jose schreef op donderdag 7 september 2006, 9:51:
>> Zullen we onze onze communicatie hierbij afsluiten?
>> Ach nee, heb het laatste woord, ik zal niet meer op jou
>> reageren.
> Ik weet, het onderlinge fatsoen en respect is hier soms ver te
> zoeken.
> Maar jij lijkt echt totaal geen enkel greintje waardigheid te
> hebben.
De ander veroordelen is een lastig gevoel. Als neutraal moet ik wel lachen José om de verwijten naar Isabel die je dan vervolgens zelf overtreft in je schrijven.
Ik lach dan omdat ik denk en me verbaas dat je dit zelf niet ziet. Wat ook weer logich is op een moment van ergernis. Misschien zie je het ook wel hoor, maakt niet uit. Dat Isabel je heilig noemt blijkt niet eens een verwijt, ze had het alleen niet uitgelegd, waardoor je er een verwijt in las. In haar antwoord wordt het wel duidelijk, het is de gedachte dat je het opneemt voor de underdog, weinig mis mee dacht ik zo.
Nog een keertje de paradoxen uit je brief, voor wie het nog niet gezien heeft, niet om jou te plagen, want dit overkomt iedereen bij ergernis:
J: Maar jij lijkt geen waardigheid te hebben...
... totaal geen enkel greintje
... vreselijk kinderachtig en aanstellerig
... als een heks uit te hoek te komen
Michiel
Warboel
