, egon, die vliegende paniek van kilometers lang, hoe natuurlijk is dat?
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:38:


Behoorlijk afhankelijk ook van het "merk" paard, zoals verschillende anderen terloops ook al hebben opgemerkt

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:47:


en dat vraag ik me dus af, heel sterk zelfs, heb niet die ervaring met hoogbloedige paarden dat ze maar door blijven rennen.
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:50:


Wel dat ze schrikachtiger zijn natuurlijk, maar waar het mij omgaat, waarom blijft een paard in paniek doorrennen, als het gevaar niet meer in de buurt is.
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:55:


zou dat niet een reactie zijn op de ruiter?

Groetjes Nick

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 21:50:


Waar denk je dan aan? Hier ook bekrachtiging door of training of de toevallige ruiter?

Als ik ijsco's vergelijk (die toch door sommigen toch voor hobbelpaarden worden aangezien, vergeleken met arab ) dan zie ik enorme individuele verschillen (dus los van míjn invloed); ik heb er wel meegemaakt die een paar kilometer blijven rennen en dan ben je blij dat je hier in 't Noord'n nog wat ruimte hebt en dwars door het stoppelveld en zware losse grond helpt ook wel... nou ja, als je dat een paar keer herhaalt en rustig blijft zitten wennen ze wel aan die combine e.d.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 24 juni 2004, 22:00:


Ik denk aan historie van het paard, wat hij in het verleden heeft meegemaakt. En natuurlijk in losse gevallen aan de ruiter.
Ik denk nl niet dat een paard in zijn kudde maar door blijft jakkeren als er geen gevaar meer is.
Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag, 24 juni 2004, 22:05:


Dat denk ik dus ook, zou ook niet handig zijn...als je naar wilde paarden (en/of andere vluchtdieren kijkt), die stoppen op een gegeven moment toch echt wel. Zouden ze dat niet doen dan maken ze zichzelf alleen maar moe en dus zwakker voor de volgende 'vlucht' (die er ongetwijfeld wel een keer zal komen). Rest de vraag: "Wat is het dan dat de ruiter doet of niet doet, waardoor het paard toch door blijft rennen?"...tja, kan van alles zijn natuurlijk. Waarschijnlijk is de ruiter zelf dan nog te veel opgefokt en geeft dit toch door aan het paard...of zijn er mensen hier die vinden dat ze wél heel rustig zijn en toch blijft het paard rennen?

Overigens van de week nog een documentaire gezien over vluchtdieren. Ze weten dondersgoed wanneer ze wel en/of niet weg hoeven te rennen. Veel vluchtdieren tergen hun belagers zelfs door gewoon dichtbij te gaan lopen, ze voelen aan wanneer het te gek wordt en wanneer het dus echt de tijd is om daadwerkelijk te rennen. Het lijkt me dat ze dan ook wel aanvoelen wanneer ze weer kunnen stoppen...vindt het wel een interessant onderwerp. Kunnen we daar als ruiter nog iets mee misschien?...vast wel

Groetjes,
Linda

Linda schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 10:32:


Mijn ervaring is dat je als ruiter doodkalm kunt zijn en dat toch je paard het op z´n heupen krijgt. Ik heb geen last van angst of zenuwen of frustratie als ht weer eens zo ver is. Maar ik heb het persoonlijk dan over een paard dat per se WIL rennen (die zich daarin a.h.w. afreageert of er een bepaalde dwang bij heeft, ik vergelijk het met andere paarden die b.v. weven). In zijn geval ligt het aan opvoeding, en waarschijnlijk is er ooit een keer bij hem de knop omgegaan en de gedachte ontstaan dat er in een bos nu eenmaal gerend MOET worden. Hij rent frustratie van zich af (b.v. toen hij verplicht alleen moest staan, was hij een week lang hopeloos). Hij raakt dan ook een tikkeltje in paniek of ontstemd of geirriteerd als dat dan niet schijnt te mogen. En raakt hij een keer "los" dan profiteert hij van het moment en probeert zo snel mogelijk en zo hard mogelijk weg te komen. Misschien endomorfinenrush ... I don´t know. Maar ik kan echt niet zeggen dat het aan mij ligt. Dat leid ik af uit verhalen van z´n vorige eigenaren. Dan mag ik met hem nog m´n handen dichtknijpen, want wij kunnen nu toch al redelijk normaal galopperen in het bos, hoewel het wel moeizaam (langzaam) blijft gaan.

Of ik die knop ooit kan terugzetten ... pfoei ... weetniet. Ik probeer het !

HannahFroukje schreef op vrijdag, 25 juni 2004, 12:42:


Vast wel Frouk, je hebt al zoveel geduld met Toroppie
De tijd die je in hem steekt zal toch op een gegeven moment wel beloond worden? En hij is al een stuk rustiger geworden... :)

Groetjes,
Linda