Proefondervindelijk is vastgesteld dat paarden 3 á 400 woorden/begrippen kunnen leren, en die kunnen combineren. "Exact" is dat niet denk ik, omdat een "slimme" pony door het leren zelf weer beter leert te leren, en ga zo maar door - dit onderzoeksveld staat in de kinderschoenen en ik kan het op zijn hoogst jammer vinden dat het zo summier wordt opgepakt. Maar goed, het kunnen zowaar ook abstracties zijn of categoriën... en daar is mijn vraag op gebaseerd.

Het mag voor een test interessant zijn om een regenboog aan kleurtjes, vormen, dingen, namen van personen, etc. aan te leren maar daar hebben mijn ponies en ik in praktijk niet veel aan. Stel nou es dat je een echt domme sukkel van een ponnie hebt die in aanleg slechts 200 begrippen kan verstouwen dan is dat nmm nog steeds héél veel, vooral als je dat op zijn Chinees karaktermatig opbouwt (samengestelde "cue"'s)... zoveel zinnige dingen, binnen de context van wat zowel binnen de perceptie en aandachtsveld van mijn ponies past als mijn interesse, weet ik niet te bedenken!

En daarom mogen jullie me daar allemaal fijn mee helpen als je dat leuk en interessant vindt :)
Wat zijn voor jullie, afgezien van speciaal ervoor gemaakte spelletjes e.d., nuttige dingen (zaaknamen), of begrippen (werkwoorden), etc. om in een "basis-ponytaal" op te nemen? Waar wil je het in gewoon dagelijkse omgang met je pony over hebben, en waarom? Om een idee te geven enkele voor de hand liggende:

Begrippen: stap(pen), draf, galop, ho (stop met wat je aan het doen bent, no matter what), links (=hot), rechts (=her), breng(en), zoek(en), goed (ja; lekker; positief), slecht (nee; vies; negatief), sneller (vort), voor, achter, etc.

Dingen (zaaknamen): voet(je), belangrijke persoonsnamen van mensen en andere dieren en - plaatsen, snoepje!, stal, buiten, pijn (auw!)... etc.

Ik ben benieuwd wat er uit komt, Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 11:34:


Ik had nooit gedacht dat links en rechts een begrijpelijk begrip zou kunnen zijn, maar ga dat zeker proberen.

Wat ik aan je lijstje kan toevoegen:

mooi lopen (=verzamelen) --- gently (=wees voorzichtig met mij, ik ben geen paard) --- careful (meer iha oppassen, uitkijken wat je doet, waar je loopt) --- be brave (dapper zijn, niet bang zijn, je kan het wel) --- langzaam, ---komen, ---lunchen (voel me wel redelijk belachelijk als ik mijn paard uitnodig voor de lunch, maar ach, is zo gegroeid), en natuurlijk ---'stand' als ze stil moet staan.
Niet zoveel, dus, moet maar eens gaan werken aan woordenschat van Opal :).
O ja, 'changer' voor van hand veranderen als ze los in de bak loopt, maar dat doen we nooit meer. En andere termen voor los in bak zijn:
'andere' als ze in verkeerde galop aanspringt, 'jump' voor sprongetje nemen, en verder kan ik niets bedenken. Zal er eens opletten.
grt,
Isabel

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 11:34:


Leuk idee, betekent dat ook dat je al die begrippen aan gaat leren om te kijken hoever je komt ? En heet die taal dan "ponytaal" of hupo of nepo :)
Om een groter beginnetje te maken: regen, nat, koud, warm, sneeuw, ijs, glad, leuke buurvrouw(man), duwen, trekken, hard, zacht, zand, grind, asfalt, beton, :)
Piet

Piet schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 12:36:


Of we noemen deze taal Egon
Ik gebruik op onze route naar huis soms "opletten" bij een vervelend stukje overgang van zand naar de verharde weg.
Marina

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 12:17:


Fretuh niet vergeten!!! Ik zeg ook vaak ga je mee, of kom op.
Kom op is wat bozer, want dan sloft ze Terug is ook handig, met name voor Björk, die wil nog wel eens lomp zijn.
Let op met spelen en ik wil wat anders doen dus bij spel veranderen.

groetjes Es

Piet schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 12:36:

Voor jou is "bal" natuurlijk voor de hand liggend

Mijn bedoeling is tevens meer idee te krijgen over júllie belevingswereld samen met de ponies. Die van mij is als referentiekader veels te uitzonderlijk. Mijn Draupnir kent ook weer andere zaken als Elska... omdat Els huispony is en ik met Drop uit rijden ga.

Ik ben hier al jaren mee bezig, uitgaande van soorteigen ethogram afgezet tegen de wetenschap van leermethoden en -processen. Als je je hierin verdiept kan de conclusie (vind ik) niet anders zijn dan dat de omgang met paarden er primitief aan toe gaat. Geldt ook voor NH, met misschien als verschil dat degenen die zich er mee bezighouden meer openminded zijn - als je de "methode" van Parelli (als voorbeeld) ontleedt blijkt dat die voornamelijk gebaseerd is op klassieke conditionering en neg-enforcing. Het werkt wel, maar staat op zijn eigen manier nmm net zo ver van efficiente communicatieopbouw af als engelse dressuur, en alles hangt natuurlijk ook enorm af van wat je wil!
Inge (Teblick) is de enige die ik ken die ondubbelzinnig exclusiviteit afwijst en zegt dat ook pos-erforcing maar een schakeltje in het geheel van leren is. Leren is iets anders dan trainen - en i.v.m. paarden hoor ik mensen eigenlijk altijd over trainen, zelden over leren. Nmm is leren juist veel belangrijker, en daar heb je maximalisering van communicatie bij nodig.
Daarom dus: WAAR ZOUDEN JULLIE ALS JE KON HET MET JE PONY OVER WILLEN HEBBEN? Wat wil je vragen of juist beweren, wat is zowel voor jou als je pony gezamenlijk nodig of interessant om te weten?

Er zijn massa's woorden die wij wel gebruiken, maar die voor ponies niet interessant zijn;
woorden/begrippen die voor ponies zelfs schadelijk zijn! (vertrouwen ondermijnend bijv. zoals "kijk uit!", "pas op!"; die hoor ik mensen gebruiken denkend vanuit mensenpsyche maar zouden voor ponies vertaald moeten zijn in "nee" of "ho");
woorden waarvan de essentie voor ponies mogelijk wel interessant is, maar die we door begripssamentrekking ook kunnen schrappen, bijv. sneeuw (=koud/zacht) maar ijs (=koud/hard/glad). Plavuizenvloer is alleen maar hard/glad

Aan de andere kant kun je de vraag stellen "Wat begrijpen jullie van ponytaal?" (heeft een stalpony andere dingen te vertellen dan een weidepony?) maar daar maak ik dan liever een andere draad van. Meteen maar doen dan....

Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 13:57:

..knip..
..knip....

Nou, het zou natuurlijk leuk zijn als Opal en ik samen een mooie theorie konden verzinnen om de wereld te verbeteren, maar somehow zie ik er dat toch niet van komen.
Wat voor mij belangrijk is, is te weten dat Opal zich ok voelt, dus ik zou haar willen vragen waar haar angsten nog om gaan.
Zie ook dat niet zo simpel gebeuren door haar woorden te leren, maar ik kan me vreselijk vergissen. Zal daar eens rustig over nadenken.
Begrijp zelf niet wat het nut is van haar verschillende kleuren te leren, behalve dan om haar intelligentie te stimuleren.
Hoor er graag meer over.
Isabel

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 11:34:


Tja, eigenlijk toen ik dit las dacht ik....ik praat zo te lezen maar weinig met mijn paard...zo kort mogelijke woorden..geen hele zinnen dus.
de normale zaken zoals een ieder, stap draf en gallop zijn simpel maar dan..
Ik gebruik zoals je weet best veel de stem en bijna geen hand of been.
maar wat zijn dan de woorden.. hoo maarrrr om hem wat rustiger te laten lopen met wat lage stem, JAAAAA al is er ff hard vandoor mag, goed zo als beloning/verduidelijking dat ze het goed doet.d'r naam en kom als ze in de wei naar me toe moet komen en dat niet uit d'r zelf doet. d'r naam als ik met haar aan het gymmen ben in de bak om haar schouderbinnenwaarts enzo te laten lopen(ze loopt dan vrij en het hangt dan af van mijn positie tenopzichte van haar ).
Eigenlijk de gewone dingen maar die ook meerdere dingen in kunnen houden.
Dat ligt dan aan de manier hoe ik het zeg. haar naam op een wat minder vriendelijke manier is voor haar ook een teken dat ze even op moet letten met waar ze mee bezig is..ze doet dan iets wat ik niet leuk vind..en ze weet dat verschil dus...Pas op is ook opletten maar dan kijkt ze echt naar de grond om te kijken waar dan die goot of steen of ander spul ligt..dan loopt ze zeg maar voorzichtiger, verder praat ik ook wel als een paard tegen haar..het gesnuif bij begroeting...het hoorbaar ademhalen...het hoorbaar uitblazen bij een normale stop (in combi met je zit) en dan nog de lichaamstaal...gebogen, recht op of zelfs groot maken.
Eigenlijk praten we dus de hele tijd door...mensen taal en paarden taal door elkaar heen?
Het hinniken heb ik me wel eens in willen verdiepen maar kan ik A niet nadoen en B ik weet dat de zelfde hinnik op een ander tijdstip een totaal andere boodschap in kan houden en daar heb ik me nog maar niet aan gewaagt...ook al omdat het vaak weer samen gaat met de lichaamstaal..
Mijn taal met mijn paard dus...Nick

***************
Ik gebruik erg veel m'n stem, omdat hij daar fijn op reageert. Soms als we iets nieuws aan het aanleren zijn, gebruik ik m'n stem een beetje als clicker. Maar ik heb het idee dat Torop meer op de TOON van m'n stem let dan op het WOORD, hoewel hij het woord wel kent. Dus combineer ik veel dingen.

"Blijf staan + aai" = "blijf je even staan?"
"Blijf staan + wijzende vinger" = "je moet even blijven staan"
"Blijf STAAN! + drijvende beweging" (niet boos maar wel met nadruk gezegd, hier is al e.e.a. aan vooraf gegaan) = "Nou niet zeuren en blijven staan, we kunnen dit als het moet nog 100 keer herhalen, jij mag het zeggen".

Zo ook met belonen. "Go-oed sooooo" is altijd goed voor hoofd naar beneden en even blij buitelen en snuifen dus dat komt over. Maar als we iets nieuws aan het leren zijn, en hij vindt het opeens uit, wat hij moet doen en ik doe met m'n stem (barbie stemmetje) heel overdreven "goe-oe-oe sooooooo" en ontspan niet (= we gaan door , we zijn nog nit klaar) woooo, dan doet hij z'n uiterste best om uit te puzzelen wat er nu zo goed was, en probeert dat dan vol te houden (b.v. verzameld draven ben ik hem zo aan het leren). Het is geen automatisme, dat wil ik ook beslist niet. Hij doet het voor mij, ik voel dat heel duidelijk. En in ruil doe ik dan weer iets voor hem terug (= meestal even lekker lollig keihard door de bak scheuren). Achter een paar woorden zit toch wel een hele wereld van begrip, ik combineer woorden met houdingen, en zo kun je met een paar een heleboel uitdrukken. Dat scheuren "vraagt" hij op zijn beurt netjes (vroeger niet hoor ), hij versnelt dan 1 pas en dan weer terug, en knikt naar de grond en kijkt schuin naar binnen/achteren zodat ik net z'n oog kan zien. Als ik dan zeg "okay, toe maar", vroooeeemmmmm, dan is hij meteen weg alsof hij dat inderdaad wilde, dus dat zie ik als vragen. Zo vraagt hij in het bos ook of hij mag grazen. Dat is uit nood geboren hoor, anders loopt hij de hele tijd te grazen.

Qua houding heb ik er zelf een paar die ik van m'n paard geleerd heb en niet andersom. En een paar van Parelli. Daar heb ik later weer woorden aan vastgeknupt, zodat de woorden nu ook overkomen.

Hoofd naar de grond brengen, en schommelen met de achterkant, dan hoofd omhoog steken en mij aankijken "Is dit gevaarlijk of veilig?". Als ik dan naar'm toeloop en op mijn beurt zijn hoofd bij de grond breng en bij z'n oren kriebelen en zeg "t'is goed" en uitadem (=veilig) dan staat hij er vaak nog een tijdje bij te peinzen en besluit dan plotseling om er b.v. overheen te stappen ... of er een hap van te nemen. OF de ongerustheid is gewoon meteen over. M.a.w. die boodschap is heel sterk. Tegenwoordig is het gekoppelde woorde "tis goed" vanuit het zadel ook redelijk voldoende. Snorken is "dit vertrouw ik niet" (is geen vraag, maar een constatering).

Uitademen en snuffen = veilig (dit itt adem inhouden = onveilig)
Knipogen en rondkijken = veilig (dit itt aanstaren = onveilig)
Rondslenteren = veilig (dit itt recht ergens naartoe lopen = onveilig)

Als Torop mij dus aanstaart, en beurtelings naar het enge kijkt en naar mij, kan hij bedoelen "dit is onveilig!" of "is dit onveilig?". Het verschil tussen die 2 kan ik niet bepalen, ik denk dat dat ook van de rangorde afhangt.

Ik gebruik deze basic "veilig-onveilig" dingen heel veel, maar ja ik heb een Arabier, en die vond in het begin alles onveilig dus ik ben hier nogal wat mee bezig geweest.

In het bos betekent "kijk??" dat er iets aankomt. Dat heb ik hem bewust willen leren, omdat ik anders het idee krijg dat HIJ zich geroepen voelt om me overal voor te waarschuwen, wat resulteert in een paard dat overal spoken ziet, dus heb ik die taak zoveel mogelijk proberen over te nemen. Als ik "kijk??" zeg, kijkt hij inderdaad op, en ziet de fietsers, of wandelaars of wat ook, maar weet dan ook meteen dat ik het ook al gezien heb. Dan duw ik op z'n kruintje (is "ga maar grazen"), en wrijf hem even, en zeg daarmee ook meteen "Okay, we hebben het gezien en tis veilig". Werkt heel goed maar duurde wel effe voor hij het snapte (en accepteerde). "pas op!" betekent dat er op de grond iets is, dan kijkt hij dus voor z'n voeten (kuil, boomstronken).

Knikken naar elkaar is een hele taal apart. We staan soms een hele tijd naar elkaar te knikken en te "kletsen". Ook handig als je iets wilt aanleren. Op het moment dat hij het goed doet, knik ik. Kun je ook een beetje clicker-achtig gebruiken. Als hij het vat, knikt hij terug ... geeft wel hilarische taferelen hoor, heb het 1 keer op een videoband staan, dat was heel grappig. Ik knikte toen terwijl ik gefocust blijf en bedoel: "okay, da's goed, dat wil ik graag zien". Hij herhaalt het gevraagde en vraagt/knikt "dit?". Ik knik met meer nadruk "Ja, DAT!" en hij "OOOOH, ik snap het " (knikt vol overtuiging met z'n hele hoofd". Dan een zacht knikje met een glimlach "lief hoor, dat je dat doet, errug lief ..." en hij nog steeds opgetogen knikkend "Oh ik ben zo lief , OH, ik ben zo goed, OH, ik ben de beste Arabier van de hele wereld. EN de stoerste, EN de liefste" (nou ja, ..... kon toch zweren dat hij dat zei op dat moment hoor ....). Ik lag helemaal in een deuk toen ik die band terug zag. Die communicatie was zo duidelijk!

Verder tsjaa, er is nog zoveel. Neus voorzichtig bij je nek brengen kan zijn "ik vin' dit eng maar ik wil bij jou blijven, mag dat?" of "ik vind je lief" (afhankelijk van hoe hij kijkt). In je neus blazen en zachtjes ademen is knuffelen. Je lippen bewegen en NET niet in je vel bijten is volgens mij "oooohhhhhhhh ik vin' je so lief, ik zou je willen bijten".

En dan waar torop ijzersterk in is. Vlakbij je gaan staan maar wel de andere kant opkijken. Volgens mij weet hij niet hoe arrogant dat op mensen overkomt. Volgens mij bedoelt hij op z'n paards meer: "Jij hoort bij mij, dus jou hoef ik niet meer aan te kijken (direct aan te spreken). Jij bent gewoon familie". Wel lief hoor, hij graast altijd vlakbij waar ik sta, en komt af en toe even vlakbij je staan (maar hoofd de andere kant op). Ik hoor blijkbaar bij zijn kudde (zeer vereerd, ... heeft even geduurd ).

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 11:34:


Leuk!
Ik wil weten of ie kan kiezen: rijden of spelen
dressuur of springen
bos of strand
is dat mogelijk??

Ellen

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 12:17:

Pas op gebruik ik dan op zijn Nederlands.
Maar woorden, eh, tja, even nadenken. Ik gebruik veel gebaren taal. Wijzen. Doet Isabella ook, met haar neus. Of ergens heen lopen om me iets te laten zien. We gebruiken eigenlijk niet zoveel woorden.

Boy is wel een leuke voor konijn. Ons eerste konijn heette nl.zo. En als ik zei ; is voor BOY dan bleef Isabella staan en liet ze mij het lekkers rustig aan het konijn geven. Ze begreep dat het niet voor haar was. Dat besefte ik pas heel goed toen Boy dood ging en ik Sjors kreeg. Is voor Sjors werd ineens niet door Isabella begrepen en ze sjokte vrolijk dat lekkers achterna en bleef tot het konijnenhok schooien. Dus nu heet Sjors gewoon weer Boy als ik niet wil dat Isabella meeloopt. Ze kennen dus echt wel woorden hoor.

Voor de wagen gebruik ik veel meer woorden (uiteraard wil ik zeggen). Alleen voor galop gebruik ik GAS.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 13:57:

Met deze pas op ben ik het niet eens.

Die van mij is nogal "wild" in het bos aan de hand en door haar drukdoen valt ze overal overheen. Vooral een stoeprand is iets dat ze of echt niet ziet of nog altijd niet begrijpt wat het is, maar daar kan ze niet normaal vanaf. Ze stapt altijd mis en heeft zo al vaak een stuk uit haar hoef gestapt of de hoefbal afgeschaafd. Dus gebruik ik de term; pas op om haar alert te maken dat er wat anders aankomt onder haar hoeven. En verdomd het werkt. Nu springt ze een stoeprand op en af. Soms ook niet zo extreem, maar ze lijkt wel beter op te letten.

Maar waar ik het met mijn pony over zou willen hebben. Ach ik keuvel altijd tegen haar en ze keuvelt gezellig terug. Het bij ons om het geluid en niet om het verhaal erom heen. Maar nogmaals, ik doe veel en veel meer zonder woorden. En tja, dat is niet uit te leggen op zo'n forum in tekst.

Groeten,
Ingrid