Wil schreef op dinsdag 9 februari 2010, 16:45:


We spelen soms wel met dat idee hoor, om zoiets te doen.
TIJD is altijd weer de beperkende factor.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 9 februari 2010, 14:17:



Hoe zit het dan (bij mensen) die geen galblaas meer hebben? Bij ons in de familie is de galblaas bij alle vrouwen verwijderd. Houdt dit dan in dat de vetten en olieen niet meer oplosbaar worden gemaakt of neemt iets anders dit over?

Groet,

Raymonde

Frans Veldman schreef op dinsdag 9 februari 2010, 16:45:


Ik eet al een jaar zo weinig mogelijk koolhiedraadjes en dat bevalt me prima, ik wou alleen dat ik wat minder in de verleiding gebracht werd om te smokkelen, want alles wat ik niet mag wordt dubbel zo lekker
En volg dit natuurlijk met veel belangstelling.
Ik heb toch nog wel een vraagje
In Koewacht komt altijd een ploeg wielrenners slapen die mee doen aan een internationale juniorenwedstrijd, De driedaagse van Axel.
Mijn vader wijst nog altijd aan op welke stoel Sven Kramer gezeten heeft en waar zijn vader Alle grote mannen van nu zijn In axel geweest...
Wijnie krijgt dan het menu op wat die jongens moeten eten.
Dat is rijst, spaghetti en bami..... altijd!
Ik heb het er wel eens met zo'n ploegleider over gehad, dat wielrenners vroeger grote biefstukken aten. Antwoord is dan onveranderlijk dat dat achterhaald is.
Ik heb de kennis niet om daarover te discussiëren, maar jij zegt het tegenovergestelde is waar?

Raymonde schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:20:


Volgens mij (maar heb me er niet in verdiept) loopt de gal dan zonder voorraadbuffer in het spijsverteringskanaal. En kun je nog wel vetten verwerken, alleen niet meer in grote hoeveelheden tegelijk.
Maar als dat bij jullie in de familie veel voorkomt kun jij ons denk ik beter vertellen wat de beperkingen zijn.
Misschien merk je er wel weinig van, en verdwijnen de niet-opgenomen vetten in de WC.

Frans

Piet schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:24:


Ik weet het. Nou schijnt wielrennen wel een van de meest energieslurpende sporten te zijn. En ik schreef eerder al dat als je echt aan topsport doet het hele verhaal waarschijnlijk niet meer opgaat. Die lui leven op koolhydraten, maar zitten onderweg ook voortdurend aan een fles suikerwater te lurken. Niet echt een goed voorbeeld om na te doen als je zelf niet ook aan topsport doet.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:28:


Is het niet zo dat je dan als mens regelmatiger kleinere hoeveelheden moet eten en het vetgehalte moet beperken. Een galblaas dient als reservoir van gal. Op de moment dat er voeding in de dunne darm komt wordt die als het waren uitgeknepen om vetten te gaan emulgeren. Normaal eten wij 3x per dag en niet constant vandaar dat een galblaas handig is. Cfr ook bij de hond bv. in het wild at hij maar 1x per ....Het paard heeft er geen, omdat er normaal constant voeding opgenomen wordt en normaal ook niet vetrijk. Vandaar dat gal in kleinere hoeveelheden bijna constant in de dunne darm gelost worden.
Er zijn nog diersoorten zonder galblaas niet enkel het paard blijkbaar.

Frans Veldman schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:31:


Ik ben het prototype van een echte topsporter, overal breed.
Maar wáárom gaat het hele verhaal dan niet meer op Frans?

Cindy Helms schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:44:


Hoe zit het dan, wat doet die gal, want dat is nogal een lekker goedje, als je paard alleen brokken eet ipv dat de darmen gevuld zijn met hooi of gras?

Frans Veldman schreef op dinsdag 9 februari 2010, 17:31:


inderdaad wielrenners (mijn pa en broers zijn ex-wielrenners) eten heel veel koolhydraten. Voor de wedstrijd werd er een groot bord bruine pasta of rijst voor hen gekookt met appelmoes en kip. Dan zaten er in hun zakken heel wat bananen, granny koeken, isostar repen en hadden ze drinkbussen boordevol isostar drank. Zij moeten ook soms extra kracht inspanningen leveren tijdens de rit. Geen constant tempo. Af en toe een sprint trekken voor een 'prim = premie' (tussensprinten), even op de tanden bijten om de eerste groep te bereiken, kracht genoeg hebben om je even los te kunnen maken van het peleton, de uiteindelijke sprint moeten trekken. Dus het is een combinatie van lange afstand prestatie én kort durende energieprestaties. Ik denk niet dat hedendaagse sportwielrenners het nog trekken op vetten alleen. Als je weet tegen wat ze moeten opboksen tegenwoordig