Michiel schreef op donderdag 13 oktober 2005, 23:06:


Ik denk dat je het goed bedoelt Michiel en hoop dat je snel leert het onderscheid te maken tussen het zelfdenkend eigen initiatief van paarden met cow-sense en onze berg'geiten' en ongehoorzaamheid.
Voor ons is het bij het doorkruisen en beklimmen van de streek hier essentieel dat onze paard zélf mee-bepalen hoe en waar we gaan. Bij jouw in het verkeer is dat andersom.

Verder heb je niet goed gelezen denk ik: een vrij jagende windhond een los vliegende jachtvogel of een campo-paard dat zijn eigen weg omhoog naar een top zoekt of de beste plek om over een kloof te springen zijn wel volgzaam, maar niet slaafs.

Je haalt twee dingen door elkaar en ik hoop dat je snél het onderscheidt leert maken voor je jouw paarden tot ongehoorzame en daardoor gevaarlijke dieren opleidt.

Huertecilla schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 9:13:


Ik zal je waarschuwing de nodige aandacht geven.
En indien nodig extra maatregelen nemen om dit te voorkomen.
Je hoort nog wel hoe mijn experiment zich verder ontwikkeld.

Michiel

Michiel schreef op donderdag 13 oktober 2005, 23:06:


Ik probeer de buitenrit ook zo gezellig mogelijk, maar wel veilig te houden. Mijn haf is een echte toerist. Ze kan dus echt al slenterend aan 'windowshopping' doen noem ik het. Ze heeft alles graag gezien, en staat er een poortje open of een deur, ze zou zo naar binnenstappen. Daar corrigeer ik, want dat kunnen we niet toestaan. Ze houdt er van om van de gewone weg af te wijken en de kleine bospaadjes in te gaan, dan laat ik ze, want dit is voor mij ook leuk. Ze kan evengoed van de weg afgaan en in de bosjes gaan staan om daar haar plasje te doen (beleefd beest he ?), of ze kan en wil dan aan allerlei dingen gaan snuffelen. Zo begaf ze zich tijdens een buitenrit al eens tussen een bende van zo'n 100 eenden, kippen en ganzen, om eens een kijkje te gaan nemen, en natuurlijk het oude brood mee te grissen, zo besnuffeld ze tegenwoordig ook steevast iedere grote hond die voorbijkomt (of die het nou leuk vindt of niet
En zo wil ze ook steevast kennismaken met iedere wandelaar of fietser die ze tegenkomt, en wil ze steeds weer op bedevaart in het kapelletje dat bij ons midden in het bos gemaakt is ! Ook waadt ze het liefste door de diepste plassen en meertjes, ze is best avontuurlijk en enorm nieuwsgierig, beekjes springen, boomstammetjes springen - alles op het gemakje, maar af en toe ook een robbertje cross populair met Yitta.
Ik laat ze, ik vind ze leuk zoals ze is, en ik zou er niks aan willen veranderen. Ik zou ze bijvoorbeeld ook rigoreus op de weg kunnen houden, maar ik breng wel nooit mezelf in gevaar. Zolang het maar blijft bij een gezonde dosis nieuwsgierigheid en een aanvaarbare portie avonturisme, daar kan ik perfect mee leven. Het is pure lol met je knol.
En zo zou het moeten !

Groetjes,

Sabrina

Sabrina Adams schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 21:21:


Wauw Sabrina, die Shadow van mij moet echt nog wakker worden om zijn eigen voorkeuren te gaan leven. Mooi voorbeeld jij met je paardje zo! Hieronder heb ik een verhaal over drukfases, hoe licht kan jij zijn met je paardje, kun je daar een inschatting van geven?

fase 0 is (volgens mijn eigen indeling):
Wandelen aan een doorhangend leidtouw en vanuit het zadel de doorhangende teugel zacht bewegen. Voldoen aan "hoo" en "stop", met een klikje in draf gaan en op stem of doorklikken naar galop. Fase 0 deel ik ook nog eens op in het voldoen binnen 1 sec en binnen 5 secondes.
Fase 1 is het leidtouw en de teugel licht strak
Fase 2 is trekken en been erbij gebruiken
Fase 3 tot hoger is herhaling met meer kracht.

De vraag is dus, hoe vaak komen deze fases voor tijdens een rit?

Going with wat sommigen al spontaan doen, in meerder of mindere mate, is geen verzinsel van mij. Het is het belangrijkste principe van een van de meest gerespecteerde natural horse man ter wereld: Tom Dorrance. Al pas ik het wel extreem toe, omdat ik geen werk met mijn paard hoef te volbrengen en ook geen eisende hobby heb zoals dressuur, endurance of springen. Alle tijd voor mij en mijn paard dus, waarbij going with mijn geliefde experiment is.

Going with hoeft dus niet zo extreem als ik het graag wil doen, Russ Burns (egroup horsemaninside) die mij hiertoe inspireert is begonnen met zijn paard Peppy. Goedkoop aangekocht, zodat als going with zou resulteren in een onhandelbaar paard, dit nog geen ramp is. Russ werkt ook als cowboy met tot taak om de koeien bijeen te drijven en de resultaten met "going with Peppy" zijn zeer succesvol. Hoe meer hij going with Peppy kan zijn tijdens het werk hoe beter. Hij heeft ook de afwisseling waarbij Peppy voor 90 % mee moet gaan met zijn opdrachten. De zondagse ritten waarbij hij voor 90 % met Peppy mee kan gaan, zijn ideaal voor hun relatie. Hij woont dan ook in een prachtig US berg gebied. Ook Shadow moet heel vaak meegaan met mijn aangeven, ik rij immers niet in een uitgestrekt natuurgebied, wel in en rondom de stad. Zo een achtertuin in wandelen durf ik echt niet aan Wel vandaag nog door het stadspark hen gereden "hé het is hier geen ruiterpad hoor" dat was 1 meneer, verder veel meer glimlachende mensen gezien

Vanochtend eens gelet op die verschillende druk fases die ik met mijn hond nodig heb om haar met me mee te krijgen. We doen al een jaar going with Blos voor 90 %. Fase 0 binnen 1 sec. dat is doorgaans haar gedrag. Dat betekend dat ze mijn richting op komt doordat ze binnen 1 sec. ziet dat ik een andere richting in sla, zonder dat ik mijn stem gebruikt heb. Fase 0 binnen 5 sec dat komt ook veel voor, ze is immers zo intensief aan het wandelen en speuren zonder lijn dwars door de stad. Fase 1 gebruik ik daarna, dat is haar naam "Blos" zacht roepen. Binnen 1 sec flits ze naar me toe, om mee te gaan met mijn voorstel. Soms duurt dat ook 5 secondes, en dan weet ik wat de oorzaak daarvan is. Die net ontdekte geur is zo verrekte interessant, of er ligt eten in de bosjes, of we zijn kort bij huis, en meegaan met mij betekend einde wandeling. In deze gevallen is soms een fase 2 nodig: "Nee" "Kom" "volg" "stop". Niet elke wandeling, hebben we soms 1 maal een fase 3 dat betekend dat de lange lijn een lichte spanning heeft. Fase 4 is een krachtig "euhh" ook dat komt bij uitzondering wel eens voor. Wat zou het mooi zijn als Shadow net zo licht werd, en net zo veel eigen initiatief en graagte laat zien als Blos.

Michiel

Michiel schreef op zaterdag 15 oktober 2005, 23:41:

Waarom hou je niet gewoon die van de uitvinder van dit begrip aan?
- de vacht
- de huid
- de spier
- het bot
Met stem is dit:
- fluisteren
- praten
- duidelijk praten
- streng woord
In effect loopt dit van het lichtst mogelijk tot moéten.

Fase 0 wil je niet, want dan loopt je paard op de zaken vooruit en dat is BLOEDLINK. Hier in de bergen wil je niet dat ze rechtsaf slaat als je alleen maar aan het kijken bent waar je een rotsplateau af kan en in het verkeer wil je niet dat ze de weg oversteekt als jij kijkt of er verkeer aankomt.
Wat beleren betreft heet dit 'de hulpen stelen' en dit is hóógst ongewenst omdat het paard daarmee feitelijk de hulp ontwijkt en níet gehoorzaam is. Door het te stoppen, de juiste hulp op te laten volgen en het verder te negeren raak je het door extinctie vanzelf weer kwijt.

Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 10:39:


Ja dit is een mooiere indeling.
Wat ik fase 0 noem mag ook fase 1 genoemd worden, dan schuift alles 1 op. Geen verschil. Jij maakt van fase 0 ongehoorzaamheid wel daar zijn we duidelijk over, daar willen we beide ver van blijven.

Verder zit er vòòr de vacht nog het signaal waar Shadow meestal op reageert, en dat is zichtbaar mijn buitenhand naar buiten brengen alvorens de binnen teugel de huid raakt is ze dan al opzij.

Vanochtend hebben we met de hond een boswandeling gemaakt. En het is interessant om dit vrije wandelen te vergelijken met mijn vrije wandelingen in de stad. In het bos is er geen sprake van ongehoorzaam zijn, er is gewoon geen aanleiding om commando's te geven. Bovendien volgt de hond ons, naast dat ze vrij rondscharrelt. In het bos is alles fase 1 (was 0 ze ziet wat wij doen en gaat daar vlot in mee. Rent hard vooruit soms of rent om ons weer in te halen.

Wat er vanochtend niet was, of veel minder dan in de stad, was gezamenlijkheid! Wij en Blos gingen in hoge mate onze eigen gang en deelden elkaars wereld slechts beperkt. De boswandeling zou heel anders verlopen, als ik Blos ging volgen met going with. Dat zou een nog veel interessantere tocht worden voor beide. De paden kunnen dan verlaten worden, schuren onderzocht, er zouden veel meer tempowisselingen zijn voor mij als wandelaar. Blos zou minder rennen omdat ze rekening houd met mijn conditie.

Ook bij een paardrijrit is die gezamenlijkheid van het hoogste belang en die neemt netzo toe, hoe meer ik meega met Shadow.

Michiel

Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 13:25:


Sorry haal hier binnen en buiten teugel door elkaar.
Aanleggen gebeurd met de buitenteugel natuurlijk.

Michiel

Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 13:25:



Dat is hetzelfde Michiel, maar een andere hulp. Net als met de stem. Dat doe je op de grond met lichaamstaal en zelfs met alleen gelaatsuitdrukking.
Dat lijstje van huid tot bot is een voorbeeld mbt fysieke druk. Je hebt meer vormen van druk en daar kan je een vergelijkbaar lijstje voor maken.
- beweeg je vinger
- beweeg je hand
- beweeg je arm
- beweeg je lijf
of zo.

Dat zo duidelijk zichtbaar maken is daarom al een behóórlijk grote hulp en fase 2 of 3 en zoals ik rij zelfs fase 4; als ik de punt van de leidstok in het blikveld breng is dat 'MOÉT' en dus fase 4 terwijl er van kontakt geen sprake is. Overigens geef ik er 'de muur' mee aan.

Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 10:39:


Er hoort nóg een begrip bij: FOCUS. Dit is wat mij (en Parelli) betreft onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik kan op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te aaien, of op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te laten wijken. Dit geldt voor alles wat ik met mijn paard doe. Ze reageren op de vacht als ik mijn been aandruk om meer snelheid te maken, maar evengoed kan ik tijdens het rijden met mijn been een daas doodschoppen die op mijn paard zit, zonder dan mijn paard ook maar iets versnelt. Het verschil is... focus!

Mijn paarden reageren dus als ik alleen maar KIJK naar de richting waarheen ik wil, maar ik kan evengoed om me heen kijken zonder dat ze van het pad afdwalen. Om dit te bereiken zijn er vele oefeningen bedacht, maar allemaal komen ze op hetzelfde neer: je paard moet leren je intenties te observeren. Gelukkig kunnen paarden dat bijzonder goed. Nooit gezien hoe diverse prooidieren in Africa rustig langs een kudde leeuwen lopen? Als die niet op jacht zijn kun je er rustig langs lopen, maar als ze wel op jacht zijn is de aanblik al genoeg om het hazepad te kiezen. Focus....

Ik zou dus geen moeite hebben om mijn op fase I reagerende paarden niet te laten reageren als ik een rotsplateau afspeur...

Groeten,
Frans

Beste Michiel,

ik bewonder de manier waarop je met Shadow plezier wil maken.
Daar is veel wederzijds vertrouwen voor nodig. Kennelijk kan je je heel goed open stellen voor de belevingswereld van je paard.

Zelf heb ik ook mooie ervaringen met het going with principe, wat toch moeilijk toepasbaar is in zijn zuivere vorm. Onze Hongaarse Muezzin strekt direct de benen als hij buiten komt en dat mag hij van mij, ik vertrouw daarin op hem. Op het moment dat we asfalt naderen, ben ik toch degene die hem vraagt snelheid te minderen, voor ons beider gezondheid natuurlijk. Muezzin vertrouwt dan op mijn oordeel...misschien juist wel omdat hij op andere momenten zijn eigen ding mag doen en dat zijn de mooiste momenten, als meneer ineens op de rem gaat om mij op een vlinder in de struiken te wijzen.

Voor mij is het de zuiverste vorm van wat we "natural horsemanship" noemen, maar wat ik "cooperative horsemanship" noem, maar om veiligheid te waarborgen zal ik het niet aan iedereen aanraden...je moet een geweldige vertrouwensrelatie met je paard hebben, wil dit mogelijk zijn.

Wat mij betreft mag jij je een gelukkig mens noemen op dit gebied!

Groeten,
Marlies

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:

1. Ik ook niet ,vandaar dat ik het over de Fase 0 van Michiel heb
2. De rotsplateaus zijn hier wérkelijk hoger dan in Drenthe; ik wéét dat onze paarden op een eenduidige Fase 1 betrouwbaar zijn

Ik probeer Michiel de vakuil van het samenspel van 'licht op de hulpen' en het stimuleren van eigen initiatief duidelijk te maken.
De crux is: 'de hulpen stelen' Frans. Dát is mogelijk rampzalig, 'licht' op een bedoélde hulp is geen enkel punt.

Het woord 'focus' is helder en correct doch ik gebruik het zelf liever niet en noem het eenduidig; dus duidelijk en consequent.
Je hebt helemaal gelijk Frans: als je met 'focus', dus gerícht een beslissing aangeeft, heeft het resultaat dat je met je hele lichaam, dus alle hulpen eenduidig bent en dát maakt dat het paard erop reageert.
Voor veel ruiters echter rijmt focus op hocus-pocus en komt eenduidig wél over.

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:


Gisteren hebben filly en ik een van te voren bepaald parcours gereden (een kleine cross country) daarin kon ik goed oefenen om mijn paard te sturen op wat ik maar het filmpje in mijn hoofd noem. op een gegeven moment komt er een steile helling in voor waarvan ik mij lopend bedacht had deze waarschijnlijk maar niet te nemen afhankelijk van hoe fil ging. Waar ik galloperen met losse teugels links en rechts over de paden ging op haar eigen tempo kon ik haar he't 'juiste'pad laten kiezen door de gang in mijn hoofd te lopen ahw. bij de helling heb ik het geheel en al over gelaten aan haar keuze ze kon er net zo makkelijk omheen als overheen ,ik was zelf eigenlijk te schijterig maar zij niet ze nam me zo mee naar boven. Ik vond dat eigenlijk wel fase 0 met vertrouwen in de keuze van mijn paard.
Ina