Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 14:28:

Hahahahaha! Wat is het toch heerlijk herkenbaar allemaal he? Zal ik dan maar met het schaamrood op mijn kaken bekennen dat ik inderdaad lekker relaxed stappend, lange teugeltje (altijd) al keuvelend met buurvrouw op een paar centimeter na eraf gedonderd ben?

Vanwege een klein hondje (niet wit).... niet dat ze schrok, maar dat beest liep continu overal tussendoor, ineens onder haar door en.... ze was bang om op 'm te gaan staan!!!!! Nee, dan liever mij eraf laten kukelen

Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 13:38:


Ja, haha
kan het me al levendig voorstellen, het klassiek olifant en de muisverhaal.
Donna is anders heeeeeeel nieuwsgierig naar andere dieren en dingen. Ieder dier wil ze gaan begroeten en besnuffelen - van de kip tot het ei, van hond tot kat .... Maar van het ezeltje (dat toch ook een paardachtige is) de bomen in. Iemand die mij zegt dat een paard niet vlucht of geen vluchtdier is ... haha
Hier ook ontgaat mij ieder logica : 'Waarom gaat een vluchtdier op de loop voor een sta-dier ?'. LOL
Tractors, verkeer, fietsen, plastiek, luchtbalons die over der kop vliegen, cowboys die oorlogje voeren in der weide (stond vroeger naaste een 'cowboy ranch vandaar), kinderen die met nieuwjaar vuurwerk afsteken in der weide,niks mis mee hoor, maar owee die langoor !
Soms inderdaad iedere logica zoek, maar dat zal dan wel aan ons liggen he Pien ? Aan ons om de wondere wereld van de paardelogica te ontrafelen .... Ga er immer vanuit dat het paard gelijk heeft, dus ....
Yeah right ...

groetjes,

Sabrina

Sabrina Adams schreef op donderdag, 14 juli 2005, 14:55:


OK, paard is van nature vluchtdier, zeker.
Maar ik ben het wel met, Marlies geloof ik, eens. Een paard in de kudde gaat niet heel hard vluchten voor iets of iemand dat hem niet aanvalt. Zuinig met energie is ook belangrijk om te overleven, en als ik naar paarden in de wei kijk, kunnen ze wel van iets schrikken, maar ze gaan niet heel hard rennen. Of althans niet ver. Ze schieten opzij, draaien zich om, en bekijken wat er nou zo eng was, en of het wel nodig is defintief op de vlucht te slaan. Als het niet zo levensbedreigend lijkt te zijn, gaan ze het onderzoeken.

Zo ook met rijden, maar dan is het misschien wel belangrijk dat je paard zich voelt alsof hij veilig in de kudde is, zou kunnen, -- een schrikreactie is normaal, maar daarna wegrennen als de veroorzaker niet achter hem aankomt, nee dat ligt meer aan de ruiter denk ik.
Dit heeft overigens niets meer met Morrie te maken, haar geval was juist wel van een achtervolgend gevaar, wat dus het rennen veel logischer en vanzelfsprekender maakt.

Isabel

marjolijn schreef op donderdag, 14 juli 2005, 14:39:


En wat denk je dat er gebeurt als er een leukerd zijn wagen staat te wassen met een hogedrukreiniger (geel van kleur). Die even stil legt en die net op het ogenblik als jij met je paard langs de wagen passeert hem terug aanzet ????? Het water je om de oren vliegt, dan ook nog niet in volle zomer maar in het koude najaar, dat oorverdovende irritante lawaai en dan de man die schrikt omdat die 'zogezegd' geen paarden had zien aankomen - als je hem keihard uitscheld
Niet enkel schrik je je dan rot, want je verwacht dat helemaal niet - vandaar ook de onmiddellijk scheldactie met woorden die hier het daglicht niet mogen zien. Om dan nog maar over de reactie van mij stoere haf te zwijgen. Op dat moment wordt ze heel wendbaar, vooral heel bruusk de andere richting uit ! Als ruiter moet je dan behoorlijk diep zitten of je gaat gewoon de andere kant op, bonk met je voorwerk het sop in. Hing na die coute freine en de daaropvolgende nogal bruuske roll-back nog net te bungelen aan der nek ! Holding on for my life ken je dat ? Alle geluk gooide ze der koppie terug de lucht in en belandde ik terug in mijn edel zadel, ondertussen was madame - geweldig als ze is - al een crossje - lees vlucht in gezet, de andere richting uit. Dus mijn bijrijdstertje passerend in volle vlucht die nog immer met der pony stond te kijken zo van : 'huh wat gebeurt er hier"; kwam ik al voorbij gezoeft. Die andere der mee achteraan, en dat kind maar lachen. Moohwwahhhaah dat is leuk zo hard. had even niet in de mot dat we op de hol waren ! Tja, toch even herpakt omdat ze 200 meter plots remde voor jawel : een wit plastieken zakje op de weg. Eens gestopt (weer die coute freine) snuffelen aan het zakje, want er zou maar eens iets moeten inzitten dat eetbaar is ! En dan stond ze te kijken zo van ; 'huh 2-benertje er zit niks meer in'. Grrr stom dier ... Maar zoals ik al zei, het paard heeft altijd gelijk hoor !
Best wendbare dingen die haflingers ....

groetjes,

Sabrina

Ja Marjolijn, Sabrina, wat herkenbaar. Tis ook overal hetzelfde....

Ik hoef niet veel moeite te doen het allemaal voor me te zien, op de een of andere manier liggen dit soort dingen erg aan de oppervlakte bij mij, hahahahaha.....
Kun je trainen en mooi technisch rijden tot je een ons weegt he....

Wat ik ook steeds meer heb is dat ik geen zin meer heb om netjes te zitten zoals het hoort. Shame on me, ik geef zelf zitlessen.... maar na een aantal kilometers kijk je meer naar comfortabel dan naar mooi.
Soms betrap ik me erop dat ik steeds meer op zo'n Marlboro keboi ga lijken dan op een paardrij juf.....

Ai ai, als dit door mijn lessers die hier meelezen maar niet tegen me gebruikt wordt....
Maar ze weten er allemaal van hoor, we hebben het er geregeld over

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Isabel van der Made schreef op donderdag, 14 juli 2005, 15:10:


Hoi Isabel,

Hou een spin voor mijn neus en ik ren het huis uit,en als het moet ook het land
Ook al komt die niet achter me aan. Ik denk dat het paard tot paard en van situatie tot situatie afhangt.
Donna is behoorlijk eigenwijs en die trekt zich niks aan van de anderen in de groep. Kan ook moeiteloos van de groep weg (hoort ook zo). vandaar dat waneer ze zo hevig schrikt als van flip langoor ze rechtsomkeer maakt zonder nog maar even te verzinnen wat de anderen in de groep doen.
Hier kan je nog uren over dicussiëren denk ik.
Heb nog nooit een paard gehad dat op de loop ging in geen 24 jaar, dit was de eerste ... Ook niet dramatisch hoor ! Eens moet het de eerste keer zijn. Onvoorziene omstandigheden.
Kan ook zijn dat ik er niet snel genoeg bij was he, want wie verwacht nu dat mijn bombestendige haf op de loop gaat voor een langoor ? Ik niet in alle geval. je ziet, weeral een ervaring rijker !

groetjes,

Sabrina

Sabrina Adams schreef op donderdag, 14 juli 2005, 13:27:


Wellicht heeft je paard een nare associatie in het verleden met ezels?
En op het moment dat hij schrok, verplaatste jij je gewicht naar zijn voorhand, wat "rennen!" betekent (zo rennen racepaarden uit doodsangst. ze proberen continu hun achterhand onder het voorover hellende gewicht te krijgen van de jockey).
Maar ik was er niet bij...dat weet jij vanzelfsprekend beter...mocht ik het in de praktijk aan de hand krijgen dat mijn paard vlucht zonder dat ik daar impuls toe geeft, ben je de eerste die ik het zal laten weten..ook ik heb de waarheid niet in pacht natuurlijk


Ik ben het wel met je eens dat een paard fobien heeft..zowel aangeboren als door ervaring, maar ik geloof niet in het blindelings vluchten ervoor zonder aanwijzing van buitenaf (meestal reactie mens, zonder dat deze zich ervan bewust hoeft te zijn)
Maar wederom, als ik het tegenkom, zal ik mijn mening bijstellen.


Dat zal dan inderdaad die fobie zijn die ze moet overwinnen en zeker blokt die de nieuwsgierigheid. Zo willen paarden toch ook niets van varkens en consorten weten...die vinden ze onwijs stinken begrijp ik.

Jij ook weer groetjes!
Marlies

Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 13:38:


Hoi Pien,
eigenlijk heel logisch toch? Ik schrik ook wel eens van iets onschuldigs wat plots in mijn aandachtsveld aanwezig is...schrikken doen paarden natuurlijk ook...maar vlucht ie dan?


Groetjes,
Marlies

Marlies schreef :

Ow nee, hooguit 3 stappen en dan omkijken waarvan ze zo schrokken.

groeten terug, Pien
www.spirithorses.be

Sabrina Adams schreef op donderdag, 14 juli 2005, 14:55:



Hi Sabrina, vind het jammer dat je mijn mening hier in het belachelijke trekt...ook als ik het niet met jou eens ben, houd ik jouw ideeen wel in mijn achterhoofd als mogelijkheden.
Ik vind je opmerking hier inhoudelijk ook erg onjuist...punt één is een mens geen sta-dier...iedere mensendiecktherapeut kan je vertellen dat mensen niet gemaakt zijn om te staan om te zitten, omdat onze maatschappij daar wel op ingericht is, zijn er zoveel rugklachten. Krijg jij geen last van rug, schouders en benen na een tijd stilstaan of zitten?
Punt twee is dat het paard niet vlucht voor de mens zelf, maar voor de aanwijzing die degene geeft en aangezien wij hier met onze paarden omgaan o.b.v. een vertrouwensband, is het zeer logisch (zelfs wenselijk) dat het paard onze aanwijzing opvolgt...alleen minder wenselijk als je de verkeerde aanwijzing geeft, maar daar kan het paard niets aan doen en dat maakt hem ook geen vluchtdier.


Groeten,
Marlies

Isabel van der Made schreef op donderdag, 14 juli 2005, 15:10:


Ok, ze zijn inderdaad geen jachtdieren In de zin dat een paard vlucht bij serieus dreigend gevaar en niet aanvalt, kan je zeker de term vluchtdier gebruiken.


Dank Isabel, precies wat ik bedoel.

Groetjes,
Marlies

Sabrina Adams schreef op donderdag, 14 juli 2005, 15:44:

Echt waar?
Onvervaard op een wilde haf stappen, maar op de loop voor een spinnetje?

Desensitizen!! Steeds een beetje groter, steeds een beetje dichterbij!
Alles went hoor.

Sabrina Adams schreef op donderdag, 14 juli 2005, 15:44:


Hey Sabrina, ik wil het eerst weer even met je eens zijn over een opmerking die je al een paar keer gemaakt hebt nl: "Het paard heeft altijd gelijk".

Nu, als jij het land uitrent voor een spin, is dat een irrationele reactie en zal iedereen zeggen dat je geen gelijk hebt door het zo op een rennen te zetten..die spin doet je namelijk niks.
Dan trek je een loodrechte lijn naar het paard..dat het paard ook zo kan reageren...nou, dan heeft het geen gelijk, toch, als het ook zo reageert?

Begrijp je dat ik vind dat je jezelf tegenspreekt?
Sorry dat ik je daarvoor op je woorden moet pakken.

Groeten,
Marlies

Spirithorses schreef op donderdag, 14 juli 2005, 17:16:


Onze paarden sjezen best vaak het hele zandpad op en neer als ze heel erg "bang" zijn van iets. Ik zie het als een goed excuus om es lekker te showen en de benen onder hun lijf vandaan te rennen.

Dat doen ze dus zonder invloed van een ruiter, in hun eigen kudde in hun eigen veilige weide. Wel alleen als ze daar zin in hebben.

Dus: dat kan evengoed gebeuren als je erop zit, behalve als je met je paard afspreekt dat jij dat op dit moment helemaal niet zo leuk vindt. Ik moet dit bala best wel regelmatig opnieuw vertellen als zij er wél veel zin in heeft maar ik vind dat juist het leuke, lekker actief en inititiatiefrijk zo van "zullen we ilona??? ahhhh toe???" Vaak zeg ik: "okeeeeee dan" en sjeeeees daar gaan ze Houdt t leuk, maakt het verschillend aan de motorfiets. Sommige dagen is heel veel een goed excuus om te rennen, sommige dagen is niets een goede reden om te rennen. Hoe hoger in het bloed, hoe vaker het gemiddeld voor zal komen dat er een goed excuus is, en hoe lager in het bloed hoe minder vaker het gemiddeld voor zal komen dat niets een goede reden is. En: hoe meer je op een goede (NH)manier met je paard omgaat, hoe vaker het voor zal komen dat jij en je paard hetzelfde idee hebben. Dat is in ieder geval wel wat ik om me heen zie, en wat ik zelf ervaar. Je durft je bij elkaar neer te leggen. (in geval van hittepetit paard: paard durft ontspannen te stappen, ruiter durft hard mee te galoperen)

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Hoi....zo zie je toch ook wel eens filmopnames van een kudde van 20 a 30 paarden (door mensen gehouden natuurlijk in die omvang) die vanuit een helikopter gefilmd door de heuvels jagen? Misschien laten ze zich wat opjutten door een tweetal nerveuze kuddeleden, maar inderdaad is dat een excuus om de benen te strekken...het paard IS beweging natuurlijk.
Het probleem zit m er alleen in, dat wat voor een paard "even de benen strekken" is, voor een mens al snel een "ongecontroleerde rengalop" is.
Wederom duidelijk waar dat probleem ontstaat


Daar kan ik mij helemaal bij aansluiten. Ik leer een paard eerst dat hij een prachtig zelfstandig wezen is wat zich niet hoeft te onderwerpen en zelf beslissingen mag nemen...dan gaat het er natuurlijk om dat je als mens op die beslissing durft te vertrouwen en het paard op jouw beslissing.
Dus als mijn paard in de bossen vanuit een heerlijk galop ineens op de rem gaat, vraag ik mij af wat zijn reden daarvoor is, terwijl ze me op de manege leerde hem dan een klap te verkopen, want om stoppen hadden we niet gevraagd.
Ach, je hebt het zelf eigenlijk allemaal al gezegd.
Maar het raakt voor mij wel de kern van het probleem van paardlievend Nederland wat geen NH toepast: ze durven niet te onderkennen dat het paard zoveel intelligentie heeft, laat staan dat het sensitief is. Het eerste wat een paard op de manege afleert, is voor zichzelf te denken.


Groeten,
Marlies