Vorige week maandag kwamen we 's avonds rond 19u op de wei en onze ruin was echt niet goed. We hadden al van in het WE het vage gevoel dat hij niet 100% was, hoewel hij op wandeling toch wel alert en levendig was.

Dinsdagavond schraapte hij met zijn been, ging geregeld liggen, keek naar zijn buik en wilde niets eten. Temperatuur was 38,4°C. Zweten deed hij niet. We dachten aan koliek. DA gebeld en die is onmiddellijk gekomen en hij heeft 2 spuiten gehad (buscopan en ???). Na 2u terug gaan kijken, was wel wat beter, at een beetje hooi met lange tanden, maar was toch niet zoals verwacht. DA was ook niet gerust.

Om 02.00u terug naar de wei gereden en zijn toestand was weer verslechterd: schrapen, liggen, rollen, niets willen eten, zich willen uitrekken, flemen. Ons veulen snapte er ook niks van. Zijn speelkameraad die zich alleen maar verzette tegen hem door zijn achterbeen dreigend op te heffen.
Tot 04.30u regelmatig mee rondgestapt, en tussendoor in de stal gaan staan om uit de wind te staan. Verkleumd naar huis gereden en om 06.00u echtgenoot naar de wei gestuurd.
Die heeft om 07.00u terug de DA gebeld en die was er om 8u. Heeft een ontstekingsremmer gegeven, zei dat het geen koliek was, normale darmwerking en hij had 's nachts 1 keer gemest + bij het rollen kwam er ook wind.
Maar nog steeds dezelfde symptomen.

Pa is in de loop van de VM nog daar geweest en die vond dat hij veel gegaapt had (maagzweersymptoom???).

Toen ik om 13.30u op de wei kwam (gelukkig een korte werkdag) zag hij er vreselijk uit. Hij had een hele plek omgegraven, hing volledig onder de modder, en zat op zijn achterwerk als een hond. Hij rilde toen ook (Het was ook wel echt hondenweer met regen, sneeuw, wind...)
Met veel moeite hem in de stal gekregen, en ook daar ging hij onmiddellijk liggen op de blote stenen vloer. Nog wat oud stro bijeengescharreld om in de stal te leggen en ettelijke lakens gebruikt om hem toch wat droog te krijgen.
Ik had de indruk dat hij echt van de kaart was en was helemaal van de wereld afgesloten.
Op een bepaald ogenblik ging hij op zijn zijde liggen en bewoog niet meer (hij lag echt voor dood) en het wit van zijn ogen was zichtbaar.
Nog geen 10 minuten later ging hij terug recht liggen en keek me bewust aan: zo van 'hey wat doet gij hier?' Nog eens een kwartier later stond hij recht en hij is een half uur zonder een vin te veroeren blijven staan. En toen ging hij eten... met smaak. Toen was het bijna 16u. Heel vreemd om mee te maken.

Terug naar de DA gebeld om hem een update te geven en hij kan dus niet zeggen wat het was. Hij gaf de raad om Maalox te geven voor 't geval het een maagzweer was, maar hij betwijfelde of dat het dat wel was, ook omdat het zo ineens veel beter was.
We hebben hem een nacht op stal gelaten (en hij vond het blijkbaar prima). Tussen 00.00u en 8.00u had hij 3 keer gemest. Niet echt veel, maar hij had dan ook niks meer gegeten.

De rest van de week heeft hij zo geen symptomen meer gehad maar is nog steeds niet de oude, hij speelt wel weer met het veulen en doet mee met het grondwerk, maar lijkt toch wat tammer, maar 't heel vaag.

Vanavond vond mijn man dat hij weer wat minder was en voor hij terug thuis komt gaat hij voor de zekerheid nog eens langs. We hopen dit niet nog eens mee te maken.

Ik blijf me dus zorgen maken. Wat heeft hij toch (gehad)? Hij krijgt enkel hooi, dagelijks 2 witloofwortels en sinds vorige week een kleine portie bietenpulp met wat olie erdoor. met die maalox zijn we vrijdag weer gestopt.

Bezorgde groetjes, Lena

Is er geen bloed geprikt? Daaruit kun je afleiden of het een virus is geweest.
Weet je zeker dat hij geen wormen heeft?
Verder is het enige wat ik kan bedenken dat hij het misschien erg koud heeft gehad.

Ik heb afgelopen najaar hetzelfde met Buck meegemaakt. Koliekerig, maar geen verstopping, 2 dagen achter elkaar kwam de da want het ging niet over. Deze heeft meteen ook bloed geprikt, wat hij in de praktijk al kon checken: verhoogde lymfo's, dus virusactiviteit. De tweede dag had hij ook verhoging: 38,5.

Lena schreef op dinsdag 9 februari 2010, 20:58:

Een tijdje geleden had ik het zelfde met 1 van m'n paarden. Het begon langzaam, alleen als je 'm kende zag je dat er iets mis was. Op een gegeven moment werd de buikpijn heftiger en heb ik de arts gebeld. Hij zag geen "normale" koliek (verstopping bv) en het paard had (toen nog) lichte koorts. Voor hem was dit o.a. een duidelijke indicatie van een darminfectie. Er is toen antibiotica gespoten. De zelfde avond werd het paard echter nog slechter 40,5C), meteen weer gebeld en de arts heeft toen andere antibiotica ingespoten omdat de eerste duidelijk niet aansloegen (paard heeft overigens bewust geen koortsremmers gehad, een dag later had hij 39,5). Het paard had ondertussen niet genoeg kunnen eten en rilde van de kou (uiteraard meteen een deken gegeven). Hij verrekte duidelijk van de buikpijn maar z'n mest (hoeveelheid en vorm) was normaal. Deze andere antibiotica is 3 dagen ingespoten en na 3,5 dagen had ik weer het oude, vrolijke, energieke paard. De arts zei me de temperatuur nog een tijdje goed in de gaten te houden om er zeker van te zijn dat er niet nog iets sluimerde!!! Hij zei dat een temperatuur van 38,3/38,5 toch een indicatie was van dat het nog niet helemaal weg was. Dan had ik weer moeten bellen. Bij m'n paarden bleef de temperatuur schommelen rond 37,5. In de ochtend iets lager, wat normaal is.
Bij dit paard is de hevige verstoring van de darmflora (waardoor infectie) zeer waarschijnlijk ontstaan door stress. Mijn arts zag dit vaker ontstaan bij stress, vooral bij sportpaarden die lang op de trailer hebben gestaan... De mijne was er weer snel vanaf. M'n arts zag het vaak heviger en langer. Naar aanleiding daarvan hadden we het over voeding... hij begreep niet waarom zo veel mensen zo veel voederfouten maakten, en daarmee bedoelde hij het geven van krachtvoer en het niet geven van onbeperkt ruwvoer. Ben blij met mijn arts

Er is dus vlak voordat de symptomen begonnen iets veranderd in het dieet: een kleine portie bietenpulp met wat olie. Misschien een overbodige vraag: week je de bietenpulp wel?

Als je hem wel weekt, zou ik de pulp met olie weer achterwege laten. Het lijkt wel vreemd dat dit een oorzaak is, maar ik zou dat wel zeker willen weten.

Misschien zit er toch een beginnende en af en toe opvlammende ontsteking dwars.

Sterkte,

Moniek

Moniek schreef op woensdag 10 februari 2010, 11:58:


Hallo Moniek,
Ik heb me verkeerd uitgedrukt. Het is pas nadat hij ziek is geworden dat ik met de pulp ben gestart. En ja ik hij wordt geweekt (er zijn al verschillende mensen die me dit vroegen) Intussen blijkt de mest toch echt normaal te zijn en zijn we er weer mee gestopt.

Christel Provaas schreef op woensdag 10 februari 2010, 9:20:


Nee er is geen bloed geprikt bij hem.
's Morgens had hij 37,4, en in de namiddag toen het zo erg was, 37,2. Toen het in de namiddag beter ging zei de DA om terug af te wachten en inderdaad regelmatig de temperatuur te controleren. Hij heeft dus geen koorts meer gehad.

Hij was ook pas ontwormd en ook in de mest hebben we niets teruggevonden.
Dus ja misschien zoals je stelden, een of andere virus of zo.

Martina schreef op woensdag 10 februari 2010, 10:41:


Heel herkenbaar! Ik had het gevoel wel net iets vlugger dan mijn man.


Ik kan me niet inbeelden dat onze paarden veel stress hebben. Momenteel wordt er alleen maar mee gewandeld en grondwerk gedaan, en dat vindt hij best oké (komt zelfs regelmatig aandragen met vanalles sinds ik hem heb leren apporteren). Ofwel werkt het veulen hem op de zenuwen, maar ook hier is mijn jeugdige 20-jarige ruin regelmatig zelf de aansteker van ravot- en renpartijtjes, dus ja... stress ?

Fijn dat je zo'n DA hebt. Eén van mijn DA (ze werken met 2) vindt 't ongelooflijk dat ik ze alleen maar hooi geef in de winter en dat ze toch niks te kort komen. Ze vindt het wel knap dat ik ze probeer zo natuurlijk mogelijk te houden.

Lena schreef op woensdag 10 februari 2010, 15:26:

Jep, ook dat is heel herkenbaar
Lijkt me niet echt stress nee Ik kon wel iets aanwijzen omdat ik em net daarvoor alleen had gelaten omdat ik met m'n andere paard was gaan rijden. Ik had met iemand (van en via dit forum ) afgesproken een ritje te maken. We kwamen erachter dat we maar zo'n 2km van elkaar af woonden. Op die manier zijn we met z'n 2en nog een keer langs m'n paard gekomen dat nog een keer alleen achter bleef op die manier. Ik denk dat dat het misschien is geweest. In combi met iets anders dat z'n darmflora van slag heeft gebracht (geen idee wat dat was, ff dipje in weerstand?). Hij heeft er altijd moeite mee (gehad) alleen te zijn. En dit was iets uitzonderlijks. Wie weet of het dit was... of niet. Ben wel blij dat hij er in 3 dagen weer totaal vanaf was en m'n arts goed gehandeld heeft.
Een goede DA is goud waard...
Hoe gaat het nu met je paard? In de kou? Eet hij genoeg om zich warm te kunnen houden? Is z'n temperatuur goed?

Martina schreef op woensdag 10 februari 2010, 15:47:


Momenteel is hij goed, temperatuur is oké, hij eet goed, speelt weer wat met het veulen, maar is nog niet helemaal de oude. We houden 'm nog steeds extra in de gaten. Ik heb wel de indruk dat hij weer wat aanhankelijker geworden is, net of hij begrijpt dat we hem wilden helpen. Tegen dat hij bejaard is ga ik nog een echt knuffelpaard krijgen, wie had dat ooit gedacht van mijn chagerijnige knol.