Michiel schreef op donderdag 21 september 2006, 14:14:


Ja, mee eens.

Het gaat om kwaliteit van leven. Wat zou je zelf kiezen moet je je afvragen?

Blijf jijzelf jarenlang met pijn rondlopen en afwachten tot.... en tot ja, tot wanneer? en hoe lang nog?..... omdat pijnstillers bijwerkingen hebben en het genezingsproces in de weg staan?

Of kies je liever voor iets minder gezond nu, maar wel pijnvrij prettig leven op pijnstillers.

van lennep schreef op donderdag 21 september 2006, 13:36:


:) 2 wilde-wieven-die-wijd- weg-wonen
bedankt voor de cadeautjes en het pak beschuitjes :)
Ben nieuwschierig naar wat ik je geleerd heb zonder dat ik het in de gaten had, mag je ook altijd ff mailen natuurlijk

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Catie schreef op donderdag 21 september 2006, 14:00:


Hallo, Catie,
Fijn dat je zo'n verstandige beslissing genomen hebt!
Groeten,
Monique

Hallo, sinds een kleine 4 maanden zijn wij de trotse baasjes van een merrie (15).Dat wil zeggen, mijn man is trots en ik ben teleurgesteld. Jamal is ons eerste paard, gekocht als recreatie,-leerpaard. Wij zijn beide groene ruiters, we doen ons best, maar het gaat moeizaam.

Volgens kenners is ze in het verleden niet goed beleerd, en hard in de mond gereden. De simpele dingen zoals draf en galop begrijpt ze prima, maar nagevelijk lopen doet ze niet. Als ze iets niet begrijpt doet ze zelf maar wat, werken wilt ze dus wel! Wij rijden met een `dik` bit, en zonder Tiedermannteugel, hoewel dat wel aangeraden werd door de vorige eigenaar. Wij zijn van mening dat hulpmiddelen een uiterst middel is, niet eens een laatste red?middel.

Mijn probleem is eigenlijk dat het niet zo klikt tussen haar en mij. Ondertussen zijn al veel problemen opgelost zoals; stal uitlopen, niet opgezadeld willen worden, happen, rondjes draaien als ik in de box ben. Ze schopt en bokt niet! Ze heeft, voordat wij haar over-namen, 2 jaar in de wei gestaan. Ik snap best dat ze weer moet wennen, maar ze heeft ooit eens gewerkt.

Maar als ik haar uit de wei haal gaat ze halverwege in rengalop er van door.
Als ik haar een touwhalster omdoe is er niets aan de hand, dan loopt ze braaf mee. Zodra het gewone halster om is, heeft ze schijt aan me. (?) Ik vind haar dan in de box terug. Ze doet dan een beetje schichterig, snap ik ook wel, ik ben dan inwendig woest. Dan haal ik haar halster af en pik ik niets van der. Ze zoekt het maar uit. Maar ach, als we dan later naar huis gaan (ze staat op een privestal) geef ik haar een weltrustenkus. Ik haal haar voortaan alleen met het touwhalster op.

Ook met het rijden gaat het vaak mis, als er andere paarden in de buurt zijn, altijd dus, staat ze te schreeuwen en te briesen. Op zich niet heel erg, maar ze loopt dan er naar toe. Niet zo fijn als ik aan het opstijgen ben.
Bovendien is het ongewenst gedrag. De andere zijn vaak aan het proef-rijden ,voor een wedstrijd. Komt Jamal weer, ondertussen hebben we een niet zo leuke reputatie. Tegenwinds versneld ze als een sportauto, dan moet ik alle zeilen bijzetten om haar in het gareel te houden

Ondertussen denk ik nu dat ik andere verwachtingen heb, roze gekleurd waarschijnlijk. Ik had zo graag met haar naar buiten gewild, maar in de bak wilt ze niet eens van draf naar stap. Dan is ze van te voren gelongeerd! Schuim tussen de billen. Zweten over het hele lijf, maar ze blijft in verzet. Hoofd hoog, hoewel de laatste week doet ze het redelijk. Wij vragen echt niet veel van haar, mischien is dat ook het probleem.

Ik wou eigenlijk mijn ei kwijt maar tips en (normaal) advies is uiteraard welkom.

Groetjes Angelique

Nick Altena schreef op donderdag 21 september 2006, 12:19:


Ooo, zo iemand ken ik ook. Paard is natuurlijk bekapt (volgens deze methode), eigenaresse heeft zich er echt in verdiept. Bleef gevoelig. Daarna een hele poos gestrasserd. Dat was het dan ook niet. Uiteindelijk bij een gewone bekapper terechtgekomen, die constateerde dat door het voortdurende aanhouden van de zool, er een scheefheid in de hoef was ontstaan. Nu loopt het paard weer prima. Niet meer gevoelig ook.

Ik denk zeker, dat natuurlijk bekappen het gewoon niet is voor ieder paard en iedere hoef.

Trea

Hallo,

Kunnen jullie mij helpen aan een soort onderbouwing van het maximale gewicht op een paardenrug?
Er is wel iets over maximaal 20 % op een ijslander, 16 % op een haflinger etc. maar ik zou het zo graag een beetje beter willen begrijpen en eigenlijk zou ik het rapport graag willen lezen.
Het is niet bedoeld voor een discussie.

groeten

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Sorry, ik ben niet normaal dus normaal advies?... mwa.

Als ik jou was zou ik eens diep nadenken, gaan googlelen op clicker, of gewoon de gratis skinnercursus op http://bfskinner.org/educational.html volgen (gaat niet over paarden maar staat 50% in van wat je eigenlijk weten moet - de rest, vnl. ethologie, kun je in het boek van Waring, Horse Behaviour 2nd ed., vinden). De 2 boeken van Kiley-Worthington zijn zeker ook de moeite itt tot (nmm!) 99% van de hippische literatuur.
Vervolgens is het, denk ik, wrsch kwestie van opnieuw maar dan goed en grondig beleren. De eerste maanden ben je dan bezig met je verstaanbaar te maken in simpele cues als "ho" en "stappen", maar dan op een manier die motivatie versterkt om te voldoen aan wat jij wil.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Het schijnt zo te zijn dat alle rassen een eigen "dialect" hebben. Paarden van verschillende rassen kunnen wel met elkaar communiceren, maar als ze kunnen kiezen tussen een rasgenoot en een ander zullen ze de rasgenoot kiezen, omdat ze die beter kunnen verstaan. Henry Blake had hier een verhaal over. Ik weet niet of dat boek nog ergens te vinden is?

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Goed van je, dat je dit voor jezelf kan toegeven.
misschien is werken via en andere manier iets voor jullie. En dan vooral werken aan een betere relatie, met wederzijds begrip en een goede communicatie. Vandaaruit kan je pas weer verder namelijk. Samen wandelen is NIET leuk als je paard schijt aan je heeft. Daar ligt al een knelpunt. Het "schijt" hebben aan jou.
Ik weet niet of je parelli iets vind? Is een duidelijke methode, die je stap voor stap met een heel duidelijk programma, steeds verder brengt, met als hoofdmoot: communiceren op dusdanige duidelijke wijze, dat je respect krijgt van je paard.

Als het je interesseert, kan je hier op dit NH-forum misschien alles vinden wat je zoekt, en dat zijn vooral veel antwoorden.
http://137.224.239.40/nh/forum/index.php

Trea