Ingrid den Ouden schreef :

Een technisch-hulpen-verhaaltje :

Bij voorwaarts gaan in volgorde van toepassing :
Eerst stemhulpen en zithulpen tegelijkertijd.
Bij niet reageren van het paard daarna pas de beenhulpen.
Als het paard wel reageert, hoe minimaal ook, zijn beenhulpen naar mijn mening niet nodig, geeft imo onnodig extra druk en maakt het paard zeker niet méér ontvankelijk voor mijn hulpen.
Sterker nog : Minder is meer in dit geval.

Bij cirkels e.d :
Zit - en beenhulpen.
Het maakt daarbij niks uit of je met -of zonder bit/halster of wat dan ook rijdt. Een gevoelig getraind paard reageert overal op.
Overigens "ondersteun" ik mijn paard dan wel de cirkel door met mijn benen. Niet om hem vooruit te schoppen maar om de vorm van de cirkel mooi rond te houden.
Want : De hand heeft de richting aan (wijst) en het been ondersteunt en doet het paard wijken. Desgewenst met het binnenbeen of het buitenbeen, al naar gelang nodigom die cirkel mooi rond te houden.


Ik zie veel ruiters louter been- of teugelhulpen geven en niks met hun lichaam doen. Bijvoorbeeld een paard onvoorbereid vooruit stampen of aan de teugels trekken om te stoppen zonder een andere cue daarbij.
Zonde hoor. Het kan zoveel subtieler. Gelukkig is het binnen de westernsport bijna "verplicht" om met stem en lichaamshulpen te rijden.

Wat dacht je verder van "plaatjes maken?"

Mensen denken vaak ten onrechte dat ze vanalles moeten doen of de druk verschrikkelijk moeten opvoeren om het paard voorwaarts te krijgen...of een andere reaktie te ontlokken..

Gewoon geduldig vragen en het paard de tijd geven om daarop te reageren is nog altijd het beste.
Ook al duurt het in het begin secondenlang voor er een reaktie komt, .... nou en?????..... Hij reageert toch? Hij doet toch wat je hem vraagt?....

Paardrijden en daarmee het geven van hulpen hangt voor mij van zoveel factoren af :
Met wat voor paard heb je van doen, wie ben jij als mens, je manier van rijden, de hoeveelheid hulpen, kun je rijden met veel of weinig controle, kun je goed loslaten, durf je los te laten, kun je je met je gevoel met je paard verbinden of ben je louter technisch bezig, ervaar je dat het paard vertrouwen in je stelt, enzovoorts.
Moeilijk dus een eenduidig antwoord hierop te geven.
Bovenstaande door mij omschreven hulpen zijn technische hulpen, naast hulpen heb je altijd nog omstandigheden.

Ach, zoveel voorbeelden.... Paardrijden is loslaten , vertrouwen.
Ik zeg het elke keer weer.
Ik zie het ook elke keer weer : Dat ingespannen MOETEN, dat in elkaar gekrompene van de ruiter. Hoe kan een ruiter van zijn paard verlangen dat het soepel en in balans loopt terwijl hij er zelf houterig opzit?
Hoe kan hij verlangen dat de paardenrug ontspannen draagt terwijl hij zelf met een gespannen rug zit?

Ik denk dat mijn nieuwe slogan wordt : Het paard als spiegel.
Groet, Pien

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 30 november 2004, 11:37:


Ingrid, ik ga het voor je navragen aan mijn vriendin Chris, die ment volgens de Achenbachmethode, nu wil ik het ook wel eens weten Pien

Ingrid den Ouden schreef:

Chris maar even gebeld : Voor alle duidelijkheid : Ik ben geen menner en ik weet er dus ook niks van maar ik hoor haar altijd zo vol vuur over het Achenbachen (of is het Aggenbaggen?) vertellen.

Als volgt : De zweep wordt inderdaad wel gebruikt, maar eerder als een soort van carrotstick : Als beloning of als richtingaanwijzer, dit laatste om het paard te begrenzen en om links/rechts richting aan te geven op de weg.
En weer bij dat goedgetrainde paard is de zweep als straf nooit nodig
Zij geeft ook aan wat ik al dacht, nl : Als je je paard met de zweep moet gaan bestraffen voor de koets is er iets mis met je training.

Aaien met de zweep van de grond naar boven betekent : "Loop maar",
terwijl tikken van boven naar beneden straf zou betekenen.

Verder gebruik maken van stemgebruik.

Wat ik ook interessant vond : Je trekt je paard de bocht niet om maar je laat de druk aan de andere kant los. En slaan met de leidsels is uit den boze vanwege idd, dat getrek aan de mond.

Meer weet ik er niet van. Maar je hebt er vast wat aan.
Met de groeten van mijn vriendin Chris. Pien

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 30 november 2004, 11:37:


Hi Ingrid,
Tot nu toe nog niet een zweep gebruikt, denk er wel over om het uit te proberen,Maar voornamelijk met stem, dito met rijden, gebruik heel weinig beenhulpen met aandrijven (overgang naar draf of galop).

Spirithorses schreef op dinsdag, 30 november 2004, 20:56:

Het is achenbach, maar wij zeggen nog maar even achterbaks systeem, want ik ken het nog niet goed


Aaien met de zweep leer ik sowieso als beloning. Vooral bij 2 span erg belangrijk. Het ene paard spoor je net dat beetje aan, terwijl je zijn spanmaat in hetzelfde ritme, maar met ander gebruik zweep juist beloond voor zijn trekkracht, of hem er juist mee rustiger maken, enz. Dat soort zweepgebruik heb ik niet onder de knie (nog niet). Ik gebruik de zweep vnl. toch als drijfveer (als de benen dus van de ruiter) en als richtingaanwijzer/begrenzer dat wel.

Klopt, je laat druk los, maar volgens mij doe je dat op het paard toch ook wel? Als ruiter probeerde ik ook vaak het achenbach systeem uit. Gaat best. Met halthouden beweeg je je handen heel raar, tegendraads zeg maar. Ene vuist naar voren, de andere naar achteren.

Groeten terug,
Ingrid

Spirithorses schreef op dinsdag, 30 november 2004, 20:22:


Achenbach is toch niet meer als alle leidsels in een hand kunnen houden zodat je in je andere hand alleen je zweep hebt? (ben ook groom geweest bij menner )

Saskia

Spirithorses schreef op dinsdag, 30 november 2004, 20:56:


Sorry te vroeg gereageerd...is blijkbaar toch meer. Ja logisch ook wel dat als je alles in een hand hebt dat je het dan met minder (lees verfijnder) hulpen moet doen.....goed dus. Ik dacht toen vroeger altijd dat het er gewoon mooi uitzag en dat dat 'nette' gewaardeerd werd.

Saskia