Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:02:

Ja dat is de vraag ... Ik weet alleen dat ik ze nu aandoe uit angst voor de terugkerende gevoeligheid. Dus dit besluit ligt geheel bij mij.

Ik ga ze pas uitdoen als ik die angst kwijt ben, maar die ben ik nog niet kwijt.
Zie stuk terug toen ik schreef over het niet goed mee willen lopen buiten en dat ik dan dacht dat ze wat aan haar hoeven had en dus maar weer of schoenen aan deed of haar in de berm liet lopen. Het was toen inderdaad mijn angst die haar belette "normaal" te lopen. Ik ben er toen mede door Inge's antwoord niet meer op gaan letten. Nam een appeltje mee, net wat dan ook, om mezelf maar te dwingen NIET op Isabella te letten. Kennelijk voelde dat voor haar als een bevrijding want vanaf die tijd is ze weer zo maf als een deur. Weer beetje extreem de andere kant uit geschoten, maar daardoor weet ik ook wel dat ze geen last meer heeft van haar hoeven. Ze loopt ook weer goed mee over de grind. En een grotere kiezel of een stuk steen in het pad doet haar niets meer. Afgelopen keer op een pad uitgekomen waar ik al met moeite normaal overheen kon lopen, en zij klost daar redelijk normaal overheen. Soms hoorde je gewoon de hoef van een stuk steen "afklappen". Maar omdat ik dan daarna weer een dag in de stress zit of ze daar geen nadelige gevolgen van heeft gehad, doe ik de schoenen aan. Voor mijn gemoedsrust dus. Maar alleen nog maar tijdens een rit.

Overigens heeft ze achter altijd zonder ijzers gelopen en die hoeven bleven altijd keuring in orde. Wat achter kan, zou voor ook moeten kunnen. Lijkt me logisch en op den duur komt dat ook wel, maar alleen als ik het zelf aandurf.

Maar aan de andere kant zijn die schoenen ook wel erg handig. Want je hoef totaal niet op te letten waar je rijdt. Ik ga wel eens heel illegaal via de berm, over het voetpad zo het voetbalveldje op om daar even wat rondjes tussen de doelpalen te crossen (zit geen net in). Dan hoef ik niet te kijken hoe de bodem is bij het oversteken van dat wat oenige voetpad, want ze voelt het toch niet.

Overigens die man met zijn zoveelspan reed pas ook eens zonder schoenen, we zouden maar eventjes gaan en veelal in het bos. Nou we hebben dus 2x kunnen afstappen om bij een van de pony's wat uit de hoeven te halen. Dan een denneappel, dan een stuk steen. Op het laatst op een wat grover grindpad ging er weer eentje kreupelen. Nee hij besloot ook om nooit meer zonder schoenen aan te gaan mennen toen.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:17:

Ik zeg ook niet dat ik er trots op ben, want zou het zelf nooit in mijn hoofd halen het zo te doen. Maar het is een voorbeeld dat een paardje dat vrijwel nooit op de weg komt toch goed kan lopen.


???. Nee toen had ze geen ijzers. Ik schrijf "zonder bescherming". We hebben haar in het begin 2 jaar gehad zonder ijzers. Pas het derde menjaar sleten haar hoeven veel harder dan dat ze aangroeiden en vond de hoefsmid het nodig er voor 2 ijzers onder te meppen. En toen zijn de problemen begonnen en is het van kwaad tot erger geworden. En ik heb heus wel in die 5 jaar heel vaak van alles geprobeerd, andere hoefsmeden, zonder ijzers, zelfs slofjes gemaakt, maar het ging maar niet meer lukken. Ze heeft maanden stil gestaan tot ons aller verdriet. Als ik de wagen eens ging schoonmaken dan stond ze heel zielig te hinniken; ze wilde zo graag mee, maar het kon gewoon niet. Nee dat waren geen tijden toen.


Ik ook. Ben zelf dan net zo ziek. Maar kennelijk was dat niet duidelijk in wat ik schreef.


En pfff zeg ik moest maar weer eens stoppen met hier schrijven, want ik kan mijn gedachtengang nu nooit eens duidelijk op papier zetten. Heel jammer vind ik dat, want ik vind het wel altijd leuk om na te denken over paardengebruik en een discussie te starten, maar op de een of andere manier ben ik nooit duidelijk. Zag net ook bij mijn vorige antwoord dat ik wat tekst die ik geschreven had en later herschreven zelfs weer had laten staan. Hahaha niet handig.
Sorry, de bedoeling was goed.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 6 december 2004, 13:24:



Ja, ja, angst werkt voedend, projecterend en beperkend.



Doet me denken aan Trudy's verhaal over Sidi en Vera, over loslaten.


We verschilen weer eens van mening, Ik ben van mening dat je te allen tijde rekening moet houden met de bodem waarover je gaat, ook al is het de bedoeling dat je uiteindelijk schoenloos en pijnloos over alle paadjes heen gaat. Niet alleen voor de voeten van je paard, maar ook voor zijn gewrichten, pezen, spieren. Ik kan BD ook wel over de vuursteen heen sturen in volle galop, en ik weet dat ze dat zonder problemen zal doen, zonder pijn ook, maar dat doe ik niet omdat het slecht is voor haar. Het feit dat een paard ook voorzichtig loopt zegt iets over de gesteldheid van de bodem, daar moet je naar luisteren, vind ik.


Je zou ook kunnen zeggen dat dat er bij hoort als je in het bos rijdt. Dat is toch geen reden om de hoeven in te pakken in schoenen. Zou net hetzelfde zijn wanneer ik uit voorzorg mijn enkel tape als ik ga wandelen over ongelijk terrein.

Kijk, dat noem ik nou symptoombestrijding : Je zou beter kunnen kijken naar de oorzaak. Misschien zijn die stralen wel zo nauw dat die stukjes daartussen blijven zitten.... Ik zou dus eerder met die stralen aan het werk gaan....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Beste Ingrid, ook al zijn wij het niet altijd met elkaar eens, ik vind het toch leuk en leerzaam om met je te discussieren. Het houdt mijn gedachten scherp en open. Ik begrijp je heus wel, ik ga alleen in de contramine als ik het niet met je eens ben, bovendien slaag je er prima in jezelf duidelijk te maken, hoor. Als iets 2 keer geschreven is dan lees ik daar wel overheen (heb ik nu dus ook gedaan, het is met niet eens opgevallen, kun je nagaan).

Ook al komen wij vanuit 2 verschillende werelden, ik hoop dat ik jou kan duidelijk maken dat ik wel mijn best wil doen om mij in jouw gedachtengang in te leven. Ik merk dat jij hetzelfde doet.
't Is goed, ik vind het ook leuk , jou ook !

Voel je niet zo aangevallen want je hebt veel zinvols te melden

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:46:

Yep, is en blijft een vreemd "iets" .


Oh maar die mening deel ik wel. Maar op het paard is het toch wat makkelijker dingen te omzeilen als achter het paard. Ten eerste zie ik bijvoorbeeld gebroken glas pas liggen als Isabella er al met haar voorvoeten op staat (ook handig van schoenen) en je kunt soms bepaalde bodems niet omzeilen omdat we met de kar nu eenmaal beperkt kunnen rijden. Sommige menpaden gaan nu eenmaal over belachelijk hobbelige bodems hier, en over een normaal ruiterpad kunnen we niet vanwege de smalle doorgangen. Over dat oenige voetpad waar ik het over had, ga ik in draf, niet in volle galop. Ik let altijd wel goed op kuilen, dat is ook de reden dat ik niet meer op eigen terrein kan rijden (het hooiveld) vanwege de vele konijnegaten en holen. De kans dat ze daarin terecht komt is zo groot dat het gewoon echt gevaarlijk is om te rijden (en ik zie ze niet in het lange gras).


Niet dezelfde vergelijking. Die man traint ook voor wedstrijden. Marathons, gaan ook door het bos. Je mag in de wedstrijd niet afstappen zonder strafpunten of zelfs gediskwalificeerd te worden. Maar oke dat is een ander verhaal. Toch kun je alleen niet zomaar even afstappen en onder de voeten van een van je paarden kijken van je 2 span, want de kans dat de andere dan denk, ach ik kuier aan, is wel heel erg groot.

Hierin heb je gelijk, maar zo simpel is het niet altijd op te lossen.

Het enige wat Isabella nog wel heeft nu en wat ik wel heel vervelend vind en geen oplossing voor weet, is dat er steentjes in de witte lijn dringen. Deze is en blijft zacht, maar zal ongetwijfeld met eerdere bevangenheid te maken hebben. Hier gaan dus steentjes in zitten die echt muurvast zitten. Ze heeft er geen last van overigens, maar het lijkt mij wel voor problemen te kunnen zorgen als ik ze er niet uit haal.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:

Ach dit kwam omdat ik eigenlijk een hele andere vraag stelde en die dan weer ga verduidelijken met voorbeelden. Jammer genoeg wordt er dan alleen op die, kennelijk door mij verkeerd gekozen, voorbeelden ingesprongen. En dat vind ik wel eens jammer. Dan denk ik bij mezelf; doe het dan ook niet meer. Reageer alleen als je een antwoord weet en verder niet.

Maar zoals nu ... ik heb al diverse malen gelezen, van jou en Nick, dat je door rijden met hoefschoenen aan in een cirkeltje komt omdat de hoeven niet kunnen harden en nooit zonder schoenen zullen kunnen. Ik vraag me dus gewoon werkelijk nog steeds af of dit zo is en waar jullie dit vandaan halen.

Ik ben hier echt benieuwd naar. Want als het WEL zo is, dan zal ik dus nooit met Isabella zonder schoenen kunnen gaan rijden omdat ik geen optimale leefomstandigheden heb met diverse bodems. Als het NIET zo is, wat ik zelf echt vermoed, dan moet het mij gaan lukken om ooit zonder schoenen te kunnen gaan rijden.

Ik gaf vorige keer voorbeelden van die onbeslagen pony die maar enkele keer voor de kar gaat, maar dat was dus geen goed voorbeeld.

Ik handel nu uit angst zoals ik zei dat ik de schoenen nog aandoe, maar ik vraag me inmiddels dus wel af of het wel zo verstandig is om uberhaupt zonder schoenen aan te gaan rijden als ik mijn paardje gewoon op gras laat lopen de hele dag (zonder beton onder de voetjes).

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op maandag, 6 december 2004, 13:57:


Een stukje terug in deze discussie had je het erover dat de hoeven niet groeien maar de steunsels wel heeft me ook op een andere manier aan het denken gezet en ik vraag me nu wat dingen af.
Stel ik loop altijd op de toppen van mijn vingers. (Ik weet t moeilijk voor te stellen voor iemand die mij kent :) )
Tot voor kort heb ik altijd vingerhoedjes omgedaan.
Nu wil ik geen nieuwe meer kopen maar blootvingerig lopen.
Ik knip mijn nagels gelijk met de bovenkant van mijn vingertoppen in ingedrukte toestand. Die nagel verandert niet .
Omdat hij echter iedere keer als mijn vinger de grond raakt even ingedrukt wordt kan ik me voorstellen dat er in het groeipunt iets verandert waardoor de nagel harder zal worden.
Ik neem dus aan dat er aan de bestaande nagel niets verandert, voordat de nieuw gegroeide de grond raakt. (zacht zal dus zacht blijven)
Intussen ga ik vrolijk fluitend op mijn tenen verder met stukken op mijn vingers te wandelen. Wat gebeurt er? Blaren!, daarna open blaren, daarna open wonden! Slim als ik echter ben, heb ik pleisters rond mijn toppen gedaan toen ik zag dat m'n velletje rood werd. Wat zie ik na een week? Eelt!! Omdat mijn toppen wel druk voelen maar geen slijtage hebben heeft mijn huid zich aangepast aan de druk en is er een dikke laag eelt ontstaan. Nu kan ik zo af en toe best eens zonder pleisters lopen want het afgesleten eelt zal aan de vlees kant weer aangevuld worden. Geen pijn meer aan m'n fikken dus! Als ik er voor zorg dat de slijtage/aangroei een beetje gelijkmatig kan verlopen zal ik over een poosje op blote vingertjes de marathon winnen.

Mijn conclusie: de hoornlaag van de hoef verandert niet totdat de nieuwe groei de grond bereikt heeft.
De zool zou de kans moeten krijgen zich aan te passen, liefst op zo'n manier dat hij zo weinig mogelijk slijt.

Dit lijkt me te pleiten voor hele korte loopjes over ruwe harde bodem en heel langzaam uitbreiden of voor schoenen en hiermee de groei van de hardere zool te reguleren.
Piet