e m kraak schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 16:40:


Ik reken niet vanaf de keíharde vondsten, maar voor mezelf minimaal 1500 jaar eerder, dus eerder dan 4000 BC.
De vroegste indicaties voor domesticatie van het paard zijn in het huidige Marokko te vinden en níet in Azië. Namelijk rotstekeningen.
Opmerkelijk is dat die rotstekeningen naadloos aansluiten bij ooggetuige-rapporten van de Romeinse generaal die het betreffende gebied duizenden jaren later verovert.
Een interessante vraag daarbij is, is hoe het paard daar gekomen is. Zowel de route via het noorden als vanuit het oosten stuit op hindernis en wel ijs of woestijn....

Oh, de rijstijl afgebeeld op de rotsen en beschreven door de veldheer was niet alleen bitloos maar veelal zelfs zonder teugels en door de laatste als zeer effectief gekwalificeerd.....
De betreffende berbers zouden vooral met een soort leidstok de strijd in gereden zijn en met een tweede, onbereden paard en uitsluitend hengsten.
Er zijn verschillende onafhankelijke bronnen én natuurlijk die rotskunst.
Jammer dat dit nauwelijks tot geen aandacht heeft van de wetenschappers.

Terzijde: het bit raakt daar pas in zwang na de islamisering circa 700 AD. Dus als gebruik van het bit in het oosten al 3000 jaar oud is.

Hans van Keeken schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 17:37:

Replicatie-efficientie is, bondig en in Jip en Janneke taal, de mate waarin een "individu" (replicatie-eenheid) aan het voortbestaan van de "soort" (maar eigenlijk zichzelf!!!!!) bijdraagt.
Zoals de Beatles al zongen: "Me, My, Mine" - ikke hou 't meest van mezelf.

Dit lijkt veel simpeler dan het is, en eigenlijk moet je je hier een beetje over inlezen. Zo is er tussen Gould en Dawkins een jaren durend openbaar megadispuut geweest wat eigenlijk op de vraag neer kwam of je de eenheid van replicatie nou bij het gen of bij de gen-verzameling (het individu als levende robot) moet leggen.
Bij de "soort" is ook allang de revue gepasseerd uiteraard maar te licht bevonden aangezien "soort" (species) niet objectief te definiëren valt. De soortenklassificatie naar Linnaeus is in deze kontekst nog slechts een model waarvan iedereen weet dat het niets beter is dan "het is wel handig als 't beessie een verzamelnaam heeft die iedereen kan begrijpen of opzoeken".
Persoonlijk, indachtig de logica van Korzybski, denk ik dat we bij de mogelijke verbintenissen van A, G, C en T uit gaan komen als zijnde de grootste constante eenheden in dit proces. Maar nog een stapje dieper dus dan het "gen". De wetenschap wil dit ook weer liever niet omdat je dan met 2 eenheden op eenzelfde level zit opgescheept (lijkt me met de huidige computercapaciteit niet zo een probleem meer; misschien gaat dat binair juist wel werkzaam blijken).

Groeten, Egon

Huertecilla schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 18:44:


Ja alles wijst erop dat het binnen in Centraal-Azië uitgevonden is. Buiten dat om ben ik zeer geïnteresseerd in je bronnen, en foto's, van wat je weet over Marocco. In ruil daarvoor wil ik wel proberen in mijn archief de foto's van de benen/ivoren paardenhoofdjes op te zoeken van de Lourdes-sites. Gedateerd 15000bC, maar zijn wel touwhalsters op te zien (ik kan werkelijk niet verzinnen wat het anders moet zijn).

Groeten, Egon

Esther schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 16:24:


Esther geweldig. ik heb vandaag aan je moeten denken.
In een paar dagen dus geen op de achterbenen met de voorbenen maaiende paniekdoos meer. Helemaal geweldig !!!
Valt tegen he dat clikkeren :)
proficiat.
Piet

Piet schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 19:14:


Moet eerlijk zeggen dat ik wel examenvrees had Maar enorm kicken dat het allemaal zo super ging en er dus geen gevaarlijk paard meer te bekennen was. Want dat was de eerste keer dus wel zo, het was echt gevaarlijk, op dat moment was de paniek veel groter dan de leersituatie.
Heel bijzonder moment vond ik dat ik dacht waar ik gisteren nog bleef steken, vandaag ineens het besef doordrong, ooooooooo ik moet mijn voet omhooghouden en niet trekken. Leuk was het dat we moesten vragen om haar voet neer te zetten. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat dat bij de laatste voet zo ging. Wortels is ze niet eens zo in geinteresseerd, kriebel en de opdrachtjes tussendoor die ze kent zoals hoofd laag deden meer als de wortels, en het woord Yes ziet ze echt als ik doe het goed nu. En we hebben wat hooi geintroduceerd, dat was echt lekker, dat had ze nog nooit gegeten.

groeten Esther

e m kraak schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 19:08:


Heb wel een beknopte link ook met tekeningen en de geschiedenis, wie weet zijn daar ook wat bronnen te achterhalen http://users.belgacom.net/paardenwereld/Geschiedenis/geschiedenis1.htm
Ik vind het steeds interessanter, alhoewel ik ook niet alle Marsiaanse talenkennis beheers

groeten Esther

e m kraak schreef op zaterdag, 16 juli 2005, 19:08:

Het bít. Niet het rijden.
Ook de domesticatie is minimaal niet alleen dáár begonnen; tussen 12 en 24 (afhankelijk van welk onderzoek)) merries uit onverwante groepen (soorten of ondersoorten) zijn in de huidige genenpoel terug te vinden
De 'belangrijkste' en oudste individueel identificeerbare gencluster is het zgn Iberische-gen. Ook dat wijst op minimaal een zeer vroege domesticatie van deze paardenvariëteit, dus domesticatie in NoordWest Afrika/ZuidWest Europa.

Ik bedoel maar. In Siberië werd 5 duizend jaar later vooral op paard gejáágd...

De beeldjes ken ik. Ook uit Altamira is een vondst bekend. Het probleem is dat het onze interpretatie is al moet ik zeggen dat die uit Altamira wel; héél duidelijk 'is' met zelfs afgebeeld touwprofiel. Verder is er 10.000 jaar geen enkele andere indicatie op rotstekeningen uit Marocco na.
De datering van de verschillende sites verschilt van 4- tot 10.000 BC.

Ik zal kijken welke bronnen ik voor je kan ophoesten.

Huertecilla schreef op zondag, 17 juli 2005, 9:49:


Bedoelde ik ook.


Uit mitichondriaal DNA?


Foto ergens? Bij wat ik van Altamira gezien heb komt dat niet voor.

Eén, maar ik dacht zelfs twee, van de paardenhoofdjes waren ook nog dermate duidelijk dat de gravering van de twijning naar mijn smaak overduidelijk was.
Die dingen lagen in een Frans museum indertijd. Zou ik moeten terugzoeken.
"Het" overbekende Lourdes-paardje heeft het trouwens niet.


Hoe kom jij eigenlijk hierin verzeild qua interesse? Boeken, zelf geweest, of....?

Groeten, Egon