Ik ben nog steeds enorm blij met ons veulenmeisje Huppel en daarom hou ik jullie nog eens op de hoogte hoe het gaat met ons 'echt parelliveulen' We hebben allemaal al veel geleerd, mama Lolita, maar ook nonkel Cesar, en ik zeker! Een veulen is echt iets anders: zo puur wilde mustang in een snoezige aanhankelijke knuffel die mij nog steeds volledig vertrouwt. Ik hoop maar dat ik dat vertrouwen niet te snel beschaam.
Ze is intussen halstermak, dierenartsmak (temperaturen, vaccinatie, chippen - niet echt mijn keus maar wordt verplicht) beginnend verkeersmak, geeft voetjes, speelt met mij, maar soms nog te wild wel... Ik zie de hoefjes nogal rondvliegen. Nog geen hoefjes gevoeld maar ik ben toch maar begonnen met iets meer gestructureerd spel in de vorm van driving games om mijn persoonlijke ruimte te kunnen verdedigen. Wijken voor directe druk (porcupine game) gaat al lang goed.

Wat heel goed gaat is de trailer-training! Dus daar wil ik uitgebreid over vertellen, traileroefenen met een Parelliveulen!
Huppel vindt de trailer helemaal OK, om in te staan, hooi te eten, ook met de klep dicht (met mama er bij uiteraard). Tot op dat punt (klep dicht) was Lolita meer het probleem, door de hormonen initieel en de extra ongerustheid over haar kind kwamen de oude trailerangsten terug iets boven en had ze het moeilijk om in de trailer te blijven staan en sluiten van de achterstang te verdragen. Dat is langzaamaan in orde gekomen (veel achteruit laten komen, veel friendly game), en de laatste keren heb ik voer gebruikt, het was volgens mij geen echte angst meer dan, eerder dat ze het nut er niet van inzag in de trailer te blijven en ook wel dat ze er tegenop zag lange ritten naar verre Parellikampen eventueel te moeten maken. (Lolita is op de horsenality chart in beide onderste kwadranten, RB én LB introvert) Dus lag er hooi vooraan in de trailer, en zette ik haar voeremmer vooraan. De voorste stang heb ik eruit gedaan (anderhalfpaardstrailer) omdat Huppel nu al iets groter is dan de stangen hoog zijn, maar er waarschijnlijk nog zich onder zou kunnen wurmen met pijnlijk vastzitten enzo als risico. Ik heb Huppel ook geleerd om achterwaarts de trailer af te gaan, want als ze er samen met mama instaat is het niet altijd handig om eerst te moeten draaien en er dan pas uit te kunnen als ze wat bang zou zijn en vooral als Lolita ineens besluit dat ze er nu! af moest stormen om te controleren welke hond daar blafte in de verte. Huppel heeft dat snel geleerd, dat ze er ook achterwaarts uit kon.
Ik heb wel getwijfeld dat het misschien niet verstandig is van mij om haar te leren er achterwaarts af te gaan, omdat ze dan zou kunnen van mama Lolita de 'foute' gewoonte leren om bij elke twijfel maar gewoon de trailer uit te komen. Toch heb ik dit liever zo en weegt het voor mij niet op tegen de potentiele problemen voor een paard die dit achterwaarts eruitkomen niet als 'skill' kan, typisch de paarden die wel op de trailer gaan maar er niet meer (achterwaarts) afdurven. De lichte vorm daarvan is dan het paard dat de trailer opgaat, en er dan ondanks eventuele twijfels of het wel zo veilig is in die trailer toch niet meteen aan denkt dat ie er ook weer af kan. Zulk een paard heb je wel vaak denk ik, en dit is misschien ook wel wat gewenst omdat het zo goed lijkt op het ideale: paard gaat zonder angst vlot op de trailer in één keer en komt er pas weer uit als het hem gevraagd wordt. Toch is het niet hetzelfde, en ik heb dan liever de feedback van m'n paard dat ze liever niet in de trailer is, dan kan ik er wat aan doen indien nodig.
De laatste paar keren liep Lolita dus gezwind de trailer op om haar voer te eten, Huppel kwam dan na eventjes nadenken mee om het hooi op te eten, en ik kon stressloos de achterstang en de klep sluiten. Dan ben ik het rijden beginnen opbouwen, nu pas begon eigenlijk de les voor Huppel, Lolita is met rijden immers OK (in onze trailer tenminste) maar voor Hupje was dit natuurlijk nieuw... Eerste keer een rondje om de oprit waarbij ik na de eerste twee meter al ging kijken hoe het ging: Huppel bleek zich gedraaid te hebben zodat ze troost kon zoeken bij de uier (dat doet ze bij alle enge/nieuwe dingen), verder alles goed. Meteen ook maar terug achteruit gemanoevreerd met de trailer, niemand had bezwaar. Ik heb om te rijden enkel de achterstang erin, verder niks, geen halsters ook. Lolita heb ik nog al zonder halster in onze trailer vervoerd, ik weet dat ze niet probeert om te draaien. De tweede en derde keer zijn we dan echt gaan rijden, vijf minuutjes naar een lekker grasveldje in de buurt en dat ging eigenlijk probleemloos! Nu kan ik beginnen kijken om al eens de paardenvriendinnen te gaan bezoeken om het gras daar te gaan proeven...

Bij deze m'n profielfoto maar eens veranderd om Huppel te tonen. Nu is ze al groter natuurlijk, tweeenhalve maand oud al.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 25 oktober 2007, 18:25:


oww, gossie

Gisteren heb ik moeder en kind in de trailer geladen en hebben we bijna een uurtje gereden, over autostrade en alles. Aangekomen bij vriendin, halsters weer aan, braaf uitgeladen en een uurtje gras gegeten... van dat lekkere lange, dat hebben we zelf niet meer. Ik was weeral enorm trots op mijn kinders! Vooral toen bij het terug inladen Lolita mij meehielp om Huppel te laden: Lolita ging er meteen op en toen Huppel niet binnen de minuut volgde kwam ze er niet ongerust uit maar deed ze 'huhuhuhmmm', niet mis te verstaan natuurlijk ('kom hier kind!') en Huppel kwam meteen de trailer in.
De volgende keren ga ik weer wat kortere afstanden rijden, want dit was wel meteen lang. Huppel leek OK, maar heeft toch op die drie uur wel vier keer gemest, iets slapper ook.

We zijn later dan nog gaan wandelen buiten (hoefjestraining) en we hebben iets ontdekt waar Huppel bang voor is! Niet dat ze anders nooit bang is, maar als er bv. een vrachtwagen langsrijdt en Lolita en ik blijven rustig dan gaat ze enkel even versnellen of drie passen weglopen en verder niks. Nu was het echt wegspringen en weglopen en rondhuppelen (alle leidtouwen in de knoop), bij het zien van een... WIT paard! AAaaah! Met een blauwe deken, helemaal alleen in de wei en redelijk gek aanstormend bij het zien van zo'n knappe merrie met veulen natuurlijk
Huppel heeft inderdaad besef ik nu nooit eerder een wit paard gezien. Wel al bruine en zwarte en vossen (evt. met groene of blauwe dekens), auto's in alle kleuren, witte koeien, een bont paard, ... maar nog geen wit paard. En het was niet meteen OK hoor, we zijn dan even aan die wei blijven staan en Lolita wou wel neuzen met het wit-blauwe monster maar Huppel vond het maar niks.

Dat paardenkleurenracisme is niet verzonnen dus.

Groetjes,
Nathalie

Wat goed te lezen dat het al zo lekker gaat met jullie. Kan natuurlijk ook niet anders met zo'n goede herder
Goed hoor om dat trailerladen zo jong te oefenen. Nu volhouden, af en toe oefenen en dan heb je een super relaxed paard om mee te nemen op de Parelli reizen.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 28 oktober 2007, 9:03:


Nog geen deken OP een paard bedoel je?

En het was niet meteen OK

Eva Saegerman schreef op maandag 29 oktober 2007, 16:51:

owww ja en ik heb je verhaal natuurlijk helemaal gelezen en het is fantastisch!
Wat een gelukkig veulen wordt dat!