Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:

Oh cil,ik weet zeker,dat t goed gaat komen..
T zijn schoften,die mensen.
Ik had een prachtige arabier gekocht van 4 mnden oud(18 jaar geleden)en die hufter manegebaas ,heeft toen ,zonder ,dat ik t wist de hele kudde,incluis de moeder weggehaald,van t landje ,waar ze stonden..
Ik was nog even weg op vakantie,en wat ik toen aantrof??
I.P.V een gezond heerlijk hengstje??/,,,een erbarmelijk hoopje ellende.
T is allemaal wel goedgekomen,met heeeel veel liefde ,warmte en een heel veel hart..
Fijn,dat je er een veulen bij hebt gezet..
Dat scheelt natuurlijk een hoop..
Nou,meid veel succes,en aan jou te horen ,gaat dat diertje een fijne tyd met jou tegemoet
Groet trudy

trea hoex schreef op donderdag, 22 september 2005, 15:19:


dit is toch te gek voor woorden, waren dat dus paardenliefhebbers!! hoe beter je de mens leert kennen, hoe meer je van dieren leert houden. gelukkig heeft he veulen een liefdevol tehuis gekregen. wat erg voor die merrie ook.

Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:


Ach jakkes!
Ik lees dat ze al een veulenvriendje heeft. Zou een (zogende) pleegmoeder misschien iets zijn? Gezien haar jonge leeftijd?

Gewoon lekker mee omkriebelen denk ik, als ze dat wel. Lekker rustig masseren (over de oorpuntjes is rustgevend, en over de schoft). Misschien wordt ze daar rustiger van.

Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:


Hoi Cili, je krijgt genoeg tips hier om het vertrouwen van je veulen terug te winnen.
Het zal wel goed komen, ze staat nu goed en heeft een stabiele groep om zich heen. De rest is tijd en liefde....

Wat ik net zo triest vind is het lot van de moeder van je veulen.
Letterlijk, afgeschreven, weggerukt van haar veulen, niet wetend , weggevoerd en de dood die op haar wacht. Hoe moet dat voelen....

Als ik dit zo lees bekruipt me een gevoel van onmacht en kwaadheid.

Ik zou best een zwarte lijst willen gaan opzeten van manege - eigenaren die hun dieren als vee behandelen, zonder enig respect en medegevoel.
Want als je bij de dierenbescherming aankomt met dit soort verhalen verdwijnen ze in de doofpot.
De paarden hebben immers een dak boven hun hoofd en krijgen te eten....

Hoe er vervolgens met ze wordt omgegaan zal de dierenbescherming een worst wezen, daar hebben we nu al genoeg voorbeelden over gehad in de afgelopen jaren.

Aafgelopen week werd ik bij een paard geroepen waarvan eigenaar geconstateerd had dat ze geen spriet hooi te eten krijgt en niet naar buiten mag. De ass-hole (ik kan het niet anders uitdrukken) van een manege - eigenaar waar het paard gestald staat laat zelfs de paarden een dag in de week vasten, omdat dat gezond voor ze zou zijn.
Hij vindt ook dat paarden niet op de weide moeten want dan verspelen ze hun energie en dan 'tonen' ze zich niet meer met rijden.
Kosten van deze pensionstalling is : € 300,- per maand !

Deze zelfde man ramde mij bijna van zijn erf af omdat ik een dierenbeul ben die moedwillig de neus van paarden breekt door zonder bit te rijden.... Alsof er niet meer bestaat dan een mechanische hackamore.

Op de zwarte lijst dus.
Heeft er iemand zin en tijd (over) om met mij eea uit te zoeken, wat rechten en plichten, geheimhouding, publicatie (van namen) ed betreft.....

Ik heb zo verschrikkelijk weinig tijd en bovendien gaan wij over 2 weken verhuizen, maar ik kan niet aanzien hoe mensen dit hun dieren aandoen.
Jack en ik knokken om paarden een tweede kans te geven, paarden die voor anderen afgeschreven zijn, en waarin wij nog geloven.
We zien hoe goed een beetje aandacht, zorg en liefde bij deze paarden doen.
Een manege eigenaar dient zelf het goede voorbeeld te geven !
Pfff, wat maakt mij dit kwaad zeg....

Pien
www.spirithorses.be

Allemaal onwijs bedankt voor de steunende berichten! Het is en blijft moeilijk. Het vervelende is nu ook nog dat ze aan een antibiotica kuur moet (hele stalletje trouwens) want ze heeft daar nog een infectie opgelopen ook! Gisteren stikte ze zowat in haar eigen slijm, dierenarts er meteen bij. Die bevestigde dat ze de infectie daar op stal heeft opgelopen!

Ik vraag me af of hier iets tegen te doen is. Als ik eraan denk wordt ik kwaad, verdrietig en misselijk tegelijk. Niet alleen omdat het toevallig mijn veulenmeisje is die dit overkomt maar misschien over wat jaartjes nog tientallen anderen. Ik vind het trouwens vreselijk dat hij de merrie van mijn veulen naar de slacht (!) heeft gebracht terwijl ze met de artrose in haar achterbeen misschien nog best wel had kunnen genieten van haar leven, juiste medicatie, zorg en rust. Als ik dit allemaal van tevoren had geweten had ik ook de merrie gekocht, maar ja dat is allemaal achteraf gepraat waar je toch niks meer aan hebt. Recht vooruit kijken, de toekomst in zegt mijn vriend. En hij heeft gelijk, mijn veulen speelt zelfs al met haar nieuwe vriendinnetje en de ruin op stal is een perfect maatje voor haar! Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt en misschien komen we over 4 a 5 jaar wel naar de stal toe van Paard Natuurlijk om samen te leren en elkaar nog beter te begrijpen. Eerste jaren lekker rust en spelen en knuffelen met elkaar.

Bedankt voor de reacties!
Groetjes Cil

Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:


Cili,

Wat een verschrikkelijk verhaal, de mensen hun wreedheid kent geen grenzen ... Veel geduld zul je hiervoor nodig hebben, en wees gerust, dit is iets dat het beestje zijn verdere leven met zich meedraagt.
Wat ikw el zou doen is zoveel mogelijk toenadering proberen te zoeken tot het veulen als het rustig staat met zijn maatje, en niet als het staat te gillen. Risico blijft dat die immer gaat blijven gillen om het minste.
Ik heb ontzettend veel medelijkden met dit ventje, en mijn gemoed schiet hier gelijk vol van. Altijd rustig blijven en zelf nooit panikeren, wees een voorbeeld van kalmte voor hem. Speel met hem, knuffel op zijn paards met hem (maantjes kroelen, lekker krabbelen overal). Laat hem zelf zijn eigen tempo bepalen. Stilletjesaan krabbelt h et kleintje dan wel ietwat overeind, maar de wonden blijven. Wat een paard allemaal al niet lijden kan ....
veel sterkte en succes.

Groetjes,

Sabrina