Ik wil hier niet de spelbreker zijn, maar iets wat een autootje kan, bewijst voor mij dat er geen echte communicatie bij komt kijken. Je gaat 1 specifiek iets van de kudden gebruiken om heel het paard te trainen? Trainen door middel van drijven en niet drijven is niet echt iets dat ik leuk vind. Overigens zag ik een paard dat bang was van het autootje. Hangt niet echt samen met vertrouwen volgens mij.
Dan nog iets. Hoe kan het autootje communiceren met lichaamstaal?

Sorry, maar voor mij is dat een teken dat deze methode niet goed is. Hij werkt wel, maar ik prefereer toch een verstandhouding gebaseerd op vertrouwen en vandaar uit respect.

Ik zie alleen een dier wat angst wordt aangejaagd door een ding! Wat zegt dit onderzoek nu eigenlijk?? Wat heeft dat met een mens te maken?

jennet schreef op maandag 23 juli 2012, 1:12:


Alles! Heel verhelderend. Dít is wat echte leertrainers zien wanneer ze naar de hippische gebruiken kijken; de uitzonderingen op dit beeld zijn... uitzonderlijk.

@piet:
Ik ben blij dat ik niet alleen ben in die mening. En angst en vertrouwen gaan niet samen. Ik denk dus dat die techniek niet echt goede resultaten zal geven, of toch niet op lange termijn voor je relatie met je paard.

Waarom over het algemeen straffen vaker wordt gehanteerd dan belonen?

De persoon die het straffen gebruikt om zijn paard te laten gehoorzamen projecteert daarmee direct zijn eigen angst om te falen op zijn paard. Hij gebruikt dus 'angst' in zijn training! Echter, het is van origine zijn eigen angst. Uitoefening van 'macht' speelt hierbij een grote rol. Wanneer in de praktijk deze persoon 'succes' genereert, werkt dat 'succes' verslavend, en zal hij / zij deze 'angstige' methode gebaseerd op machtsuitoefening uitbreiden en eindeloos herhalen. Hij / zij komt immers als 'winnaar' uit de strijd!

Een en ander wordt bij deze persoon veroorzaakt door het feit dat hij / zij niet kan en/of wil geloven dat men met een paard (zoals met elk ander wezen) kan communiceren.! En dat men op basis van deze ECHTE communicatie heel veel kan bereiken MET ELKAAR!

Wanneer een individu deze wetenschap onderkent, zal hij / zij via beloning het vertrouwen van een paard weten te winnen. Door jarenlange ( ...maar dan ook echt jarenlange) samenwerking zal er een ongekende diepe communicatieve verstandhouding groeien tussen het paard en zijn vriend.(-in). In zo'n geval kan de mens het paard lezen, begrijpen, aanvoelen, waarbij afstand geen rol speelt. En, kan het paard zijn vriend (-in) / begeleider altijd volgen, letterlijk en figuurlijk! Grote voorwaarde is; een paard kent zichzelf, en jij?

In antwoord op je vraag;
Je kan je voorstellen dat heel veel paardenliefhebbers,

(het zijn en blijven paardenliefhebbers voor mij! Ieder heeft het recht om te zijn zoals ie is en om te leren van zijn leven met paarden. Hoewel ze in de praktijk vaak meer van zichzelf blijken te houden)

uit angst niet verder zoeken dan hun neus lang is en blijven vastzitten in hun eigen angst. Dat blijkt in de praktijk toch makkelijker te zijn....

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zou nog willen toevoegen dat velen die met de methode van straf werken, denken dat het paard de schuldige is, terwijl in 99% van de gevallen het de mens is. En idd, de mensen die hun paard trainen met angst hebben meestal ook het beste voor met hun paarden, maar ze denken dat dit de enige manier is.