Christel Provaas schreef op maandag 13 februari 2006, 20:03:


Geweldig verhaal Christel!
Dit ben ik helemaal met je eens.
Per slot van rekening verkeer ik in de zelfde omstandigheden.
Mijn Shiny heb ik anderhalf jaar geleden gekocht als 2 jarige.
Waarom? Gewoon omdat ik op z'n koppie viel en zelf wou leren.
En intussen is het bijna op diergebied " the love of my life" geworden.
Ik ken hem nu alsof ik hem zelf gemaakt heb, ik weet dat het een moeilijke pot eten is, nerveus, bangig, hij zoekt soms bescherming achter mijn rug, maar doet soms ook zo ontroerend zijn best, dat ik wel eens moet slikken.... Ik had ook nog nooit een jong paard opgevoed.
Nu geef ik clickerdemo's om anderen te laten zien dat je een paard niet hoeft te berijden om er enorm veel plezier mee te hebben en om hem alles vanaf de grond te leren wat hij straks , als ie oud genoeg is moet kennen om hem te berijden. Maar ik heb nog minimaal anderhalf jaar de tijd, dan is ie pas vijf en misschien plak ik er nog wel een jaar achteraan van samen spelen en leren, voordat ik ooit op zijn rug zit.
En verkopen?????
Ik begrijp daar echt helemaal niks van.
Hoe kun je een dier wat aan je hecht, waar jij aan hecht en uren en uren mee bezig bent, mee speelt, dingen mee beleeft, verkopen??
Waar is de band die je met je paard hebt dan?
Verkoop je je hond of je kat ook?



piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 21:42:


Piet wat is er mis met verkopen? Natuurlijk geef je alles een kans en hecht je je, ik denk juist dat het een groot gebaar is als je kunt erkennen dat het niet voor je weggelegd is om een jonkie alles bij te brengen als je zelf bang en onzeker bent, maar het paard een goede opleiding gunt. Het paard hoeft toch niet naar de slacht of zo, je gaat voor een goede plaats of niet dan, als dat betekend dat die plaats niet bij jou is, is het dan eerlijk ten opzichte van het paard? Of gaat het dan puur om je eigen emotie. Waar het ene paard wel tegen een onzekere vriend/in kan, wordt het andere paard onhandelbaar omdat het alleen voor zichzelf gaat kiezen, dat is niet nodig als het de juiste mens vindt, Ik zou ze de kost niet willen geven die juist zo bij de slager terecht kwamen.
Natuurlijk moet ze zelf weten wat ze uiteindelijk gaat beslissen en ik neem aan dat ze van alles in overweging neemt. Ze kan ook een goede instructie uitzoeken en zo samen leren, maar ik geef alleen maar mijn overwegingen aan.
Met mijn allereerste paard ben ik ontzettend veel gaan wandelen in de bossen en het rijden vloeide daar op een totaal natuurlijke manier uit voort, ik was ook maar een kind van 18 op dat moment en lang zo bang niet om te vallen dan dat ik dat nu ben, nu weet ik zeker dat er wat breekt, dat zorgt er wel voor dat ik bij het jonkie van nu ontzettend op mijn gedrag moet letten om hem niet het idee te geven dat ie niet van mij opaan kan. Ik moet dus veel onwillekeurige spierspanning omzeilen, dat moet je wel kunnen en durven, je weet zelf hoe subtiel paarden zijn. Als ik ook maar iets van een idee krijg dat ik het niet aankan met deze kanjer, zorg ik onmiddelijk voor een ander mens voor hem, hij heeft toch ook recht op een plezierig leven?
Ina

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 22:08:


Jammer dat je mijn laatste vraag niet beantwoordt hebt.
Ik zie het toch wat anders Ina.
Door een dier te kopen, accepteer je daarbij dat je de verantwoording hebt en houdt over dat dier.
Misschien dat de verwachtingen naar beneden moeten worden bijgeschroefd of dat de eigenaar meer hulp moet zoeken om eventuele problemen op te lossen. Doorverkoop wil helemaal niet zeggen dat dan het probleem wel opgelost wordt, misschien verkoopt de nieuwe baas het ook wel weer door omdat alles toch niet zo gemakkelijk gaat. Tuurlijk is dan wel de eerste eigenaar ervan af, maar of een verkoop ook altijd de belofte van een beter leven voor een paard inhoudt?
Het is geen fiets!
Ik denk dat de hele paardenhandel hiermee voor een groot gedeelte in leven wordt gehouden. Allemaal paarden die op een bepaald moment op de een of andere manier tegenvallen en die soms voor de zoveelste keer weer op zoek gaan naar een baasje wat er wel iets mee kan.
Waar is het verschil met iemand die haar paard met kapot gesprongen voorvoeten aanbiedt voor weinig en zegt: hij kan nog een goed leven hebben als recreatiepaard maar ik kan het niet meer gebruiken, dus dat moet dan wel een ander doen?
Dit bedoel ik niet persoonlijk natuurlijk, maar is het niet in feite hetzelfde?
Dat vind ik dus mis met verkopen, heeft een paard geen emotie? Hechten wij ons aan een paard, maar andersom niet?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Jullie hebben mij allemaal reuze geholpen, reuze bedankt. Het geeft weer wat hoop allemaal. Ik wil mijn paard niet kwijt. Al moet ik er vrachten geld in steken voor hulp, ik voel iedere keer weer de match met dit paardje. En ga er gewoon voor !

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 22:44:


ik had er even overheen gelezen Piet, maar om je vraag te beantwoorden schets ik je de situatie van ons kleine hondje: Het diertje is een kruising jack russel met iets van een maltesertje, erg lief, en het hele gezin vind hem lief, je voelt hem aan komen er is een maar. Het diertje is erg gesteld op rust en regelmaat, komt er een verandering in zijn dag dan uit zich dat in het bevuilen van zijn leefomgeving, zelfs zijn eigen slaapplaats wordt beplast en bepoept, het diertje is zo labiel dat het bij grote onrust in zijn innerlijk, het liefst vast ligt hetzij in een bench het zij aan zijn riem, pas dan komt hij tot rust. Na enkele weken is er weer zoveel zelfvertrouwen opgebouwd dat hij zindelijker wordt. We kunnen alleen maar gissen hoe het diertje is gesocialiseerd, waarschijnlijk heeft hij altijd in een kennel gezeten en is nooit zindelijk geworden. Mijn gevoel zegt dat hij waarschijnlijk veel beter af is bij een oudere dame die de hele dag met hem bezig is. De kinderen zijn gek op hem en willen hem niet kwijt, ik vind hem ook lief en leuk maar vind het ook zielig dat ik hem niet de juiste behandeling kan geven. Deze situatie kan nog wel 20 jaar voortduren en dan heeft ie eindelijk zijn oudere dame, zijn de kids de deur uit maar heeft het hondje zijn hele leven niet gekregen wat het nodig had. En nu...ik zou het liefst voor hem een leuke mevrouw zoeken.

maar het is een ander gezichtspunt denk ik, uiteindelijk wil ik het best mogelijke.

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 23:34:


Daarom schreef ik ook dat het niet persoonlijk gericht was :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 23:37:


ik vond het ook niet persoonlijk hoor ik wou je alleen maar van mijn spinsels vertellen, tuurlijk verafschuw ik het "nou is ie stuk hé.... mam, ik wil een nieuwe" gedrag wat zo langzamerhand normaal is.... alleen soms is het goed om je af te vragen voor wie het nou beter is.
Anyway, topicstartster is er onderhand uit, we hebben geholpen bij de besluitvorming, mooi he zo'n forum!
Ina

Niki schreef op maandag 13 februari 2006, 20:59:


Niks hangen , niks op zitten, niks inrijden en niks longeren, ga leuke dingen met dat paard doen en wandelen !

Het gaat hier wederom om een veels te jong (3 jaar) paard om te beleren en te berijden....
Ik vind het werkelijk ongelooflijk dat er dan toch nog mensen zijn die het gek vinden dat dit beest je alle hoeken van de bak laat zien.
Ongelooflijk ook dat er nog mensen zijn die vragen of het zadel wel past of adviseren het zonder zadel te proberen!

Een knak van een wervel....en je kan het inderdaad schudden met dit paard.....een knakje is er maar nodig....net ff iets te veel gewicht voor de nog niet volgroeide wervels....een knakje is al snel bereikt als je met een rotklap op die rug terecht komt omdat i bokt.....

Ik vraag me werkelijk af of iedereen hier wel verder komt met lezen dan dit forum , vragen stellen en rare adviezen gaan geven......er staat zat info hierover op alleen deze site al !!

Laat dat beest toch aub. nog minsten 2 jaar met rust en begin dan eens met inrijden....geduld heet dat....je laat je kleuter toch ook geen zware boodschappentassen dragen ofwel?
Die spring je toch ook niet op de rug?

Nick

Nick Altena schreef :


Nick, je hebt h e l e m a a l gelijk !
Het gaat hier vd om een driejarig paard, en ik moet eerlijk zeggen dat ook ik in het vuur van de discussie niet meer helemaal geschakeld had wat de leeftijd van het paard betreft.
Op een driejarige ga je nog niet zitten, daar doe je voorbereidend grondwerk mee, vind ik ook!
Verder niks aan toe te voegen.

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Michiel schreef op maandag 13 februari 2006, 20:38:


Hallo, Michiel,
Waarom zou je dat niet kunnen vragen? Jij moet uiteindelijk met je paard op stap kunnen, niet je trainer en daar hoort ook bij dat je je paard niet alleen in de bak kunt rijden maar ook veilig buiten. Lessen in de bak zijn op zich erg zinvol, je paard wordt niet steeds afgeleid, je kunt je zelf beter concentreren en op je houding letten, gaat het mis en val je er een keer af, dan kan je paard nergens heen. Maar steeds die rondjes lopen vond ik op den duur erg saai en Indy ook.
Vandaar dat we af en toe een parcours opgebouwd hebben met kleine opdrachtjes om Indy te motiveren mee te denken en de training interessant te maken: Rammelende zak slepen, slalom, hekje open en dicht, over plastic lopen, over balkjes, emmer vangen met lasso, e.d. Indy vond dat altijd erg interessant en moest zich beheersen niet zelf hekjes open te doen of er met de te vangen emmer vandoor te gaan en vervolgens weigeren die af te geven. Van Parelli had ik toen nog nooit gehoord :) , maar dit soort grondwerk was ook erg leuk.
Wandelen of ruiter en fietser samen op pad was ook altijd een erg leuke afwisseling. Na elk tochtje buiten voelde je gewoon dat Indy groeide en steeds zekerder van zichzelf werd. Ze genoot er erg van en was altijd laaiend enthousiast. Voor Indy is dat zeker erg zinvol geweest.
Groeten,
Monique

Rody schreef op zondag 12 februari 2006, 18:54:

Hoi Rody
ik heb wat reacties gelezen van andere forumleden. Het is jong om er nu al op te rijden maar de oefeningen voor het zadelmak maken kan je nu al mee beginnen. Wat je paard al weet weet ik niet maar grondwerk alleen is niet voldoende. Hoe goed kan je je paard leiden in de bak of buiten( vertrouwen komt eerst)? Kun je het zadeldekje op leggen waar je wil, in de nek, op zijn achterhand, kan je het verschuiven naar eender welke plaats op het paard, zelf onder de buik vegen? Kun je een touw over de rug van paard doen en langs onder vast nemen en lijk een singel al wat aantrekken? Kan je zonder zadel op je paard ga zitten zonder dat ze moet lopen gewoon stilstaan ook als je wil springen? enz... Als een deel van deze voorbereiding goed zit kan je verder werken met het zadel. Je weet toch dat de rug van het paard zijn zwakste plaats is waar het zich kan verdedigen? Als je er op wilt zitten moet het vertrouwen in jou en jij in je paard zeer groot zijn anders ga je er zeker afliggen.
Groetjes Gerard

Gerard Wevers schreef op dinsdag 14 februari 2006, 13:32:


Met je eens, maar dit alles valt bij mij ook onder de categorie grondwerk.
dwz alles wat je met je paard vanaf de grond kunt doen zonder erop te gaan zitten. Niet alleen maar leiden, volgen, stilstaan, maar ook dit wat jij beschrijft en verder. Denk bijvoorbeeld ook al eens aan het laten wennen van je paard aan sprayflacons, vlaggen, spuitbussen (vliegenspul), honden, rennende kinderen, parapluus, over plastic lopen, in mond- neus en oren friemelen, de uier aanraken, trailermak maken, vastgebonden leren staan, los stilstaan, wennen aan afspuiten met de tuinslang, naast de fiets lopen, over bruggetjes gaan, over putdeksels, langs de fanfare, en de hele raffel. .
Als dat lukt ga je enge dingen met mekaar combineren, weer een uitdaging erbij. Met zwiepend touw, met plastic op zijn rug, vooruitlopend voor een parapluu uit, met springerige kinderen achter hem over een put lopen enz. enz.

Genoeg te doen voorlopig, dacht ik zo.
Groet, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Gerard Wevers schreef op dinsdag 14 februari 2006, 13:32:


Hoi Gerard bedankt voor je reactie,

Dit zijn inderdaad dingen die ik ook graag wil gaan doen met mijn paard. Mijn paard wordt overigens alleen zadelmak gemaakt. Beleren is misschien een te groot woord. Ik denk dat zadelmak maken op 3 jarige leeftijd heel goed kan. Ze worden vaak steeds sterker.
Er zijn zoveel gezonde paarden die met 3 zijn ingereden. 5 is misschien beter, maar dat is een keuze die je maakt (ook voor je paard).