Spirithorses schreef op zaterdag, 4 juni 2005, 0:17:


ik heb ook heel wat problemen gehad met onze ruin, die wilde in eerste instantie niet van het erf af. idd mijn man ging dan met de fiets mee, het dichtsbijzijnde bosje rond. op een gegeven moment stond mijn man bij de ingang te wachten tot ik daar rondgereden was en weer veilig terugkwam, daarna weer naar huis. maar het is nog steeds geen buitenrijpaard geworden, tenminste niet in z'n eentje. samen met z'n moeder is ie superstoer. maar ga ik alleen dan is ie overal bang van. het dichtsbijzijnde bosje gaat nog wel en een stukje nieuwbouwwijk wat we meestal in de winter uitstappen ook wel. ik heb het opgegeven om nog met 'm alleen op pad te gaan. heb het vroeger wel geprobeerd, maar hij is nu 1.68. als ie denkt dat ie iets ziet, gaat ie echt flippen, draait ie op z'n achterbenen om en loopt voor mijn gevoel als een paard van 1.80 richting huis. toen ie dat een keer deed, heb ik nog de moed gehad om alsnog een omweg naar huis te maken, zodat hij toch z'n zin niet kreeg. was geen probleem. bij hem werkt het beste als ie ergens voor aan de grond genageld staat, gewoon relaxen en wacht tot ie zelf verder gaat. in het begin was dat wel een paar minuten, naar voren lopen is belonen. afstappen is ook geen optie, op het laatst kon ik ong. om de25m gaan afstappen. hoezo slim?dit gebeurde allemaal jaren geleden. toen ben ik in het bos gaan rijden, wat bleek hij was supervoorwaarts, niets aan de hand, totdat het een keer weer misging bij een oversteek, hij draaide weer om. inmiddels wist hij hoe hij achteruit moest lopen, heb ik gewoon de oversteek in z'n achteruit gelopen, gewoon rustig gebleven lalalala. liedjes zingen, (belachelijk gewoon). na een paar keer, elke keer op dezelfde plek natuurlijk, gaf ie de strijd op. heeel veeel geduld hebben is denk ik het belangrijkste, kwaad worden werkt averechts. toen ie nog jong was en met dat gedoe begon, kreeg ik een tip van een "zeer ervaren" vriendin, zelf instructrice. ik moest hem gewoon meppen, zodra ie niet naar voren was, nou ik heb hem een dorp ver gemept, hij had er alleen niets van geleerd, want hij bleef dit doen. dus toen heb ik zelf op eigen gevoel bovenstaand gedaan. het blijft een beetje uitkijken en goed op situatie inspelen. je rijdt tenslotte wel buiten, iets wat ook gevaren kan opleveren. groeten ingrid

Mijn tinker was in het begin ook geen held buiten.
Quint stond op bepaalde plaatsen stokstijf stil en geen beweging meer in te krijgen..ja een beweging zo snel mogelijk terug naar huis en dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Ik heb wel eens ergens zeker 45 minuten stilgestaan voordat hij besloot toch maar door te lopen(wat ge-smst,sigaretje gerookt en alles gedaan om zelf niet woest te worden)
Bij Quint merk ik wel goed het verschil tussen"ik heb nu geen zin en sta stil" of"ik sta stil maar ik ben nu echt bang"
Ik heb met hem ook steeds hetzelfde rondje gelopen en nadat dit goed ging iedere keer iets verder maar steeds dezelfde weg terug naar huis.
Ik persoonlijk heb geen moeite met afstappen en hem ergens voorbij begeleiden....mijn mening is dat het iets menselijks is om dat als beloning te zien terwijl het voor Quint veel minder stress is om hem voorbij een eng punt te lopen en dan weer op te stappen(let wel ...als hij echt flipt niet als hij stilstaat dan blijf ik erop).
Ik accepteer het niet dat ik niet alleen naar buiten kan met mijn paard...blijven proberen en consequent(geduldig zijn),ieder stap is een overwinning...
Quint voelt ook feilloos aan wanneer ik wat angst heb dus zoals ik hier eerder las een liedje zingen is helemaal zo gek nog niet(wel voor je medemens maar wat boeit dat) je blijft in ieder geval goed ademen zonder te verkampen.
Probeer het eens met iemand erbij op de fiets of met andere paarden mee....

Carry schreef op zaterdag, 4 juni 2005, 13:40:


Hey Carrie!
Hoe was je cursus hoefbekappen?

trea

Carry schreef op zaterdag, 4 juni 2005, 13:40:


we rijden meestel 2x pw buiten met z'n tweeen en dat gaat perfect, hij wil dan ook altijd voorop lopen. ik denk als er iemand meefietst, dat er ook geen probleem is. vroeger als ik dus alleen met m op stap ging en ik kwam in de problemen, hoefde ik maar te wachten op een fietser of een jogger en hij hobbelde daar achteraan. leuk he paardrijden!

ingrid van der post schreef op zaterdag, 4 juni 2005, 16:34:


Vertel mij wat hoe "leuk" het soms kan zijn....
Ik heb wel het voordeel dat ik in het bos woon en geen weg/verkeer hoef te zien als ik wil(hoewel de bosgrond ook hard aankomt als je valt hoor ).
Het is moeilijk om vanaf een pc iemand raad te geven want ieder paard is anders..maar de manier die Pien aangaf is volgens mij wel iets om eens te proberen...

Bij mij heeft het ook ontzettend lang geduurd eer Quint goed te rijden was in zijn uppie...heb ook echt maanden hetzelfde rondje gedaan en dat is een rondje van 30 minuten(stap) maar in het begin konden we uren weg zijn...
Ik moest ook zo allert zijn op het moment dat Quint stil ging vallen...en dan zorgen dat ik als een speer mijn been eraan deed om hem door dat punt te laten gaan(ik ben anti zweep,sporen dus daar rij ik niet mee) ook met mijn stem spoor ik hem aan...bij Quint moet ik nooit flauw tegen hem praten want dan ben ik de pineut(als ik hem troost als hij bang is heeft hij zoiets van....
zie je nu wel het is echt eng).
De grootste sprong voorwaarts hebben we gemaakt op het punt dat ik hem ging vertrouwen...vanaf dat punt ging het steeds beter met hem(hij vertrouwde mij dus ook nog niet achteraf gezien)

Ik hoop dat je een manier vind die voor jullie werkt

@ Trea....Geweldig leuk de Cursus echt een aanrader voor iedereen die met paarden werkt.
Cursus was goed geregeld,veel geleerd,leuke mede cursisten en de dode pootjes(waar ik zooooo tegen op zag) vielen na 15 min. ook mee.
Heb tegen iedereen die het maar wilde horen verteld hoe geweldig het is....en in mijn omgeving zijn al meerdere mensen geiinterreseerd in de cursus(of ze zeggen het maar omdat ik zo door blijf praten).
Het was ook leuk dat wij met zijn drieen waren zodat er nu druk heen en weer gemaild word hoe de vorderingen gaan met onze tinks.

Vandaag Quint gedaan en zowaar het is nog gelukt ook(Plakat was al eerder aan de beurt en eerlijk gezegd vind ik een Shetlander lastiger dan zo een grote tinkerhoef)....zo gestoord hij bij de smid doet zo braaf was hij nu(Quint heeft nog wel wat "gedanst" maar geen gekke dingen gedaan)..mijn vriend heeft de mustangrol gedaan en volgens hem is het allemaal een makkie(ik daarintegen ben nog ontzettend traag en voorzichtig en onhandig met het "gereedschap").
Ze hebben beide geen gekke dingen aan de hoef behalve dat de hoefwand veeels te lang is.
Er mag nog wel wat af maar ik doe het op het gemakkie....ik ben nu eenmaal voorzichtig en Quint vind het ook erg lang duren(wat ook zo is want hard die hoeven!!!!!)
Kortom blij dat ik de cursus gedaan heb want ik moest echt even op de dode pootje hakken eer ik de levende pootjes aandurfde.