Je hebt een aantal reakties gegeven, Elza, ik ga ze stuk voor stuk beantwoorden in de sbetreffende berichten.
Kan dus zijn dat reakties mekaar kruisen.
Ik begin met :
> Als je dat zo voorsteld begin ik misschien mijn
> probleem in te zien... Bij Parelli mag je niet vóór het paard
> denken: het paard moet zijn eigen verantwoording leren weten.
> Dus je corrigeert hem pas nadát hij de 'fout' heeft begaan! Dat
> is het tegenover gestelde als wat jij doet Pien, en heel veel
> 'reguliere' mensen. Hoe denk jij over die mening van Parelli?
> Ik heb het altijd logisch gevonden, om niet constant voor het
> paard te moeten denken, hem constant te moeten corrigeren...
Ik wist dat die vraag zou komen, ik ken het systeem, toch ben ik het persoonlijk niet met dat stuk eens.
Waarom moeten straffen terwijl je het makkelijk had kunnen voorkómen?
Als je hem vóór bent is het allemaal wat minder grimmig, kun je veel meer vanuit je mentale kracht op hem inwerken. Als hij eenmaal in de fout gegaan is dan moet je het hebben van je fysieke spierballenkracht en is het veel moeilijker. Een hoofd kun je wel tegenhouden zolang het nog niet in het gras gedoken is, is dat eenmaal wel zo dan moet je veel harder trekken. Wat je wilt is hetzelfde, nl : Niet eten. Je weet toch de uitkomst bij voorbaat al. Waarom zover gaan dat je hem moet berispen? Wat is er mis met waarschuwen?
> E : Tijdens het grondwerk zijn die regels er... Grazen mag hij
> alleen als ik toestemming geef: wijzen naar het gras. Maar
> tijdens het rijden? hoe houd ik dat happen naar struiken dan
> tegen? Ik heb de teugels onder licht contact, b.v. als hij zijn
> hoofd naar links buigt om naar een tak te happen houd ik mijn
> hand rechts vast op de plek waar hij steeds was, zo geeft hij
> zichzelf een ruk in de mond maar dat lijkt hem niet te boeien.
> En hij heeft geen harde mond, is twee jaar lang niet veel
> gereden en vooral met licht contact!
Niks ruk in de mond maar voorkómen, door hem naar de andere kant van de weg te sturen, of in het midden van het pad blijven lopen, en je mag hem best met je stem waarschuwen hoor, hij leert echt de intonaties wel ("pas op mannetje, ik heb je in de gaten"). Als je dat 3 keer zegt moet je eens kijken wat zijn oren gaan doen als ie een lekkere struik ziet. Dus : Je vreselijk op hém en zijn signalen concentreren, want hij geeft alles aan, ben ik zeker van.
Hee, HIJ geeft aan, jij hoeft alleen maar terug te communiceren.
Heb je het toch niet weten te voorkomen (bijvoorbeeld toen jij net achterstevoren zat te kletsen of je gedachten afdwaalden) trek je hem aan één teugel omhoog en ja, ik spoor dan zo hard als ik kan aan, om mijn paard te verschrikken. Dan schiet ie maar vooruit (let op jouw zithouding, ademhaling, balans etc). 3 keer en je bent ervanaf, maar je moet het consequent toepassen en hem even heel strict in de gaten houden.
> Doet Mike regelmatig (niet altijd) als ik het halster wil
> omdoen: de neus of kinriem tussen zijn tanden nemen... Linda
> parelli heeft als oplossing hem dan 'overvoeren' met het
> halster: het in zijn mond proppen tot het niet leuk meer is...
> Maar ook dat lijkt alleen voor dat moment even vervelend,
> afleren doet hij het zo niet. Zo ook met het vastpakken van
> leadrope...
> Maar misschien moet ik dit nu eens langer volhouden tot hij het
> écht vervelend vindt worden? Doorgaan totdat hij bijna zegt:
> jee, rot op met dat ding uit mijn mond?! Misschien maak ik het
> hem niet ongemakkelijk genoeg...
Heb ik helemáál niks mee, ik weet dat het gedaan wordt en ik vind het hartstikke irritant zo met mijn paard om te moeten gaan. Negeer het toch gewoon, hij doet er toch niks verkeerds mee?
> Hoe maak je hem in dat geval dan duidelijk dat het onacceptabel
> is dan? Poepen kunnen ze inderdaad zelfs in draf. Moet iemand
> die wel duidelijk is hem dan stevig aandrijven of zo, of
> reageert hij op gewone druk van kuit dan toch netjes? En als
> hij er als pijl uit de bocht wegvliegt, hoe hou je dat tegen?
> Luisterd hij dan netjes naar de ORS?
De (aangeleerde) ORS is alleen voor noodgevallen, niet voor een simpel weg-gallopeertje.
Jij bent het die hem actief moet rijden, dan vliegt hij maar eens, je kunt toch zeker rijden? 3 keer, en hij doet het niet meer. Het zit em niet in het straffen maar in het voorkómen!
Ik heb maar 2 paarden die doorlopen als ze mesten, het is namlijk erg slecht voor de bekkenbodem van een paard als hij doorloopt terwijl hij dat eigenlijk niet kan. Sinds ik dat weet zet ik geen druk meer op poepende paarden.
> Ja dat subtiele... begrijp waar je heen wilt maar niet altijd
> hoe het uit te voeren...
Ik blijf erbij dat dit helemaal niet zo moeilijk is. Om de woorden van Anita te gebruiken : Het zit in JOU, het hoeft niet eens in hem te zitten.
> Er is een tijd van werken en er is een tijd van
> ontspannen en JIJ bepaalt nu even wanneer er wat gedaan wordt.
> Dat je het vervolgens leuk maakt om te gaan werken spreekt voor
> zich. Hij krijgt niet op zijn donder want je zoekt naar dingen
> die hij leuk vindt, ...
>
> Okay, dat komt dan neer op hem de rest van zijn leven in een
> kudde te laten leven zoals in de 'natuur' denk ik...
Waarom? Omdat je de confrontatie niet aandurft ?
> E:Clickeren vind hij wel
> leuk, daar zit een voedsel beloning aan vast. Maar ik zie me
> dat niet bij alles toe kunnen passen... Met hem aan het touw
> gaan wandelen zie ik hem niet echt boeien... Grazen langs de
> weg wel, zelfs als er op zijn wei nog genoeg staat!
Wat jij wil ! Waarom niks van hem vragen ? Geef je het op ofzo?
Ga dan clickeren als je denkt dat hij dat leuk vindt.
Maar maak een keuze. Tja, grazen langs de weg wel, prima hoor, maar jij geeft aan dat je een probleem met je paard hebt. Ik niet. Ik zou dat in dit stadium niet toestaan....
> Dat een paard vóór zijn heb ik vroeger al genoeg geleerd... Dan ben ik >constant aan het 'werk' en Mike hoeft amper meer na te denken toch?
Ja, soms is paardrijden meer dan je alleen maar op de rug mee te laten voeren. Met name in gevallen waarin er problemen zijn en jij of je paard daar duidelijk onder lijden.
Ga ik nu verder naar je andere berichten.