Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 0:24:

En ik ging daarop door, dus op die manier is het weer mijn schuld... OP deze manier ga je door, ik had je gewoonweg beter kunnen mailen. OKe, geschiedenis is geweest, van fouten geleerd, geschiedenis word niet vergeten maar word er aub ook niet in blijven hangen? Nog wel sorry doorvoor hoor :).
Ebby

ebby schreef op woensdag, 29 september 2004, 21:18:


Ai, het licht heel erg gevoellig nu, ik weet het. Maar ik vind het heel belangrijk en met de antwoorden doe ik iets! Sterker nog, het zal de richtlijn zijn voor wat ik met haar zou gaan doen. Ze is nog niet uitgegroeid, kan er nog iets gered worden? Trouwens, ze kan geen 4 zijn omdat ze anderhalf jaar geleden (ziets) is ingereden en dat is op haar 3e gedaan.
groetjes Ebby

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 17:23:


Wow, super Piet!! En zo snel... Toen ik je Zaterdag aan het werk zag met Shiny en schofttuig had ik dat nooit verwacht. ZOals hij wegvluchtte toen alleen de riemen op rijn rug lagen, echt doodsbang voor dat ding. Echt geweldig! Volgens mij heeft hij een hoop geluk gehad om bij jou terecht te komen, het is een sensibel paardje dat bij mensen die doordouwen heel wat trauma's zou zijn opgeopen...
Geweldig!
Ebby

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 11:24:


Wat betrefd het kopen van een paard: staar je niet blind op iets wat je van te voren in je hoofd had. Toen al wel gecharmeerd van NH maar nog niet in praktijk brengend was ik op zoek naar een paard (naja, wij). Een ouder paard dat al goed doorgereden was en niet ook nog ging puberen. Eentje die al gevormd was en waaraan ik in mijn beginnerschap weinig aan hoefde te trainen of zou kunnen verpesten. Eentje die een niet te moeilijk karakter had en waarmee ik zo weg zou kunnen rijden, naar het bos, naar het strand zonder noemswaardige problemen. Makkelijk toltertje ook. UIteindelijk was de keus op Stella gevallen. Totaal geen paard wat aan onze eisen voldeed. IN het begin heb ik alleen maar door de bak gecrossed, buitenrijden had ik een keer geprobeert wat op een renpartij uitliep. Verkeerde spieren, geen achterhand gebruik, weg gedrukte rug en tonnetje rond. Eigenzinnig qua karakter. Ja, het voldeed aan de leeftijdswens. Maar wat betrefd de eisen hadden we vele beter een jong, ingetolt paard kunnen kopen. Maar ik ben wel heel blij dat zij op mijn pad is gekomen :). Zoveel als ik van haar heb geleerd... En de eisen, die zijn nu voldaan behalve de toltwens. Maar die komt nog wel :). Moraal: kijk goed rond en staar je neit blind...

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 14:33:


Alleen manegeervaring had ik bijna een jaar geleden (jeetje, zo kort maar!) ook toen Stella kwam. De halve week dat ze er was maakte ik voor het eerst een buitenrit in mn eentje bv. Ik denk dat je haar wel dingen kan leren. Ik heb al mijn dingen ook maar uit boekjes. Ik denk dat je instelling erg belangrijk is. En als je vastloopt dat je blik ruim blijft. Een andere aanpak op je probleem als waarmee je nu heel de tijd bezig was. Je leert heel snel als je echt open staat. NH-rijden (zover het bestaat) is niet moeilijk, ik heb het mezelf ook uit boekjes geleerd en Stella binnen een paar uur omgeschoold. En rijden zonder zadel is niet moeilijk, zelf blijf ik met beugels veel moeilijk zitten, en zonder bit is alleen een questie van je durven over te geven aan je paard en neit de illusie hebben dat je met constand aangenomen teugels je paard kan tegen houden.
groetjes Ebby

Naar aanleiding van de vraag over afspenen komt bij mij de volgende vraag op:
De shetlander waar ik het wel eens over heb, heeft een dochter. NU 1,5 ongeveer. Als mama terug komt hoor je een heel orkest, tenzij er gekrabt of gevoerd word (mama is dus neit super belangrijk meer). Maar als ik Sante Fee terug in de paddok/wei zet dan gaat ze meteen lurken. Sante vind het niet lekker maar haar dochter douwt net zo lang door tot dat ze wel mag drinken. Last heeft ze er niet van qua conditie ed. Maar hoelang zou dit nog duren? Nog een veulen krijgt ze niet.
Ben gewoon nieuwschierig :).
groetjes Ebby

Hallo,
Toen ik een maand of 3 (wat meer)vanwege gezondheidsredenen al blij was dat ik het voorelkaar kreeg om bij de wei te zitten heb ik al die tijd eigenlijk niet veel aandacht aan Stella besteed. Af en toe zat ik er 10 minuutjes op, het klinkt stom maar het moest, ik hield het niet uit. UIteindelijk kwam het erop neer dat ik 1x in de week bij haar was, soms 2x, als ik het echt niet meer zag zitten. Toen ik haar net had ben ik heel intensief met haar omgegaan, elke dag een paar uur, in het weekeinde nog meer. Na die periode kreeg ik andere gezondheidsproblemen waardoor ik de hele ochtend was uitgeschakeld en vaak niet kon rijden (dat was alles wat ik toendertijd deed). Toen ik weer energie had voor Stella, verschillende redenen, zag je haar opleven. Het leek echt alsof ze me gemist had. Ze had overal zin in, ook in rijden. Als ze uit de wei kwam zag je haar echt staan grazen, vragend of ik aub op haar rug wou springen en ze liep uitzichzelf naar het bos. Als ik niet de leiding had over genomen zou ze vast zelf naar het bos gelopen zijn, een drafje en een galopje gemaakt. Waarom ik in het begin de leiding nog niet opgenomen had was omdat ik bv mijn cap nog vast moest maken, sowieso op mn hoofd zetten en dus geen aandacht had voor mn paard. Vanuit die periode is de overtuiging ook ontstaan dat ik zoveel mogenlijk tijd aan Stella moet besteden. Maar na de vakantie ging het niet zo lekker. Toen heb ik wat afstand genomen en dat leek ze wel lekker te vinden. Nu is t weer goed, het lijkt alsof het haar egaal is, dingen doen is leuk en gewoon lekker frete in de wei ook. Vandaag reed ik met iemand mee naar een evenement en die had er over dat ze haar paarden gewoon het liefste gewoon liet doen, omdat ze het toch niet echt op prijs stellen dat je iets met ze doet. Niets doen is dan het beste en lekkerste voor je paard. En daar zit ook wat in, je paard heb je toch voor je eigen plezier en daar kan je je paard maar het beste van ontlasten. Maar wat denken jullie? ZO veel mogenlijk bij je paard zijn en dingen doen (of gewoon er zijn) of zomin mogenlijk doen zodat je paard lekker leuk in de wei kan blijven?
groetjes Ebby

ebby schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 17:30:


Aanvulling:
Voor mijzelf heb ik het al uitgedacht, dat lukt wel. Maar in het algemeen, wat is beter en waar is je paard gelukkiger mee? Nooit wat mee doen en een zo goed mogenlijke omgeving voor je paard creeren het beste voor je paard en jezelf er zo veel mogenlijk buiten houden?
groetjes Ebby

Arabesk schreef op zondag, 3 oktober 2004, 9:55:


NHer´s zijn ten prooi gevallen aan hypes,
NHer´s zijn afkrakers
NHer´s zijn mafketels die denken dat ze een paard kunnen imiteren
NHer´s rijden hun paarden een vroege dood in
NHer´s denken alleen maar aan indruk maken
NHer´s laten hun paard kou leiden
NHer´s hebben geld te veel
NHer´s hebben tijd te veel
NHer´s zijn eigenwijs en denken dat ze het beter weten
NHer´s hobbelen achter mensen aan, het zijn net sektes
NHer´s hebben een leuke babbel maar kunnen er niets van
NHer´s zouden het liefst in een beestenvel gaan rondlopen
NHer´s doen precies hetzelfde als andere mensen maar plakken er een elitair tintje aan
NHer´s zijn vervelende betweters
NHer´s willen nooit wat aannemen
Ach, NHer´s zijn gewooon gek

groetjes Ebby

jo schreef op zondag, 3 oktober 2004, 13:19:

Ook nooit een cursus gevolgd, rij ook niet klassiek. Of je je aanvoelt gesproken moet je zelf weten, NH is een erg ruim begrip. En je moet zelf maar kijken of je jezelf ertussen vind passen.
Anders ik wel...