joop schreef op donderdag 21 september 2006, 11:36:
> De laatste dagen zien we een aantal spijtoptanten op het forum
> hun verslag doen en daar wordt met begrip op gereageerd, al
> spreekt men de hoop uit dat de betrokkenen het opnieuw beslaan
> volledig te genezen, zelfs al betekent dat in het ergste geval
> de rest van zijn leven op de wei staan met soortgenoten. Er
> zijn nog andere mogelijkheden, bv overwegen voor je paard een
> tehuis zoeken bij iemand die wel het geduld kan opbrengen
Hoi Joop, ik begrijp dat je dit zo stelt, maar ik heb ook begrip voor de personen die hun paard meer dan een jaar zien kreupelen of onhandig lopen. Van zeer dichtbij heb ik het proces van de Ijslander van mijn vriendin meegemaakt, ik heb hem jaren met ijzers (hij had ze 11 jaar) goed zien lopen, nooit één dag een probleem en nu sinds 5 (!) jaar al natuurlijk bekapt (eerst Strasser) en het paard heeft amper pijnvrij gelopen.
Het paard staat op de weide en heeft nu weer problemen en zij heeft hem in al die jaren geen dag gereden.
Haar verhaal staat op mijn forum :
http://spirithorses.forumup.nl/ Ik begrijp dat je dan als eigenaar maar één ding wilt nadat je echt alles uit de kast gehaald hebt om te proberen, nl dat je paard GEEN pijn meer heeft. Ik kan me voorstellen dat mensen zich schuldig voelen ('wat heb ik mijn paard aangedaan') en wat Jack en ik proberen is deze mensen zoveel mogelijk te helpen en ze van tips en eigen ervaringen voorzien om te voorkomen dat de paarden weer op ijzers gaan.
Ook dit stuk begeleiding hoort erbij en het heeft geen zin te ontkennen of te zeggen dat je meer geduld moet hebben.
Ik denk dat gerichte hulp en persoonlijke begeleiding veel meer doet.
Het heeft niet altijd met geduld van de paarden-eigenaar te maken, ook het stuk kennis, zelfvertrouwen en ervaring spelen een zeer grote rol in het al dan niet volhouden van het blootsvoetse proces. Ik kan me nu ook indenken dat een eigenaar zegt : "Dan maar wat minder gevoel en hoefmechanisme, maar wel een pijnvrij paard".
Ieder heeft het recht deze grens voor zichzelf te bepalen!
Ik ben het volledig met je eens dat ijzers niet altijd de oplossing zijn, maar ik kan me ook het gevoel van de paarden eigenaren zeer goed voorstellen als je het gevoel hebt dat je met je rug tegen de muur staat.
Een jaar geleden zou ook ik gezegd hebben dat je maar geduld moet blijven houden, maar zo werkt het gewoonweg niet altijd, daar ben ik inmiddels wel al achter.
Groet, Pien