Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 13:56:


Hoi Ilona,

ik kan me je vraag wel voorstellen maar er lopen twee zaken door elkaar heen: ik kan als mens besluiten om iets met mijn paard te gaan doen, longeren bijvoorbeeld. Dat longeren heeft voor mij een doel (welk laat ik maar even buiten beschouwing) en mijn paard moet daar aan meewerken. Dat woord "moet" zal je niet lekker zitten maar: ik kan ook zeggen - jij wilt gaan rijden en dat "moet"jouw paard dat dan ook maar willen/toestaan. Op zich is het ook niet zo vreselijk erg: ieder paard heeft in z'n genen dat hij tot een kudde behoort - de leidmerrie en leidhengst gaan ook niet in overleg met de groep of ze het wel of niet leuk vinden om iets te doen. Wij mensen wél, we gaan overleggen, uitleggen, ons verontschuldigen enzovoorts!

Als ik na een minuutje zie dat mijn paard liever niet wil of gewoon z'n eigen gang wil gaan, ja, dan ben ik toch echt de leidmerrie die aangeeft dat we nog niet klaar zijn! Je mag van mij aannemen dat ik dat op een subtiele manier doe - dus er wordt echt niet meteen met de zweep geprikt ( of erger nog: geslagen) - ik heb geleerd dat in paardentaal te doen, dus kort de druk opvoeren met lichaamstaal of de zweep ( die ik trouwens haast niet gebruik) iets omhoog of omlaag te doen. Zo klein mogelijk. Ik ren ook nooit achter m'n paarden aan: wél verplaats ik mijn eigen positie naar de voor- of achterhand, of, als 't zo uitkomt, naar het midden ( = rust) vanuit mijn middelpunt op de cirkel.

Mijn ervaring met 'een paard zijn gang laten gaan' is dat een paard zich daar helemaal niet zo fijn bij voelt. Dat wat wij als vrijheid interpreteren, voelt een paard naar mijn vaste overtuiging heel anders. Als je duidelijk en rustig leiding geeft, dan vindt ieder paard ( zelfs de meeste dominante) het wel best! Geen leiding betekent gewoon onzekerheid.
Maar... en daar gaan nogal eens wat mensen de valkuil in: leiden is geen 'macht' of machtsmisbruik! Leiden is in mijn ogen stimuleren en héél goed kijken naar je paard. Leiden is ook bijna 'samendoen' zonder nádruk, maar met heel veel geduld en begrip!

Ik train mijn paarden aan de longe als afwisseling maar ook om ze diverse oefeningen vanuit de dressuur alvast vanaf de grond aan te leren.

Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:07:


Ik begrijp hier niets van.


Eh, als je in of op een bewegend voorwerp zit en het stopt plotseling, dan schiet je naar voren. Niet naar achteren zoals jij zegt.
Probeer het eens met een dienblad waar een balletje op ligt. Jouw diagonaal dus met jouw cirkeltje, maar nu in de praktijk.
Bij de meeste mensen zit het zwaartepunt bovendien in het BOVEN-lichaam, en kantel je bij een plotselinge stop naar voren. Door schuin te gaan zitten los je dat probleem op, net als dat je met een fiets door de bocht ook schuin gaat hangen omdat je anders onderuit gaat.

Belangrijkste vergat ik echter. Als je zonder zadel zit, en je probeert je benen recht naar onderen te steken, dan gaan ze wijd staan. Een paardenrug is nou eenmaal rond, de meeste bovenbenen echter niet. Met je bovenbenen meer naar voren sluit je mooi bij de lichaamsvorm van het paard aan. We hadden het toch over harmonie, nietwaar?


Voor mij ook. Aansluiten op elkaars vorm, zorgen voor maximale schokdemping. Spring eens van een stoel, de ene keer met je lichaam recht, de andere keer met gebogen knieen en een gebogen rug. Het verschil wordt je dan wel duidelijk...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:01:


Maar bij de dressuur moet je je paard ook leren supergevoelig te laten reageren! En dan inderdaad het liefst door onzichtbare hulpen!
Het feit dat wij met sporen rijden is geloof ik meer een overgeleverde gewoonte, dan dat ze daadwerkelijk gebruikt worden. Althans, en dat ben ik helemaal met je eens, zo zou het moeten zijn! Ik erger me ook kapot aan die klapperende benen en priksporen en ik hou me aan de waarheid dat je je "sporen moet verdienen"! Tijdens mijn rij-opleiding (klassieke dressur, in Duitsland)mocht je niet eens een spoor 'aanhebben' ! Dat was voorbehouden aan de ruiters die het hogere niveau al bereikt hadden en de perfectie in hun zit al hadden.

Overigens, ik heb je foto nog eens uitvergroot: het viel me op dat je paard helemaal op de voorhand galoppeerd! De motor zit achter, Frans!
Als je naar het plaatje van Ilona kijkt, dan zie je dat zij 'meegaat in de beweging' en toch de benen recht heeft en het paard niet op de voorhand dwingt.

Groetjes, Marianne

Hoi Marianne,

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:36:


Heb ik niks op tegen hoor, die moet (ik weet best dat baladeika feitelijk ook dingen 'moet', gaat erom hoe je het doet)


Ja hoor, als Baladeika aangeeft dat ze liever lui dan moe is dan heeft ze ook gewoon pech.. Maar daar heb ik het ook niet over. Ik heb het erover dat een paard zijn BEST doet en dan aangeeft graag naar je toe te willen gaan... Ik vind het niet eerlijk om het paard dan toch door te laten gaan. In de natuur staat de leider de ander OOK toe om te komen op het moment dat het paard alle tekenen vertoont die nodig zijn...


Waar ik problemen mee heb is dat ik er geen paardenlogica in zie... Hoe kan het paard nou snappen dat hij nog even door moet gaan ook al doet ie vreselijk zijn BEST en laat hij aan alle kanten zien dat hij terug wil.. DAAR gaat het om....


Maar dat is ook beslist niet waar ik op doel


Jazeker, mee eens!


Ja maar wat je nu zegt rijmt niet met wat je verder zegt... dat je doorgaat met longeren omdat jij dat wilt... Maar ik heb hiervoor al uitgelegd waarom.


Als afwisseling voor... Jezelf omdat het regent en je geen zin hebt om te rijden, of je weinig tijd hebt of spierpijn...... of omdat je denkt dat je paard het leuk vindt om rondjes te lopen? Nou kan ik natuurlijk niet beoordelen of jouw paard dat leuk vindt (en ik snap dat het meer is dan simpel een rondje, vanuit een mens bekeken althans) maar ik heb daar eigenlijk een hard hoofd in hoor...

Begrijp me niet verkeerd, ik heb baladeika vroeger ook gelongeerd omdat dat een goede gymnastiserende oefening is/kan zijn. Maar toen ik achter NH kwam en ging begrijpen hoe EEN PAARD denkt, toen ben ik er resoluut mee gestopt. Voor mij is het belangrijker dat ik me op stel als leider (en dan ook ECHT naar HAAR kijk) dan dat ik bepaal dat ze afwisseling nodig heeft en dat het goed is voor later oefeningen om nu bijvoorbeeld 10 minuten aan de longe te lopen... (ook al begrijpt een paard daar niets van..)

Groetjes Ilona

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:48:


Zoveelste mailtje Je geeft mij hier in principe een compliment. Maar eigenlijk snap ik dat niet zo goed. Je zegt dat ik mee ga in de beweging. Dat is zo, baladeika zat in rengalop en ik vind het fijn zitten om dan wat naar voren te bewegen. Maar wat ik dus niet snap is jouw conclusie dat ik haar niet op de voorhand dwing.. Is het niet logischer dat ik dat juist wel doe omdat ik mijn gewicht op de voorhand heb? Mijn benen zitten trouwens niet recht maar iets naar achteren... Ben ik gewoon echt benieuwd naar...

Groetjes Ilona

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:48:


Ja, ik weet ook hoe het "zou moeten zijn". Maar als we nou naar de alledaagse praktijk kijken dan weet je dat de meeste mensen niet zo'n goede les krijgen in Duitsland maar gaan rijden op de manege om de hoek, en dat DIE manier van rijden niet aansluit bij wat je met PNH probeert te bereiken. Het leuke van PNH is dat als je eenmaal bij level 3 bent aangeland dat je dan ook vanzelf begrijpt wat wel en wat niet kan, en hoe je sporen (als je er dan nog mee wilt rijden) wil gebruiken.


In het PNH programma is het belangrijk om eerst een dusdanige band met je paard op te bouwen dat je geen weerstand meer hebt en dat je paard impulsion heeft. DAN pas ga je werken naar verzameling, maar omdat je paard dan nageeflijk is EN impulsion heeft kun je dat dan ook zeer harmonieus bereiken. Harisha was toen de foto genomen werd net 4 jaar oud, dus had op dat moment nog nauwelijks enige fysieke training achter de rug. Mentale en emotionele training echter des te meer... En dat is wat ik met deze plaatjes probeer weer te geven.

Die foto met Harisha is beslist nog niet "het eindproduct".

Groeten,
Frans

Ach, je moet maar zo denken: Goed voorbeeld doet goed volgen! Ik heb de site
verder niet bekeken want ik moet nu hoognodig met m'n knolletjes aan de
gang!

Marianne Herzberger
Herzberger Artists,
't Woud 1,
3862 PM Nijkerk
The Netherlands
Tel.: + 31-342-47 22 55

Nou, dan leg ik het je even uit!

Inderdaad, het is een compliment en nu waarom: je gaat mee in de
voorwaartse beweging, en zit dus iets naar voren. De druk/ gewicht komt dan
van de rug af. . De belangrijkste bewegingsenergie wordt dus ontlast, en de
rug en de achterhand is vrij om kracht te zetten. Dat je been daarbij iets
naar achter komt is logisch.
Op de voorhand rijden wordt niet veroorzaakt door je gewicht naar voren te
brengen - maar juist door onbalans van de ruiter ( zie maar 't plaatje: van
voren naar achteren zwaaien - dat veroorzaakt een hoop tegen-energie die het
paard probeert weg te krijgen door aan de voorzijde naar beneden te duiken.
Als Frans op zijn paard de heupen had laten meebewegen, en niet het
bovenlijf laat meezwaaien, en krijg je een beter beeld.
Nu is dat beeld niet zo belangrijk maar 't is wel belangrijk als je je
realiseert dat op de voorhand lopen een behoorlijke belasting is voor het
gewrichten en spierenstelsel van het paard. Kijk maar 's goed hoe een paard
gaat rennen als er niemand op zit.

Sent: Friday, February 06, 2004 1:57 PM
To: marianne@herzberger-artists.com
Subject: [PN]Re: Re: Parelli en rijden


Dit snap ik even niet - hoe kan een paard nu aan één kant z'n best doen, en dan tegelijkertijd laten zien dat-ie naar je toe wil komen? Misschien moet je me dat uitleggen! Maar, om je gerust te stellen: als ik longeer, dan laat ik het paard regelmatig stappen en halthouden. Als ze op dat moment besluit om even naar mij toe te komen, dan sta ik dat altijd toe. Ze komt dan vaak heel dicht tegen me aan staan, ik krijg wat vriendschappelijke knabbeltjes aan m'n mouw, laat d'r hoofd 's lekker zakken en zucht van tevredenheid-- zij krijgt van mij op dat moment ook een beloning in de vorm van een vriendelijk praatje en een knuffeltje terug! En daarna gaan we gewoon verder als dat zo uitkomt!
Waar je misschien op doelde was 'een paard ergens doorhéén' zetten?


Zoals gezegd, ik let heel goed op de signalen en ga nooit door als er een reden is om te stoppen! Daarmee is mijn longeren dan ook wel anders dan dat je meestal ziet want eigenlijk - volgens de traditionele ruiterij - mag het paard NIET zelf bepalen wat hij/zij wil. En dat ik het op mijn beurt daar niet mee eens ben, zal je inmiddels duidelijk zijn.
Toch zit er wel een gedachte achter die traditie en die is niet eens zo onnatuurlijk! Een kuddedier is nl. altijd bezig met het vaststellen van de rangorde en ik heb genoeg paarden onder handen gehad die toch mijn 'leiderschap' aan de kaak wilden stellen. Die jonge hengst die de ouwe hengst van z'n plek af wil duwen, krijgt ook op z'n sodemieter als de ouwe nog aan zijn plaats wil vasthouden. En dat gaat echt niet zachtjes!
Er zijn dus momenten waarop je 'met beleid en inzicht' wél de baas moet zijn!


Sorry hoor maar dat vind ik nou echt complete onzin!


Laten we reëel zijn: als je je paard echt een genoegen wilt doen en natuurlijk wilt laten zijn, dan moet je 'm nu de Drentse hei ( of de Veluwe waar ik woon) opsturen en nooit meer je gezicht laten zien! Hij zal je geen seconde missen!Maar, het is nu eenmaal zo dat wij een paard aanschaffen om er wat mee te doen en, hoe aardig je je zelf ook wilt doen lijken, hij vraagt ook niet om een ruiter op z'n rug. Dus, als je zo wil redeneren, dan geen paard erop nahouden. Op het moment dat je een paard koopt, ben jij als mens door je grotere hoeveelheid hersencellen, de bepalende factor in zijn/haar leven. Toch? En daar is niks mis mee, als je het inderdaad maar doet op een manier die 'des paards' is.
Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 16:49:


Waarom krijg ik toch zo'n naar gevoel hiervan. Het lijkt wel een welles nietes spelletje. Maar waar gaat hie hier nou eigenlijk over. En dan zo'n opmerking dat Ilona haar paard maar de hei op moet sturen. Niet respectvol.

marianne herzberger schreef op Fri, 6 Feb 2004 16:35:08:


Hier raak ik het spoor al kwijt. Je gaat mee in de voorwaartse beweging en DUS zit je iets naar voren? Hoezo die "DUS"? Je kan ook prima meegaan in de voorwaartse beweging als je naar achteren zit.
Bovendien wil je dat je paard het gewicht meer op de achterhand draagt dus moet je zelf ook zorgen dat je je gewicht naar de achterkant verplaatst. In galop zit het grootste deel van het paardengewicht op de achterhand, en als je je paard wilt meehelpen dan doe je dat zelf natuurlijk ook. Over harmonie gesproken...
Niet zelf verzonnen overigens, is algemeen gangbaar bekend bij NH-mensen.


Ook als je op de achterhand zit.

. De belangrijkste bewegingsenergie wordt dus

Als je ergens kracht mee wilt zetten heb je daar juist gewicht nodig. Het paard doet dat zelf ook, ook niet voor niks. Het paard wil kracht zetten met de achterhand en brengt dus zijn gewicht naar achteren. Als ruiter hoor je je gewicht dus eveneens naar achteren te brengen, zoveel mogelijk. Voorover hangen is iets dat je doet op een motorfiets, maar niet op een paard. Dat is wat ik begrijp over paardrijden. (En ja, ik weet dat er in dressuurkringen anders over wordt gedacht).


Ik vind het nogal heftige uitspraken gebaseerd op een paar foto's, die statisch worden weergegeven terwijl het in werkelijkheid een vloeiende vooruitgaande beweging was. Wellicht wordt de suggestie gewekt omdat we bij het maken van de animatie uit zijn gegaan van het paard, en dat als referentie hebben gebruikt bij het over elkaar leggen van de foto's. Evengoed hadden we mijn lijf als referentie kunnen nemen en dan had ik nagenoeg stilgestaan op dezelfde plek.
Galop is een beweging die vanuit het paard gaat met "rukken". Tijdens het zweefmoment is er geen voortstuwing. Een goede ruiter houdt met zijn bovenlijf een min of meer constante snelheid aan en vangt de bewegingsverschillen op met zijn heupen (ik zie nu dat jij dat ook zegt). Maar als je de plaatjes van het paard op elkaar legt lijkt het dan natuurlijk alsof de ruiter heen-en-weer beweegt...

Groeten,
Frans