Piet schreef op vrijdag 11 mei 2007, 9:19:


Toen wij onze merrie kochten op 4.5 jarige leeftijd, was dit ook een zeer groot probleem. Zodra je er maar opzat was het goed, maar soms was ze zo heftig,niet normaal. Ik ben wel s met opstijgen achter het zadel terecht gekomen en zo eraf gekukeld. We waren toen nog beginnelingen en wisten ook niet goed wat we ermee aan moesten. Is het aansingelen ook een probleem bij jouw merrie? Bij haar was dat zeker het geval, het is een stuk minder geworden, ze is nu 21. Achteraf gezien, denk ik dat ze ook gevoelig was voor gras en daardoor wat stijvige spieren had en dus pijn. Als we haar eerst een paar rondjes longeerden ging het opstijgen ook goed. Heeft jouw paard ook last van stalmoed? Nu staat ons paard niet meer op stal, maar vroeger was dat een ramp, zodra je de staldeur opendeed, moest je uitkijken. Nu uit ze het met in de wei gaan, steigeren en bokken en de wei in scheuren terwijl haar zoon rustig de wei in stapt.

vagebond schreef op vrijdag 11 mei 2007, 9:44:


Er vandoor gaan bij het opstappen kan een fout geweest zijn bij de opleiding , een fysiek probleem of het paard kan op een bepaald ogenblik gedacht hebben "let's go" en werd hier niet in gecorrigeerd of het paard kent/weet niet beter dan dat het MOET vertrekken . In alle gevallen (behave fysieke pijn) is de te volgen weg idem . Beloon het paard OMDAT het blijft stilstaan en bestraf niet OMDAT het vertrekt . Door stelselmatig langs beide zijden op te stijgen en eerst en vooral aan de zijkant te blijven staan in je stijgbeugel en één teugel naar je toe te halen over de paarderug heen , zodat je zacht de snoet/hals kan strelen en het HOO of STAAN of WACHTEN kan trainen eventueel met voedselbeloning vlak na het afstijgen kan je elk paard binnen de 10min leren dat opstijgen NIET betekend dat hij /zij moet GAAAAN . En dat het mooi stilstaan wordt beloont. De beloning zal altijd sterker zijn dan de bestraffing bij het vertrek bij opstijgen. Ik spreek hier bewust niet over stalpaarden maar over paarden die voldoende vrijheid genieten om hun energie kwijt te raken , de term "stalmoed" wordt dan ook overal totaal verkeerd gebruikt en zou eigenlijk stalfrustratie moeten noemen maar dat klinkt niet zo mooi waarschijnlijk

Als ze verder heel lief is in de omgang, zou het kunnen betekenen dat het opstappen pijn veroorzaakt en dat het niet zozeer met leiderschap te maken heeft. Wanneer je opstapt, hang je tijdelijk met behoorlijk wat gewicht aan één kant. De stijgbeugelophanging zit vast aan de boom van je zadel. Als die boom niet helemaal goed op de rug past, de paardenrug of schouder ergens gevoelig is, of als de boom aan de voorkant 'knijpt', dan kan er met opstijgen plaatselijk erg veel druk uitgeoefend worden wat behoorlijk zeer kan doen. Een zadelindruktest of het oog van een ervaren zadelmaker die niet persé een nieuw zadel wil slijten zou je kunnen helpen.

Ik heb recent een zadel-indruktest door greendistance.com laten doen, omdat ik wel eens wilde weten hoe mijn zadels op mijn paarden liggen. Kosten 25 euro per combi.
Je rijdt met een halftransparante kleipad tussen zadel en paard in stap, draf en galop links- en rechtsom. Na 20 minuten laat de klei precies zien waar en hoe zwaar de druk van de zadelkussens terecht komt. In het ideale geval laat de pad van voor naar achter een vloeiend en symmetrisch beeld zien.
Mijn spaanse zadel met flexibele boom bleek bv zwaarder te drukken ter hoogte van de stijgbeugelophanging, veroorzaakt door lichtrijden. (Daar is dit zadel ook niet voor gemaakt).
Het is belangrijk om te weten wat er tussen zadel en paard gebeurt!

Christel Provaas schreef op vrijdag 11 mei 2007, 10:15:


Als jouw paard consekwent links bestegen is (zoals het 'hoort') en daarbij is een probleem ontstaan, zoals 'opstappen is gaan', dan zou je het bestijgen opnieuw kunnen aanleren aan de rechterzijde. Je hebt dan minder kans dat je tegen het oude probleem aanloopt. Wel stapje voor stapje aanleren en rustig opbouwen.

Muguet schreef op vrijdag 11 mei 2007, 9:17:


Dank voor je reactie,
grondwerk gaat prima en op commando stilstaan gaat ook prima.
Alleen zodra ik dit doe met mijn teugels op maat en mijn voet in de aanslag. gaat het mis.
Ga toch maar weer aan het werk met grondwerk. Misschien nog niet helemaal verfijnd en bevestigd met mij als leider.
groetjes jose

josien schreef op vrijdag 11 mei 2007, 9:36:


dag piet,

mijn zadel nakijken is een goed plan. Rugproblemen verder zijn er nit. Ze is pas naar fysio geweest 3x. Alles in orde.
Ik vermoed dus ook dat het angst is. Ze reageert erg gestrest. Ik realiseer me ook dat dit niet snel op te lossen is. Maar het niet rijden tot dit probleem opgelost is is voor mij geen optie. Het heeft me een jaar geduurd voordat ze een mooie aanleuning aannam. Erg gevoelig in de mond.Veearts heeft kiezen nagekeken en alles in orde. Nieuw beter passend bit gehaald enz..Wil alles wat ik daar heb opgebouwd niet verliezen. Er is desondanks veel vertrouwen tussen mij en het paard. Ze doet alles voor me.
Ik begrijp haar reactie dus ook niet tijdens het opstijgen. Vandaar mijn vermoeden dat er vroeger dingen zijn gedaan die ze nooit meer vergeet.
groetjes jose

jose provily schreef op zaterdag 12 mei 2007, 9:04:


Bitloos rijden al geprobeerd ? Dat zal pas "iets" zijn dat zij nooit meer vergeet , wedden ook dat je je "stilstaanprobleem" sneller oplost zo ?

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 12 mei 2007, 13:41:


Probeer eens maar aan één kant de teugel iets vast te houden (zoals Eddy ook al zei) en een pluk manen ipv teugels gelijkmatig kort houden. Wanneer ze dan begint te lopen, blijf je rustig in de stijgbeugel hangen, met je meeste gewicht aan haar manen en kun je haar met die ene teugel rondjes laten lopen. Ze merkt dan dat ze niet verder komt, stopt (hopelijk) en dan stap je meteen uit de beugel, brààààf! Opnieuw, steeds hetzelfde.
Succes ermee!
Caatje

Caatje schreef op zaterdag 12 mei 2007, 19:03:


Ik gebruik voortaan steeds een opstapblok, in de vorm van een kratje dat op de korte kant staat. Mijn merrie stapt nu niet meer weg. Ik vermoed dat ze dat deed om haar balans te corrigeren. Maar dat deed ze wel heel rustig. Verder doe ik weleens een kleine meditatie met gesloten ogen, gewoon, om haar te leren dat we niet altijd meteen vertrekken, en voor mij een stukje lichaamsbewustzijn.
Misschien is er in dit geval wel meer aan de hand, maar een opstapblok kan helpen. Ik moest mijn paard eerst leren parkeren bij het blok, terwijl ik erop stond, dat is dan het voorwerk waar je soms best wel even mee bezig bent.
Een opstapblok spaart trouwens ook je zadel.
Veel succes!

Mijn opstapblok is de houten picknickbank die op het erf staat: Foxy vond het al heerlijk om daarbij te staan als we daar koffie zitten te drinken: hanglip, hoofd laag en soezelen terwijl we na het opzadelen nog even een bakje koffie doen voor we wegrijden (mijn meditatiemoment....)

Als je naast een paard staat met enige afstand terwijl iemand anders opstapt en goed kijkt naar de beweging in de rug waarmee een paard de 'zit-klap' opvangt kan je je wel iets voorstellen bij het weglopen tijdens het opstappen!

Ik zou idd proberen om de sfeer rondom het opstappen TOTAAL te veranderen: je focus op DAT moment van wegdraven proberen weg te nemen (moeilijkst wat er is)

Succes, groeten Bianca